ตอนที่ 3

EP 3: ทัณฑ์รัก จอมอหังการ

หล่อนจะทำยังไงดี... จะทำยังไงดีให้ทุกอย่างมันคลี่คลายไปในทิศทางที่ดีกว่านี้ น้ำตาแห่งความโศกาไหลทะลักไม่หยุด หญิงสาวยกมือขึ้นปิดหน้าร่ำไห้ปานจะขาดใจ ไม่เคยคิดเลยว่าคนที่เข้มแข็งและไม่เคยเกรงกลัวต่อผู้ใดมาก่อนอย่างหล่อนจะมีวันนี้ วันที่หล่อนทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากร่ำไห้เท่านั้น

เสียงโทรศัพท์มือถือที่วางไว้บนโต๊ะเตี้ยริมห้องดังขึ้น ดานีนค่อยๆ พยุงร่างกายที่อ่อนล้าของตัวเองไปทรุดนั่งลงบนโซฟา มือบางเอื้อมไปหยิบเจ้ามือถือที่กำลังกรีดร้องขึ้นมาแนบหู

“น้องดา... ลูกเป็นอย่างไรบ้าง...”

ทันทีที่รู้ว่าเจ้าของเสียงคือใคร หัวใจของดานีนก็อัดแน่นไปด้วยความยินดี

“พ่อ... พ่อเหรอจ๊ะ”

“พ่อเองน้องดา... ลูกกับมุนินสบายดีใช่ไหม”

น้ำเสียงของพ่อทำไมถึงได้อ่อนล้านักนะ แถมยังเศร้าหมองจนน่าตกใจอีกต่างหาก ดานีนเจ็บปวดเหลือเกินกับสิ่งที่คิดว่าพ่อกำลังเผชิญอยู่ในตอนนี้

“พ่อจ๋า... พ่ออย่าห่วงดากับพี่นินเลย พ่อดูแลตัวเองเถอะค่ะ กินข้าวและพักผ่อนมากๆ นะคะ”

“พ่อจะหลับตาได้ยังไงกัน ในเมื่อลูกๆ ของพ่อยังตกอยู่ในอันตราย พ่อพยายามหาทางช่วยเหลือ แต่คนที่พ่อบากหน้าไปขอให้เขาช่วยเขาก็ไม่ยอมให้ความร่วมมือเลย เขาเกลียดชังที่พ่อเป็นคนคดโกง พ่อผิด... แต่พ่อแค่ต้องการให้ลูกๆ ของพ่อปลอดภัยเท่านั้น... พ่อยอมตายชดใช้ทุกอย่าง ขอแค่ลูกของพ่อปลอดภัย”

ดิเอโก้คร่ำครวญมาตามสาย เขาไม่สามารถกลับเข้ามาหาลูกสาวทั้งสองคนได้ เนื่องจากบ้านของเขาถูกล้อมเอาไว้ด้วยญาติๆ ของผู้เสียชีวิตในเหตุการณ์ตึกอเวลเทลถล่ม พวกนี้เรียกร้องเงินทองจำนวนมหาศาลแต่เขาไม่มี ไม่สามารถหามาชดใช้ได้

“พ่ออย่าคิดแบบนั้นสิคะ พวกเราไม่เป็นไร พ่อไม่ต้องห่วง เดี๋ยว... พี่ฮัมราลก็ต้องมาช่วยพวกเรา”

ทั้งๆ ที่รู้อยู่เต็มอกว่าฮัมราลไม่มีทางทำแบบนั้น เพราะตั้งแต่เกิดเรื่องอื้อฉาวนี้ขึ้นมาว่าที่พี่เขยก็ถอนหมั้นจากพี่สาวของหล่อนไปแล้ว เขาไม่ใยดีแม้แต่จะโทรมาถามว่าตอนนี้พวกหล่อนเป็นยังไงกันบ้าง แต่หล่อนไม่โกรธ ไม่เกลียดฮัมราลหรอก เพราะตอนนี้มีใครบ้างล่ะอยากจะยื่นมือเข้ามาเกี่ยวข้องกับตระกูลคนคดโกงอย่างโรดิเกซ ไม่มีหรอก... ไม่มีแม้แต่คนเดียว

“อย่ามาโกหกพ่อเลยน้องดา... ฮัมราลถอนหมั้นไปแล้ว... เขาโทรไปหาพ่อด้วยตัวของเขาเอง ตอนนี้ไม่มีใครสามารถช่วยโรดิเกซได้หรอก นอกเสียจาก...”

“นอกเสียจากใครหรือจ๊ะพ่อ...” ความหวังเต็มเปี่ยมในน้ำเสียงของบุตรสาวทำให้ดิเอโก้จำต้องเอ่ยออกมา

“พวกการ์รัสโซ่ไง... มีแต่พวกเขาเท่านั้นที่จะสามารถให้เรายืมเงินจำนวนกว่าห้าสิบล้านดอลล่าห์ได้ มีแค่พวกเขาเท่านั้นที่จะทำให้โรดิเกซรอดพ้นหายนะในครั้งนี้ได้...”

ทางออกที่บิดาพูดออกมานั้นมันช่างมืดดำและมองไม่เห็นปลายทางเอาเสียเลย พวกการ์รัสโซ่หรือ พวกนี้เท่านั้นเหรอที่จะสามารถช่วยครอบครัวของหล่อนได้

ใบหน้าหล่อลากไส้ของเดนิเรลผุดขึ้นมาในหัว ผู้ชายปากร้าย จอมเผด็จการคนนั้นน่ะหรือที่จะสามารถช่วยเหลือพวกหล่อนได้ ทำไมต้องเป็นพวกเขาด้วย...

“พ่อจ๋า... พวกเขาไม่มีทางช่วยเราหรอก เราต้องหาทางอื่น...”

ในที่สุดก็พูดออกมา ความสิ้นหวังอัดแน่นอยู่ในกระแสเสียง เดนิเรลหรือแม้แต่พวกการ์รัสโซ่คนอื่นๆ ไม่มีทางเห็นใจหล่อน มีแต่จะเหยียบครอบครัวของหล่อนให้จมดินต่างหากล่ะ

“ใช่เขาไม่ยอมช่วยเรา... คุณเดนิเรลไล่พ่อยังกับหมูกับหมา...”

“คนใจร้าย...”

ดานีนเค้นเสียงแห่งความเจ็บปวดออกมาจากกลีบปากอิ่มแผ่วเบา ความทรมานอัดแน่นอยู่ภายในอก แน่อยู่แล้วล่ะว่าเดนิเรลจะต้องไม่ช่วยเหลือพวกหล่อน ก็ทำไมเขาจะต้องช่วยด้วยล่ะในเมื่อหล่อนกับเขาเป็นยิ่งกว่าศัตรูกันเสียอีก

‘แล้วขอเตือนเอาไว้เลยนะว่าเธอจะต้องถูกฉันเอาคืนอย่างสาสม และมันจะเป็นเธอดานีนที่จะต้องซมซานมาคุกเข่าอ้อนวอนขอขึ้นเตียงกับฉัน... มันจะเป็นเธอ...’

คำอาฆาตของเดนิเรลในวันนั้นยังดังลั่นอยู่ในโสตประสาทไม่เสื่อมคลาย สายตาที่มืดลึกยิ่งกว่าราตรีไร้แสงจันทร์ของเขายังติดตาของหล่อนไม่รู้จาง ผู้ชายคนนั้นจะทำทุกอย่างเพื่อเอาคืนหล่อน และหากหล่อนคิดไม่ผิดตอนนี้นายนั่นคงจะนั่งนับวันรอให้หล่อนกับครอบครัวตกลงไปในนรกอย่างแน่นอน

“อย่าไปว่าเขาเลยน้องดา... สถานะของเราในตอนนี้ไม่มีใครอยากจะยุ่งเกี่ยวด้วยหรอก พ่อมันเลวเอง ถ้าพ่อไม่เห็นแค่เงินพวกนั้น ปานนี้ลูกๆ ของพ่อก็คงไม่ต้องมาลำบากแบบนี้... พ่อเสียใจ...”

น้ำเสียงสั่นเครือของบิดาที่ผ่านมาตามสายโทรศัพท์ทำให้คนฟังอย่างดานีนเจ็บปวดยิ่งนัก ยังไงซะดิเอโก้ก็คือพ่อ ท่านมีพระคุณ และหล่อนเป็นลูกก็ควรที่จะทำทุกอย่างเพื่อให้ท่านมีความสุข ทำให้ท่านทุกข์น้อยที่สุด

“พ่ออย่าคิดมากเลยค่ะ พวกเราสบายดี... พวกเราไม่เคยโทษพ่อ...”

แม้จะมีแค่หล่อนคนเดียวเท่านั้นที่ไม่ถือโทษโกรธบิดา แต่หล่อนก็ไม่มีทางพูดให้ท่านเสียใจมากกว่าที่เป็นอยู่หรอก

“ดาสัญญาว่าจะทำทุกอย่างเพื่อครอบครัวของเรา ดาจะทำทุกอย่างแม้ว่ามันจะต้องแลกด้วยทุกสิ่งที่ดามีก็ตาม...”

“น้องดาจะทำอะไร... ลูกอย่าคิดอะไรบ้าๆ นะดานีน อย่าทำให้พ่อต้องทุกข์ทรมานมากกว่าที่เป็นอยู่เลย”

แม้จะไม่รู้ว่าสิ่งที่บุตรสาวพูดออกมานั้นมันคืออะไร แต่ด้วยความที่เป็นพ่อและรู้จักนิสัยของลูกทั้งสองคนดีทำให้เขาพอจะรู้ว่าดานีนต้องคิดจะทำอะไรที่เสี่ยงๆ อย่างแน่นอน

“พ่ออย่าเป็นห่วงเลยค่ะ ดาเป็นคนฉลาดพ่อก็รู้นี่คะ ดังนั้นดาไม่มีทางทำอะไรสิ้นคิดแน่นอน”

ใช่... ดานีนเป็นคนฉลาด แม้ว่าเจ้าหล่อนจะเกิดมาที่หลังมุนินบุตรสาวคนโตของเขา แต่ดานีนรู้จักคิดมากกว่ามุนินเสียอีก ในเรื่องที่บีบคั้นดานีนสามารถแก้ปัญหาได้อย่างยอดเยี่ยม ตรงกันข้ามกับมุนินที่เอาแต่โยนความผิดให้กับคนอื่นแต่ถึงอย่างไรเขาก็ยังอดห่วงลูกสาวคนเล็กไม่ได้อยู่ดี

“พ่อรู้ว่าน้องดาฉลาด... แต่ความฉลาดก็สามารถฆ่าคนได้นะน้องดา... พ่อห่วงหนูนะ”

ดานีนยกมือขึ้นป้ายน้ำตาของตัวเองทิ้ง ปั้นเสียงตอบบิดาไป “ดารู้ดีค่ะว่าตัวเองกำลังจะทำอะไร พ่อไม่ต้องเป็นห่วงน้องดานะคะ อีกไม่กี่วันดาจะทำให้สถานการณ์เลวร้ายพวกนี้มันยุติลงให้ได้”

“น้องดาจะทำอะไร... ลูกจะทำอะไรดานีน”

“ดาสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรที่เป็นอันตรายกับตัวเองค่ะพ่อ... ดาสัญญา”

“งั้นก็บอกพ่อมาสิว่าน้องดาจะทำอะไร”

น้ำเสียงร้อนรนที่เต็มไปด้วยความห่วงใยของบิดาทำให้หัวใจของหญิงสาวเจ็บยิ่งกว่าถูกทิ่มด้วยมีดแหลมคมซะอีก

ฟันคมกริบฝังลงบนกลีบปากอิ่มที่สั่นระริกเต็มแรง ดานีนพยายามกลั้นสะอื้นเอาไว้สุดกำลัง ก่อนจะปั้นเสียงปกติสุขตอบบิดาออกไป

“เอาไว้ดาทำสำเร็จแล้ว ดาจะบอกพ่อก็แล้วกันนะคะ... แต่ตอนนี้ดามีเรื่องให้พ่อช่วย...”

แม้จะไม่อยากให้ลูกสาวต้องมาเสี่ยงอันตรายอะไรก็ตามที่เจ้าตัวกำลังคิดจะทำอยู่ แต่ดิเอโก้ก็รู้ดีว่าไม่มีทางห้ามความตั้งใจของดานีนได้ ดานีนใจแข็งมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่ทำตามสิ่งที่ลูกสาวร้องขอเท่านั้น

“แล้วน้องดาต้องการให้พ่อช่วยอะไรล่ะลูก...”

“ดาอยากออกไปจากที่นี่ค่ะ พ่อช่วยหาทางพาดากับพี่นินออกไปที”

นี่คือความหวังสุดท้าย... ก่อนที่หล่อนจะได้ลงมือทำในสิ่งที่คิดเอาไว้ แม้ว่าสิ่งที่คิดจะทำนั้นมันจะสามารถเปลี่ยนแปลงชีวิตของหล่อนไปตลอดกาลก็ตาม

ในเมื่อมีแค่การ์รัสโซ่เท่านั้นที่จะช่วยครอบครัวของหล่อนได้ หล่อนก็จะบากหน้าไปหาพวกนั้น จะทำทุกอย่างเพื่อให้พวกนั้นยอมช่วยเหลือ แม้จะต้องแลกด้วยศักดิ์ศรีที่มีอยู่ทั้งหมดก็ตาม