Chapter .2คำโกหกของแคทเทอรีนที่ย้ำให้ฟาเบียนโกรธจัด!! 2/4

เมื่อลดมือลง หยดน้ำตาเม็ดเล็กๆ ก็ไหลกลิ้งผ่านร่องแก้ม เพราะเธอแอบกดปลายเล็บ...ลงบนผิวเนื้อใต้ตาแรงๆ จนเจ็บจี๊ดๆ น้ำตาไหลมันก็ออกมาเอง และมันทำให้สีหน้าเคร่งเครียดของฟาเบียนดูดีขึ้น

เขากัดฟันกรอดๆ ยัยผู้หญิงสกปรกนั่น บังอาจมาขโมยแหวนวงสำคัญไปจากแคทเทอรีน หล่อนต้องโดนลงโทษ!!

“แคทขอโทษค่ะ...แคทไม่รู้ว่ามันหายไปตอนไหน? แคทกำลังตามหามันอยู่” เธอไม่ได้โกหกเธอไม่รู้จริงๆ ว่าทิ้งแหวนของฟาเบียนไว้ตรงไหน และเธอกำลังคิด...ที่จะตามหามันจริงๆ

“เอาล่ะๆ ไม่ต้องร้องแล้วล่ะ ผมรู้แล้วว่าแหวนวงนั้นอยู่ไหน ผมจะเอามาคืนคุณเอง เก็บให้ดีๆ แล้วกัน”

ดีนะว่าแคทเทอรีนควบคุมสติได้ทัน... ไม่อย่างนั้นเธอคงพลัดตกเก้าอี้ ก็ที่ฟาเบียนพูดมา... เขาหามันเจอ...ที่ไหน? ยังไง?

“จริงเหรอคะ” เธอแสร้งทำเป็นตื่นเต้นดีใจ ทั้งที่ในใจยังคงกังขา

“อืม...” ชายหนุ่มพยักใบหน้ารับ เขาขมวดคิ้วเป็นปม ไอ้โจรสาวนั่นมาขโมยของแคทเทอรีนไปได้ยังไง ดูท่าทางโคตรสกปรก และไม่มีทีท่าว่าจะเฉียดเข้ามาในรัศมีของหญิงสาวได้ มันใช้วิธีอะไรนะ นั่นคือสิ่งที่ฟาเบียนอยากรู้?

ศินารายังคงรอ แม้ไม่ค่อยเห็นความหวัง เมื่อหญิงสาวแสนโสภาผู้นั้นไม่คิดที่จะเฉียดมาใกล้แถวๆ ห้องน้ำ แต่เธอก็อดทนรอ เมื่อมองไม่เห็นหนทางอื่น ไอ้ครันจะให้บุกเข้าไปคืนของเขาที่โต๊ะอาหาร เกรงว่ามันจะเป็นเรื่องใหญ่ และอาจเกิดความเข้าใจผิด เธออาจจะถูกมองว่าเป็นคนร้าย เมื่อตัวเองไม่มีหลักฐานสักนิดที่จะแสดงถึงที่มาที่ไปของแหวนเจ้าปัญหา...หรืออีกนัยหนึ่ง เธออาจจะถูกไล่ออกจากงานที่ทำ เพราะไปก่อกวนลูกค้า VIP จึงขอปักหลังรออยู่ตรงนี้ดีกว่า

“ฉันเสียรายได้ก็เพราะคุณนะแคทเทอรีน แทนที่ฉันได้ได้ไปทำงานพิเศษต่อ กลับต้องมานั่งจับเจ่ารอคืนไอ้นี่ให้คุณ!! รู้อย่างนี้ไม่น่าเก็บมันมาตั้งแต่แรกก็ดี แกเป็นตัวป่วนสำหรับฉันเชียวนะ ถึงจะสวยฉันก็ไม่ให้อภัย”

หญิงสาวพึมพำเบาๆ เธอขยับตัวหลายครั้งแล้ว ก็ขดตัวหลบอยู่แบบนี้มันสบายที่ไหนกันล่ะ มันทั้งปวดทั้งเมื่อย แสนจะอึดอัด แต่เธอก็จำเป็นต้องทน จะให้ทำยังไงได้ เมื่อมันไม่ใช่ของตัวเอง แหวนสูงค่านี่มันมีเจ้าของ ที่สำคัญมันมีราคาค่างวด แพงระยับจนคนจนๆ อย่างเธอไม่สมควรเก็บเอาไว้เอง

“อีกสามสิบนาที ถ้าคุณยังไม่ออกมานะแคทเทอรีน ฉันต้องถอนตัวล่ะ สักวันคงได้คืน แต่คงก่อนที่ฉันจะกลับประเทศไทย” เธอพึมพำเสียงเหนื่อยหน่าย ตามองนาฬิกาเรือนเล็ก ที่ราคาแค่หยิบมือ แต่การทำงานของมันคุ้มค่า

เธอคิดในใจ...ดีนะว่าการสอบของเธอเสร็จลงเสียที หลังจากบากบั่นมาเป็นปีๆ แล้วเธอเชื่อมั่นว่าตัวเองทำได้และคงผ่านไปด้วยดี...ช่งเวลาที่รอคอยขยับเข้าใกล้อีกนิด ช่วงนี้เธอต้องทำงานเพิ่มขึ้น เพื่อให้ตัวเองมีเงินติดก้นกระเป๋ามากพอสมควร ก่อนที่จะเดินทางกลับบ้านเกิด เพื่อไปกลับไปรับใช้แทนคุณผู้อุปการคุณทุกท่าน ด้วยการทำงานเต็มความสามารถที่มีให้สมกับที่เขาวางใจ มอบทุนการศึกษาให้เธอมาหาความรู้เพิ่มเติม เพื่อกลับไปพัฒนาประเทศของตัวเอง ให้ก้าวทันประเทศเพื่อนบ้าน ความหวังของเธอใกล้จะเป็นความจริง เธอกำลังจะสำเร็จการศึกษา!! แค่คิดก็มีความสุข จนศินาราสามารถอยู่รอแคทเทอรีนได้อีกหน่อย เธอจะได้กลับบ้านเกิดของตัวเองอย่างสบายใจขึ้น

อัญมณีสวยๆ เหมาะกับคนสวยคนงาม มันไม่เหมาะกับผู้หญิงซุ่มซ่ามแล้วก็หาความสวยความงามไม่เจอ แม้จะเพ่งพินิจอยู่นานแสนนาน...

สามสิบนาทีผ่านไป ก็ยังคงไร้วี่แววของแคทเทอรีน เธอคงต้องหาวิธีใหม่เพื่อที่จะคืนของสำคัญให้กับหล่อน วันนี้คงต้องพักไว้แค่นี้ เอ...หรือเธอควรจะฝากใครสักคนเข้าไปคืนดี เธอไม่อยากเก็บไว้นาน กลัวเกิดเหตุผิดพลาด และหากมีโจรปล้น เธอจะเอาที่ไหนไปคืนเขาดีล่ะ ที่สำคัญเธอไว้ใจใครได้ เมื่อมันเป็นของมีราคาและหากไม่ถึงมือเจ้าหล่อนเธอก็คงไม่สบายใจ