ตอนที่4 ซื้อชุดมงคล

ร้านขายสมุนไพร อยู่ส่วนหนึ่งของเมือง ที่น่าสงสัยก็เพราะว่ามันอยู่ในตรอกเล็ก เป็นร้านซื้อขายสมุนไพรเหตุใดถึงตั้งอยู่ในสถานที่ลับตาคนเยี่ยงนี้

"เรียนนายท่าน หอค้าสมุนไพรแห่งนี้มิได้เป็นแค่ร้านค้าสมุนไพรอย่างเดียวไม่ เบื้องหลังแล้วหอค้าสมุนไพรแห่งนี้มีการค้าขายข่าวด้วย"

นั่นเป็นการเปิดประสบการณ์ใหม่แก่นางเป็นอย่างมาก ใครจะคิดว่าร้านซื้อขายสมุนไพรที่ไม่ใหญ่มาก ซ้ำยังตั้งอยู่ในพื้นที่ลับตาคนเยี่ยงนี้ จะกลับกลายเป็นหอซื้อขายข่าวด้วย

หลงจู๊หนุ่มออกมาต้อนรับ แม้ว่าเฟิงอวี้จะเป็นแค่สตรีชาวบ้าน หากแต่ที่นี่มิได้เลือกปฏิบัติที่มากเกินไปนัก 

"แม่นาง ท่านมาซื้อยาอะไรขอรับ"

"ข้ามิได้มาซื้อยาหรอกเจ้าค่ะ ข้าแค่เอาสมุนไพรที่หามาได้จากในป่ามาขายท่าน มิแน่ใจว่าท่านยังต้องการโสมคนที่อายุเกินกว่าสองร้อยปีหรือไม่"

มิพูดเปล่า แต่สองมือเรียวยาวกลับล้วงโสมคนที่ห่อผ้าอย่างดี ออกมาวางบนโต๊ะ หลงจู๊หนุ่มแอบขอบใจตนเอง ที่ก่อนหน้านี้ให้การต้อนรับแม่นางคนนี้เป็นอย่างดี ไม่เช่นนั้นแล้ว ของหายากเยี่ยงโสมคนพวกนี้ ย่อมหลุดลอยออกไป

ข่าวว่าช่วงนี้ในวังหลวง มีใครสักคนที่ตามหาสมุนไพรมีค่าเหล่านี้มากมายนัก หากได้สมุนไพรเหล่านี้ไปขาย เห็นทีว่าหอค้าสมุนไพรของตนคงได้หน้าได้ตาเป็นอย่างมากแล้ว

"เรามาพูดคุยกันเรื่องราคาทางด้านนี้กันเถอะขอรับ"

หลงจู๊หนุ่มเชิญ สตรีชาวบ้านเข้าไปพูดคุยในห้องที่มีความส่วนตัวขึ้นมาสักหน่อย การรับซื้อสมุนไพรที่มีมูลค่าที่สูงมากขนาดนี้ มิใช่ว่าจะพูดคุยประเจิดประเจ้อด้านนอกแบบนั้นได้ อีกอย่างโสมคนเป็นสินค้าที่มีราคาที่สูงเอาเรื่อง

"เชิญท่านหลงจู๊ กล่าวราคาที่จะรับซื้อได้มาเถอะเจ้าค่ะ หากข้าพอใจในราคาที่ท่านเสนอมา ข้าเองก็จะขายให้แก่ท่าน"

การที่สตรีตรงหน้าเอ่ยมาเช่นนั้น ความกดดันที่เกิดขึ้นย่อม ทำให้หลงจู๊หนุ่มรู้สึกว่า อย่างไรแล้วตนเองจะปล่อยให้สมุนไพรที่มีค่าและสมบูรณ์แบบเยี่ยงนี้หลุดลอยไป หากหลุดมือไปครานี้มิใช่ว่าจะหากลับมาได้ง่ายดายนัก

"เช่นนี้โสมคนเหล่านี้อายุกว่าสองร้อยปีตามที่ท่าน แจ้งข้าเอาไว้ก่อนหน้านี้ ข้าจัดการให้ท่าหัวละสองร้อยตำลึงทอง สามหัวเท่ากับว่าข้าต้องจ่ายให้ท่านหกร้อยตำลึงทอง เป็นเยี่ยงนี้ท่านคิดว่าข้าคิดราคาให้ท่าน อย่างยุติธรรมดีหรือไม่"

 "เรียนนายท่าน ราคานี้เหมาะสมแล้ว แม้ว่าหากเอาไปประมูล หลงจู๊ผู้นี้จะได้มาในราคาที่มากขึ้น แต่สำหรับท่านแล้วถือว่าคุ้มค่า"

เสียงระบบคำนวณ ออกมา ทำให้เฟิงอวี้เปิดรอยยิ้มที่สดใสออกมา ในที่สุดนางก็ได้ราคาที่น่าพอใจแล้ว

"ตกลงเจ้าค่ะ นั่นเป็นราคาที่ข้าพอใจมาก ถึงแม้ว่ามันจะประมูลได้ราคาที่สูงมากกว่านั้น แต่นั่นก็ถือว่าเป็นส่วนในกำไรของท่าน ข้ามิได้คิดเล็กคิดน้อย"

ยิ่งหลงจู๊เห็นว่าสตรีผู้นี้ มิได้โง่เขลาอย่างเฉกเช่นสตรีชาวบ้านทั่วไป นั่นยิ่งทำให้เขาถอนหายใจอย่างโล่งอก ที่ก่อนหน้านี้ บอกราคาอย่างยุติธรรมออกมา

"เช่นนั้นท่านจะรับเป็นตั๋วเงินหรือไม่"

"เช่นนั้นรบกวนท่านหลงจู๊แล้ว ข้าต้องการตั๋วเงินห้าร้อยตำลึง ส่วนอีกร้อยตำลึงข้าขอเป็น ตำลึงทองห้าสิบ ที่เหลือก็จัดให้ข้าเป็นตำลึงเงินมา เถอะเจ้าค่ะ"

"ดะได้ ขอรับ"

หลังจากที่ได้รับตั๋วเงินมาเรียบร้อย ระบบที่เงียบอยู่สักระยะใหญ่ ก็เอ่ยขึ้นมา

"หากนายท่านต้องการที่จะเก็บตั๋วเงิน ระบบนักปราชญ์ มีช่องนิรภัย ท่านจะต้องการใช้หรือไม่"

"ระบบ ท่านมีช่องเก็บนิรภัยอย่างนั้นหรือ เช่นนั้นเก็บตั๋วเงิน กับตำลึงทองทั้งหมดไว้ในนั้น ส่วนตำลึงเงินที่เหลืออยู่ข้าจะเก็บเอาไว้ใช้"

"รับทราบ"

ทรงการสนทนาระหว่างเฟิงอวี้กับระบบเป็นการสื่อสารกันทางจิต เพราะฉะนั้นการที่นางเดินเลือกซื้อข้าวของในตลาด ย่อมไม่มีใครรู้ว่าตอนนี้เธอกำลังให้ระบบเก็บเงินกว่าห้าร้อยตำลึงทอง  ยิ่งเป็นสตรี สิ่งอันตรายยิ่งอยู่รอบตัว ข่าวโจรภูเขาลงมาอาละวาดก่อนหน้านี้ยังมิสร่างซา เช่นนั้นแล้ว เฟิงอวี้มิกล้าเอาชีวิตน้อยๆ ที่เพิ่งจะได้เกิดใหม่ ออกมาเสี่ยงหรอก

"เจ้าจะเลือกอีกนานแค่ไหน หากไม่มีเงินจะจ่ายก็ออกไปอย่ายืนขวางหูขวางตา"

เฟิงอวี้เหลือบสายตามองเจ้าของร้าน ก่อนที่จะพิจารณาเสื้อผ้าในร้านที่ทั้งเก่า หนำซ้ำยังมิเห็นว่ามีรูปแบบที่น่าสนใจ

"มิใช่ว่าข้ามิมีเงินหรอกนะ แต่เสื้อผ้าร้านของเจ้าทั้งเก่าและมิมีรูปอันใดที่น่าสนใจ ตอนแรกข้าก็คิดว่าจะช่วยซื้อ แต่คำพูดของท่านทำเอาตอนนี้ข้ามิอยากยืนแม้สักนิด"

ยิ่งได้ยินวาจาสามหาวเยี่ยงนั้น เจ้าของร้านรับรู้ได้ว่า ชาวบ้านหลายคนที่เลือกซื้อชุดอยู่ก็เห็นด้วยกับสตรีไม่มีหัวนอนปลายเท้าผู้นั้น แต่เรื่องอันใดที่นางต้องใส่ใจ ผู้ใดก็รับรู้ว่าร้านค้าผ้าของนางนั้นเป็นที่เลี่ยงชื่อมากขนาดไหน เรื่องอันใดที่จะต้องใส่ใจกับแค่เพียงลมปากของสตรีที่ไม่มีเงินจะซื้อผู้นั้น

"มิอยากซื้อก็ออกไป อย่างไรแล้วข้าก็มิได้สนใจคนอย่างเจ้า"

ระหว่างที่เดินออกมาจากร้านเสื้อผ้านั่น ระบบก็รายงานออกมาว่า ทางห่างไปจากนี้ไม่ไกลนัก ในทิศตะวันออก จะมีร้านค้าผ้าร้านใหม่ที่เพิ่งจะเปิดได้ไม่นาน ที่นั่นนอกจะมีรูปแบบเสื้อผ้าที่แปลกใหม่แล้ว ยังคงเป็นเสื้อผ้าที่มีคุณภาพสูง

นับว่าระบบจอมปราชญ์ทำงานได้อย่างดี เดินไปตามเส้นทางที่ระบบบอกได้ไม่นาน ก็มาถึงร้านเสื้อผ้า หน้าร้านอาจดูธรรมดามาก แต่การต้อนรับจากร้านนับว่าเป็นสิ่งที่น่าพอใจ

"ท่านกำลังมองหาชุดอันใดหรือเจ้าคะ ร้านของเราเพิ่งจะเปิดได้ไม่นาน แต่รับรองว่ารูปแบบเสื้อผ้าที่นี่สวยงาม และเข้ากับรูปร่างของท่านมากๆ"

เฟิงอวี้ค่อนข้างพึงพอใจกับการปฏิบัติของร้านนี้ หลังจากมองไปรอบๆ ร้าน ก็คิดว่าร้านค้าที่นี่ น่าจะมีชุดงานมงคลให้นางได้เลือกซื้อ สำหรับชาวบ้านธรรมดาทั่วไปแล้ว มิมีใครลงทุนซื้อชุดมงคลเกินห้าตำลึงทอง เพราะเห็นว่านั่นเป็นสิ่งที่ฟุ่มเฟือยมากเกินพอดีไปสักหน่อย

แต่สำหรับเฟิงอวี้ ตอนนี้นางมีเงินตำลึงในมือมากมาย แม้ว่าไม่ใช่การแต่งงานที่เต็มใจเท่าไหร่นัก แต่อย่างน้อยการเป็นเจ้าสาวครั้งหนึ่ง นางก็จะต้องงดงามอย่างไม่อับอายผู้ใด

"ข้ามองหาชุดใส่ในงานมงคลเจ้าค่ะ ขอให้เป็นชุดที่สวยและเข้ากับร่างกายข้าให้ได้มากที่สุด เรื่องราคาไม่มีปัญหา"

คนขายสินค้า มองสตรีตรงหน้าอีกครั้ง แต่ทว่าตนเองได้รับการสั่งสอนมาจากเจ้าของร้าน ว่าการเปิดการค้า เรามิควรเลิกปฏิบัติ อย่างไรแล้ว การที่ทุกคนเข้ามาในร้าน นั่นก็เท่ากับว่าเป็นลูกค้าของทางร้านเท่ากันหมดทุกคน

เพียงไม่นานชุดมงคลสีแดงทั้งห้าชุดก็มาวางเรียงรายให้เฟิงอวี้เลือกซื้อ มีชุดหนึ่งที่เด่นมากกว่าทุกชุด ทันทีที่เห็นนางไม่ลังเลที่จะชี้นิ้วเลือกชุดนั้น

"ชุดนี้ราคาสามสิบตำลึงทอง เพราะว่าเนื้อผ้าผ่านการปักอย่างวิจิตรงดงาม ซ้ำยังเป็นเนื้อผ้าชั้นดีจากแคว้นทางเหนือ หากท่านยืนยันจะเอาชุดนี้ ข้าจะไปห่อให้ท่านตอนนี้เลย"

"ข้ารับชุดนี้ ท่านไปจัดการเถิด"

อย่างไรแล้ว คนข้าสินค้าไม่คิดว่าสตรีชาวบ้านที่การแต่งกายออกที่จะธรรมดาไปสักหน่อย จะกล้าซื้อชุดมงคลที่ราคาสูงถึงสามสิบตำลึงทองเยี่ยงนี้ เห็นทีว่าคำสอนที่เจ้าของร้านอบรมหน้านี้จะเป็นความจริงแล้ว

คนค้าขาย มิควรที่จะตัดสินใครเพียงเพราะรูปลักษณ์ การต้อนรับลูกค้าทุกคนเฉกเช่นเดียวกัน มันเป็นเรื่องที่ดีแบบนี้นี่เอง

"ชุดของท่านข้าห่อให้แล้วเจ้าค่ะ ทางร้านแถมผ้าคลุมหน้าให้แก่ท่านไปด้วย"

เฟิงอวี้รับห่อผ้ามาถือเอาไว้ ก่อนที่จะนับตำลึงเงินในมือให้กับทางร้านจนครบสามสิบตำลึงทอง ตามราคาที่ตกลงกันเอาไว้ก่อนหน้านี้ ในที่สุดวันนี้นางก็ได้ชุดสำหรับใส่งามมงคลแล้ว ชักอยากจะเห็นหน้ามารดาเลี้ยงและน้องสาวต่างมารดาทั้งสองคนแล้ว ในวันที่เห็นนางในชุดงานมงคล

ก่อนหน้านี้ร่างเดิม มิเคยมีชุดที่สวยงามเฉกเช่นนี้มาก่อน แต่เฟิงอวี้มิต้องการซื้อชุดใหม่ในตอนนี้ แค่ซื้อชุดเจ้าสาวไปก่อน หลังจากแต่งออกไปแล้ว นางจะแต่งให้งดงามขนาดไหนก็ย่อมได้