ตอนที่ 9 เขาเป็นใคร

ตอนที่ 9 เขาเป็นใคร

ปกป้องพาลูกสาวตัวน้อยกลับบ้าน ก่อนจะทำอาหารเย็นง่ายๆ ทานกันสองคนพ่อลูก แล้วอาบน้ำให้สาวน้อยจนตัวหอมฟุ้ง จากนั้นก็นอนดูการ์ตูนกันได้ไม่นาน สาวน้อยที่ร้องไห้อย่างหนักจนเพลียก็หลับสนิทไปอย่างรวดเร็ว

พราวมุกกลับถึงบ้านในเวลาสามทุ่มพอดิบพอดี เธอรีบขึ้นไปหาลูกสาวบนห้องนอนก็เจอกับภาพที่เธอเคยเห็นบ่อยจนชินตา คือสาวน้อยกับสาวใหญ่ที่ไม่ยอมแสดงตัวว่าเป็นสาวต่อหน้าคนอื่น นอนกอดกันกลมแล้วหลับไป จึงรีบไปอาบน้ำ เมื่อออกมาก็พบว่าเพื่อนรักตื่นขึ้นมานั่งรอเธออยู่ที่ปลายเตียงแล้ว

“อ้าว นึกว่าหลับแล้ว”

“อืม ก็หลับแล้วแหละ แต่อยากคุยกับแกก่อน”

“มีอะไรหรอ”

“วันนี้อ่ะ ลูกสาวเราโดนไอ้เด็กยักษ์บราโว่ดึงผมจนร้องไห้จ้าเลย แต่มีเทพบุตรหนุ่มน้อยหน้าฝรั่งนามว่าพอร์ชมาช่วยไว้ ฟัดกับไอ้อ้วนนั่นนัวเลย สงสัยต้องส่งลูกสาวเราไปเรียนป้องกันตัวบ้างแล้วแหละ”

“โถ ยัยจิ๋วของแม่ คงจะเจ็บมากเลยสินะ ถึงขั้นทำให้ลูกสาวฉันร้องไห้ได้ขนาดนั้นเนี่ย งั้นจบคลาสดนตรีแล้วค่อยไปเสริมป้องกันตัวแล้วกันนะ”

คนเป็นแม่ตรงเข้ามานั่งลูบศีรษะน้อยๆเพื่อปลอบใจ ถ้าเห็นลูกร้องไห้จ้าขนาดนั้นต่อหน้าต่อตา เธอก็คงใจจะขาดตามลูกแน่ๆ เห็นยัยจิ๋วของเธอตัวกลมๆตันๆ นี่ก็แทบจะเล็กที่สุดในรุ่นเหมือนกัน เลยถูกรังแกเอาได้ง่าย

“อืม ฉันไปนอนก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้วันหยุด จะพาลูกสาวฉันไปเสริมสวย”

“อะไรกันอีกพ่อลูก”

“ก็สระผม ตัดผม ตามประสาคนสวยไง แล้วก็เดินช้อปปิ้งเก๋ๆ”

“ย่ะ ไม่ต้องซื้อเสื้อผ้าอะไรให้แล้วนะ เต็มตู้ไปหมด ใส่ไม่ทัน ตัวโตหนีชุดไปก่อนแล้วด้วย”

“ยุ่งน่า ทำงานเหนื่อยๆ การเปย์ลูกสาวคือความสุขของฉัน อย่ามาขัดนะชะนี”

คุณพ่อสุดหล่อ ที่ต้องบอกว่าหล่อจริงๆนะ ยืนเท้าเอวจีบปากจีบคอบ่นแม่ของลูก จนเธอต้องส่ายหน้าระอากับการตามใจของเขา

“แล้วแต่ พอกันเลย ทั้งพ่อป้อง พ่อภูมิ”

ภาคภูมิ คนรักของปกป้อง ที่ทำงานเป็นนักบินสายการบินของยุโรป ที่ไม่ค่อยได้มีเวลาว่างมากมายนัก แต่ถ้าว่างเมื่อไหร่ มักจะต้องพากันมานอนที่นี่ แล้วพาสาวน้อยของเธอออกไปเที่ยว และเปย์กันแทบกระเป๋าฉีก พอเธอบ่นก็อ้างว่าลูกสาวอยากได้ ทั้งๆที่ในตอนนั้นลูกสาวของเธอยังพูดไม่ได้ด้วยซ้ำ

“ก็มีลูกสาวกับเขาคนเดียวนี่ ฉันก็กลัวลูกขาดความอบอุ่น แกก็ไม่ยอมเปิดใจให้ใคร ดูซิ ขนาดท่านประธานรูปหล่อนั่นแสดงออกทางสายตาว่ารักแกออกปานนั้น เป็นฉันหน่อยไม่ได้ จะจับทำพ่อของลูกให้เข็ด”

“เพ้อเจ้อ คุณตุลาเขาก็ดีกับทุกคนแบบนี้นี่แหละ แล้วเขาก็รักเด็ก เลยเอ็นดูเพชรใสไปด้วย”

“สาบาน ว่าดูไม่ออก”

คนหล่อเลิกคิ้วเข้มๆ แล้วเบะปากสีชมพูสดนั่นอย่างน่าหมั่นไส้ ท่าทางรู้ทันนั้นมันน่าหยิกให้แก้มช้ำจริงๆ

“อืม ก็ดูออก แต่ฉันมีลูกติด ท้องไม่มีพ่อ ส่วนเขาเป็นถึงประธานบริษัท ครอบครัวก็มีหน้ามีตา จะมาจริงจังอะไรกับคนอย่างฉัน ฉันไม่อยากเปิดโอกาสให้ใครเข้ามา เพื่อทำให้ฉันกับลูกเสียใจ”

“เห้อ เพิร์ล แกอย่าด้อยค่าตัวเองแบบนั้น คนอย่างคุณตุลา เขาไม่เคยขาดแคลนเรื่องผู้หญิง แต่เขาคอยดูแลแก ดีกับแกและลูกมาตลอดสี่ปีเนี่ย ทั้งๆที่เขาคิดว่าฉันเป็นผัวแกด้วยซ้ำ เขาถึงไม่ยอมแสดงออกมากกว่าที่เป็นอยู่นี้ ฉันมั่นใจ ว่าเขารักแกจริงๆนะ ไม่เชื่อแกลองบอกเขาสิ ว่าฉันไม่ใช่ผัวแก เขาเดินหน้าจีบแกเต็มสูบแน่นอน”

หลายครั้งที่ตุลาทำตีเนียนมาเยี่ยมเธอกับลูกที่บ้าน ก็เจอกับปกป้องบ่อยๆ เพื่อนของเธออยากที่จะแก้ไขความเข้าใจผิดของเขาแทบตาย แต่เป็นเธอเอง ที่ไม่ยอมให้เพื่อนทำแบบนั้น เพราะบางทีการที่มีปกป้องเป็นพ่อของลูกสาวเธอ ก็สามารถกันผู้ชายไม่ให้เข้ามาวุ่นวายกับเธอได้อย่างดี และเธอก็รู้สึกดีที่เป็นแบบนั้น ในเมื่อเธอไม่ได้อยากจะมีใครอีกแล้ว ตลอดชีวิต

“ฉันขออยู่แบบนี้ดีกว่า อยู่กับลูกสองคน ก็สบายใจดี”

“แกรักเขามากเลยหรอ”

“ใคร”

“อย่ามาทำไก๋ ก็พ่อแท้ๆของเพชรใสไง เขาเป็นใคร ทำไมแกไม่ยอมบอกฉัน ว่าเขาเป็นใคร และมันเกิดอะไรขึ้น แกถึงยอมตั้งท้องไม่มีพ่อ ไม่บอกให้เขารับผิดชอบแบบนี้”

ตลอดเวลาสี่ปี ตั้งแต่เธอเริ่มตั้งท้อง ไม่ว่าเพื่อนรักจะเพียรถามเธอถึงเรื่องนี้สักเท่าไหร่ แต่เธอก็ไม่ยอมบอกเลยสักครั้ง เธอตั้งใจอยากให้เรื่องนี้มันกลายเป็นความลับ และตายไปพร้อมกับตัวเธอเอง

“อย่าถามถึงเขาอีกเลย ฉันยืนยันคำเดิมว่าเรื่องระหว่างฉันกับเขามันก็แค่ความเข้าใจผิด และเขาไม่จำเป็นต้องมารับผิดชอบลูก บางที เขาอาจจะจำฉันไม่ได้ด้วยซ้ำ”

ในตาสวยหวานแสนเศร้าจนเพื่อนรักใจหาย รักเขาขนาดนี้ ไม่รู้ว่าเธอจะรู้ตัวหรือเปล่า แต่ในเมื่อเธอตัดสินใจให้เป็นแบบนั้น เขาเองที่เป็นแค่เพื่อน ก็คงทำอะไรไม่ได้

“เอาเถอะๆ นอนซะ เดี๋ยวฉันกลับห้องก่อน”

ปกป้องกลับห้องของตัวเอง ที่ใช้ประจำเวลามานอนที่นี่ ส่วนอีกห้องที่ว่าง เธอตั้งใจเอาไว้เป็นห้องส่วนตัวของลูกสาว ในตอนที่สาวน้อยโตขึ้นกว่านี้

คนตัวบางทิ้งตัวลงนอนเคียงข้างลูกสาวตัวน้อย แล้วจูบหน้าผากนูนๆนั่นอย่างแสนรัก เธอจ้องมองใบหน้าที่ละม้ายคล้ายคลึงกับเขาราวถอดพิมพ์กันมาผ่านม่านน้ำตา เพราะมีตัวแทนของเขานอนอยู่ตรงนี้ เธอถึงลืมเขาไม่ได้เสียที ยิ่งเธอรักลูกสาวของตัวเองมากเท่าไหร่ ความรู้สึกที่มีต่อเขายิ่งชัดเจนขึ้นเท่านั้น

“แม่ขอโทษนะลูก ที่เห็นแก่ตัว ทำให้หนูไม่ได้เจอพ่อที่แท้จริง แต่ถ้าเขาไม่ได้ใจดีกับเราสองแม่ลูก เราทั้งคู่คงเหมือนตายทั้งเป็น และแม่คงยอมให้เป็นแบบนั้นไม่ได้”

เธอปาดหยาดน้ำตาออกจากใบหน้า ก่อนสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อกลับมาเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวผู้แข็งแกร่งคนเดิมของลูกรัก

ในช่วงสายของวันที่พราวมุกกำลังทำความสะอาดบ้านอยู่นั้น ก็มีแขกหนุ่มรูปหล่อมาเยือนถึงบ้าน

ตุลาหอบตุ๊กตาและข้าวของพะรุงพะรังเข้ามาในบ้านเธอ อ้างว่าเอามาให้สาวน้อยเพชรใส แต่ก็ต้องเก้อเพราะคนที่เขาหอบของฝากมาให้ไม่ได้อยู่บ้าน

“ขอบคุณมากนะคะคุณตุลา แต่ไม่เห็นต้องลำบากเลยค่ะ แต่ว่าเพชรใสไม่อยู่หรอกค่ะ พากันไปช้อปปิ้งกันสองคนพ่อลูกแต่เช้าแล้วค่ะ”

“ไม่เป็นไรครับ เห็นแล้วก็คิดถึงเพชรใส เลยซื้อมาฝาก ถ้าเพิร์ลไม่ว่าอะไร ผมขอรอเจอหลานได้ไหมครับ ไม่ได้เจอแกเป็นเดือนแล้ว เดี๋ยวจะลืมลุงตุลาเสียก่อน”

“ได้สิคะ อยู่ทานมื้อเย็นด้วยกันนะคะ เพิร์ลจะทำชาบูค่ะ ทานหลายๆคนสนุกดี”

เธอยิ้มหวานให้เขาเป็นการขอบคุณน้ำใจที่เขามีให้เธอกับลูกเสมอมา

“ยินดีครับ”

ตุลายิ้มกว้างด้วยความดีใจ อยากให้เวลาหยุดลงแค่ตรงนี้ ตอนที่มีแค่เธอกับเขาเท่านั้น ไม่มีผู้ชายโชคดีคนนั้นที่ได้เป็นพ่อของลูกเธอ แต่มันก็ไม่มีวันเป็นไปได้

“ลุงตุลาขา สวัสดีค่ะ”

ทันทีที่กลับเข้ามาถึงบ้าน เห็นคุณลุงสุดหล่อที่แสนใจดี สาวน้อยเพชรใสก็พนมมือไหว้อย่างสวยงามตามที่แม่สอน

“สวัสดีครับเพชรใสคนสวย สวัสดีครับคุณป้อง”

ตุลาเอ่ยทักทายสาวน้อยเพชรใส ก่อนทักทายคุณพ่อรูปหล่อของเธอ

“สวัสดีครับ เชิญตามสบายนะครับ เดี๋ยวผมขอตัวไปอาบน้ำก่อน”

เมื่อปกป้องลับสายตาไปแล้ว ตุลาก็เอาตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ ให้กับสาวน้อยเพื่อทำคะแนนทันที ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะทำไปทำไม ในเมื่อต่อให้มีคะแนนนำโด่งแค่ไหน พราวมุกก็ไม่มีวันเลิกกับสามีมาหาเขาอยู่ดี แต่การได้ใกล้ชิดสาวน้อยเพชรใสก็ทำให้เขามีความสุขมาก เพราะเด็กคนนี้น่ารัก ถึงแม้จะเป็นเพียงเด็กเล็กๆ วัยสามขวบ แต่เธอก็พูดเก่งและฉลาดมากๆ จึงทำให้เขาเอ็นดูเธอจากใจจริง

“ลุงเอาพี่หมีมาฝากครับ”

“อุ๊ย พี่หมี ขอบคุณมากค่า”

สาวน้อยตาโต ไหว้เขาอย่างอ่อนน้อมน่ารักอีกครั้ง แล้วรับเอาพี่หมีตัวโตมากอดแนบอกอย่างดีใจ ทั้งๆ ที่ตุ๊กตาหมีเธอมีเต็มเตียงจนต้องเข้าไปอยู่ในตู้ของห้องที่จะเป็นของเธอในอนาคตแล้วก็ตาม

“ชอบไหมครับ”

“ชอบมากค่า”

ตุลาอยู่ทานมื้อเย็นกับครอบครัวของพราวมุกตามคำเชิญ ซึ่งก็มีเรื่องให้เขาแปลกใจอยู่หลายเรื่อง หนึ่งในนั้นก็คือ เขารู้สึกว่าสามีของเธอดูจะเปิดโอกาสให้เขาพูดคุยกับเธอได้มาก และได้ใช้เวลากันตามลำพังอยู่บ่อยครั้ง เหมือนเปิดทางให้เขาได้จีบเธออย่างไรอย่างนั้น