บทที่ 2

อลงกรณ์พยักหน้ารับ เอ่ยพูดพร้อมด้วยรอยยิ้มว่า “อืม...เหตุผลคุณน่าสนใจดี หากได้เป็นไกด์ก็ได้ไปเที่ยวฟรี แถมยังได้เงินเดือนด้วย”

“ใช่ค่ะ”

แสนรักไม่ปฏิเสธในคำพูดของอลงกรณ์ พออีกฝ่ายนิ่งเงียบไม่เอ่ยถามต่อ ได้แต่ก้มหน้าขีดเขียนบางอย่างลงไปบนกระดาษ หญิงสาวก็ใจเต้นระทึกมือไม้เย็นเฉียบ ไม่รู้ว่าตนเองตอบคำถามได้ตรงใจของอลงกรณ์ กระทั่งได้รับเลือกให้ร่วมงานด้วยหรือเปล่า

‘ขอให้สัมภาษณ์ผ่านด้วยเถอะ’

แสนรักลุ้นระทึกอยู่ในใจ แต่แล้วก็ต้องพบกับความผิดหวัง เมื่ออลงกรณ์เงยหน้าขึ้นแล้วเอ่ยบอกว่า

“เชิญรอหน้าห้องก่อนนะครับ เลขาฯ ของผมจะบอกว่าใครผ่านการสัมภาษณ์บ้าง”

“ค่ะ...ขอบคุณค่ะ”

แสนรักหอบหัวใจอันห่อเหี่ยวเพราะความผิดหวังเดินออกมาจากห้องทำงานของอลงกรณ์ ดูท่าว่าตนเองไม่ผ่านการสัมภาษณ์แน่ๆ

พอกลับมาทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้แถวหลังเหมือนเดิม ขณะรอการประกาศผล แสนรักก็กวาดสายตามองเหล่ามัคคุเทศก์ที่มาสัมภาษณ์งาน บริษัทแห่งนี้ต้องการไกด์จำนวนห้าคนสำหรับการเปิดรับสมัครในครั้งนี้ และแน่นอนว่าจะ

ต้องมีหกคนที่ต้องตกงานต่อไป ซึ่งเธอคงเป็นหนึ่งในนั้น

อีกสิบนาทีต่อมา กนกพรก็เดินมาหยุดยืนอยู่ด้านหน้าทุกคน ในมือมีรายชื่อของผู้ผ่านการสัมภาษณ์งานถืออยู่ด้วย จากนั้นก็เอ่ยบอกให้ทุกคนต้องลุ้นว่าจะได้งานทำหรือไม่

“ดิฉันจะประกาศรายชื่อผู้ที่ผ่านการสัมภาษณ์ให้ร่วมงานกับเรานะคะ มีทั้งหมดห้าคน ได้แก่คุณ...”

ผู้ผ่านการสัมภาษณ์และถูกเรียกชื่อต่างก็ดีใจกับงานที่รออยู่ กนกพรประกาศชื่อผ่านไปสามคนแล้ว ยังไม่มีชื่อของแสนรักร่วมอยู่ด้วย กระนั้นหญิงสาวก็ยังแอบหวังอยู่ลึกๆ

“เหลืออีกตั้งสองคน อาจจะมีชื่อของเราก็ได้ อย่าเพิ่งท้อสิ ยายแสนรัก” แสนรักทำปากขมุบขมิบพูดกับตนเอง ตั้งใจฟังรายชื่อที่สี่และห้าต่อ

“คนสุดท้ายคือคุณปรวิช ทุกท่านที่ผ่านการสัมภาษณ์เชิญไปพบฝ่ายบุคคลเพื่อทำสัญญาจ้างงาน ส่วนคนที่ไม่ผ่านการสัมภาษณ์ไม่ต้องเสียใจนะคะ หวังว่าเราคงมีโอกาสได้ร่วมงานกันในสักวัน และขอบคุณที่มาสัมภาษณ์งานในวันนี้ค่ะ”

“ชวดอีกแล้วเรา”

แสนรักบอกกับตนเอง ฝืนยิ้มให้กับกนกพรซึ่งกำลังยิ้มให้กับเธอ จากนั้นก็ผุดลุกขึ้นกำลังจะเดินตรงไปยังลิฟต์เหมือนคนอื่นๆ แต่ก็ต้องชะงักฝีเท้า เมื่อถูกกนกพรเอ่ยเรียกไว้

“คุณแสนรัก เดี๋ยวคะ”

“คะ มีอะไรหรือเปล่าคะ”

แสนรักหันมาเอ่ยถาม รู้สึกผิดหวังจนไม่อยากมองหน้าใคร แต่พอได้รับคำตอบจากกนกพร ก็ถึงกับเบิกตาโพลงด้วยความดีใจ

“คุณอลงกรณ์รับคุณให้เข้าทำงานเป็นกรณีพิเศษ เชิญเข้าไปพบคุณอลงกรณ์อีกครั้งนะคะ บอสมีเรื่องจะคุยกับคุณอีกนิดหน่อยค่ะ”

“ค่ะๆ ขอบคุณมากค่ะ”

แสนรักรับคำรัวเร็วด้วยความดีใจที่ไม่ต้องตกงานแล้ว จากนั้นก็ก้าวยาวๆ เข้าไปในห้องทำงานของอลงกรณ์อีกครั้ง ใบหน้างามประดับไปด้วยรอยยิ้มกว้าง ขณะทรุดตัวลงนั่งตรงหน้า ตามการผายมือเชิญของอลงกรณ์

“นั่งก่อนสิ แสนรัก”

“ขอบคุณคุณอลงกรณ์มากค่ะ ที่รับดิฉันเข้าทำงาน”

มือเล็กยกขึ้นพนมไหว้อย่างนอบน้อม ดีใจเมื่อความฝันของตนเองเป็นจริงแล้ว เธอกำลังจะได้เป็นไกด์ กำลังจะได้ไปเหยียบบนคลื่นทะเลทรายสีทองอันงดงามไม่มีที่ติ

อลงกรณ์ยกมือรับไหว้ พลางจ้องมองพนักงานคนใหม่ของบริษัทไม่วางตา “ต่อไปเรียกผมว่าบอส เหมือนคนอื่นๆ เรียกก็ได้ครับ”

“ค่ะ บอส” แสนรักรับคำอย่างว่าง่าย

“ที่ผมรับคุณเข้าทำงานเพราะว่ามองเห็นความสามารถที่ซุกซ่อนอยู่ในตัวคุณ บอกให้รู้ว่าในอนาคต คุณจะเป็นไกด์ที่ดีและเก่งที่สุดคนหนึ่ง”

แสนรักถึงกับยิ้มหน้าบานกับคำชม “ดิฉันให้สัญญาว่าจะทำหน้าที่ไกด์ดูแลลูกทัวร์ให้ดีที่สุดค่ะ”

“เดี๋ยวผมจะบอกว่าคุณต้องเป็นไกด์ พาลูกทัวร์ไปเที่ยวประเทศไหน เป็นประเทศในแถบตะวันออกกลางอย่างแน่นอน”

“ดิฉันจะได้เห็นทะเลทรายของจริงแล้ว” แสนรักเบิกตาโตด้วยความตื่นเต้น

“ใช่ครับ” อลงกรณ์เอ่ยยิ้มๆ พลางบอกต่อว่า “ไหนๆ คุณก็เป็นลูกน้องของผมแล้ว ผมจะวานให้คุณช่วยหยิบของให้หน่อยครับ พอดีผมเจ็บเท้า เดินไม่ค่อยสะดวกสักเท่าไร”

“ได้ค่ะ บอสจะให้ดิฉันหยิบอะไรให้คะ”

แสนรักเอ่ยถามพร้อมด้วยรอยยิ้ม ตอนนี้ถือได้ว่าตนเองเป็นลูกน้องของอลงกรณ์แล้ว หญิงสาวจึงพร้อมสำหรับการทำตามคำสั่งของเจ้านายในทุกนาที

“คุณเห็นภาพวาดสีน้ำมันนั้นไหมครับ” อลงกรณ์ชี้นิ้วไปยังภาพวาด ซึ่งประดับอยู่บนผนังห้องทำงาน

และแสนรักก็รีบหันไปมองตามในทันที ซึ่งภาพวาดดั่งกล่าว เป็นภาพของภูเขาไฟฟูจิอันเลื่องชื่อของประเทศญี่ปุ่นนั่นเอง

“ค่ะ เห็นค่ะ บอส”

“ข้างหลังรูปภาพจะมีตู้เซฟซ่อนอยู่ คุณช่วยเปิดแล้วหยิบของในนั้นมาให้ผมทั้งหมดด้วยครับ เดี๋ยวผมจะบอกรหัสคุณครับ”

“เออ...ค่ะ บอส”

แสนรักผุดลุกจากเก้าอี้เดินตรงไปยังภาพวาดสีน้ำมันที่ว่า แม้ไม่รู้ว่าผู้เป็นเจ้านายไหว้วานให้หยิบอะไรให้ แต่แน่นอนว่าสิ่งของที่อยู่ในตู้เซฟต้องเป็นของมีค่ามาก

เมื่อลูกน้องสาวเดินไปหยุดยืนอยู่ด้านหน้าภาพแล้ว อลงกรณ์ก็เอ่ยบอกต่อว่า “สอดนิ้วของคุณไปตรงมุมล่างด้านขวาจะมีปุ่มเล็กๆ ซ่อนอยู่ คุณกดลงไปแล้วก็จะสามารถเปิดภาพออกมาได้”

แสนรักทำตามคำสั่ง พอคลำเจอปุ่มก็กดลงไป จากนั้นก็เปิดภาพสีน้ำมันออก เผยให้เห็นตู้เซฟที่ซุกซ่อนอยู่ด้านหลังภาพ

“เปิดได้แล้วค่ะ บอส” แสนรักเอ่ยบอก ก่อนจะหันมามองอลงกรณ์ เพื่อรอรหัสจากอีกฝ่าย

“รหัสคือ...” อลงกรณ์บอกรหัส พร้อมกับออกคำสั่ง “หยิบเงินที่อยู่ในเซฟมาให้ผมทั้งหมดครับ”

“ค่ะ บอส”

แสนรักกดรหัส พอเปิดเซฟได้แล้วก็ขมวดคิ้วเข้าหากันยุ่ง ขณะหยิบเงินจำนวนปึกใหญ่ออกมาจากตู้เซฟ ไม่ได้มีความตื่นเต้นกับเงินจำนวนนี้ ซึ่งคงไม่ต่ำกว่าหนึ่งล้านบาท เพราะตอนนี้ในหัวสมองเต็มไปด้วยความสงสัย และเกิดคำถามว่า...ทำไมอลงกรณ์ถึงได้สั่งให้เธอไปหยิบเงินให้กับเขา และลืมสังเกตว่าตอนนี้อลงกรณ์ไม่ได้นั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงานของเขาแล้ว แต่อีกฝ่ายไปนั่งอยู่บนโซฟาอีกตัวที่ตั้งอยู่ตรงมุมห้อง

“ได้แล้วค่ะ บอส”

แสนรักหอบเงินจำนวนมากไว้ในอ้อมแขน แล้วนำมาวางไว้บนโต๊ะทำงาน ก่อนจะเดินกลับมานั่งบนเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานเหมือนเดิม

อลงกรณ์ลุกจากโซฟาเดินมาทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ของตนเอง แล้วตั้งคำถามกับลูกน้องสาว โดยไม่สนใจเงินกองโตที่วางอยู่ตรงหน้า

“คุณรู้ไหมครับว่าทำไมผมถึงใช้ให้คุณไปหยิบเงินมาให้ผม”

“ไม่ทราบค่ะ บอส” แสนรักส่ายหน้าปฏิเสธ

“เพราะว่าผมต้องการทดสอบความซื่อสัตย์ของคุณ คุณเห็นเงินจำนวนนี้อยู่ในตู้เซฟ ถ้าเป็นคนอื่นคงทำตาโต มือไม้สั่นกับเงินจำนวนมาก แต่คุณกลับมีสีหน้าเรียบเฉย หยิบเงินออกมาโดยไม่มีสะทกสะท้าน ทำให้ผมมั่นใจว่าเลือกลูกน้องไม่ผิดอย่างแน่นอน”

คราวนี้แสนรักถึงกับบางอ้อ ที่อลงกรณ์ให้เธอไปหยิบเงินให้กับเขา ก็เพื่อเป็นการทดสอบความซื่อสัตย์ของพนักงานนี่เอง

“ไม่รู้จะตื่นเต้นทำไม เพราะเงินเหล่านี้ไม่ใช่ของดิฉัน” แสนรักบอกตามความเป็นจริง ซึ่งคำตอบของเธอเป็นที่ถูกใจอลงกรณ์เป็นอย่างมาก

“ผมดีใจที่คุณรู้สึกเช่นนั้น และคุณก็ผ่านการทดสอบของผมแล้ว ยินดีที่ได้ร่วมงานด้วยกัน แสนรัก” อลงกรณ์เอ่ยยิ้มๆ จากนั้นก็ยื่นแฟ้มเอกสารให้กับแสนรัก

“นี่คือข้อมูลของประเทศที่คุณต้องทำหน้าที่เป็นไกด์ คุณเข้าอบรบกับไกด์รุ่นพี่เป็นเวลาสองสัปดาห์ หลังจากนั้นคุณก็บินเดี่ยวทำหน้าที่ไกด์ได้เลย”

แสนรักรีบหยิบแฟ้มเอกสารมาเปิดดู แค่เพียงเห็นภาพของทะเลทรายสีทองที่อยู่ด้านบนแฟ้ม ก็เบิกตาโตกับความงดงามของดินแดนแห่งนี้

“ประเทศคาลาส์” แสนรักพึมพำอ่านชื่อประเทศ ซึ่งขึ้นชื่อว่ามีทะเลทรายสวยงามติดอันดับโลก

“ใช่ คุณต้องไปเป็นไกด์ในประเทศคาลาส์ เป็นประเทศน้องใหม่ที่นักท่องเที่ยวชาวไทยกำลังนิยมไปเที่ยวมากที่สุด เดี๋ยวคุณออกไปพบหัวหน้าไกด์ เขาจะให้รายละเอียดกับคุณอีกครั้ง”

“ค่ะ บอส ถ้ายังงั้นดิฉันขอไปพบหัวหน้าไกด์เดี๋ยวนี้เลยนะคะ”

“เชิญครับ”

“ขอบคุณบอสมากๆ ค่ะ ที่รับดิฉันเข้าทำงาน”

แสนรักยกมือไหว้ขอบคุณอีกครั้ง ขณะเดินออกจากห้องทำงานของอลงกรณ์เพื่อไปพบกับหัวหน้าไกด์ ก็เหลือบสายตามองภาพทะเลทรายสีทองที่ถืออยู่ในมืออีกครั้ง ตื่นเต้นไปหมดเมื่อฝันกำลังจะเป็นจริงแล้ว อีกไม่นานเกินรอ เธอก็จะได้ไปเยือนยังดินแดนแห่งทะเลทรายที่ชื่อประเทศคาลาส์...