บทที่ 2

“ยัยญา พูดงี้ แกไปลองกับฉันเลย จะได้รู้ว่ากูมีดี”

ว่าแล้วก็ทำท่าจะตรงเข้ามาฉุดข้อไม้ข้อมือของรัญญาให้ลุกขึ้น ฝ่ายนั้นทั้งปัดป้องและโวยวาย จนปรียานุชต้องห้าม แต่ห้ามไปห้ามมา สองสาวก็กลายเป็นว่ารุมกำธรเสียเอง

ธารมองเพื่อนๆ ด้วยใบหน้ายิ้มๆ พวกเขากลับมาสนิทกันอีกหนตั้งแต่วันนัดเลี้ยงรุ่นเมื่อหกปีก่อน จริงๆ แล้วเขากับกำธรยังคงติดต่อกันสม่ำเสมอตั้งแต่เรียนจบจากมัธยมปลายและแยกย้ายกันไปเรียนตามสาขาที่ตนเองสนใจ เขาเข้าเรียนสัตวแพทย์ ส่วนกำธรเรียนการเงินการธนาคาร แต่ก็อยู่มหาวิทยาลัยใกล้กัน เวลาพักก็ไปหากัน แถมที่ทำงานคือคลีนิคของเขา และบริษัทที่กำธรทำงานให้ก็อยู่ซอยถัดกัน จึงกลายเป็นเพื่อนที่แกะกันไม่ออกและคบกันมามากกว่าสิบปี

ส่วนรัญญา ปรียานุช และเพื่อนอีกสามคนที่รวมกลุ่มด้วยกันเป็นกลุ่มใหญ่นั้น เพิ่งจะมาแลกเบอร์โทรศัพท์ ติดต่อ และกลับมาสนิทกันอีกหนก็ตั้งแต่วันนั้นนั่นแหละ เวลาว่างตรงกันก็จะนัดกันไปออกทริปเที่ยว ตามประสาเพื่อนๆ หรือนัดกันมากินข้าว พบปะ สังสรรค์ผ่อนคลายกัน

เพื่อนที่สนิทที่สุดของเรามักจะเป็นเพื่อนสมัยเรียน เพราะรู้ใจกันและโตมาพร้อมๆ กัน พวกเขาให้การช่วยเหลือกันในหน้าที่การงาน และบางทีก็รับปรึกษาปัญหาส่วนตัวของกันและกัน ธารคิดว่าตนโชคดีที่ได้กลับมาสนิทสนมกับเพื่อนๆ กลุ่มนี้อีกหน มันทำให้ชีวิตของเขามีสีสันขึ้นมากเลยทีเดียว

“ว่าแต่ว่าทริปทะเลหยุดยาวนี้ ธารไปด้วยกันสิ”

ปรียานุชว่า หลังจากที่พากันกวนกำธรให้โมโหและหัวเราะไปด้วยจนเหนื่อยกันไปทั้งสามคนแล้ว

“ไปที่ไหนล่ะ ไปดำน้ำเหมือนหนก่อนอีกหรือเปล่า จะได้เตรียมตัว”

“ไม่ๆ หนนี้ไปแบบชิลๆ แบบไม่ต้องไปสมบุกสมบัน ไปนอนเล่นที่รีสอร์ตของนังต้ากัน มันเปิดให้พวกเราไปพักฟรี แต่ต้องเอาลงเพจส่วนตัว ลงไอจี ลงเฟส ลงไลน์ ช่วยมันโปรโมทด้วย อาหาร เครื่องดื่ม ที่พัก ฟรีตลอดรายการ”

“เกรงใจต้าน่ะสิ” ธารว่า จะอย่างไรก็เป็นธุรกิจของเพื่อน เขาไม่อยากเอาเปรียบ และอยากสนับสนุน

“ไม่ต้องเกรงใจย่ะ เราเหมือนกลายเป็นพรีเซนเตอร์ให้นางนั่นล่ะ อย่างธารมีเพจอะไรนะ? เกี่ยวกับหมาๆ แมวๆ คนไลท์ตั้งเยอะ ของเราเองก็มีคนติดตามในไอจีตั้ง...” ว่าแล้วเจ้าหล่อนก็ทำหน้าเชิด เก๊กท่าสวยสุดๆ

“สอง...”

“สองร้อย” กำธรแทรกเสียงขึ้นมา เล่นเอาปรียานุชค้อนขวับ

“จะบ้าเรอะ ถ้าฉันมีคนตามสองร้อยน่ะ นังต้ามันคงไม่เลือกให้เป็นระดับกินฟรี พักฟรี หรอกย่ะ สองแสนสิยะ สองแสน ฉันเป็นใคร?” เธอทำเสียงสูง พร้อมกับไหวไหล่

“นางแบบสุดสวย หุ่นเพรียวขนาดนี้ ถ้าจ้างน่ะ แพงนะ แถมจ้างก็อาจจะไม่ทำไม่ลงให้ด้วย เพราะไม่ได้รับงานรีวิว”

“ที่ไม่รับเพราะไม่มีคนจ้างหรือเปล่า” กำธรว่า แล้วต้องรีบโบกมือห้าม เมื่ออีกฝ่ายทำท่าจะขว้างแก้วใส่เขา

“ล้อเล่นน่ะคร้าบ คุณเปรียว สุดสวย สวยสุดๆ สวยที่สุดแล้วในกลุ่มเรา”

“สวยที่สุดน่ะมันยัยสีต่างหาก”

คำเอ่ยถึงสีรุ้ง ทำให้ธารสะดุ้งน้อยๆ เขาแสร้งทำเป็นดื่มเหล้าในแก้วต่อ ทั้งที่หัวใจเริ่มเต้นผิดจังหวะเมื่อได้ยินชื่อของเพื่อนคนนี้

สีรุ้ง...ผู้หญิงที่ทำให้เขาตกหลุมรักลงไปโครมเบ้อเริ่ม รักแบบข้างเดียวเป็นข้าวเหนียวนึ่งมาเนิ่นนานมากโข

ผู้หญิงที่เขาลงทุนเปลี่ยนตัวเอง ออกกำลัง คุมโภชนาการ จนตอนนี้จากหุ่นแห้งผอมแทบจะปลิวตามลมอย่างที่น้องสาวว่าให้ กลายเป็นหนุ่มสุดล่ำหุ่นหมี กล้ามเป็นกล้าม ซิกแพคเป็นซิกแพค

ผู้หญิงที่ทำให้เขาดูดีขึ้นจากหนุ่มตี๋หน้าจืด ไม่มีอะไรน่าสนใจ กลายเป็นหนุ่มตี๋ ยิ้มเสน่ห์ หุ่นหมี ที่มีลูกค้าสาวๆ มาซื้อของ พาหมาแมวมารักษาบ่อยๆ ทั้งที่บางทีน่ะ พวกมันไม่ได้เป็นอะไรใหญ่โตเลยสิน่า เพราะแค่อยากมาคุยกับเขา

ใช่แล้ว...

สีรุ้งนั่นล่ะ

ทำให้มีหมอธาร ยิ้มสระอิ หุ่นหมี ตี๋น่ากอด น่าฟัดในวันนี้

เฮ้อ...

แล้วที่ทำๆ ไปน่ะ ไม่รู้ว่าหล่อนรู้หรือเปล่าด้วยสิน่า แต่ว่าเขาก็อยากทำ อยากให้ตัวเองดูดียามพบเจอเธอ การรวมกลุ่มเพื่อนที่มีเธอรวมอยู่ด้วย มันทำให้เขาเหมือนขึ้นสวรรค์กลายๆ เลยก็ว่าได้

แค่นี้ก็ฟินแสนฟินแล้วสำหรับคนอย่างธาร ที่ไม่อยากอาจเอื้อม แค่ขอมองไกลๆ มองคนที่รักมีความสุข...เขาใจสลายไปเบาๆ ตอนที่เธอแต่งงาน แต่ก็กล้ำกลืนเอาได้ว่าอย่างน้อยก็ยังได้เฝ้ามองความสุขของเธอ รอยยิ้มของเธอคือความสุขของเขา เมื่อเธอแต่งงานมีความสุขไป เขาก็ต้องยินดีด้วย ก็เจ้าบ่าวของเธอน่ะ เป็นถึงหนุ่มโสดในฝันของสาวเกือบค่อนประเทศ ทั้งหล่อ และรวย เป็นคนหนุ่มที่มีหัวคิดก้าวหน้า ผู้ชายที่เพียบพร้อมแบบนี้ จะต้องดูแลสีรุ้งได้ดีแน่ๆ

แต่แล้วทำไมกันนะเธอถึงได้ออกมาเสียจากผู้ชายที่ดีมากขนาดนั้น

แต่อย่างว่าเรื่องของคนสองคน คนนอกก็สุดจะคาดเดาและสุดจะรู้ได้ แต่คนได้รับข่าวสารอย่างเขา ตอนนี้รู้สึกฉงน และเสียใจแทนเธอที่ชีวิตวิวาห์ล่มลงเร็วมากภายในระยะเวลาไม่กี่เดือน คงไม่มีใครอยากแต่งงานหลายหนหรอก

“ชวนยัยสีไปด้วยหรือเปล่าล่ะ” กำธรถาม

“นี่ชักจะเป็นห่วงเหมือนกันนะ เพิ่งจะหย่ามาหมาดๆ แบบนั้นด้วย ฉันจะได้อาสาไปช่วยรักษาแผลใจ”

“โอย...อย่างแก ยัยสีคงจะมองหรอกย่ะ แถมพ่อหม้ายประวัติหย่ายาวแบบแกเข้าไปอีก ยัยสีคงจะอยากเสี่ยงด้วยหรอกนะ” รัญญาว่า พลางย่นจมูกให้

“รักษาแผลใจที่ว่า คือเป็นที่ปรึกษา ช่วยรับฟังปัญหา พาไปมีความสุขโว้ย แกนี่ คิดไปไหนนั่น” กำธรว่า

“ฉันก็เป็นห่วงนางเหมือนกัน พอได้ข่าวมาก็ยังไม่กล้าโทรไปถามเลย เรื่องแบบนี้มันเรื่องใหญ่อยู่นา แต่จะว่าไปชวนยัยสีไปกับเราก็ดีนะ สงสารนาง อยู่คนเดียวด้วยแบบนั้น” ปรียานุชถอนใจ

“งั้นเราก็ยกขบวนกันไปหาเพื่อนรักกันเลยไหมล่ะ พากันไปหมดนี่ล่ะ ไปชวนแล้วก็ลากไปด้วยกันเลย จะได้ปฏิเสธไม่ได้ ดีไหม? ฉันรู้จักเพื่อนของเราดี ว่ายัยสีเป็นยังไง ยิ่งกำลังเครียดๆ ทุกข์ๆ แบบนี้ นางอะชอบอมทุกข์ไว้คนเดียว ไม่ค่อยบอกใครหรอก พวกแกน่ะเก็บเสื้อผ้าเตรียมของมาให้เรียบร้อย แล้วมะรืนเจอกันที่หน้าคอนโดของยัยสี โอเคตามนี้นะ”

“ได้เลย”

ธารอดรู้สึกตื่นเต้นไม่ได้ เมื่อรู้ว่าสีรุ้งจะไปด้วยหนนี้ และหัวใจของเขาตอนนี้ มันปนเปไปด้วยความเป็นห่วงเพื่อน เกี่ยวกับความรู้สึกของเธอ

เธอจะยังเศร้าอยู่ไหมนะ ผู้ชายคนนั้นทำอะไรกับเธอกันแน่ สีรุ้งถึงได้หย่ารวดเร็วนัก