ตอนที่ 4 สิ่งที่เสียไป

ตอนที่ 4 สิ่งที่เสียไป

หลายชั่วโมงผ่านไป

ณัชชาพลิกตัวไปมาก่อนจะค่อย ๆ ลืมตาขึ้นอย่างช้า ๆ หญิงสาวพยายามเรียบเรียงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ที่เกิดขึ้น พอจำคร่าว ๆ ได้แววตาคู่สวยก็ก้มมองตัวเองทันที ภาพที่เห็นเหมือนฟ้าผ่าลงกลางใจของคนตัวเล็กเมื่อพบว่าตัวเธอไม่ได้สวมใส่อะไรเลยแม้แต่ชิ้นเดียว ณัชชาค่อย ๆ หันไปมองข้าง ๆ เธอและก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อเห็นผู้ชายใจร้ายนอนหลับอยู่สภาพของณพวัฒน์ไม่ต่างจากเธอ

น้ำหยดใสไหลออกมาทันทีที่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเธอเอง เธอตกเป็นของเขาแล้วสินะ ทำไมกันทำไมฟ้าต้องกลั่นแกล้งเธอถึงขนาดนี้ ชายหนุ่มรับรู้การสั่นไหวของอีกคนก็ถึงกับลืมตาขึ้นมามองดู พอเห็นคนตัวเล็กก้มหน้าร้องไห้ออกมาอย่างนั้น ณพวัฒน์ก็เผยสีหน้าเจ้าเล่ห์ออกมา

"เป็นไงพอรู้ว่าเป็นเมียฉันแล้วถึงขั้นรับไม่ได้เลยรึไงเอย?" น้ำเสียงเข้มเอ่ยขึ้นมาทำให้หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมามองเขาด้วยความเกลียดชัง แววตาแดงก่ำของคนตัวเล็กทำเอาชายหนุ่มชะงักไปเล็กน้อย

"ออกไปนะ ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ คนสารเลว!" เธอเอ่ยปากไล่เขาจนลืมไปแล้วสินะว่าที่นี่ไม่ใช่บ้านของเธอ

"อย่ามาปากดี! อยากโดนอีกงั้นเหรอฮะ!" นอกจากจะไม่สนใจในคำพูดของหญิงสาวที่เอาแต่ร้องไห้ ณพวัฒน์ยังพูดขู่คนตัวเล็กออกมาอีกด้วย

เพี๊ยะ! ด้วยความเสียใจผสมกับความเกลียดชังที่มีต่อผู้ชายตรงหน้านี้อย่างมากมายทำให้ณัชชายกมือตวัดเข้าหาใบหน้าหล่อเหลาทันที คนโดนตบหน้าชาขึ้นมา เขาไม่คิดว่าคนตัวเล็กคนนี้จะมือหนักได้ถึงขนาดนี้

ณพวัฒน์กัดกรามดังกรอดกับสิ่งที่เกิดขึ้น เกิดมาจนอายุสามสิบกว่ายังไม่เคยมีใครทำกับเขาขนาดนี้ แต่ทว่าผู้หญิงคนนี้กลับกล้าทำกับเขาแบบนี้ เห็นทีเขาคงต้องจัดการจริง ๆ สินะ ว่าไม่ควรมาทำแบบนี้กับเขา

"โอ๊ยยย ปล่อยนะคนสารเลว!"

"ว่าผัวว่าเลวแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะเอย กล้าทำกับฉันแบบนี้คิดว่าจะจบง่าย ๆ งั้นเหรอหึ! คิดผิดแล้วล่ะ" หญิงสาวพยายามดันชายหนุ่มให้ออกห่าง พร้อมมือที่กุมผ้าห่มเอาไว้ไม่ให้หลุดไปจาก ตัวเธอ

พรึ่บ! แต่ทว่ามือหนากับกระชากมันออกไปได้อย่างง่ายดาย รูปร่างอรชรเปลือยเปล่าปรากฏตรงหน้าของผู้ชายใจร้ายคนนี้อีกครั้ง ณพวัฒน์ไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไร เขากดไหล่มนของหญิงสาวให้ นอนลงทันที

"อย่านะ อย่าทำเลว ๆ กับฉันเป็นครั้งที่สองนะคนใจร้าย ฉันไม่มีทางยอมแน่!"

"หึ! ก็ให้มันรู้ไปว่าเธอจะต่อต้านฉันได้!" ร่างสูงโปร่งดึงกางเกงบ็อกเซอร์ตัวเดียวที่สวมใส่อยู่ออกทันที ทำให้หญิงสาวเบิกตากว้างอีกครั้งกับสิ่งที่เห็น ณัชชารีบหันหน้าหนีไปทางอื่นทันที เธอกลัวไปหมดเมื่อได้เห็นความแข็งแกร่งนั้น

"ทำเป็นไม่เคยเห็นไปได้หึ!" รอยยิ้มร้าย ๆ ณพวัฒน์เผยออกมา เมื่อเห็นหญิงสาวหันหน้าหนีไปอีกทางไม่ยอมมองเขาเลย สักนิด แววตาคู่สวยนั้นในยามนี้ร้องไห้ออกมาอีกรอบเมื่อคิดว่าจะต้องตกเป็นของเขาอีกครั้ง

ณพวัฒน์ยกมือขึ้นมาบีบคั้นสองเต้างามที่โชว์ตระหง่านอยู่ตรงหน้าจนทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะอยากเชยชมความสวยงามนี้ ริมฝีปากร้อนก้มลงมาดูดเลียเม็ดทับทิมสีอมชมพูอย่างหื่นกระหาย เขาไม่คิดว่าสิ่งนี้จะหอมหวานมากขนาดนี้

"อะ อย่านะ คุณณพอย่าทำแบบนี้อีกเลยนะคะ" เสียงสะอื้นไห้ออกมาพร้อมมือที่พยายามดันหน้าชายหนุ่มออกจากหน้าอกของเธอ แต่ทว่านอกจากณพวัฒน์จะไม่ขยับเขยื้อนไปไหนเขายังรวบข้อมือทั้งสองของหญิงสาวเอาไว้พร้อมกดลงข้างลำตัว ณัชชาทันที

ร่างบางอรชรที่โดนกักขังเอาไว้ไม่สามารถหลบหลีกหนี เขาได้เลยสักนิด ณพวัฒน์เลื่อนริมฝีปากขึ้นมาขบเม้มตามซอกคอคนตัวเล็กจนเกิดรอยแดงเป็นจ้ำ ๆ เต็มไปหมด เขาชอบกลิ่นหอมอ่อน ๆ จากร่างกายของหญิงสาวใต้ร่างคนนี้ไม่น้อย ในเมื่อครอบครัวของเธอส่งเธอมาแทนณัฐนิชา หล่อนก็ควรเต็มใจไม่ใช่รึไง จะมาร้องห่มร้องไห้ทำไม พอคิดอย่างนี้ความรู้สึกของชายหนุ่มก็ไม่พอใจขึ้นมา

"คุณณพหยุดเถอะนะคะ"

"หุบปากได้แล้วเอย เสนอตัวมาแทนไม่ใช่รึไง จะมาต่อต้านฉันทำไมกัน ในเมื่อพวกเธอรู้อยู่ว่าต้องมาเป็นเมีย คงต้องรู้สิว่าหน้าที่คืออะไร!" เมื่อหญิงสาวบอกให้เขาหยุดหลายต่อหลายครั้งก็ทำเอาคนเอาแต่ใจไม่พอใจขึ้นมา

"แต่ฉันไม่ต้องการให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้ พวกคุณเห็นฉันเป็นอะไรกัน ในเมื่อต้องการพี่เอิงจะมาทำแบบนี้กับฉันทำไมคะ?"

"ดอกเบี้ยไง ที่ผ่านมาครอบครัวเธอไม่เคยต้องเสียอะไรเลยมีแต่ได้กับได้ มาครั้งนี้แค่เสียเล็ก ๆ น้อย ๆ มาทำโวยวาย ไม่ต้องมาทำเป็นสาวน้อยอ่อนต่อโลกนะ ไม่อินว่ะ กล้ายอมมาอยู่กับผู้ชายที่ยังไม่เคยเห็นหน้า ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเละขนาดไหน!" ณัชชาไม่คิดว่าชายหนุ่มคนนี้จะปากร้ายมากขนาดนี้ คำพูดคำจาของชายหนุ่มทำเอาหัวใจของหญิงสาวจุกจนพูดไม่ออก

ณัชชาไม่พูดอะไรออกมาอีกสักคำ เขาอยากจะทำอะไรเธอก็คงห้ามไม่ได้อีกแล้ว ความเงียบของคนตัวเล็กทำให้รอยยิ้มร้าย ๆ ของชายหนุ่มเผยออกมา คงคิดว่าถ้านอนนิ่งเป็นขอนไม้ แล้วเขาจะหยุดได้งั้นเหรอ หึ คิดผิดเสียแล้วณัชชา ณพวัฒน์ไม่พูดพร่ำอะไรต่อเขาใช้ขาดันเรียวขาคนตัวเล็กให้อ้าออกสิ่งที่เห็นทำเอาชายหนุ่มใจเต้นแรงไม่น้อย ผู้หญิงใต้ร่างคนนี้ดูสวยไปทุกอย่างเสียจริง

มือหนาชักลำเอ็นใหญ่สองสามทีก่อนจะจ่อไปที่เกสรดอกงามสีอมชมพู เขาไม่คิดจะเล้าโลมอะไรอีกของแบบนี้ณัชชาคงติดง่าย อยู่แล้ว จึงดันเอวสอบเข้าไปจนสุดแรงแต่ทว่ามันกลับเข้าได้เพียงครึ่งลำเท่านั้น สีหน้าของณพวัฒน์ก็ชะงักไปทันที มีเพียงหญิงสาวที่หลับตาสนิทเธอเจ็บจนพูดไม่ออก ครั้งแรกไม่รู้ว่าเจ็บแบบนี้รึเปล่าแต่ทว่าในครั้งนี้เธอเจ็บจนร่างกายแทบแตกเป็นเสี่ยง ๆ

"ฮึก! ฉันเจ็บ พะ พอสักที!" เมื่อชายหนุ่มบนร่างยังคงพยายามกระแทกเอวเข้าหาหญิงสาวก็ร้องห้ามออกมาอย่างทนไม่ไหว เธอเจ็บจะตายอยู่แล้ว ณพวัฒน์ไม่ได้พูดอะไรออกมาและก็ไม่ได้หยุดอย่างที่คนตัวเล็กร้องขอ เขายกมุมปากยิ้มออกมาเล็กน้อยเมื่อรับรู้ว่าผู้หญิงตัวแทนคนนี้สะอาดบริสุทธิ์จนกระทั่งมาเจอเขา

"อ๊า แน่นชะมัด ตอนนี้เธอเป็นของฉันเต็มตัวแล้วนะคนสวย!" คำพูดของชายหนุ่มทำให้ณัชชาลืมตาโพลงขึ้นมา หมายความว่าไงกัน หรือว่าเขาหลอกเธองั้นเหรอ เมื่อเห็นสีหน้ายิ้มกวนนั้นก็ทำเอาหญิงสาวไม่พอใจขึ้นมา

"คุณหลอกฉันงั้นเหรอคนสารเลว!" ณัชชาโวยวาย พร้อมจะผลักตัวหนาให้ลุกออกจากร่าง แต่ทว่าก็ถูกณพวัฒน์กดลงให้นอนไปเช่นเดิม

"ปล่อยฉันนะ!"

"หึ!" รอยยิ้มร้าย ๆ ถูกส่งมาแทนโดยไม่มีคำพูดใด ๆ ออกมาเลยสักคำ นอกจากการกระทำเอาแต่ใจของชายหนุ่มที่ไม่ยอมให้เธอปฏิเสธเขาเลยสักนิด