บทที่5 บ้านของเราตอนต้น

หลินฮวากลับมาถึงโรงเตี้ยมในยามโหย่ว(17.00-19.00น) พอรู้ว่าจางซูเม่ยยังไม่ได้กินอาหารเย็นจึงสั่งเสี่ยวเอ้อร์ให้นำอาหารมาสองสามอย่างข้าวสวยสองถ้วยซาลาเปาหมูสับห้าลูก

หลินฮวามองอาหารบนโต๊ะแล้วยิ้มอย่างพอใจ นางปรายตามองจางซูเม่ยที่ยังไม่ขยับตะเกียบ จากนั้นจึงหันมาสนใจอาหารตรงหน้า

จางซูเม่ยเห็นหลินฮวาขยับตะเกียบคีบอาหารนางจึงขยับตะเกียบตาม หลินฮวาคีบปลานึ่งเลาะก้างปลาออกให้จางซูเม่ยพลางบอก

“กินปลาเยอะๆจะได้ฉลาด“

จางซูเม่ย“ข้าไม่ได้โง่นะ”

หลินฮวา “อืมเจ้าแค่ฉลาดน้อย“

จางซูเม่ยทำแก้มป่องแต่มือก็คีบเนื้อปลากินตามที่หลินฮวาบอก

หลังกินอาหารและอาบน้ำเสร็จ หลินฮวานำกระดาษหมึกพู่กันที่แวะซื้อก่อนเข้าโรงเตี้ยมออกมาวางบนโต๊ะ

นางวาดแบบบ้านชั้นเดียวที่มีหนึ่งห้องโถงสี่ห้องนอน ส่วนห้องน้ำสร้างแยกออกจากตัวบ้านนางวาดบ่อเกรอะและวาดโถชักโครกตั้งใจไว้ว่าพรุ่งนี้จะไปสั่งร้านเครื่องปั้นดินเผาให้ทำให้

ยามเฉิน(07.00-09.00น)

หลินฮวามารอหัวหน้าหมู่บ้านที่ประตูเมืองรอไม่ถึงครึ่งเค่อก็เห็นหัวหน้าหมู่บ้านบังคับเกวียนวัวมาแต่ไกล

“นางหนูหลินเจ้ามารอนานรึยัง”

หัวหน้าหมู่บ้านถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงในเมื่อจะอยู่ในหมู่บ้านเดียวกันแล้ว จึงต้องมากพิธีจากเรียกแม่นางหลินจึงเปลี่ยนเป็นนางหนูหลินแทน

หลินฮวายิ้มแล้วตอบ “ข้าพึ่งมาถึงเจ้าค่ะ“

หัวหน้าหมู่บ้าน “ งั้นเรารีบไปอำเภอเถิดยื่นเรื่องซื้อที่ดินเสร็จจะได้รีบกลับ ”

ใช้เวลาไม่นานเสียเงินค่าน้ำร้อนน้ำชาให้เจ้าหน้าที่ไปห้าร้อยอีแปะก็ได้โฉนดที่ดินสามสิบหมู่มาครอบครอง

หลินฮวาคิดว่าหัวหน้าหมู่บ้านรีบเข้าเมืองคงยังไม่ได้กินอาหารเช้า นางจึงชวนหัวหน้าไปกินบะหมี่ หลังกินเสร็จหัวหน้าหมู่บ้านต้องไปซื้อของเข้าร้านขายของชำของเขาที่เปิดขายให้ชาวบ้านในหมู่บ้านหยู่เปิง จึงแยกกันกับหลินฮวา

หัวหน้าหมู่บ้านเป็นคนใจดีราคาข้าวของที่ขายมากกว่าในเมืองเพียงสองอีแปะ สร้างความสะดวกสบายให้กับชาวบ้านได้มากที่ไม่ต้องเดินทางเข้าเมืองมาซื้อเอง

หลินฮวาเดินเข้าร้านเครื่องปั้นดินเผานางส่งรูปโถส้วมให้เจ้าของร้านดู ถามเขาว่าทำได้ไหมเจ้าของร่างบอกว่าทำได้หลินฮวาจึงสั่งทำสองชิ้น

หลินฮวาบังคับรถม้าให้มาจอดบริเวณที่ดินที่นางซื้อไว้นางเห็นช่างหลี่กำลังคุมคนงานให้สร้างรั้วบ้าน

หลินฮวาทักทายช่างหลี่แล้วยื่นแบบบ้านให้เขา ช่างหลี่ดูแล้วก็เข้าใจทันทีว่าต้องสร้างแบบไหน

เพราะแบบบ้านของหลินฮวาไม่ซับซ้อน หลินฮวาต้องการให้สร้างบ้านจากอิฐและใช้กระเบื้องมุงหลังคา

ช่างหลี่อ้ำอึ้งเหมือนมีเรื่องจะพูด หลินฮวาเห็นดังนั้นจึงยื่นตั๋วเงินให้เขาสองร้อยตำลึงเงิน

หลินฮวา “นำเงินนี่ไปซื้ออิฐและกระเบื้องถ้าไม่พอยังไงก็ไปหาข้าที่โรงเตี๊ยมหงอี้”

ช่างหลี่ “อืมถ้าขาดเหลือยังไงข้าจะแจ้งให้ทราบ“

หลินฮวา ”รบกวนท่านสร้างเรือนเล็กสักสามห้องนอนสร้างครัวเล็กด้วยนะเจ้าคะ สร้างแบบเดียวกันสองเรือนใช้ไม้สร้างนะเจ้าคะข้าจะไว้ให้พวกบ่าว”

ช่างหลี่ ”ได้ๆข้าจะเร่งทำให้บ้านสร้างเสร็จไม่เกินหนึ่งเดือน

หลินฮวา“ท่านลุงสร้างห้องน้ำตามแบบที่ข้าให้สักสองห้องนะเจ้าคะ ห้องนึงอยู่ติดกับเรือนของบ่าว อีกห้องอยู่ติดกับเรือนใหญ่ ”

ช่างหลี่ ”ได้เลยนางหนูหลินเจ้าวางใจได้ เจ้ารีบกลับเข้าเมืองเถิดเดี๋ยวประตูเมืองจะปิดเสียก่อน “

หลินฮวา ” อีกสามวันข้าจะมาอีกทีข้าลาล่ะเจ้าค่ะ “

ใช้เวลายี่สิบวันบ้านจึงสร้างเสร็จ ช่างหลี่ส่งมอบงานหลินฮวาตรวจดูความเรียบร้อยแล้วพยักหน้าพอใจ ใช้เงินในการสร้างบ้านทั้งหมดสามร้อยสิบตำลึงเงินถ้าสร้างบ้านไม้ขนาดกลางไม่เล็กไม่ใหญ่หลังนึงไม่เกินห้าสิบตำลึงเงิน

แต่เพราะบ้านของหลินฮวาใช้อิฐและกระเบื้องในการสร้างเฉพาะค่าของก็ใช้เงินสองร้อยยี่สิบตำลึงเงินแล้ว