ตอนที่ 5 วันแรกที่เกาะ

เพี๊ยะ!

“ไอ้สารเลว ไอ้โรคจิต ไอ้สัตว์นรก ไอ้อื้อ....”

คำก่นด่าที่ทอปัดกำลังจะพ่นออกมาถูกกลืนลงไปในลำคอของธาวินเสียก่อน คนอย่างนายหัวธาวินผู้ที่มีไฟแค้นสุมอยู่ในอกไม่ได้ปรานีเธอเลยสักนิด เขาบดจูบอย่างดูดดื่มและเร่าร้อนราวกับโหยหาสิ่งนี้มาแสนนาน มือหนาทั้งสองข้างประคองใบหน้าสวยเอาไว้ให้มั่นไม่ให้ขัดขืนได้ แต่ทว่ามือเรียวทั้งสองข้างของทอปัดกลับทุบไปที่แผงอกแกร่งระรัวเพื่อประท้วงการกระทำของเขา

“แฮ่กๆๆ กรี๊ดดด!! ไอ้บ้าแกจูบฉัน แกลวนลามฉัน ฉันไม่ปล่อยแกให้ตายดีแน่นอน” ทอปัดยกหลังมือขึ้นมาถูไถริมฝีปากบางของตัวเองอย่างรังเกียจ เพื่อเช็ดดีเอ็นเอที่อีกฝ่ายได้ฝากเอาไว้ ก่อนจะลงมือข่วนที่แผงอกแกร่งที่อยู่ตรงหน้าอย่างบ้าคลั่ง

“โอ๊ยย!!เจ็บนะเว้ยยัยตัวแสบ ชอบความรุนแรงนักใช่ไหมด้ายยย!!” ธาวินผลักตัวเธอให้นานราบลงบนพื้นไม้ ก่อนจะคร่อมตัวตรึงข้อมือเรียวทั้งสองข้างเอาไว้ เขาจ้องมองดูหญิงสาวร่างเล็กที่นอนดิ้นรนอยู่ภายใต้อาณัติ เขาจะยังไม่พูดอะไรจนกว่าทอปัดจะยอมอ่อนแรงไปเอง อยากรู้ว่าอีกฝ่ายจะมีฤทธิ์เดชเยอะแค่ไหนกันเชียว

“ปล่อยฉันนะไอ้โรคจิต ไอ้หน้าตัวเมียแกคิดจะข่มขืนฉันเหรอ ไอ้เลวววว!!!”

“ฉันจะปล่อยให้เธอร้องจนกว่าจะพอใจ ดูซิว่าจะแรงเยอะสักแค่ไหนกันเชียว” เขายกยิ้มมุมปาก จ้องมองใบหน้าสวยที่กำลังส่ายไปมาด้วยความสะใจ แต่ทว่ายิ่งมองเขากลับยิ่งรู้สึกหลงใหลใบหน้าเรียวรูปไข่นั้นอย่างเผลอตัว ธาวินกลืนน้ำลายลงคอเมื่อเนินอกสาวโผล่พ้นออกมาจากเสื้อเชิ้ตตัวบาง นั่นเพราะกระดุมเม็ดบนได้หลุดออกมาในช่วงที่เธอขัดขืนเขานั่นเอง

“ถุย!”

ในเมื่อเธอทำอะไรไม่ได้แล้วทอปัดจึงถุยน้ำลายใส่หน้าไอ้โรคจิตที่เธอเกลียดชังนักหนา และนั่นก็ทำให้สติของธาวินกลับคืนมาทันที

“ยัยตัวแสบมันจะมากไปแล้วนะ!” ธาวินกัดฟันกร็อดใบหน้าคมขึ้นสีอย่างเห็นได้ชัด

“ถ้าฉันไม่มีความสุขนายก็อย่าหวังจะได้มีความสุขเลย ไม่นายก็ฉันจะต้องตายกันไปข้างนึงคอยดู”

“ได้! ถ้างั้นเธอก็เป็นฝ่ายตกนรกทั้งเป็นก่อนละกัน”

ว่าแล้วธาวินก็โน้มใบหน้าคมลงไปซุกไซ้ที่ซอกคอขาวอย่างดุดัน จมูกคมกดลงที่ผิวขาวเนียนไปเรื่อยๆ ตามใจตนเอง สูดกลิ่นกายหอมยั่วเย้าจากหญิงสาวทุกตารางนิ้ว

“อร้ายย!! หยุดเดี๋ยวนี้นะไอ้สารเลว เอาตัวสกปรกของแกออกไปเดี๋ยวนี้!”

ธาวินไม่ยอมหยุดกลับฝังจมูกกดลงบนเนื้อสาวอย่างบ้าคลั่ง ส่งลิ้นสากออกมาลากเลียตามผิวขาวนวลอย่างสะใจ เขาจะทำให้ผู้หญิงคนนี้ต้องย่อยยับให้สมกับที่เธอเป็นต้นเหตุให้น้องชายต้องตาย เธอจะต้องชดใช้ด้วยความทุกข์และทรมานที่แสนสาหัส

“ฮือๆๆ ปล่อยฉันนะ ไอ้บะ...” จู่ๆ เจ้าหล่อนก็หมดสติไปซะอย่างนั้น ธาวินจึงหยุดการกระทำจ้องมองใบหน้าสวยที่นอนแผ่นหราอยู่ตรงหน้า

“นึกว่าจะแน่คนอย่างเธอมันยังต้องเจออะไรอีกเยอะ”

ธาวินลุกขึ้นยืนมองมองดูร่างไร้สติของทอปัดอย่างหื่นกระหายพลางกลืนน้ำลายลงคอ ก่อนจะยิ้มมุมปากราวกับซาตานร้ายที่พร้อมจะมอบความทุกข์ทรมานให้เธอได้ทุกเมื่อ เขาจะทำทุกอย่างให้เธอได้รู้ซึ้งถึงความเจ็บปวด ผู้หญิงคนนี้จะต้องอยู่ที่นี่ในฐานะเมียที่เขาอยากจะทำอะไรก็ได้ เพื่อชดเชยความผิดที่เธอทำให้น้องชายเขาต้องฆ่าตัวตาย เขามั่นใจว่าน้องชายคงอยากจะทำกับเธอเหมือนที่เขากำลังจะทำต่อจากนี้ไปแน่นอน