ตอนที่ 18 ปากแซ่บ

รุ่งเช้าของวันใหม่ซึ่งมีคนตัวเล็กนอนคุดคู้อยู่ในผ้าห่มด้วยความอ่อนเพลียเพราะกิจกรรมเมื่อคืนทำให้เธอแทบไม่มีแรงลุกเลย แล้วนี่ได้นอนแค่ไม่กี่ชั่วโมงเธอรู้สึกแสบตาจนแทบจะลืมตาไม่ขึ้นอยู่แล้ว แต่ก็ต้องโดนกระชากผ้าห่มคลุมกายออกด้วยมือหนาของใครบางคน 

" ตื่นได้แล้วชนิดา ถึงเวลาไปทำงานแล้ว คุณคิดจะอู้หรือไง " 

คนตัวเล็กค่อยๆลืมตาขึ้น ปรับโฟกัสสายตาแล้วมองไปยังรอบๆห้องจนได้เห็นว่าราชันย์ยืนอยู่ตรงหน้าพร้อมกับใส่ชุดพร้อมไปทำงานเรียบร้อยแล้ว เขาไม่รู้จักเหนื่อยบ้างหรือไงกัน 

" ค่ะ กี่โมงแล้วคะ " 

" เก้าโมงกว่าแล้วคุณ รีบไปอาบน้ำเถอะเดี๋ยวจะพาผมสายซะเปล่าๆ " 

" แต่ฉันต้องกลับไปเอาเสื้อผ้าที่บ้าน คุณออกไปก่อนก็ได้ค่ะ เดี๋ยวฉันค่อยตามเข้าไปบริษัททีหลัง " 

" ได้ไง เป็นเลขาจะไปทำงานหลังเจ้านายได้ยังไง ส่วนชุดทำงานของคุณผมให้คนของผมเตรียมไว้ให้แล้วอยู่ในห้องน้ำ คุณรีบไปทำธุระของคุณเถอะ " 

พูดเพียงแค่นั้นคนตัวเล็กก็รีบเดินเข้าไปยังห้องน้ำเพื่อชำระล้างร่างกายทันที แต่ด้วยว่าเมื่อคืนเจอศึกหนักเกินไปจึงทำให้เธอรู้สึกเจ็บช่วงล่างอยู่ไม่น้อยแต่ก็ต้องกัดฟันเดินเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกาย เธอยืนดูตัวเองที่กระจกก็พบกับรอยรักมากมายที่เขาฝากไว้ เธอได้แต่ยืนถอนหายใจกับการกระทำของเขา ทั้งที่เมื่อก่อนเขาทะนุถนอมเธอราวกับไข่ในหิน 

เมื่อเธอแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ออกมาเจอกับเขาตรงที่โซฟาตรงโซนห้องนั่งเล่น ซึ่งภาพเมื่อคืนก็ฉายขึ้นมาในหัวอย่างไม่ตั้งใจ 

" ยืนแข็งทื่ออะไรอยู่ตรงนั้น หรือว่าภาพเมื่อคืนยังติดตาไม่หาย " 

คนตัวเล็กที่ได้ฟังถึงกับหน้าแดงซ่าน 

" ผมขอบอกคุณไว้ก่อนเลยนะ ถึงผมจะมีอะไรกับคุณแล้ว คุณก็จะเป็นได้แค่เมียเก็บของผมเท่านั้น อย่าได้หวังว่าผมจะเอาคุณออกมาเชิดหน้าชูตาข้างนอกล่ะ อย่างคุณก็เป็นได้แค่ทาสสวาทบนเตียงของผมเท่านั้นแหละ " 

คำพูดที่แสนเจ็บแสบของเขาเปรียบเหมือนมีดนับพันเล่นที่มาทิ่มแทงใจเธอ เธอผิดเองที่ยอมเขาเมื่อคืน แต่อย่าหวังว่าต่อจากนี้ไปเธอจะยอมเขาอีกเด็ดขาด 

" ค่ะ ฉันรู้ตัวดีว่าฉันเป็นใครแล้วคุณเป็นใครฉันไม่บังอาจเอื้อมหรอกค่ะท่านประธาน " 

เธอประชดเขาออกไปยังเหลืออด คิดไว้แล้วว่าจะอดทนให้ได้มากที่สุด แต่คำพูดของเขาก็สุดจะทนเหลือเกิน 

" ก็ดี รู้ตัวรู้ฐานะตัวเองแบบนี้ก็ดี แล้วอย่าแสดงอาการหึงหวงผมต่อหน้าแฟนของผมล่ะ " 

คนตัวโตยังไม่หยุดแขวะเธอ เธออยากจะรู้จริงๆว่าเขากินข้าวหรือกินเพ็ดดีกรีเป็นอาหารกันแน่ ทำไมเครื่องด่าของเขามันถึงได้แน่นขนาดนี้ 

" รีบไปทำงานเถอะค่ะอย่าเสียเวลาอีกเลย " 

คนตัวเล็กพูดเสร็จก็เดินนำเขาออกจากห้องไป แล้วทั้งคู่ก็เดินทางมาถึงบริษัทด้วยรถยนต์ส่วนตัวซึ่งเขาได้ให้บอดี้การ์ดขี่ตามมาอีกคันนึงเพราะเขาอยากจะนั่งมากับคนตัวเล็กแค่สองคน แต่เมื่อพอถึงหน้าประตูทางเข้าบริษัท เขากลับจอดรถและพูดบางอย่างกับเธออย่างไม่ใยดี 

" ลงไปได้แล้ว! ผมไม่อยากให้พนักงานคนอื่นเข้าใจผิดว่าผมกับคุณมาด้วยกัน และมีความสัมพันธ์กันไปมากกว่าเจ้านายกับลูกน้อง "

คนตัวเล็กรีบเปิดประตูอย่างไม่อิดออดด้วยเข้าใจดีว่าตอนนี้เธอกับเขามันคนละระดับกัน และเธอเดินลงจากรถเพราะเธอก็ไม่อยากที่จะทนเห็นหน้าเขาอีกเหมือนกัน ราชันย์ที่เธอรู้จักไม่มีอีกแล้ว เหลือแค่ปีศาจราชันย์ที่อยู่ตรงหน้าเธอเท่านั้นเอง เมื่อเขาขี่รถเข้าไปแล้วเธอก็ค่อยๆเดินเข้าไปด้วยความเชื่องช้าเพราะเท้าของเธอกำลังเจ็บ แผลรองเท้ากัดยังไม่หายดีก็ต้องมาเดินไกลๆอีกแล้ว ดีหน่อยที่วันนี้ใส่ผ้าใบสีขาวเพราะคนของราชันย์เตรียมมาให้ 

เมื่อเดินมาถึงโต๊ะทำงานก็เจอเข้ากับคนตัวโตที่นั่งพิงอยู่บนโต๊ะทำงานของเธอ 

" ท่านประธานมีอะไรหรือเปล่าคะ ทำไมไม่เข้าไปนั่งในห้องของตัวเองล่ะคะ " 

" ผมแค่จะรอดูคนอู้งานก่อน คุณมาช้านะ ผมแค่ให้คุณเดินเข้ามาใกล้ๆเอง ไม่ได้ให้เดินมาตั้งแต่หน้าปากซอยซะเมื่อไหร่ " 

" ค่ะ ขอโทษอีกครั้งนะคะคราวหน้าจะรีบกว่านี้ค่ะ " 

" หึ!! เดินมาทำงานทำช้าทีเดินหาผู้ชายไวนักล่ะ " 

" เอ๊ะ! คุณนี่!!! " 

ร่างบางที่ฟังแล้วรู้สึกหงุดหงิดยังไงก็ไม่รู้ เธอเกือบจะพลั้งปากตะโกนด่ากลับเขาไปแล้ว แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่าทะเลาะกันไปก็ไม่เกิดประโยชน์จึงหยุดไว้แค่นั้น 

" ผมทำไม " 

" เปล่าค่ะ ท่านประธานจะรับกาแฟเลยไหมคะ "

" กาแฟดำไม่ใส่น้ำตาล เสร็จแล้วยกเข้าไปให้ผมข้างใน " 

เขาอยุดต่อล้อต่อเถียงกับเธอเมื่อเห็นท่าทางหงุดหงิดของเธอแล้วเช้านี้เขาพอใจอยู่ไม่น้อยแล้ว เขาจึงเลือกที่จะเดินเข้าไปทำงานของเขาต่ออย่างอารมณ์ดี 

ชนิดาเองได้แต่ถอนหายใจออกมาซ้ำๆกับเหตุการณ์ตรงหน้า เหนื่อยใจเหลือเกิน ทำไมจะต้องมาเจอกับเขาอีกนะ แล้วทำไมเขาไม่ต่างคนต่างอยู่จะมาระรานเธอเพื่ออะไร เลิกกันไปแล้วก็ไม่ควรมายุ่งเกี่ยวกันสิ แถมตัวเองก็ยังมีแฟนอยู่แล้วทั้งคนยังจะมาทำตัวเป็นพ่อปลาไหล เธอล่ะเกลียดคนแบบนี้จริงๆ คนตัวเล็กหยุดความคิดได้แค่นั้นจากนั้นก็เดินไปชงกาแฟมาให้เขาตามที่เขาสั่งจะได้ไม่มาโมโหเธออีก ชงกาแฟเสร็จก็เดินออกมาเรื่อยๆกำลังจะเข้าไปในห้องของเขาก็ได้ยินเสียงเรียกจากทางด้านหลังเอาไว้ซะก่อน 

" นี่เธอ! ห้องนี้ใช่ห้องของคุณราชันย์ไหม "