ตอนที่ 7 หน้าที่ของลูกที่ดี
ประเทศไทย
ชนิดาเดินทางมาถึงประเทศไทยในช่วงสายของอีกวันด้วยสภาพสะบักสะบอมพอสมควรเนื่องจากผ่านการร้องไห้มาทั้งคืน เธอร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายใครบนเครื่องบิน ดีหน่อยที่ส่วนมากเป็นชาวต่างชาติเขาไม่ได้มาสนใจเธออยู่แล้ว และเมื่อเธอเปิดเครื่องขึ้นมาก็พบกับสายที่ไม่ได้รับและพยายามติดต่อมาเป็นร้อยๆสายจากราชันย์
" แคร์ขอโทษนะชิน แต่แคร์จำเป็นต้องทำ แคร์หวังว่าต่อจากนี้ไปคุณจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขที่โน่นนะคะ "
หญิงสาวว่าเพียงแค่นั้นเธอก็จัดการเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ทันทีเพื่อตัดขาดจากการติดต่อจากราชันย์
" ฮัลโหลค่ะ บ้านศิริธรศรค่ะ "
หญิงชรารับสายเมื่อมีเสียงโทรศัพท์บ้านดังขึ้นมา
" สวัสดีค่ะ นั่นนมอิ่มใช่ไหม นี่แคร์เองนะคะ "
" คุณหนู เห็นว่าจะมาวันนี้ กลับมาถึงแล้วหรอคะ อยู่ไหนคะเนี่ยเดี๋ยวจะให้คนรถไปรับค่ะถึงสนามบินหรือยังนมคิดถึงจังเลยค่ะ "
หญิงชราพูดออกมาด้วยความดีใจ เนื่องจากคุณหนูของเธอเธอเลี้ยงมากับมือเธอก็รักของเธอ
" แคร์อยู่สนามบินค่ะนมอุ่น แต่ไม่ต้องมารับหรอกนะคะ ตอนนี้แคร์นั่งแท็กซี่อยู่ค่ะเดี๋ยวสักพักก็คงจะถึง วันนี้มีใครอยู่บ้านไหมคะ คุณพ่อคุณแม่อยู่หรือเปล่า "
แคร์ถามนมอุ่นผู้ที่ดูแลบ้านเพราะวันนี้เธออยากจะคุยธุระกับพ่อและแม่ให้รู้เรื่อง
" อยู่กันครบเลยค่ะวันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ไม่มีใครออกไปไหนเลย คุณหนูรีบๆกลับมานะคะทุกคนรออยู่ "
" ค่ะ แค่นี้ก่อนนะคะนมอุ่น "
แคร์วางสายไปแล้วสายตาก็ทอดมองไปยังบรรยากาศบริเวณรอบๆทุกอย่างเปลี่ยนไปมากจริงๆ หลังจากที่เธอไม่ได้กลับมาเป็นระยะเวลาเกือบสามปีแล้วหลังจากเรียนจบ เวลาผ่านไปไม่นานหญิงสาวร่างบางก็เดินทางมาถึงหน้าคฤหาสน์ซึ่งเป็นบ้านของตัวเอง เธอกดออดแล้วก็มีหญิงชราที่มารอต้อนรับเธออยู่ถึงหน้าบ้าน
" คิดถึงคุณหนูจังเลยค่ะคนดีของนม "
นมอุ่นเดินเข้าไปโอบกอดคนตัวเล็กอย่างรักใคร่
" แคร์ก็คิดถึงนมอุ่นเหมือนกันค่ะ "
" คุณหนูทำไมไปอยู่ที่โน่นแล้วผอมลงเยอะเลยล่ะคะ สงสัยไม่ค่อยได้กินข้าวแน่เลยอยู่คนเดียวคงกินอะไรไม่อร่อยใช่ไหมคะไม่เป็นไรนะหลังจากนี้เดี๋ยวนมจะเป็นคนดูแลเรื่องอาหารการกินให้คุณหนูเอง รับรองว่าจะต้องกลับมามีน้ำมีนวลเหมือนเดิมแน่นอนเลยค่ะ "
คำพูดของนมอุ่นทำให้เธอนึกไปถึงแฟนหนุ่มของเธอ อยู่ที่โน่นเธอไม่ได้ตัวคนเดียวสักหน่อยตรงกันข้ามเขากลับดูแลเธอดีมากๆแต่ที่เธอผอมลงน่าจะเนื่องมาจากเขารังแกเธอตอนกลางคืนไม่หยุดหย่อนเลยน่ะสิ เมื่อคิดมาถึงตอนนี้ก็ต้องรีบสลัดความคิดนั้นออกจากหัว
" โห!! แบบนี้แคร์ก็อ้วนตายเลยสิคะ "
ทั้งสองหัวเราะให้กันอย่างชอบใจ แล้วพากันเดินเข้ามาจนถึงหน้าประตูบ้านก็เจอกับผู้เป็นแม่ คุณหญิงอุมา เธอเข้าสวมกอดลูกสาวอย่างรวดเร็วด้วยความคิดถึง "
" แม่คิดถึงลูกมากเลยรู้ไหม ไปอยู่ที่โน่นเหมือนผอมลงเยอะเลยนะลูก "
คุณหญิงอุมาเอ่ยทักลูกสาวพร้อมกับจับเธอหมุนตัวไปมาอยู่รอบนึง
" คุณแม่ก็พูดเหมือนนมอุ่นเลยค่ะ แคร์ไม่ได้ผอมลงสักหน่อยเขาเรียกว่าหุ่นมาตรฐานนางแบบต่างหาก "
" ฮ่าๆ จ่ะๆ นางแบบก็นางแบบแม่จะไปเถียงอะไรเราได้ ก็ลูกแม่สวยจริงๆนี่นา ป่ะลูกเข้าไปข้างในพ่อเรากำลังรออยู่ที่ห้องนั่งเล่นน่ะ "
คุณหญิงอุมาจูงมือลูกสาวเข้าไปยังห้องนั่งเล่นของคฤหาสน์หลังนี้ พอเข้าไปถึงเธอรีบสวมกอดกับผู้เป็นพ่อทันที จากนั้นเธอจะไม่รอช้าที่จะรีบวกเข้าประเด็นที่เธอร้อนใจอยู่ในตอนนี้
" คุณพ่อคะคุณพ่อจะให้แคร์แต่งงานกับพี่ธามจริงๆหรอคะ เราพอจะมีทางออกทางอื่นบ้างไหม เราไปกู้ธนาคารกันดีไหมคะคุณพ่อ แล้วแคร์สัญญานะคะว่าแคร์จะตั้งใจทำงานทำให้บริษัทของเราฟื้นตัวมาให้ได้ "
คนตัวเล็กพูดอย่างหมายมั่น เพราะเธอไม่อยากแต่งงานกับใครนอกจากราชันย์เลยจริงๆเธอไม่คิดว่าเธอจะรักกับใครได้อีกแล้วนอกจากเขา หากแต่งงานกันไปก็เหมือนเป็นการทำร้ายผู้ชายคนนั้นอยู่ดี เพราะเธอจะไม่มีทางยกหัวใจให้ใครอีกแล้ว
" มันไม่มีทางอื่นแล้วลูก พ่อก็รู้สึกไม่ดีที่ทำเหมือนขายลูกสาวกินแต่คนที่รออยู่ข้างหลังของเราก็เยอะหลายชีวิต ถ้าเราจะตัดช่องน้อยแต่พอตัวเราก็ทำได้แต่คนที่อยู่ข้างหลังของเราเขาจะลำบากนะลูก ส่วนเรื่องกู้ธนาคารพ่อไปทำมาหมดแล้วหนี้สินของเรามีเยอะเกินไปเกินกว่าที่ธนาคารจะปล่อยกู้ให้เราได้ "
ร่างบางทำหน้าตาอย่างคนสิ้นหวัง
" แคร์เข้าใจค่ะแต่แคร์ขอเวลาหน่อยได้ไหมคะคุณพ่อ ให้แคร์หมั้นกันไว้ก่อนก็ได้แคร์ขอเวลาสักสองปีก่อนแต่งได้ไหมคะ แคร์ยังไม่พร้อมแล้วถ้าระหว่างนี้แคร์หาเงินมาคืนได้แคร์ขอถอนหมั้นกับพี่เขาได้ไหมคะ "
" พ่อจะคุยให้นะลูก พ่อเข้าใจความรู้สึกของหนู ถ้าหากว่าหนูทำได้จริงพ่อจะช่วยหนูเอง พ่อไม่สนหรอกนะว่าจะต้องญาติดีหรือว่าทะเลาะกับใครก็ตาม แต่ถ้าแลกกับความสุขของลูกได้พ่อยินดีที่จะทำ "
" แคร์ขอบคุณคุณพ่อมากนะคะที่เข้าใจแคร์ แคร์จะพยายามทำให้ธุรกิจของเรามันกลับมาเติบโตขึ้นได้อีกครั้งค่ะคุณพ่อไว้ใจแคร์นะคะ "
" พ่อเชื่อใจหนู เราจะผ่านเรื่องนี้ไปด้วยกัน ถ้าได้สินสอดจากการหมั้นหมายมาแล้ว แคร์เอาไปลงทุนทั้งหมดเลยนะลูกแล้วพ่อจะคอยหนุนหลังเอง "
เมื่อลูกสาวพูดอย่างหมายมั่นว่าจะทำได้ เขาก็เชื่อว่าลูกสาวของเขาจะทำได้เช่นกัน เพราะแคร์เป็นผู้หญิงที่เก่งมีความสามารถและเชื่อมั่นในตัวเองสูง แต่ความเชื่อมั่นในตัวเองของเธอก็ทำให้เธอทำอะไรสำเร็จมาโดยตลอด