บทที่6 ทำแผลเสร็จแล้วก็รีบจากไปซะ

ลิ้นร้อนที่เปียกชื้นเข้ารุกล้ำพื้นที่ส่วนตัวของนาง หยวนชิงหลิงไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่สัมผัสและความรู้สึกนี้นางไม่สามารถต้านทานได้ ลิ้นเล็กนุ่มหยุ่นพยายามดันลิ้นร้อนของอีกฝ่ายออกไป แต่มันกลับทำให้เจ้าเงาดำนั่นครางออกมาอย่างพอใจ

ผ่านไปนานกว่าเจ้าเงาดำจะยอมปล่อยให้ริมฝีปากของนางเป็นอิสระ หยวนชิงหลิงรีบสูดอาการเข้าปอดอย่างรวดเร็ว สภาพของนางคล้ายคนใกล้จมน้ำแต่ถูกช่วยขึ้นมาได้ทัน

“ห้ามส่งเสียง ไม่อย่างนั้นข้าจะจูบเจ้าอีก”

หยวนชิงหลิงที่กำลังจะตะโกนขอความช่วยเหลือ จำต้องเงียบปากไป ไม่รู้เพราะอะไรทำให้นางเชื่อว่าบุรุษผู้นี้จะทำตามที่พูดจริงๆ นางพยักหน้าให้เขาในความมืด

“เจ้าเข้ามาที่นี่ต้องการสิ่งใด สิ่งของมีค่าเครื่องประดับหรือ ถ้าหากเจ้าต้องการข้าจะหยิบให้แต่อย่าทำอะไรข้าเลย”

หยวนชิงหลิงเอ่ยออกมาเสียงสั่น ท่านพ่อพึ่งจะจากไปไม่นานตระกูลหยวนก็ถูกคนรังแกเสียแล้ว สวรรค์ท่านช่างใจร้ายต่อพวกเรานัก น้ำตาแห่งความน้อยใจในโชคชะตาของนางหลั่งออกมาเงียบๆ

ชายชุดดำร่างสูงใหญ่ก้มลงอุ้มนางขึ้นเหมือนเด็กน้อยก่อนที่จะเดินมาที่เตียง หยวนชิงหลิงคิดว่าเขากำลังจะทำมิดีมิร้ายต่อนาง จึงพยายามดิ้นรนเพื่อหนีเอาตัวรอด

แต่สตรีร่างเล็กอย่างนางมีหรือจะสู้แรงของบุรุษได้ ชายชุดดำกอดนางเอาไว้ด้วยแขนเพียงข้างเดียว และมืออีกข้างของเขาก็ปิดปากของนางเอาไว้

“เจ้ากำลังคิดเหลวไหลอันใดกัน ข้าเพียงต้องการให้เจ้าช่วยทำแผลให้เท่านั้น เลิกดีดดิ้นเสียทีก่อนที่ข้าจะมีความคิดอย่างอื่น”

เสียงทุ้มต่ำแต่แหบพร่าเอ่ยขึ้นเบาๆ หยวนชิงหลิงได้ยินดังนั้นจึงหยุดดิ้น นางที่นั่งอยู่บนตักของเขาค่อยๆ หันไปมองใบหน้าที่อยู่ภายใต้ผ้าสีดำปิดบังเอาไว้ ดวงตาคมกริบแลดูลึกลับจ้องประสานสายตากับนางอย่างค้นหา หยวนชิงหลิงชะงักไปทันที เมื่อนางสบเข้ากับดวงตาคมที่น่าค้นหาของบุรุษชุดดำ

สองร่างที่แนบชิดต่างจ้องมองกันและกันเหมือนตกอยู่ในภวังค์ของความรู้สึกบางอย่าง จนกระทั่งนางสัมผัสได้ถึงส่วนที่แข็งขืนกำลังดุนดันที่ก้นของนาง หยวนชิงหลิงอายุสิบเจ็ดแล้ว ถึงนางจะยังไม่เคยแนบชิดกับบุรุษใด แต่นางก็มิได้ไร้เดียงสาถึงเพียงนั้น เรื่องบางอย่างมารดาของนางได้สั่งสอนเพื่อเตรียมตัวให้นางก่อนที่จะออกเรือนแล้ว

“เจ้า.....ปล่อยข้านะ”

หยวนชิงหลิงเอ่ยเพียงเท่านั้นนางก็เริ่มดิ้นรนออกจากอ้อมแขนของบุรุษชุดดำทันที เวลานี้นางรู้สึกว่าตนเองกำลังถูกคุกคาม หากยังนั่งอยู่เช่นนี้ตัวนางก็จะไม่ปลอดภัย

“หยุดดิ้นซะ!! หากว่าเจ้าไม่หยุดข้าสัญญาว่าจะจับเจ้ากดเสียเดี๋ยวนี้”

หยวนชิงหลิงชะงักค้างไปอีกครั้ง แต่ครั้งนี้นางใจเย็นลงมากกว่าเดิม เพราะเสียงที่เปล่งออกมาจากบุรุษชุดดำเริ่มต่ำลงเรื่อยๆ เหมือนเขากำลังหมดความอดทนต่อนาง

“เช่นนั้น...เจ้าปล่อยข้าก่อนได้หรือไม่ เจ้ากอดข้าเอาไว้เช่นนี้ข้าจะไปหยิบกล่องยามาได้อย่างไร”

ได้ผล บุรุษชุดดำยอมปล่อยนางให้เป็นอิสระ หยวนชิง หลิงเดินไปเปิดตู้เพื่อหยิบกล่องยาออกมา นางกำลังจะจุดตะเกียงเพื่อให้มองเห็นภายในห้อง แต่ถูกฝ่ามือใหญ่หยุดเอาไว้ก่อน

“ห้ามจุดตะเกียงนะ เจ้าคิดที่ประกาศให้ผู้อื่นรู้หรือไงว่าในห้องของเจ้ามีบุรุษซ่อนตัวอยู่”

หยวนชิงหลิงแสดงสีหน้าไม่พอใจ นางส่งค้อนให้เขาหนึ่งวงก่อนที่จะเดินไปเปิดหน้าต่างเพื่อให้แสงจันทร์ส่องเข้ามาแทน ถ้าหากเจ้าไม่ต้องการให้ใครรู้ว่าในห้องของข้ามีบุรุษ เจ้าก็ไม่ควรที่จะเข้ามาในนี้ตั้งแต่แรกสิ นางเอ่ยบริภาษเขาในใจอย่างเดือดดาล

“เจ้าบาดเจ็บตรงไหน”

ชายชุดดำถอดชุดของเขาออกทำให้มองเห็นกล้ามเนื้อที่เรียงตัวสวยงาม เพียงแสงจันทร์ที่ส่องเข้ามาภายในห้องทำให้มองเห็นได้ไม่ชัด แต่ทั่วทั้งหน้าอกและแผ่นหลังของเขามีรอยแผลเป็นทั้งใหม่และเก่ามากมาย จนนางเผลอตัวสัมผัสมันเข้าอย่างไม่ตั้งใจ

“เจ้าเป็นใครกันแน่ เหตุใดถึงมีแผลมากมายเพียงนี้”

นางพึมพำกับตนเองเบาๆ แต่มีหรือจะรอดพ้นจากการได้ยินของผู้ฝึกยุทธอย่างเขา ดวงตาคมกริบจ้องมองใบหน้างามที่กำลังมองไปยังแผลบนหน้าอกของตนอย่างเหม่อลอย

หยวนชิงหลิงเริ่มทำแผลให้ชายชุดดำด้วยความชำนาญ ถึงแม้วรยุทธของนางจะฝึกได้เท่าแมวสามขา แต่นางก็เคยทำแผลให้องค์ชายห้าบ่อยๆ เรื่องนี้ถือว่านางมีพรสวรรค์อยู่บ้าง

“เสร็จแล้ว”

หยวนชิงหลิงมองชุดสีดำที่ขาดวิ่นและชุ่มไปด้วยเลือดของเขาก่อนที่จะมองชุดขาวที่เต็มไปด้วยเลือดของตน นางจะถอนหายใจออกมาอย่างจนใจ พรุ่งนี้จะอ้างเหตุผลใดกับสาวใช้ที่มาทำความสะอาดดีนะ

“ข้าคิดว่าเจ้าคงกลับไปในสภาพเช่นนี้มิได้แน่ เพราะถ้ามือปราบในเมืองหลวงเห็นเข้าคงไม่มีทางปล่อยเจ้าเอาไว้แน่”

หยวนชิงหลิงเดินไปที่ตู้เก็บเสื้อผ้าของตน นางหยิบชุดบุรุษออกมาให้เขาเปลี่ยน

“นี่เป็นชุดที่ข้าเย็บเองเพื่อส่งไปให้ท่านพ่อที่ชายแดน ดูเหมือนตอนนี้เขาไม่จำเป็นจะต้องใช้แล้ว เจ้ารับมันไว้เถอะ”

นางยื่นชุดสีเขียวใบไผ่ให้บุรุษตรงหน้า รูปร่างของเขาไม่ต่างจากบิดานางเท่าใดนัก คงจะใส่ได้กระมัง หยวนชิงหลิงพยักพเยิดให้เขาเข้าไปเปลี่ยนชุดที่ด้านหลังฉากกั้น ก่อนที่ตัวนางจะจัดการทำลายหลักฐานทั้งหมดภายในห้อง