ช่วยเหลือพระเอก

ครั้นเสิ่นฟางหรูได้สาดส่องแสงไฟมายังใบหน้าของชายตรงหน้า นางต้องตกตะลึงไปพักใหญ่เพราะความหล่อเหลาของคุณพระเอก นางไม่อาจหาคำใดมาพรรณนาใบหน้าดุจเทพเซียนของเขาได้ ไม่น่าเชื่อคุณพระเอกช่างหล่อเหลากว่าใครในโลกหล้าที่นางเคยเจอมา แม้ตอนนี้เขาจะมีสภาพบาดเจ็บสาหัสอยู่ก็ตาม

ต่างคนต่างตกใจกันไปพักหนึ่ง ก่อนเสิ่นฟางหรูจะกระแอมไอ “เอ่อ ไม่เป็นไรท่านซ่อนตัวได้ตามสบาย”

ไม่ใช่สิ นางต้องทำให้พระเอกซาบซึ้งกับบุญคุณของนางเอกไม่ใช่เหรอ?

เสิ่นฟางหรูขบคิดสมองแทบแตก แต่ตอนนี้ด้านนอกยังคงมีเสียงคนเดินอยู่ทั่วบริเวณวัด จะทำอย่างไรให้พระนางรักกันในสถานการณ์เช่นนี้นะ!

“ขอบคุณแม่นาง ให้ข้าปรับกำลังภายในสักครู่ ข้าก็จะหาทางจากไป”

แม้กระทั่งน้ำเสียงของเขายังกังวานเสนาะหูผู้ฟัง เสิ่นฟางหรูผงกศีรษะอย่างใจลอย ปล่อยให้เขายึดที่นอนของนางไปอย่างง่ายดาย แต่จากนั้นไม่นานพลันมีเสียงเคาะประตูดังเข้ามา

“จูเหยาเปิดประตูให้ข้าหน่อย” เป็นเสียงตะโกนของจิ่นซินดังเข้ามา

เสิ่นฟางหรูคิดหนักก่อนจะตะโกนตอบกลับไปว่า “เจ้ารอสักครู่นะ”

ส่วนเซียวเหวินหยางรู้ว่ามีคนข้างนอกตะโกนเข้ามา แต่นางยังคงให้เวลาเขาโคจรกำลังภายในขจัดพิษภายในร่างกาย

“ท่านไม่ต้องกังวลข้าจะหาทางกันนางออกไปก่อนสักพัก”

สิ้นเสียงของนาง เขาเซียวเหวินหยางจดจำบุญคุณนี้ไว้ด้วยใจ ด้วยร่างกายของเขาตอนนี้หากบาดแผลทางกายนั้นเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่พิษที่เขาถูกระหว่างลอบสังหารนั้นกลับรุนแรงอย่างยิ่ง

เสิ่นฟางหรูหลังจากตะโกนตอบ นางในตอนนี้ทบทวนเนื้อเรื่องไปพลาง ตอนนี้พระเอกน่าจะถูกพิษชนิดหนึ่งที่รุนแรงมาก ชื่อนั้นนางจำไม่ได้แล้วแต่คนที่สามารถช่วยเขาถอนพิษได้มีอยู่ผู้หนึ่ง ซึ่งเขาเองก็อยู่ที่วัดแห่งนี้นั่นก็คือไต้ซือจื้อคง

แล้วนางจะหาทางให้พระเอกไปพบเขาอย่างไร?

จากนั้นเสียงเคาะประตูพลันดังขึ้นอีกครั้ง “จูเหยาทำไมเจ้าเปิดประตูช้าเช่นนี้”

“มาแล้ว ๆ ข้ารู้สึกปวดท้องก็เลยเปิดประตูช้านะ” นางโผล่ออกไปแค่หัว แต่มืออีกข้างของนางพยายามปิดประตูไว้ ไม่ให้สหายเห็นบุคคลที่ซ่อนอยู่ด้านใน

“ฮะ เจ้าเป็นเช่นไรบ้าง” เห็นท่าทางเป็นห่วงของสหายแล้วนางได้แต่แอบขอโทษนางในใจ

“เจ้าช่วยพยุงข้าไปหาหมอหน่อยได้ไหม ข้ารู้สึกเหมือนว่าข้าจะถูกพิษบางอย่างเข้า”

เสิ่นฟางหรูเสแสร้งว่าตนถูกพิษก่อนจะให้จิ่นซินพานางไปหาหมอ และแอบขอยาถอนพิษมาให้เขา นี่คือแผนการของนางที่คิดได้ในตอนนี้

“จูเหยาเดี๋ยวข้าจะพาเจ้าไปหาหมอเอง!” จิ่นซินรีบเข้ามาพยุงเสิ่นฟางหรูออกไป

เสิ่นฟางหรูและจิ่นซินรีบไปที่พักของไต้ซือจื้อคงซึ่งพวกนางพอจะทราบมาว่าเขาพอจะเป็นวิชาแพทย์อยู่ หลังจากวันแรกที่พวกนางมาที่นี่ไต้ซือที่มาต้อนรับนั้นได้บอกเรื่องนี้แก่พวกนางแล้ว หากว่ามีอาการเจ็บป่วย

“ไต้ซือ ไต้ซือเจ้าคะ ท่านอยู่หรือไม่ตอนนี้สหายของข้าต้องการพบท่านเพื่อถอนพิษเจ้าคะ?”

ด้วยความรีบร้อนมาทำให้จิ่นซินไม่ได้บอกข่าวแก่คุณหนูก่อน

เสียงอึกทึกครึกโครมในอาราม ทำให้ทุกคนต่างนอนไม่หลับรวมถึงไต้ซือจื้อคงด้วย

“จิ่นซินปล่อยให้ข้าเข้าไปคนเดียวเถอะ ส่วนเจ้านำเรื่องนี้ไปรายงานแก่คุณหนูก่อน”

“จะได้อย่างไร ให้ข้าปล่อยเจ้าไว้ที่นี่คนเดียว...” อีกอย่างตอนนี้ในอารามยังไม่ค่อยสงบ

“เจ้าไปเถอะ อีกอย่างข้ากลัวว่าคุณหนูอาจจะถูกพิษเหมือนข้าก็ได้” เสิ่นฟางหรูคิดคำโกหกขึ้นได้

ส่วนจิ่นซินตกใจยิ่งกว่าเดิม พลางพยักหน้าเห็นด้วยกับนาง “ถ้างั้นข้าจะรีบไปรีบมานะ”

“ตกลง ข้าจะรอเจ้าอยู่ที่นี่”

หลังจากเสิ่นฟางหรูโกหกสหายเสร็จแล้ว พบว่าไต้ซือได้ออกมารอนางอยู่ด้านนอกเสียแล้ว เขารู้ได้ทันทีว่านางไม่ได้ถูกพิษ

“อามิตาพุทธ โกหกคนจะเป็นบาปนะโยม”

“ข้าทำเช่นนี้เพื่อจะช่วยคนผู้หนึ่งเจ้าค่ะ ไต้ซือโปรดช่วยเหลือข้าด้วยเถิด”

จากนั้นนางจึงรีบอธิบายเหตุการณ์คร่าว ๆ ที่เกิดขึ้นให้ไต้ซือฟัง

“ประสกท่านนี้ อาตมาต้องดูอาการของคนผู้นั้นก่อน ถึงจะจ่ายยาแก้พิษแก่เขาได้”

“ถ้างั้นจะทำเช่นไรดีเจ้าคะ?” เสิ่นฟางหรูกระวนกระวายใจ พระเอกจะมาตายตั้งแต่ตอนแรกไม่ได้นะ ขณะนี้นางคิดจะหาทางช่วยเหลือพระเอกอย่างเดียวจนลืมคิดสร้างความสัมพันธ์อันดีระหว่างพระนางไป

เสิ่นฟางหรูมืดแปดด้าน พิษนั้นชื่ออะไรนะ? นางพยายามนึกชื่อพิษในนิยาย

“ข้านึกออกแล้วเจ้าค่ะ”

ตัดมาที่เซียวเหวินหยางหลังจากเสิ่นฟางหรูได้โกหกจิ่นซินและพากันออกไปข้างนอก เขาพยายามสกัดพิษไม่ให้เข้าสู่หัวใจเอาไว้ แต่ด้วยพิษชนิดนี้เป็นพิษที่เฉียบพลัน ถ้าหากเขาไม่ได้มีกำลังภายในที่ยอดเยี่ยมแล้ว คิดว่าเขาคงไปลงพบยมทูตหัววัวหน้าม้าตั้งแต่ถูกพิษแล้ว

จากนั้นไม่นานเสิ่นฟางหรูที่อ้างตนว่าถูกพิษรีบวิ่งมาอย่างคล่องแคล่วดุจเหินบินมายังห้องพักของตน อีกทั้งยังคาดกับกลุ่มของสวีกุ้ยฟางซึ่งไปหานางในที่พักของไต้ซือจื้อคง

“ข้าได้ยาถอนพิษท่านมาแล้ว รีบเปิดประตูเร็วเข้า!”

“แม่นางตอนนี้ข้ากำลังจะไม่ไหวแล้ว...” หลังจากเปิดประตูให้นางเข้ามา น้ำเสียงของเซียวเหวินหยางแหบแห้ง เขาในตอนนี้เหมือนกลับว่าตนใกล้จะลาโลกไปทั้งอย่างนี้แล้ว

“ท่านไม่ต้องพูดให้มากความรีบกินยาถอนพิษก่อน!” เสิ่นฟางหรูรีบยื่นยาให้แก่เขากิน

เซียวเหวินหยางไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากรับยาจากนาง เขาใกล้จะไม่ไหวแล้วดังนั้นในตอนนี้ได้แต่พึ่งพาสตรีตรงหน้า