บทที่ 6

"คุณลูก !!! เมื่อคืนไปไหนมาห้ะ กลับกี่โมงกี่ยาม" ทิวากรเดินลงมาจากบันไดบ้านคนเป็นแม่ก็ซักทันที

"เมื่อคืนไปส่งเพื่อนครับ แล้วทีนี้ตอนขับรถเห็นคนเจ็บอยู่ข้างทาง เลยรีบพาไปโรงพยายาลกัน เพื่อนผมเป็นหมอพอดีก็เลยยาวเลย ผมก็เลยรอไปส่งเพื่อนที่บ้านครับ" คนเป็นลูกอธิบายข้ามขั้นตอนไปเยอะเพราะรีบไปทำงาน

"เดี๋ยวๆ แกไปมีเพื่อนเป็นหมอตั้งแต่ตอนไหน" คนเป็นแม่หาเรื่องจับผิดลูกชายต่อ

"เพื่อนใหม่ครับแม่ ผมไปทำงานก่อนนะครับ" ทิวากรบอกแม่เสร็จก็ตั้งหน้าตั้งตาวิ่งไปขึ้นรถ ทำเอาคนเป็นแม่เรียกตามหลังอย่างหงุดหงิด

"ตัวเองดูสิ มันเป็นอะไรนักหนา

เนี่ยลูกคนนี้" ดาลัยหันมาบอกกับสามี

"ลูกคงรีบน่ะ ตัวเองมากินข้าวเร็ว" ณภัทรเรียกภรรยามากินข้าวต่อ

ชายหนุ่มขับรถออกไปอย่างเร่งรีบ เมื่อคืนกว่าจะกลับถึงบ้านก็ตีสอง ความจริงบ้านเขากับคุณหมออยู่คนละทางด้วยซ้ำ แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงได้อาสาจะไปส่งซะงั้น ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันล่ะ

...หรือว่า หัวใจของเขาอยากจะมีความรักอีกสักครั้งนะ

คนตัวสูงอยู่ในชุดเครื่องแบบยิ้มไปขับรถไปอย่างอารมณ์ดี

ตื้ดดด~ ตื้ดดด~

"ใครโทรมาวะ เดี๋ยวค่อยโทรกลับแล้วกัน"

ตื้ดดด~ ตื้ดดด~

ตื่ดดด~ ตื้ดดด~

ตื้ดดด~ ตื้ดดด~

"เฮ้ออ..." เจ้าของโทรศัพท์ถอนหายใจพรืด หงุดหงิดเหลือเกินจะรับก็ขับรถอยู่

ครืดๆ !!! ครืดๆ !!! ครืดๆ !!!

คราวนี้ไม่เป็นข้อความก็คงเป็นไลน์นั้นล่ะ -.-

ทิวากรขับรถเข้าไปจอดในค่ายทหารซึ้งเป็นที่ทำงานของเขาเรียบร้อย

"หวัดดีครับหมวด วันนี้เกือบสายนะเนี่ย" จ่าสว่างทักคนตัวสูงอย่างสงสัย ปกติชายหนุ่มมาทำงานเร็วกว่านี้มากนัก

"เมื่อคืนนอนดึกครับ ตื่นสาย 5555 แล้ววันนี้จ่าเข้าประชุมพร้อมพวกผมไหมครับ" ทิวากรถามจ่าสว่างที่อายุหน้าจะรุ่นๆคุณอาเขาสักหน่อย แต่หัวใจแกวัยรุ่นเหลือเกิน

ครืดๆ !!!

เขายิ้มให้จ่าอีกครั้งแล้วหยิบโทรศัทพ์ขึ้นมาดู

4 miss call

line !!

เหนือ : อาทิวครับ ริศเองครับ

เหนือ : วันนี้ไม่มีใครว่างเลย พาริศไปฉีดยาได้ไหมครับ

เหนือ : ถ้าอาทิวว่างแล้วตอบหน่อยนะครับ

เหนือ : ???

ทิวากรอ่านข้อความแล้วยิ้ม เอ๊ะ!! ทำไมวันนี้มีแต่เรื่องดีๆนะ เมื่อคืนก็ได้ทำบุญกับคุณหมอ แถมตอนเย็นยังได้เจอคุณหมออีก เขารีบตอบหลานไปทันที

ทิว : ได้ครับ เจอกันที่ รร

"อะแฮ่มๆ หวัดครับหมวด" คนตัวสูงไล่ๆกันเดินออกมาจากห้องพยาบาล เขาคือ ร้อยโทนายแพทย์ธาดากร หรือหมอกร

"หวัดดีครับหมอ" ทิวากรเงยหน้าจากโทรศัพท์มาตอบ แต่ใบหน้ายังเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่อิ่มมาก

"ช่วงนี้มีความรักหรือเปล่าครับเนี่ย" หมอกรแซวหมวดทิวอย่างสนิทสนม เพราะพวกเขาทำงานร่วมกันก็หลายครั้ง

"ไม่ใช่แล้วครับ ถ้าผมมีความรัก อย่างหมอนี่ก็คงจะแต่งงานแล้วล่ะ" ทิวากรนึกอยากแซวบ้าง

"ก็พูดไปครับ แฟนยังไม่มีเลยนะเนี่ย" คุณหมอตอบมาเขิ้ลๆ

"ช่วงนี้ไม่เจอกันเลยนะครับหมอ" ชายหนุ่มถามคุณหมอขึ้น

"อ่อ พอดีไปทำงานที่เชียงใหม่มาครับ"

"สาวๆเชียงใหม่นี่สวยไหมครับ ทำไมหมอไม่เห็นเอามาฝากผมบ้างล่ะ"

"อู๊ย !!! งามแต้ๆก๊ะ งามคั๊กงามเหลือ คำอู้คำจาเปิ้ลหว๊านหวาน" หมอกรอู้คำเมืองหน้าตาเฉย

"โตสิเว้าเฮ็ดหยัง ฮู้บ่ อิจฉาเด้นี่" คนฟังก็ตอบภาษาอีสานไปอีก >\\\< ใครมีเห็นแอบคิดว่าคู่นี้จิ้นกันนะเนี่ย !!!

หลังจากแยกจากหมอกรแล้ว ทิวากรก็ตรงไปห้องประชุมทันที ทุกคนในห้องนั่งทำหน้าอมทุกข์กันเสียหมด คงจะเครียดกันหน้าดู จนเวลาผ่านไปเกือบบ่าย 3 โมง ทุกคนจึงทยอยออกจากห้องประชุม

"หมวดทิว" ผู้กองอาทิตย์พูดขึ้น

"ครับผู้กอง" ทิวากรตอบ

"ยินดีที่ได้ทำงานร่วมกันครับหมวด เดือนหน้าและอีกสามเดือนต่อจากนี้ ชีวิตเราคงจะแขวนอยู่บนเส้นด้ายอีกครั้ง ใช้ชีวิตทุกๆวินาทีที่นี่ให้คุ้มนะหมวด อีกหนึ่งเดือนต่อจากนี้หน้าที่ของเราจะสำคัญกว่าทุกสิ่ง"คนที่มีประสบการณ์มากกว่าพูดขึ้น เขาพูดเพราะความเอ็นดูผู้หมวดคนนี้มากกว่าใคร

"ครับผม" ทิวากรตอบรับอย่างหนักแน่น เขาดีใจที่ผู้กองเมตตา

ตื่ดดด~ ตื้ดดด~

"ฮัลโหล ริศเลิกเรียนแล้วหรอครับ"

(เลิกแล้วครับ)

"ครับ ว่าแต่อาทิวมีคำถาม" เขานึกสงสัยว่าเหตุใดนริศถึงได้ใช้โทรศัพท์ของเหนือเมฆได้ 'หรือมันไม่เอาโทรศัพท์ไป'

(ถามมาเลยครับ)

"อาเหนือมันไปไหนครับ ถึงได้เอาโทรศัพท์ให้ริศ"

(อาเหนือไปทำงานที่นครนายกครับ เลยเอาโทรศัพท์ให้ริศชั่วคราวครับ)

"โอเครครับ เจอกันที่โรงเรียนนะครับ" ชายหนุ่มตอบแล้วเดินไปที่รถ