ตอนที่ 4 สูญเสียและเริ่มต้น

นภาลักษณ์เงียบแล้วกัดฟันด้วยความโกรธ คนถูกบังคับให้แต่งงานหน้านิ่วคิ้วขมวดด้วยความไม่เข้าใจ อยู่ๆ พ่อทำไมถึงทำเรื่องแบบนี้ แล้วพ่อต้องการให้เขาแต่งกับใคร

“พ่อต้องการให้ผมแต่งกับใคร”

“ฉันจะให้แก่แต่งงานกับผู้หญิงที่ฉันเลือกไว้ให้ เธอชื่อศศริญา”

“ไม่มีทางพ่อผมไม่แต่ง! ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครผมยังไม่รู้ หน้าตาก็ไม่เคยเห็นพ่อจะให้ผมแต่งไปได้ยังไงกัน!” ชายหนุ่มปฏิเสธ เขาเริ่มไม่ชอบใจ ผู้หญิงคนนั้นคิดอะไรถึงยอมแต่งงานกับคนที่ตัวเองไม่เคยเห็นหน้า บ้าหรือเปล่า

“แต่แกต้องแต่ง!”

“ไม่พ่อ ผมไม่แต่งพ่อไม่มีสิทธิ์มาบังคับอะไรผม!” เขายืนยันหนักแน่น

“ถ้าแกไม่แต่งก็ไม่เป็นไรเจ้าธานต์”

นภาลักษณ์ยิ้มอย่างผู้กำชัยชนะ ยังไงเสียธานต์คงไม่มีทางแต่งกับหญิงอื่นได้หรอก ก็เขาหลงหล่อนเสียยิ่งกว่าอะไร

“ผมดีใจที่พ่อเข้าใจ”

ชายหนุ่มถอนหายใจกุมมือคู่หมั้นแล้วรั้งให้ลุกยืน นภาลักษณ์กระตุกยิ้มมุมปาก เป็นจังหวะที่ชายชรามองเห็นพอดี สองคนเดินเคียงเพื่อออกนอกบ้าน

“เดี๋ยวก่อนเจ้าธานต์ พ่อมีเรื่องอยากจะบอกแกไว้อีกอย่าง”

เขาหันมาสีหน้าเบื่อหน่าย

“อะไรอีกล่ะครับพ่อ”

“แกไม่แต่งฉันไม่ว่า แต่ฉันจะยกทรัพย์สมบัติที่มีทั้งหมดของฉันให้ศศิรญาแกจะไม่ได้มันสักแดง”

คนเป็นลูกมองผู้ให้กำเนิด แววตาเบิกกว้างสีหน้าเผือดลง อะไรทำให้พ่อเปลี่ยนไปถึงเพียงนี้ ถึงกับจะยกสมบัติให้คนอื่น เพียงเพราะเขาไม่แต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น ยัยนั้นเป็นใครกัน!

“พ่อว่าอะไรนะ ผมเป็นลูกพ่อนะ แถมผมยังดูแลบริษัทให้พ่อมาตั้งสามปี พ่อทำกับผมแบบนี้ได้ยังไง” เขาบอกเสียงเครียด

“แล้วยังไงไอธานต์ แกดูแลมาสามปี แต่ฉันดูแลมาสามสิบปีฉันเป็นเจ้าของจะยกให้ใครก็ได้ หรือแกจะไม่ทำงานที่บริษัทฉัน ฉันก็ไม่ว่า เพราะยังไงฉันก็มีคนที่ไว้ใจทำงานแทนแกได้อยู่แล้ว” ชายชราย้อนบุตรชาย

นภาลักษณ์กัดริมฝีปาก แววตาวาวโรจน์ ตาแก่นี่คิดจะยกสมบัติให้คนอื่นแล้วหล่อนจะเหลืออะไร แบบนี้ก็เท่ากับว่าคบผู้ชายที่มีแต่ตัวน่ะสิ

“คุณพ่อทำแบบนี้ไม่ถูกนะคะ นภากับธานต์รักกัน คุณพ่อบังคับให้ธานต์แต่งกับคนอื่น พอธานต์ปฏิเสธคุณพ่อก็ไม่คิดยกมรดกให้ แบบนี้มันเกินไปนะคะ” นภาลักษณ์โพลงออกมา

เขาหันมองนภาลักษณ์แล้วยิ้มเยาะ ผู้หญิงพรรค์นี้มองหน้าก็รู้ไส้รู้พุงหมดแล้ว

“รักกันก็เอาตัวมันไปเลี้ยงเลยสิแม่นภาลักษณ์ ฉันอยากจะรู้นัก ถ้าไอ้ธานต์มันเหลือแต่ตัวเธอยังจะรักมันอยู่ไหม!”

“ไม่ได้นะพ่อ ผมขอร้องอย่าทำกับผมแบบนี้เลย” ธานต์เมธาพยายามอ้อนวอน

“ไปซะ ถ้าแกไม่ต้องการแต่งงานก็ออกไปจากบ้านนี้ซะ!”

“พ่อทำแบบนี้ทำไม ผมอยากจะรู้ พ่อไม่เคยทำกับผมแบบนี้เลย”

ธานุภาพข่มความเจ็บปวดไว้ในอก เพราะเขาทำให้แม่ของธานต์เมธาจากไป จึงอยากชดเชยให้ลูก แต่เขากลับตามใจมากไปเลยกลายเป็นแบบนี้ แม้เรื่องการเรียนการงานลูกชายเขาจะทำได้ดีไม่มีที่ติ แต่สำหรับเรื่องผู้หญิงอย่างนภาลักษณ์เขาทนไม่ได้ เขาจ้างนักสืบตามพบว่าแม่นี่ปอกลอกบุตรชายไม่น้อยเลย เห็นแล้วมันทนไม่ได้

“แกมันโง่ แกไม่รู้หรือไงว่าทำไมฉันถึงทำแบบนี้ เงินของแกไม่ได้มีไว้ละลายไปกับผู้หญิงที่ทำตัวราวกับปลิงดูดเลือด หากแกต้องการ ทำไมไม่ซื้อมานอนแล้วก็เลิกไปเจ้าธานต์ แกจะเอามาเลี้ยงเป็นตัวเป็นตนเพื่ออะไร แกไม่คิดจะระวังตัวบ้างหรือไง ระวังสักวันแกจะเป็นเอดส์เพราะคู่ควงของแก!”