ตอนที่2 แต่งเมีย(เด็ก)

สิ้นคำขู่ของคณากร ร่างสูงโปร่งก็เดินผ่านหน้ามะลิวัลย์ไปทันที คนตัวเล็กเผยสีหน้าเรียบนิ่งออกมา ถึงเธอจะไม่ได้แสดงท่าทางใด ๆ ออกมา ใช่ว่าคำพูดของชายหนุ่ม เธอจะไม่เจ็บปวด แต่คิดไปแล้วก็พูดอะไรออกมาไม่ได้ เพราะทางนี้เธอเป็นคนเลือกเอง ที่ตัดสินใจแต่งงานกับชายหนุ่ม เนื่องจากต้องการทดแทนบุญคุณคุณหญิงผกาแก้วและเธอก็อยากเรียก อยากมีอนาคตที่ดีอีกด้วย

หลังจากที่ยายแวว ยายของมะลิวัลย์ฟื้นหลังจากผ่าตัดรักษา เด็กสาวก็ตัดสินใจบอกเรื่องที่เธอจะแต่งงานกับบุตรชายขอบคุณหญิงผกาแก้ว คำถามแรกของหญิงชราทำเอาเธอชะงักไปทันที

“มะลิรักคุณเขาไหมลูก?” เธอรู้จักหลานสาวตัวเองดีว่าเป็นคนนิสัยยังไง แต่เธอก็ไม่อยากให้เด็กสาวต้องมารับผิดชอบอะไรแบบนี้ มะลิวัลย์ส่งยิ้มให้ผู้เป็นยาย เธอรู้ดีว่ายายของเธอคงไม่สบายใจเรื่องนี้ ทำให้เธอต้องพูดโกหกออกมา

“อืม มะลิเจอหน้าคุณกรรู้สึกดีมาก ๆ เลย คุณกรดูใจดีกับมะลิ ต่อไปถ้าได้แต่งงานอยู่กินกัน ยังไงชีวิตมะลิต้องดีขึ้นแน่ ๆ”

“ถ้ามะลิคิดอย่างนั้นยายก็จะไม่ห้ามอะไร มะลิเอ๊ย ยายก็คนจน ๆ ไม่ได้มีเงิน มีทรัพย์สมบัติไว้ให้หลาน ถึงทำให้หลานต้องอยู่อย่างลำบาก ต่อไปหลานแต่งงาน มีสามี ยายขอให้หลานจำเอาไว้นะ เราเป็นเมียต้องรัก ต้องดูแลคนเป็นผัวให้ดี มีลูกก็ต้องเป็นแม่ที่ดี เข้าใจไหม?” มะลิวัลย์พยักหน้า ก่อนจะเข้าไปกอดหญิงชราเอาไว้ อ้อมกอดนี้เธอทำให้เธอรู้สึกมีกำลังใจ มีพลังสู้ต่อไปได้ในทุก ๆ วันก็ว่าได้ ถึงการที่จะไปอยู่กับคณากรสร้างความเศร้าให้แก่หญิงสาวอยู่มาก เธอก็จะอดทน จนกว่าจะเรียนจบ ตอนนั้นคงขอชายหนุ่มกลับมาหางานทำที่นี่ เธอคงจะได้อยู่กับยายอีกครั้ง

“ยายขอให้หลานมีความสุขนะ ยายรักมะลินะ”

“มะลิก็รักยายมากเลยนะ”

ผ่านไปไม่นาน

การแต่งงานของคณากรก็ได้จัดขึ้นในโรงแรมหรู เดิมทีเขาบอกมารดาว่าไม่จัดใหญ่โตอะไร แต่ทว่ามีหรือจะขัดคุณหญิงแม่ของเขาได้ แขกที่มาในงานนี้มีหน้ามีตาไม่น้อย เรื่องใหญ่ของงานที่สร้างความฮือฮาให้กับแขกที่มาร่วมงาน คือรู้ว่าอายุของเจ้าสาวห่างจากเจ้าบ่าวตั้งสิบสี่ปี

“ดีใจด้วยนะมึงได้เมียเด็ก” น้ำเสียงของวายุภักษ์ เพื่อนของคณากรเอ่ยแซวออกมา ทำให้ชายหนุ่มตวัดมองค้อนไปมองทันที งานแต่งงานของเขาถือว่ามีข้อดีอยู่บ้าง ก็เพราะวันนี้เป็นวันที่เพื่อน ๆ ของเขามากันหมดเลย เมื่อก่อนมีโทรมีนัดเจอกันบ้าง แต่ไม่ค่อยมากันครบเลยจนกระทั่งวันนี้

“ไหนเมียมึงสวยขนาดไหนวะ ถึงทำให้คนอย่างมึงยอมสละโสด?” วายุภักษ์ยังพูดต่อ

“กูโดนแม่บังคับไอ้สัส” คณากรหันไปบอก โดยไม่ได้พูดเสียงดังมากนัก ถึงยังไงเขาก็ยังห่วงหน้าตาทางสังคมอยู่ วายุภักษ์ได้ยินอย่างนั้นก็ขำออกมา เขาพอรู้มาบ้าง เพียงแต่ต้องการแกล้งเพื่อนแค่นั้น

“ไอ้ณพมาแล้ว โห เมียท้องโตมาเลยโว้ย กูยอมแล้ว พวกมึงแต่ละตัว รีบไปไหนวะ?” วายุภักษ์ที่นิสัยไม่ชอบผูกมัดหรือจริงจังกับใครเอ่ยออกมา ก่อนจะพยักหน้าทักทายเพื่อนอีกคนที่มาใหม่

คณากรยืนทักทายเพื่อน ๆ กับแขกคนอื่น ก่อนที่เจ้าสาวตัวน้อยจะเดินมาพร้อมกับคุณหญิงผกาแก้ว คณากรต้องแสร้งเป็นเจ้าบ่าวผู้แสนดีรีบไปรับเจ้าสาวที่สวมใส่ชุดสีขาวบริสุทธิ์ผุดผ่อง พอเห็นมะลิวัลย์แต่งตัวแบบนี้ ยอมรับว่าเด็กสาวดูโตขึ้นมาไม่น้อย

ตลอดพิธีการต่าง ๆ ผ่านไปอย่างเชื่องช้า ทำเอาชายหนุ่มเริ่มทำหน้าเซ็งออกมา ดีที่งานในวันนี้จัดแค่ตอนเย็น ตอนเช้าคือไม่มีอะไรมากมาย นอกจากคุณหญิงผกาแก้วรวบรัดเขาให้นายอำเภอมาจดทะเบียนสมรสถึงที่บ้าน และก็นะ เขาหรือจะขัดได้ ไหนจะคำขู่เรื่องมรดก เขามันก็เป็นผู้ชายที่ไม่ได้ใจดี ยอมยกสมบัติทั้งหมดให้กับคนอื่นและมูลนิธิอะไรเสียหน่อย อยากจดก็จดก็แค่นั้น ค่อยหย่าวันหลังก็ได้ ไม่เห็นเสียหายอะไร

ช่วงเวลาน่าอึดอัดในที่สุดก็มาถึง หลังจากที่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายมาอวยพรคู่บ่าวสาวเสร็จก็ออกไป เหลือไว้เพียงคู่สามีภรรยาใหม่ที่นั่งทำตัวไม่ถูกอยู่กลางห้อง มะลิวัลย์หายใจเข้าออกแทบไม่เป็นจังหวะ นี่คงเป็นครั้งแรกที่เธอมาอยู่ในห้องกับผู้ชายสองต่อสองแบบนี้

“นั่งโง่อะไรอยู่ ไปอาบน้ำสิ ใส่ชุดอะไรก็ไม่รู้ ยาวเป็นหางว่าว ชุดแต่งงานมีเรียบ ๆ กว่านี้ก็มีไม่ใช่รึไง คิดว่าสวยตายล่ะ” ไม่รู้ทำไมชายหนุ่มถึงอดไม่ได้ที่จะพูดจาหาเรื่องคนตัวเล็ก เขาเห็นใบหน้าสวยที่เอาแต่นั่งเรียบนิ่ง ไม่พูดไม่จา ไม่แสดงท่าทางออกมาก็ยิ่งหงุดหงิด

มะลิวัลย์ไม่ได้ตอบโต้อะไรออกมา เธอค่อย ๆ ลุกขึ้น เพราะในตอนนี้ขาของหญิงสาวมันชาจนปวดไปหมด ถึงได้ยังคงนั่งอยู่ไม่ลุกไปไหน เธอกัดฟันข่มความรู้สึกเอาไว้ แต่ทว่าพอเห็นท่าทางเงียบสงบของคนตัวเล็ก คณากรก็นึกอยากจะแกล้งเธอขึ้นมาอีก

“ชักช้า น่าเบื่อ!”

“โอ๊ยยย เจ็บนะคะ” ทันทีที่ชายหนุ่มกระชากเรียวแขนของเล็ก เสียงร้องของมะลิวัลย์ก็ดังขึ้นมา ทำเอาคนที่เงี่ยหูฟังอมยิ้มขึ้นมาทันที

“ไม่ต้องห่วงนะยายแวว ฉันเชื่อว่าลูกชายฉันกับหลานยายต้องมีความสุขแน่ ๆ เราสองคนก็รอเลี้ยงหลานกันเถอะ”

“เอ่อ คุณหญิงจ๊ะ มะลิมันยังเด็กอยู่เลยนะ จะให้มีลูกแล้วเหรอ?”

“โธ่ยายแวว พูดขัดใจจัง เถอะน่า มีตอนนี้ก็ดี หรือมีตอนเรียนจบก็ดี เราไปพักผ่อนกันเถอะ ปล่อยให้คู่สามีภรรยาเขามีความสุขกันดีกว่า”

ใบหน้าสวยของมะลิวัลย์เผยออกมาอย่างเจ็บปวด ขาเธอชาปวดไปหมด เมื่อโดนชายหนุ่มจะกระชากมาแบบนี้ คณากรหรี่ตามอง ก่อนจะทำหน้าสงสัย เขาแค่จับแค่นี้ร้องเหมือนโดนเชือดไปได้

“อย่ามาสำออย!”

“หนูเจ็บขา คุณกรปล่อยก่อนสิคะ” มะลิวัลย์ร้องบอกออกไป คำเรียกแทนตัวเองทำให้ชายหนุ่มไม่คุ้นชินเอาเสียเลย แต่ก็ยอมปล่อยแขนของคนตัวเล็กอย่างที่เธอบอก

มะลิวัลย์ก้มลงไปบีบนวดเรียวขาสวยอย่างไม่สนใจอีกฝ่ายที่มองอยู่ ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห คนอะไรปากร้าย แถมชอบรังแกคนอื่นนัก ไม่รู้ว่าคิดถูกหรือคิดผิดกันที่เอาชีวิตมาฝากไว้กับผู้ชายคนนี้

“แค่นี้ไม่เห็นตายสักหน่อย” เขาบอก ก่อนจะเดินหายไปในห้องน้ำ ทำเอาคนที่โดนต่อว่าเม้มริมฝีปากเข้าหากันทันที มะลิวัลย์พยายามไม่เก็บเอาคำพูดของคณากรมาคิด แต่ทว่ามันก็ไม่ง่ายเลยที่จะไม่รู้สึกอะไร เธอต้องทนสินะ ทนไปก่อน เดี๋ยวทุกอย่างก็ดีขึ้นเอง

หลังจากที่ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งเดินออกมาจากห้องน้ำในชุดนอนสีเข้ม มะลิวัลย์ก็รีบเดินเข้าไปอาบน้ำทันที ด้วยชุดที่ยาวเป็นหางว่าวอย่างที่ชายหนุ่มว่า ทำเอาคนตัวเล็กถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยล้ากว่าจะถอดเสร็จ หญิงสาวหยิบชุดบ้าน ๆ ที่มักชอบใส่นอนขึ้นมาใส่ ก่อนจะเดินออกไปจากห้องแต่งตัว

“นี่ชุดบ้าอะไร?” เขาเอ่ยถามพร้อมสำรวจชุดที่เด็กสาวใส่ คำพูดของคณากร ทำให้มะลิวัลย์มองตามชุดตัวเอง เธอไม่เห็นว่ามันจะแปลกตรงไหน กางเกงขาสั้น เสื้อคอกลมตัวเก่า ๆ ก็แค่นั้น

“ไม่มีเสื้อผ้าจะใส่แล้วรึไง?”

“ก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นนิคะ” เธอตอบ

“โคตรแย่เลยต่างหาก เสื้อผุไปถึงไหนแล้วมะลิวัลย์ ควรเอาไปทิ้งได้แล้วนะ” เขาบอก เป็นถึงสะใภ้ของโขมศิริกุล แต่ดูจากการแต่งตัวของหญิงสาว ทำให้เขาไม่อยากจะพาไปไหนด้วยจริง ๆ ถึงแม้ไม่ได้อยากจะแต่งงานกับเธอ แต่ในเมื่อแต่งแล้ว แถมใครต่อใครก็รู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นอะไรกับเขา ถ้าขืนเด็กคนนี้ยังแต่งตัวแบบนี้ เขารับไม่ได้แน่นอน

“หนูไม่ทิ้ง นี่เป็นเสื้อที่ยายซื้อให้ อีกอย่างหนูไม่ได้ใส่ไปไหน ไม่เห็นต้องทำหน้าดูถูกขนาดนั้นเลย หรือว่าคุณกลัวว่าเสื้อตัวเก่า ๆ ตัวนี้จะทำให้เตียงคุณเปื้อนคะ?” เธอไม่คิดว่าคณากรจะเป็นคนดูถูกคนมากขนาดนี้

“นี่กล้ายอกย้อนเหรอ? เธออายุเท่าไหร่ ฉันอายุเท่าไหร่ อย่ามาตีฝีปาก!” จากที่จะไม่ตอบโต้ แต่คนตัวเล็กก็อดไม่ได้ มีอย่างที่ไหนมาบอกให้เธอเอาเสื้อรักเสื้อหวงตัวนี้ไปทิ้ง

“หนูรู้ค่ะว่าคุณกรแก่กว่าหนูมาก หนูไม่ได้ตีฝีปาก แต่หนูออกความคิดเห็นก็แค่นั้น!” จากที่เห็นเงียบ ๆ มาตอนนี้หญิงสาวพูดยาวจนทำให้ชายหนุ่มลมออกหู อะไรไม่เจ็บเท่ากับคำว่าแก่ เขาอายุสามสิบสองแก่ตรงไหนกัน

“ยะ อย่าเข้ามานะ” มะลิวัลย์ร้องห้ามขึ้นมาทันทีที่เห็นร่างกำยำของคณากรที่จู่ ๆ ก็ลงจากเตียงย่างสามขุมมาหาเธอ แววตาตื่นตระหนกนั้น ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกอยากแกล้งเด็กปากดีตรงหน้าเหลือเกิน

“อะไรกันกลัวเหรอ? นี่ผัวที่เธออยากได้จนตัวสั่นไงเด็กน้อย!” เขาแกล้งพูดออกมา พร้อมสีหน้าท่าทางที่ทำให้หญิงสาวรู้สึกหวาดกลัวไม่น้อย

“กรี๊ด! อย่าทำอะไรหนูนะคุณกร!”