บทที่ 3 ทะลุมิติมาเป็นนางร้าย

บทที่ 3

ทะลุมิติมาเป็นนางร้าย

ไม่อยากเชื่อเลย

“เฮ้อ!”

หญิงสาวใบหน้างดงามถอนหายใจเฮือกใหญ่ พลางทิ้งตัวลงบนโต๊ะเขียนหนังสืออย่างสิ้นไร้เรี่ยวแรง แม่นมและสาวใช้คนสนิทถึงกับสะดุ้งโหยงด้วยหวาดหวั่นว่าเจ้านายสาวจะออกฤทธิ์ออกเดชอะไรอีก

แต่ทว่าท่าทางเกียจคร้านยืดเหยียดแขนไปข้างหน้า อ้าปากหาวหวอดโดยไม่ยกชายแขนเสื้อปิดปาก อีกทั้งยังถอนหายใจเสียงดังทำให้แม่นมและสาวใช้ถึงกับมึนงงไม่น้อย

ด้วยคุณหนูอวี้ไม่เคยทำตัวไม่เป็นกุลสตรีเช่นนี้มาก่อน ขึ้นชื่อว่าบุตรสาวคนเล็กของนายอำเภออวี้ผู้ทรงธรรมแล้ว ทุกอย่างต้องเป็นระเบียบเรียบร้อย ต้องงดงามเลอค่าสูงส่ง อากัปกิริยาฉายชัดว่าผ่านการอบรมอย่างบุตรขุนนางควรจะเป็น ใบหน้างดงามแทบไม่เคยก้มต่ำแต่มักจะเชิดปลายคางขึ้นน้อยๆ อยู่เสมอ

และที่สำคัญทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่รอบกายล้วนต้องอยู่ในการควบคุมของคุณหนูอวี้ทั้งสิ้น ขนาดปลายเส้นด้ายที่เก็บเย็บไม่เรียบร้อยคุณหนูอวี้ก็ยังสังเกตเห็นและลงโทษสาวใช้ที่ทำงานผิดพลาด

ดังนั้นพวกนางแทบไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าจะได้เห็นคุณหนูอวี้แสดงท่าทางเกียจคร้านเหยียดแข้งขาไร้ความเป็นกุลสตรีเช่นนี้

“สาธุ! ขอให้อีตาท่านโหวเชื่อข้าด้วยเถอะ”

จู่ๆ อวี้อ้ายฉิงก็ยกมือขึ้นพนมท่วมศีรษะ พลางทำปากขมุบขมิบพิกลโดยที่บนศีรษะยังมีผ้าสีขาวพันรอบจากอุบัติเหตุไม่คาดฝัน ตัวล้อหลุดออกจากเพลารถม้าจนทำให้อวี้อ้ายฉิงศีรษะกระแทกจนหมดสติไป

จะพูดว่าหมดสติก็คงไม่ถูกนัก เพราะเวลานั้นคุณหนูอวี้ได้สิ้นลมหายใจไปเสียแล้ว เหล่าสาวใช้นำร่างเย็นชืดของคุณหนูกลับมาที่จวน แต่แล้วจู่ๆ คุณหนูก็ลืมตาขึ้น แถมยังพูดจาแปลกๆ ทำท่าทางประหลาดๆ อีกทั้งยังไม่อาละวาดฟาดงวงฟาดงาอย่างเคย

หรือว่าคุณหนูของพวกนางจะสมองกระทบกระเทือนเสียแล้ว หากเป็นเมื่อก่อนคงสั่งโบยคนขับรถม้า โบยช่างที่คอยดูแลรถม้า ขับไล่ออกจากจวนอย่างไร้ความเมตตา ทว่านับตั้งแต่ฟื้นคืนนอกจากคุณหนูอวี้จะไม่ติดใจเอาความแล้ว ยังพูดเพียงแค่ว่า

‘ไม่มีใครอยากให้อุบัติเหตุเกิดขึ้นหรอก ข้าเข้าใจ... แค่พวกเขาสำนึกผิดก็เพียงพอแล้ว นับจากนี้ก็ให้หมั่นระมัดระวังทำการตรวจสอบรถม้าเสมอๆ ก่อนนำไปใช้งาน’

โอ้วสวรรค์!

นี่พวกนางกำลังฝันไปใช่หรือไม่!

คนอย่างคุณหนูอวี้อ้ายฉิงนะหรือจะรู้จักเห็นอกเห็นใจผู้อื่น ที่พวกนางมีรอยแผลเป็นตามเนื้อตัวก็เพราะอารมณ์ร้ายกาจของคุณหนูอวี้ผู้นี้

“เฮ้อ!”

เสียงถอนหายใจดังขึ้นอีกครั้ง ส่งผลให้แม่นมและสาวใช้ถึงกับสะดุ้งโหยงอย่างไม่อาจควบคุมปฏิกิริยาของร่างกาย

“ขอกระดาษกับปากกา อะ...เอ่อ กระดาษกับพู่กันให้ข้าหน่อย จากนั้นพวกเจ้าก็ออกไปให้หมด ข้าอยากอยู่คนเดียว”

“เจ้าค่ะคุณหนู รอสักครู่นะเจ้าคะ”

สาวใช้รับคำสั่งด้วยท่าทางกุลีกุจอ เพียงไม่นานคุณหนูอวี้อ้ายฉิงก็อยู่ภายในเรือนนอนกว้างขวางเพียงคนเดียว ตัวเรือนด้านหนึ่งมีประตูบานเฟี้ยมเปิดออกกว้างเผยให้เห็นสวนไผ่ร่มรื่นงดงามดั่งภาพวาด ลมเย็น และเสียงใบไผ่เสียดสีดั่งท่วงทำนองขับขานก็ไม่ปาน

“เฮ้อ...ไม่อยากจะเชื่อเลย ข้าเข้ามาอยู่ในนิยายที่เพิ่งอ่านจบได้ยังไงกัน ข้าไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย...”

หญิงสาวยกมือขึ้นกุมศีรษะ ก่อนจะนิ่วหน้าเบ้ปากเพราะยังปวดบริเวณบาดแผลที่มีเลือดสีแดงชาดไหลซึมออกมาจากผ้าพันศีรษะสีขาว

‘เกวลิน’ พนักงานออฟฟิศย่านสาทร มนุษย์เงินเดือนที่โหนรถเมล์ เบียดเสียดบนรถไฟฟ้า บ้างก็กระโดดขึ้นวินมอเตอร์ไซค์ ทำงานหกวันต่อสัปดาห์ กินข้าวแกง ติดชานมไข่มุกหวานร้อย เช่าอพาร์ตเมนท์ราคาถูกพักอยู่ย่านคลองตัน

ชีวิตเรียบง่ายไม่หวือหวา เงินเดือนกว่าสามสิบเปอร์เซ็นต์ถูกส่งกลับไปตอบแทนบุญคุณลุงและป้าที่ช่วยเลี้ยงดูแทนบิดามารดาที่เสียชีวิตไปตั้งแต่นางยังแบเบาะ และเงินบางส่วนแบ่งจ่ายใช้หนี้ กยศ. เรียกได้ว่าไม่มีเงินเหลือเก็บออมเลยแม้แต่บาทเดียว

ความสุขเดียวของเกวลินคือการอ่านนิยายในแอพรีดอะไรต์ ธัญวลัย และเด็กดี และนิยายเรื่องที่เกวลินอ่านล่าสุดก็คือ ‘ฟ้ามิอาจพรากรัก’ เรื่องราวของหญิงสาวยากจนสู้ชีวิต รับตัดเย็บเสื้อผ้าในตลาด กับโหวหนุ่มเย็นชาผู้มีอนาคตไกล

ใช่แล้ว ‘จางซีฮัน’ คือนางเอกของนิยายเรื่องนี้ ส่วน ‘ซือหม่าตงหยาง’ ก็คือพระเอก และ ‘อวี้อ้ายฉิง’ ก็คือนางร้ายนิสัยเลวทรามที่มีจุดจบน่าอนาถ

หลังจากนี้อวี้อ้ายฉิงจะตามกลั่นแกล้งจางซีฮันมากกว่าเดิม อีกทั้งยังลอบวางเพลิงเผาร้านตัดเสื้อของนางเอกจนวายวอด ความร้ายกาจของอ้ายฉิงทวีคูณขึ้นอีกหลายเท่านับจากที่นางได้ครอบครองร่างกายของพระเอก แต่ไม่อาจได้ครอบครองหัวใจ

เกวลินคือนักอ่านที่ตามคอมเมนต์ ‘ด่า’ นางร้ายอวี้อ้ายฉิงแทบทุกตอน

‘อ้ายฉิงนิสัยเสียมาก เอาแต่ใจเกินไปแล้วนะ!’

‘กล้าดียังไงมาวางยาปลุกกำหนัดแถมขึ้นขี่พระเอกของฉัน! ไรต์ใจร้ายมากกก รีดไม่ชอบเลย ไม่อยากให้พระเอกนอนกับใครนอกจากนางเอกคนเดียวเท่านั้น’

‘โอ๊ย! อยากให้จางซีฮันลูกสาวคนสวยตบนางร้ายสักสองสามที โมโห! ยิ่งอ่านยิ่งโมโห!’

‘ถึงกับต้องเผาร้านเลยเหรอ นังสารเลวอ้ายฉิง!’

‘กรี๊ด! ไรต์เขียนจุดจบของนางมารร้ายได้ถูกใจรีดมากเลยค่ะ พระเอกโหดเวอร์แต่ทำถึง!’

ยิ่งคิดยิ่งปวดศีรษะ เพราะเวลานี้เกวลินได้ทะลุมิติมาเป็นนางร้ายที่ตนเองตามด่ามายาวนานกว่าสี่เดือนอย่างไม่ลดละ นางร้ายที่จะมีจุดจบถูกพระเอกใช้มีดแทงท้องจนตาย โดยที่พระเอกไม่รู้ว่านางร้ายได้อุ้มท้องบุตรของตนเองอยู่