บทที่ 3.1 เท่าไหร่

บทที่ 3.1 เท่าไหร่!! 

ผู้หญิงที่ถูกชายหนุ่มขับไล่ไสส่งออกไปนั้น แองเจล่าเห็นว่าหล่อนยังแต่งตัวไม่เรียบร้อยเลยเสียด้วยซ้ำ สภาพของเธออาจจะพอ ๆ กับผู้หญิงที่วิ่งชนตนออกไปก่อนหน้า จากนั้นสักพักประตูห้องก็ถูกปิดลงด้วยแรงกระแทกอย่างแรงพอ ๆ กับอารมณ์ของหล่อนที่เดือดดาลเต็มที่

แองเจล่าหันกลับมาประจันหน้ามองคนตรงหน้าเต็มตาอีกครั้งรูปร่างสูงใหญ่ของชายหนุ่มที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อสมส่วน บ่าหนาลาดไหลบึกบึน ท่อนแขนของเขากำยำแข็งแรงและแม้กระทั่งช่วงลำตัวก็ดูแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อ ลามไปถึงลอนซิกแพคบนหน้าท้องสวย ทำเอาแองเจล่ายังรู้สึกตื่นเต้น เพราะดูเหมือนว่าอองรีแฝดพี่ของเธอที่พยายามปั้นหุ่นมาตั้งนานแต่กลับไม่ได้ดูดีเท่ากับผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอตอนนี้

ด้วยความเมาชนิดที่ไม่สามารถแยกแยะเรื่องควรหรือไม่ควรได้ บวกกับเพราะเธออยู่ในสังคมที่ไม่มีผู้ชายหน้าไหนกล้ามาแตะต้อง จึงทำให้หญิงสาวไม่ได้ใส่ใจอย่างอื่นนอกเสียจากซิกแพคที่กำลังโชว์เด่นอยู่ตรงหน้า แองจี้ชะโงกหน้าเข้าไปมองใกล้ ๆ พร้อมกับใช้ปลายนิ้วชี้กดจิ้มลงไป และคลี่ยิ้มกว้างราวกับว่ามันเป็นเรื่องมหัศจรรย์ยังไงยังงั้น

“นี่ของจริงหรือเปล่า ว้าววว ของจริงซะด้วยสิ สุดยอดไปเลย”

“เฮ้ นี่เด็กของซิกม่าหรือเปล่า? ทำไมถึงใจกล้าหน้าไม่อายเบอร์นี้ เธอนี่ใจกล้ากว่ายัยพวกที่มารอบแรกเสียอีก มาถึงก็แตะตัวฉันโดยที่ฉันยังไม่อนุญาต ท่าทางจะไม่อยากเก็บนิ้วสวย ๆ นั่นไว้ใช้แล้วละมั้ง!!”

“จะดุอะไรขนาดนั้น และนี่นายกล้าขึ้นเสียงใส่ฉันเหรอ? หึหึ..ถ้าจะดุก็เอาให้จริง บอกไรให้ฟังนะ…อย่างนายน่ะสู้พวกพี่ฉันไม่ไหวหรอก และพวกพี่ ๆ ของฉันที่ว่าเจ๋งสุด ๆ ยังถูกฉันจัดการไม่เหลือสักคน เพราะฉะนั้น นายน่ะ.. หุบปากไปเลยยยย..แล้วยืนนิ่ง ๆ”

แองเจล่ายกนิ้วขึ้นชี้ส่ายไปมา ปากเล็กก็อ้อแอ้วางอำนาจข่มเขาไม่หยุดทั้ง ๆ ที่สองขาเรียวยืนจะไม่ตรงอยู่แล้ว

คลอฟท์รู้สึกได้ถึงกลิ่นเหล้าคลุ้งจากตัวผู้หญิงตรงหน้า เขาไม่ค่อยชอบผู้หญิงขี้เมานัก แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่ายัยผู้หญิงรูปร่างอ้อนแอ้นที่ยืนอยู่ตรงนี้ช่างดูดีมีเสน่ห์กว่าผู้หญิงทุกคนที่เขาเคยแวะเล่นด้วย ยิ่งท่าทางก้มๆ เงย ๆ อวดบั้นท้ายตึงงอน ไหนจะเรียวขาเล็กรับกับร่างกายอย่างได้สัดส่วน มันชวนให้ความกระหายเริ่มตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง จนบางอย่างใต้เป้ากางเกงที่เพิ่งสงบได้ไม่นานเริ่มตึงขึ้นจนคับแน่น

ชายหนุ่มเข้าฉวยจับต้นแขนกลมกลึงทั้งสองข้าง แล้วกระชากให้หญิงสาวยืนตรงเต็มความสูงเพื่อให้เธอแหงนหน้าขึ้นมองตน

“เท่าไหร่!!”

แองเจล่ามองคนถามด้วยสายตางุนงง เอาเข้าจริงตามันปรือหนักเหมือนอยากจะหลับเสียมากกว่า เพราะการที่ได้อาเจียนออกไปเมื่อครู่มันทำให้ทั้งสมองและท้องโล่งไปได้นิดหน่อย

“คืออะไรเท่าไหร่ ส่วนสูงเหรอ?”

“ชิ เล่นตัวเป็นเหมือนกันนี่หว่า ซิกม่าบอกจะส่งของดีที่สุดในร้านมาให้ ใช่เธอหรือเปล่า? รีบบอกราคามา ถ้าถูกใจฉันจะให้เพิ่มอีกเป็นสองเท่า!!” คนตัวสูงกดหัวต่ำลงจ้องไปในนัยน์ตาสวยที่กำลังปรือเยิ้ม

“สองเท่าอะไร จะพาไปสั่งเหล้าเพิ่มเหรอ ไม่เอาแล้ว แค่พูดขึ้นมาก็รู้สึกว่ามันขึ้นมาอยู่ที่คอหอยอีกแล้ว” หน้าสวยส่ายปฏิเสธเร็ว ๆ

“ชิ อย่าเล่นตัวนัก ฉันกำลังค้าง ยัยคนเมื่อกี้ก็ใช่ว่าจะดีอะไรเลย หลวมไปหมด ทำเสียอารมณ์ชิบ เร็วเข้าบอกมาว่าเท่าไหร่ ฉันอยากขึ้นมาอีกแล้ว” คลอฟท์กดหน้าต่ำจนเกือบชิด กระซิบถามเสียงเริ่มกระเส่า จนคนเมาตรงหน้าเริ่มรับรู้ได้ว่านี่มันไม่ปกติ

“จะบ้าหรือไง ถอยไปนะ นี่แกรู้ไหมว่ากำลังพูดอยู่กับใคร ปล่อยนะ เดี๋ยวแม่จะเรียกพี่มาหวดซะ!!”

“โห มีข่มด้วย เก่งนักหรือไง ตัวก็แค่เนี้ย อย่ามัวเล่นตัวเพื่อโก่งราคานักเลย ฉันจะไม่ไหวอยู่แล้ว” ชายหนุ่มดึงหญิงสาวเข้าหาพร้อมเขย่า

“ปล่อยนะ พูดเรื่องบ้าอะไรเนี่ย ไม่เห็นรู้เรื่องเลย แล้วอย่าเพิ่งมาเขย่าตัวกันตอนนี้ได้ไหม บอกว่าอย่าเขย่าไง”

“อย่าเรื่องมาก กูเริ่มจะไม่ไหวแล้ว มานี่”

คลอฟท์รู้สึกคลั่งไคล้อยากได้หญิงสาวตรงหน้าอย่างประหลาด เพียงแค่ได้สัมผัสเนื้อตัวนิ่ม ๆ จะมีเสียอารมณ์สักนิดก็เพราะไอ้กลิ่นที่มันลอยออกมาจากตัวของเธอนี่แหละ แต่ก็ช่างมันเถอะเขาไม่ได้คิดจะทะลุทะลวงผิวเนื้อเธอสักหน่อย เพราะไอ้ที่เขาอยากได้มันอยู่ต่ำลงไปกว่านั้น เขาจึงเริ่มออกแรงลากเธอมายังโซฟาตัวเดิมที่เขาเพิ่งใช้มันระบายอารมณ์กับสองสาวก่อนหน้าที่ซิกม่าส่งมาให้

ร่างเล็กพอถูกใช้กำลังเข้า เลือดลูกสาวมาเฟียก็เริ่มดีดพล่าน ทั้งที่กำลังเมามายแต่ก็ยังรู้วิธีใช้ศอกทั้งสองข้างดันเข้าที่คอหอยของอีกฝ่ายอย่างแรง

“บอกว่าอย่าเข้ามา ถอยไปนะไอ้บ้ากาม”