บทที่ 4.2 ลูกรักลูกชัง

บทที่ 4.2 ลูกรักลูกชัง

ฟลอเรนซ์เองถึงแม้จะไม่อยากให้ความหวังแก่โซเฟีย แต่เขาก็แสดงออกถึงความลำเอียงที่มีต่อลูกทั้งสองคนอย่างชัดเจน

“ถ้าเบลล่าคิดว่าฉันเป็นพ่อก็คงจะไม่หนีไปกลางดึกอย่างนั้น โชคดีที่อเล็กซ์ไปตามตัวเจอ เคยคิดบ้างมั้ยว่าถ้าเจ้าสาวหายไปกลางคันเราจะเสียหน้าแค่ไหน”

“ไม่เห็นว่าจะต้องมีอะไรให้กังวล เพราะคนที่อยากจะเสียบแทนเบลล่าก็มีอยู่แล้ว นี่ถ้าไม่ใช่เพราะเบลล่าเป็นลูกคนโต เป็นลูกในสมรส คุณก็คงจะเข็นลูกเมียรองขึ้นแท่นแทนลูกสาวของเราแน่ น่าอับอายเหลือเกิน นี่ถ้าหากคนข้างนอกมารู้ถึงความสัมพันธ์ในครอบครัวเรา ว่ามันย่ำแย่ เน่าเฟะขนาดนี้ อย่าว่าแต่อเล็กซ์เลย ลูกชายตระกูลอื่นก็ไม่กล้ายื่นมือมายุ่ง แต่ที่คุณจำต้องส่งลูกสาวเราไป เพราะคุณรู้ดีอยู่เต็มอกว่าถ้าไม่ใช่เบลล่า ฝ่ายนั้นก็คงไม่เอา!!”

โซเฟียที่ยืนอยู่ เมื่อได้ฟังก็โกรธจัด แต่ก็ไม่กล้าที่จะมีปากเสียงด้วย เพราะตามกฎ วาสนาสามารถขับเธอออกไปจากบ้านได้ ดังนั้นถึงแม้ว่าโซเฟียจะได้รับความรักจากผู้เป็นบิดามากเพียงไร แต่เอาเข้าจริงสถานะที่หล่อนไม่อยากจะยอมรับก็คือการเกิดมาทีหลังเบลล่า และสถานะที่เกิดมาจากลูกนอกสมรส

วาสนามองใบหน้าของโซเฟียที่กำลังก้ม ๆ เงย ๆ ที่ดูเหมือนว่าจะเจียมตัวแต่แววตาของหล่อนก็ไม่ได้มีความเกรงกลัวเลยสักนิด

เพราะมีพ่อให้ท้ายตลอดเวลา

“เป็นได้แค่ตัวสำรอง ก็อย่าริอ่านทำตัวตีเสมอเบลล่า ถ้าฉันได้ยินว่าเธอว่าร้ายเบลล่าอีกครั้งละก็ ฉันจะส่งเธอออกไปอยู่กับแม่ของเธอ ดูซิว่าแม่ของเธอจะเป็นยังไง ยังจะกล้าพูดปาว ๆ ว่าเธอเป็นลูกบ้านนี้อยู่อีกหรือเปล่า และถ้าเธอไม่เคยเห็นว่าเบลล่าเป็นพี่สาว ก็ดี!! งั้นจงสำเหนียกไว้ว่า..เบลล่าเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของตระกูล ชอย ผู้มีสิทธิ์ทุกอย่าง แม้กระทั่งกระเบื้องที่เธอกำลังเหยียบอยู่ หรืออากาศที่นี่ก็เป็นของลูกสาวฉัน!!”

“อย่าให้มันเป็นเรื่องเป็นราวเลย เธอเป็นผู้ใหญ่ก็หัดใจกว้างบ้างสิ แล้วเรื่องแค่นี้จะวุ่นวายให้คนนอกมันรู้ทำไม”

“คนนอกรู้งั้นเหรอคะ? ก็ดีนะคะ คนอื่นจะได้รู้ว่าคุณรักลูกไม่เท่ากัน ฉันแต่งเข้าบ้านนี้มายี่สิบปี แต่คุณไม่เคยให้เกียรติฉันสักวัน โซเฟียก็คือหลักฐานอย่างดีว่าคุณทำร้ายฉันมานานแค่ไหนแล้ว และไอ้ระบบที่มันคลุมถุงชนบ้า ๆ นี่ จะได้จบลงเสียที บางทีอานิสงส์ครั้งนี้อาจช่วยให้เบลล่าไม่ต้องไปแต่งงานกับผู้ชายไร้หัวใจอย่างอล็กซ์ คุณเป็นพ่อแกแท้ ๆ เห็น ๆ กันอยู่ว่าหนทางข้างหน้าลูกเราจะพบเจอกับอะไร แต่เพื่ออำนาจคุณก็ไม่ลังเลที่จะส่งแกไปให้ทางนั้นสักนิด ตอนนี้ฉันเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าระหว่างคุณกับโจนาธานใครมันใจอำมหิตกว่ากัน”

“เธอชักจะพูดมากเกินไปแล้วนะวาสนา!! เบลล่าจะต้องแต่งงานกับใครสักคน เรื่องนี้เธอรู้ดีตั้งแต่ท้องแกมาแล้ว และการที่ลูกสาวเราไปอยู่กับอเล็กซ์ตอนนี้ มันก็ไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไร เพราะใคร ๆ ก็ต่างรู้ว่าสองคนนั้นเป็นคู่หมายกัน”

“อย่าคิดว่าตัวเองถือไพ่เหนือกว่าสิฟลอเรนซ์ ตาแก่ที่กำลังจะหมดอำนาจอย่างคุณ ทำไมอเล็กซ์ยังอยากได้เบลล่านักล่ะ และระหว่างคุณกับแบรี่คุณคิดว่าว่าที่ลูกเขยของคุณจะอยากดันใครนั่งตำแหน่งประธานสภาสูงกัน คิดให้ดี…เชิญคุณอยู่อย่างคนสันหลังหวะต่อไปเถอะ..”

เมื่อถูกพูดจาลับหลังวาสนาก็ไม่คิดจะเอาไว้ทั้งคู่

วาสนาค้านหัวชนฝามาตลอดเรื่องการแต่งงานของเบลล่า และคิดเสมอที่จะเอาลูกหนีข้ามเขตไป เพราะไม่อยากให้ลูกสาวต้องมามีชะตากรรมเหมือนกับตัวเธอ ที่ต้องแต่งงานเพราะเกมการเมือง ปราศจากความรัก แต่เมื่อทำอะไรไม่ได้แล้ว เธอก็ได้แต่หวังว่าอเล็กซ์จะเมตตากับเบลล่า ถนอมเธอ ให้เกียรติเธอบ้าง เพียงเท่านี้คนเป็นแม่ก็คงทุกข์น้อยลง

เมื่อถอยไม่ได้แล้วก็คงมีแต่ส่งเสริม…

“ฉันจะส่งคนไปคอยรับใช้ดูแลเบลล่า ทางนั้นตอบตกลงมาแล้ว และอย่าได้คิดส่งใครที่ฉันไม่เลือกไป ถ้าคุณไม่อยากจะเสียงาน!!”

วาสนาปรายสายตาไปทางลูกเมียรองของสามี

“ทำไมหนูถึงจะไปไม่ได้คะ” โซเฟียรีบพูดขึ้น

“ฉันบอกว่า…จะส่งคนไปคอยรับใช้เบลล่า..เธอทำได้เหรอ ไอ้หน้าที่รับใช้น่ะ…และฉันคงไม่โง่พอจะส่งผู้หญิงที่หิวกระหายอยากได้ผู้ชายของลูกสาวฉันไปหรอกนะ!!”

วาสนาไม่อยู่พูดต่อให้เสียเวลา เธอเพียงแค่ทิ้งน้ำเสียงเพื่อต้องการกำราบคนที่คิดจะทำตัวตีเทียบลูกสาวของตน จากนั้นก็ผละจากตรงนั้นมา

ฉันจะสวดภาวนาให้เธอ..อเล็กซ์ ขอให้เธอรวมอำนาจได้เป็นปึกแผ่นเร็ววัน เมื่อเธอได้ทุกอย่างสมใจแล้ว ฉันหวังว่าเธอจะคืนลูกสาวกลับมาให้ฉัน…