ตอนที่3 รักคนมีเจ้าของ

สถานบันเทิงที่พลุกพล่านไปด้วยนักท่องราตรี เสียงบีทหนัก ๆ ที่กระตุ้นอารมณ์เพิ่มความสนุกสุดเหวี่ยงให้กับผู้คนมากกว่าเดิม

แต่กลับมีบุคคลหนึ่งที่เดินเข้ามาในคลับด้วยใบหน้าเรียบนิ่งติดไปทางบึ้งตึงบอกบุญไม่รับ คนที่เหมือนจะมาวางมวยใช่มาสังสรรกับเพื่อน

ตุบ! ร่างสูงทิ้งตัวลงนั่งอย่างเบื่อหน่าย ไร้คำทักทายเพื่อนฟูง ยกขวดเหล้าเทลงแก้วแล้วกระดกดื่มราวกับไร้ความรู้สึกขมที่บาดคอ

“หน้าเหมือนตูดหมาแบบนี้เขาคงทิ้งไปกับผัวสินะ” ภีมภัทรเป็นฝ่ายทักเพื่อนอย่างรู้ทัน

“รักคนมีเจ้าของก็แบบนี้” ธามไทได้แต่ส่ายหัวให้เพื่อนตัวเองอย่างช่วยไม่ได้

“มีผัวแล้วไม่บอกกูก่อนวะ ดูไม่ออกหรือไงว่ากูรู้สึกยังไง” คนกรอกเหล้าเข้าปากจนหงุดหงิด กระแทกแก้วลงโต๊ะแล้วพร่ำออกมาอย่างทนไม่ไหวกับความรู้สึกทั้งเสียหน้าและเสียใจ

เธอกับเขาเรียนคนละมหาฯลัย เธอดันมาฝึกงานที่บริษัทพ่อเขาพอดี อยู่คนละแผนก แต่ได้เจอกันไม่ใช่เรื่องยาก ตั้งแต่วันแรกเจอปุ๊บสปาร์คปั๊บ แสดงออกชัดเจนว่าชอบ เข้าหาแม่งแทบตัวติดเป็นปาท่องโก๋แทบไม่กลับแผนกถ้าไม่โดนเจ้าของบริษัทขู่

ไม่รู้ว่าเธอไม่รู้จริง ๆ ว่าเขารู้สึกยังไงหรือรู้แต่ทำเป็นไม่รู้ ปล่อยให้เขาได้ใจคิดว่าเธอเองก็หวั่นไหวมีใจ ใกล้ชิดสนิทกันมาสักพัก ยอมรับว่าเป็นหญิงสาวคนแรกที่ทำให้เขาไม่เป็นตัวของตัวเอง ตื่นเต้นเหมือนเด็กวัยรุ่นที่ไม่เคยผ่านมือหญิง คาดหวังวาดฝันว่าจะได้คบแน่นอน

สุดท้ายความแตกตอนวันที่แฟนเธอมารับ วันนั้นเหมือนวันที่เขาอกหักครั้งแรกในชีวิต อกหักทั้งที่ยังไม่ได้เป็นอะไรกับคนอื่นเขา เจ็บยิ่งกว่าพอเจอหน้ายังพูดคุยทักทายและยิ้มแย้มให้เหมือนเดิม

แล้วคนมันชอบและเอาใจลงไปเล่นแล้วให้ทำไง ไม่ง่ายหรอกที่จะถอนตัวถอนใจ สุดท้ายก็เหมือนหมา เวลาโทรไปบังเอิญรู้ว่าอีกฝ่ายอยู่ไหนทำอะไรคนเดียว แม่งเสนอหน้าเสนอตัวอย่างเร็วรีบวิ่งแจ้นไปหาทั้งที่คนอื่นปฏิเสธ

พอแฟนโทรหา ใครหมา ใครโดนทิ้ง...กูนี่แหละ!

แต่ไม่เคยจำ ยังทำตัวมีหวังทั้งที่มันหวังลม ๆ แล้ง ๆ แล้งจนปลูกต้นรักไม่ได้แล้ว!

“เห้อ!” ยิ่งคิดก็ยิ่งเศร้า เหล้าขม ๆ ยังไม่มีรสชาติ กระดกแก้วแล้วแก้วเหล้าก็ไม่รู้สึกอะไร

“ถ้าตัดใจมันยาก ก็ฉุดมาทำเมียให้จบ” ความคิดเลว ๆ แบบนี้เป็นของใครไม่ได้นอกจากภีมภัทร

นิ้วที่ยาวที่สุดในมือถูกส่งให้จากเขา

เขาไม่ใช่คนดี แต่เขาไม่ใช่คนเลวขนาดจะบังคับขืนใจใคร ยิ่งเป็นผู้หญิงที่เอาใจลงไปเล่นด้วย ถนอมยิ่งกว่าเพชรพลอย

“สารเลวนะมึง” ธามไทด่าเสริมอีกคน “ยากนักก็หาเมียของตัวเอง จะได้ไม่ต้องตามตูดเมียชาวบ้าน”

อยากขอบคุณคำด่าก่อนหน้า แต่อยากเสยหน้าประโยคหลังแทงใจดำเหลือเกิน

จะย้ำทำไมนักหนาว่าเมียชาวบ้าน

ไม่รู้จริงเหรอว่าเพื่อนอยากได้คนนั้นเป็นเมีย

เชี่ยเอ้ย!

“ไร้สาระชิบหายมึงอ่ะ” ภีมภัทรส่ายหน้ากับอาการเพื่อนที่ตัดใจไม่ได้ ไม่เคยเป็นแบบนี้ กับหญิงโสด ๆ แม่งไม่เคยหลง หรือหลงก็หาทางออกง่าย ๆ ภายในอาทิตย์เดียว

แต่พอเจอคนมีเจ้าของเข้าหน่อยเป็นไง หาทางออกไม่เป็น หลงเข้าไปเรื่อย ๆ ทั้งที่รู้ว่าปลายทางเป็นเหวลึก

“อยากได้คนไหนจิ้มมา เดี๋ยวพี่ดิวให้” ด้วยความมีน้ำใจและอยากให้เพื่อนออกจากหลุมดำ ภีมภัทรเสนอตัวอย่างดีเพื่อหาสาวให้

“เสือก!”

“ขอบคุณครับ” เมื่อเจ้าตัวไม่เอาก็ตามสบาย งั้นเดี๋ยวพี่ภีมคนหล่อจะหาเอาเอง

สุดท้ายคนอื่นก็มีความสุขกกับการท่องราตรี จะมีก็แต่เขาคนเดียวที่เศร้าแล้วใช้เหล้าย้อมใจไม่หาย