บทที่ 8

ทว่าเมื่อนึกถึงปลาดาวที่ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงบ้าง ใบหน้าของเพื่อนสนิทก็ลอยเข้ามาในความคิด บวกกับที่ตอนนี้ยังติดต่อไม่ได้ ความคิดที่ว่าจะไม่ยอมรับข้อตกลงก็มลายหายไป ใบหน้าของจันทร์เจ้าสลดลงอีกครั้ง มือบางยกน้ำมะพร้าวขึ้นดื่มแล้วมองไปยังท้องทะเลสายตามาดมั่น แล้วจึงพูดออกมาว่า

“เป็นเบ๊ก็เป็นเบ๊สิ กลัวที่ไหนกัน ถ้าเรารู้ความเป็นไปของไอ้ดาว ก็ไม่จำเป็นต้องทำตามข้อตกลงสั่ว ๆ ของอีตาบ้านั่นก็ได้ หึ! คิดจะกดขี่ข่มเหงไอ้จันทร์เจ้าคิดน้อยเกินไปแล้ว”

“... แล้วเจอกันนะไอ้คุณชลธี!”

“ตอนนี้ยังแจ้งความไม่ได้ ต้องรอให้ครบ 24 ชั่วโมง แล้วนี่กี่โมงแล้วเนี่ย” จันทร์เจ้าพูดกับตัวเอง ก่อนจะยกแขนซ้ายที่มีนาฬิกาข้อมือสวมไว้อยู่ขึ้นเพื่อดูเวลา แล้วดวงตาก็ต้องเบิกกว้างเมื่อเห็นเวลาที่ปรากฏบนหน้าปัดนาฬิกาชัด ๆ

“บ่ายแล้วเหรอเนี่ย! นี่เรานั่งนานแค่ไหนกัน... เอาไงดีจะกลับไปบอกนายชลธีว่ายอมรับข้อตกลงเลยดีไหม”

“ไม่เอาดีกว่า รอก่อน รอแจ้งความก่อนดีกว่า แต่กว่าจะแจ้งความได้คงต้องเป็นพรุ่งนี้ ตอนนี้ก็ทำอะไรไม่ได้ งั้นกลับห้องพักไปตั้งตัวก่อนดีกว่า พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน”

จันทร์เจ้าพูดและตกลงกับตัวเองเสร็จสรรพ ก็เดินกลับโรงแรมแล้วตรงไปที่ห้องพัก ระหว่างนั้นก็ไม่ลืมที่จะไปเช็กที่ห้องของปลาดาวด้วย เผื่อว่าบางทีเพื่อนของเธอจะกลับมาแล้ว ทว่าเมื่อประตูห้องถูกเปิดทุกอย่างกลับเป็นเช่นเดิม

เป็นเช่นที่เธอเข้ามาในห้องนั้นครั้งแรก รวมถึงข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัวของเพื่อนสนิทก็ถูกวางที่เดิม ไม่มีการขยับเลยสักนิด จันทร์เจ้าถอนหายใจแล้วจึงกลับไปที่ห้องของตัวเอง เพื่อไม่ให้ตัวเองกระวนกระวายจนเกินไป หญิงสาวจึงศึกษาสถานที่ท่องเที่ยวที่น่าสนใจในจังหวัดภูเก็ตแทน และลิสต์สถานที่ที่เธอต้องการจะไประหว่างการถูกพักงานไว้ในใจด้วย

เวลาล่วงเลยจนถึงค่ำคืน ได้เวลาที่สมควรนอนพักผ่อน หลังจากที่เธอพยายามโทรติดต่อไปยังเบอร์ปลาดาวแล้วแต่ไม่ติด หญิงสาวจึงได้ตัดใจ แล้วคิดว่าพรุ่งนี้เธอก็จะเจอเบาะแสของเพื่อนรักแล้ว คิดได้แบบนั้นจิตใจก็รู้สึกสงบขึ้น ทว่าในระหว่างที่เธอเอนตัวลงนอนเสียงแจ้งเตือนแอปพลิเคชันไลน์ก็ดังขึ้นมาซะก่อน เมื่อหยิบขึ้นมาดูจึงรู้ว่าเป็นการแจ้งเตือนไลน์กลุ่ม ที่มีเธอและเพื่อนในกลุ่มอีกสี่คนเป็นสมาชิกร่วมกัน

ติ๊ง! ติ๊ง!

* กอหญ้า : ก๊อก ก๊อก กอหญ้ามีคำถามค่า

* จันทร์เจ้า : ว่าจะใด๋ค๊า

* Fong : แอบเห็นคนเดินชมวิวกับหนุ่ม กิ๊สสสสส

MaRinn : หนุ่มไหน กอหญ้ามีหนุ่ม?

* กอหญ้า : ฉันบอกผู้ชายว่าชอบดื่ม พินา โคลาดา เพราะชอบ กลิ่นกะทิกับสับปะรด แล้วเขาหาว่าอ่อย มันอ่อยยังไงวะ

* จันทร์เจ้า : ... แก เดี๋ยวฉันโทรหานะ

หลังจากตอบข้อความกลุ่มแล้ว จันทร์เจ้าก็ไม่รู้ว่าตัวเองควรจะหัวเราะหรือร้องไห้ให้กับความซื่อบื้อของเพื่อนสนิทอีกคนอย่างกอหญ้าดี ครั้นจะให้ตอบคำถามผ่านทางแอปพลิเคชันมันก็ยังไงอยู่ สุดท้ายจึงตัดสินใจที่จะโทรไปหาเพื่อนสาวคนดังกล่าวทันที แล้วหลังจากนั้นจึงบอกให้เพื่อนเธอได้รู้ว่า ที่ผู้ชายเขาบอกว่าอ่อยนั้น มันอ่อยยังไง ไอ้สับปะรดและน้ำกะทิความหมายแฝงที่ผู้ชายต้องการจะสื่อคืออะไร!

บางทีจันทร์เจ้าก็รู้สึกปวดหัวกับเพื่อนคนนี้นะ ไอ้เรื่องที่สมควรรู้ไม่รู้ บางเรื่องที่ไม่สมควรรู้ดันรู้ จะบอกว่าซื่อบื้อคงไม่ถูกต้อง เรียกว่าตามไม่ทันความคิดของพวกผู้ชายมากกว่า ที่จันทร์เจ้าคิดแบบนี้นั่นก็เพราะว่า บางทีเพื่อนของเธอคนนี้ก็สุดโต่งเรื่องอย่างว่าไม่แพ้ใครเช่นกัน

คิดดูนะว่ามีคนซื่อบื้อที่ไหนนั่งดูหนังโป๊เป็นวัน ๆ บ้าง? ไม่มีใช่ไหมล่ะ...

‘เฮ้อ! เหนื่อยใจจริง ๆ’ จันทร์เจ้าถอนหายใจและพูดกับตัวเองหลังวางสายเพื่อนสนิทแล้ว ก่อนที่เธอจะทิ้งตัวลงนอนบนเตียง แล้วพาตัวเองเข้าสู่นิทราไป