ทัณฑ์ร้าย : EP 7 ข่มขืuบนรถ nc+

บทที่ 7

ร้านลองชุด

ในวันนี้เธอรอให้ว่าที่เจ้าบ่าวมารับไปลองชุดแต่งงานหลังจาก หนึ่งอาทิตย์ผ่านมาสภาพจิตใจของคณินดีขึ้นเธอคิดในแง่บวกตามที่แม่ของเธอสอนและตั้งใจว่าจะเป็นแฟนที่ดีให้กับเขาถึงแม้ว่าในตอนนี้ เธอจะรู้ตัวดีว่าเขานั้นยังไม่ได้รักเธอแต่เธอก็ได้สัญญากับตัวเองว่าเธอจะต้องทำให้ได้

"ลูกสาวของหม่ามี๊แต่งตัวน่ารักจังเลย" ลรินเดินออกมาโอบกอดลูกสาวและหอมแก้มเบาๆ

"หนูก็น่ารักเหมือนหม่ามี๊ไงคะ"

"หม่ามี๊เห็นหนูมีความสุขหม่ามี๊ดีใจมากรู้ไหม"

"ขอบคุณนะคะที่หม่ามี๊รักหนูและเลี้ยงดูหนูมาอย่างดีหนูรักหม่ามี๊แล้วก็ป๊ามากที่สุดนะคะ"

"ใช่หรือเปล่าไม่ใช่หลังแต่งงานจะลืมหม่ามี๊กับป๊านะ"

"ไม่หรอกค่ะหนูแต่งงานหนูก็อยู่ที่บ้านนี้ ได้เจอป๊ากับหม่ามี๊ทุกวันอยู่แล้ว"

"หื้มใครบอกหนูหลังจากแต่งงานหนูต้องไปใช้ชีวิตคู่กับเฮียเดย์สองคนที่บ้านหลังใหม่นะ นี่ป๊ายังไม่ได้บอกกับหนูเหรอลูก" เธอจ้องมองหน้าผู้เป็นแม่คิ้วขมวดเข้าหากันซึ่งเธอไม่รู้มาก่อนหน้านี้เลยสักนิดว่าหลังจากแต่งงานเธอจะต้องย้ายไปอยู่บ้านหลังใหม่กับเขา

"ไม่รู้ค่ะหนูคิดว่าหลังจากแต่งงานหนูจะต้องมาอยู่ที่บ้านนี้"

"แสดงว่าป๊ายังไม่ได้บอก พ่อของหนูกับพ่อของเฮียเดย์รวมเงินกันซื้อบ้านหลังใหม่ที่ใหญ่ไม่แตกต่างจากหลังนี้ให้กับหนู เป็นของขวัญในวันแต่งงานของทั้งสองคนเลยนะลูกบ้านหลังนั้นจะเป็นเรือนหอเป็นเรือนรักเป็นเรือนคู่ของคณินกับเฮียเดย์"

"จริงเหรอคะ หม่ามี๊"

"จริงสิคะหม่ามี๊จะโกหกลูกไปทำไมหื้ม ป๊าเขาคงยังไม่ว่างเพราะช่วงนี้งานหนักมากป๊าน่าจะรีบเคลียร์งานก่อนวันแต่งงานของลูกสาวแหละ"

"ขอบคุณนะคะแต่จริงๆหนูอยากอยู่ที่บ้านนี้ได้ดูแลป๊ากับหม่ามี๊"

"อยู่ที่บ้านโน้นก็ดูแลได้ถ้าว่างก็มาและก็ต้องมาบ่อยๆด้วยเพราะว่าหม่ามี๊คิดถึงลูกสาว อุ้ยคุยกันจนมองไม่เห็นว่าที่เจ้าบ่าวเดินเข้ามาเลย" เฮียเดย์แต่งตัวเรียบร้อยใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวพับแขนเปิดคอดูดีหล่อมากๆสมกับเป็นลูกครึ่งไทยสวีเดน เขายกมือไหว้แม่ของคณินและฉีกยิ้ม

"ฝากน้องด้วยนะเฮีย"

"ครับ"เขาต้องปั้นหน้ายิ้มทำตัวเหมือนมีความสุขทั้งๆที่ความเป็นจริงเขาไม่อยากเจอหน้าเธอด้วยซ้ำ

"ยืนอยู่ทำไมอ่ะก็เข้าไปสิถ้าเปิดประตูเองไม่ได้ก็ไม่ต้องไป" หลังจากเดินออกมาพ้นประตูบ้านจนถึงรถที่จอดอยู่ เขาเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจเพราะแม่ของคณินไม่ได้เดินตามออกมาด้วย

"ค่ะ" น้องคณินเปิดประตูรถและเข้าไปนั่งเองส่วนเขานั้นขับรถออกด้วยความเร็วบนรถมีแต่ความเงียบ

"เฮียหิวไหมคะเราไปทานข้าวกันไหมคะหรือว่าเฮียอยากดื่มกาแฟไหม อืมเฮียขับรถเมื่อยไหมคะ"

"โอ้ย!!เธอจะถามอะไรกันนักกันหนารู้ไหมว่ามันน่ารำคาญ" คณินก้มหน้าลงเมื่อถูกเสียงของเขาตวาดกลับแถมยังมองหน้าเธอด้วยแววตาไม่พอใจ

"คงดีใจจนตัวสั่นสินะ หึ! เธอจำเอาไว้เลยนะคณินว่าฉันไม่มีวันรักเธอที่ฉันแต่งงานก็เพราะรับผิดชอบในสิ่งที่ฉันผิดพลาดและฉันจะทำให้เธอเกลียดฉันเลิกกับฉันให้โดยเร็วที่สุด" เขาพูดความรู้สึกในใจของเขาออกมาให้เธอรับรู้จนหมด

"แต่เฮียจำไว้นะคะว่าคณินจะทำให้เฮียรักให้ได้" เธอหันหน้าไปโต้ตอบกลับเขาแววตาใสซื่อจ้องมองกล้าๆกลัวๆ

"ทนให้ได้ก็แล้วกัน เอี๊ยด!!!"

"โอ้ย" ในขณะที่รถกำลังวิ่งเร็วเขาหักหลบเข้าไปทางด้านซ้ายมือซึ่งเป็นซอยเล็กๆและเบรคกะทันหัน แต่คณินนั้นเร็วยกมือมาปิดหน้าของตนเองก่อนที่จะทิ่มลงไปด้านหน้าด้วยความตกใจจึงร้องออกมาและหน้าของเธอก็ไม่โดนสิ่งของให้เจ็บ

"เฮียจะทำอะไรคะ" เขาไม่เพียงแต่จอดข้างทางแต่เขานั้นยังขึ้นมาคร่อมตัวของเธอไว้และปรับเบาะให้หงายลง

"อย่าแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจต้องการไม่ใช่เหรอฉันก็จะสนองให้ไง และจะสนองให้เธอปางตาeด้วย"

"แคว๊ก!!" มือหนาจับเข้ายังชุดบางกระชากฉีกขาดจนกระดุมกระเด็นกระดอนไปทั่วรถเผยให้เห็นเนินนูนทั้งสองข้างอยู่ตรงหน้า เขาจับแขนของเธอกดลงและซุกไซ้ใบหน้าเข้าที่ซอกคอของเธอด้วยความโมโหอารมณ์ของเขากำลังฉุนเฉียวจนเหมือนกับคนบ้าคลั่งเธอพยายามผลักเขาออกแต่ยิ่งผลักเธอก็ยิ่งเจ็บ

"โอ้ยอื้ม" ไม่เพียงแต่ใช้ปากเม้มดูดเขายังสัมผัสด้วยฟันกัดเข้ายังผิวบาง เมื่อเธอร้องโอดโอยเขาจึงต้องก้มจูบปากของเธอทันที

"อื้ม" กระโปรงตัวน้อยถูกมื้อหนาซุกไซ้เข้ายังด้านล่างและดึงกางเกงในตัวจิ๋วนั้นออกจนถึงขา

"เฮีย" เธอไม่ดิ้นและโต้ตอบกำลังนิ่งเอ๋ยเรียกเขาจ้องมองด้วยแววตาที่น่าสงสาร

"ทำไมทนให้ได้สิอยากได้กูเป็นผัวมากไม่ใช่เหรอทนให้ได้ก็แล้วกัน" ไม่รู้ว่าความโกรธเกลียดของเขามีมากจนไม่สงสารแววตาคู่น้อยเลยสักนิด

"อ๊ะ" เธอหลับตาลงให้เขากระทำร่างกายตนเองโดยที่ไม่ขัดขืนพยายามหันหน้าหนีและปิดปากตัวเองไว้เมื่อเอ็นร้อนของเขาแทรกเข้ายังช่องสวาทของเธอได้สำเร็จ

"ปึกๆๆๆ" การกระทำของเขารุนแรงขึ้นเรื่อยๆมือหนาบีบกุมเข้ายังเนินอกทั้งสองเต้าแทบจะแหลกคามือเขาบีบขยำเค้นและใช้ปากครอบกัดแน่น

"โอ้ยอื้อ" เขากระทำซ้ำแล้วซ้ำอีกเอวหนากระแทกรัวๆในครั้งนี้เธอไม่รู้สึกเสร็จหรือยากปลดปล่อยแต่รู้สึกอยากให้เขาเอาเอ็นร้อนนั้นออก

"ซี๊ดส์อื้ม" เมื่อเขากัดปากร้องครวญครางเอ็นร้อนกระแทกเข้าออกถี่ๆและถูกถอดออก เขาปลดปล่อยน้ำกามของเขานั้นลงยังเนินนูนของเธอ

"ไม่ต้องสงสัยนะว่าทำไมฉันไม่ปล่อยใน เธอเองก็ควรรู้ตัวไว้ซะด้วยว่าฉันไม่ได้รักเธอ ฉันรอวันที่เธอยอมและถอยออกไปจากชีวิตของฉันเท่านั้น การแต่งงานของเราในครั้งนี้มันไม่ได้มีความรักจำเอาไว้" เขาออกจากตัวของเธออย่างง่ายดายพูดทิ้งท้ายและย้ำคำว่าไม่ได้รักไว้

"ฮึ๊ก"