ตอนที่ 1 ตัวแทน

ตอนที่ 1 ตัวแทน

ณัชชานั่งถอนหายใจเข้าออกซ้ำแล้วซ้ำเล่ากับสิ่งที่เธอตัดสินใจที่จะแต่งงานกับคนที่บิดาบอก เธอรู้แค่ว่าท่านดนัยอะไรนั้นอายุรุ่นพ่อของเธอเลย แต่ในวินาทีนั้นหญิงสาวไม่ได้มาคิดข้อนี้ เธอรู้แค่ว่าจะทำยังไงดีให้ครอบครัวเธอรอดพ้นช่วงเวลาเลวร้ายแบบนี้ ถึงเธอจะไม่มีความสุขเธอก็จะทน ทนจนถึงที่สุด

หญิงสาวร่างบางอรชรล้มตัวลงนอนบนเตียงกว้าง ก่อนจะค่อย ๆ หลบตาลงปล่อยวางเรื่องทุกอย่างที่กำลังเกิดขึ้น เธอได้แต่บอกตัวเองว่าทุกอย่างต้องดีขึ้นแน่นอน สักวันในเรื่องร้าย ๆ ก็จะเปลี่ยนมาดีในสักวันหนึ่ง

นายณรงค์นั่งกุมขมับกับเรื่องที่เกิดขึ้น ในเมื่อมันไม่มีทางเลือกอื่นแล้วเขาก็ต้องทำแบบนี้ มือหนายกโทรศัพท์ขึ้นมา ก่อนจะกดโทรหาท่านดนัย เดิมที่เขาตั้งใจจะบอกเรื่องเปลี่ยนตัวเจ้าสาวแต่ทว่ากลับเปลี่ยนใจไม่ได้พูดเรื่องนี้ออกมา เขาบอกเพียงแต่ตกลงกับข้อเสนอที่ท่านดนัยมอบให้แลกกับหนี้สินที่ครอบครัวเขาติด

อีกฝ่ายของท่านดนัยทันทีที่วางสายจากลูกหนี้รอยยิ้มร้าย ๆ ก็เผยออกมา ที่เขาทำจะเรียกว่าแก้แค้นก็ว่าได้ในอดีตนายณรงค์แย่งรักแรกของเขาไปนั้นก็คือ เนตรนิภา มารดาของณัฐนิชาที่ล่วงลับไปหลายปีแล้ว มาวันนี้วันที่เขาอยู่เหนือกว่าผู้ชายคนนั้น รอยยิ้มร้าย ๆ ของชายชราก็เผยออกมา

เขาแค่ต้องการให้นายณรงค์รับรู้ถึงการสูญเสียบ้าง ยิ่งเป็นอะไรที่รักมาก ๆ เขายิ่งพอใจแต่อนาคตเขาก็ไม่ได้ผิดหวังที่ได้เด็กคนนั้นมาเป็นสะใภ้ ดีเสียอีก อย่างน้อยรุ่นลูกก็ได้เกี่ยวข้องกัน

หลังจากที่พูดคุยกันผ่านไปหลายวัน ทางท่านดนัยก็ให้ว่าที่ลูกสะใภ้ย้ายมาอยู่ที่บ้าน เขาไม่คิดจะจัดงานอะไรใหญ่โต เพราะ ณพวัฒน์ไม่ต้องการ เพียงแค่รับรู้ในภายในก็เพียงพอแล้ว

ชายหนุ่มเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาจ้องมองประวัติของคนที่ได้ชื่อว่าภรรยาในอนาคตด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ผู้หญิงที่จะมาเป็นภรรยาเขาดูดีไม่น้อย ไม่ว่าจะเป็นหน้าตาหรือการศึกษาไม่ได้ดูด้อยไปกว่าใคร ในชีวิตของณพวัฒน์ไม่เคยมีความคิดว่าจะแต่งงานอยู่ในหัวสมองเลยสักนิด นับตั้งแต่ที่มารดาของเขาทิ้งเขาไป

“นั่งทำอะไรอยู่ลูก?” เสียงคนเป็นพ่อเอ่ยถาม ก่อนจะนั่งลงที่โซฟาข้าง ๆ ถึงแม้ความสัมพันธ์ระหว่างท่านดนัยกับลูกชายไม่ได้สนิทสนมอะไรกันมากมาย แต่ทว่าก็เป็นพ่อลูกคู่หนึ่งที่รักกันมาก เพียงแต่ที่ผ่านมาชายชรามักไม่ค่อยมีเวลาให้กับลูกชาย เพราะเอาแต่ทำงาน

“อ่านประวัติผู้หญิงคนนั้นอยู่ครับ”

“เชื่อพ่อนะว่าพ่อเลือกคนไม่ผิดแน่นอน”

“แต่เหตุผลการแต่งงานไม่ใช่ความรัก พ่อคิดว่าผมจะมีความสุขจริง ๆ งั้นเหรอครับ?” ชายชราเงียบไปทันทีก่อนจะก้มหน้าลง พร้อมถอนหายใจออกมา

“พ่อไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนนะครับ ผมเป็นลูกพ่อ ทำไมจะดูไม่ออกถ้าแค่ลูกหนี้จริง ๆ พ่อจะทำแบบนี้เหรอ เรามีลูกหนี้เยอะจะตายไป แต่กับครอบครัวนี้ พ่อพยายามบังคับให้ผมแต่งงานให้ได้ ผมอยากรู้แล้วสิ ว่าอะไรคือเหตุผลที่แท้จริงกันแน่!” ณพวัฒน์ไม่เคยทำให้เขาผิดหวังเสียจริง ๆ เรื่องนี้เขาก็ไม่สามารถโกหกลูกได้สินะ ในเมื่อเป็นแบบนี้ท่านดนัยจึงยอมบอกบุตรชายว่าเหตุผลที่แท้จริงคืออะไร ชายหนุ่มใบหน้าเย็นชานั่งฟังคำพูดของคนเป็นพ่อ เขาไม่รู้เหตุผลว่าอะไรทำไมต้องโกรธเกลียดผู้ชายคนนั้นมากถึงขนาดทำแบบนี้ แต่ณพวัฒน์ก็มั่นใจในตัวของบิดาเพราะท่านดนัย ไม่เคยทำอะไรโดยไร้เหตุผล

เช้าของอีกวัน

รถของนายณรงค์เลี้ยวเข้ามาจอดในบ้านหลังใหญ่ก่อนจะหยุดจอดนิ่ง การมาในครั้งนี้มีแค่เขา ภรรยาและลูกสาวคนเล็ก ในใจลึก ๆ ชายชราเองก็เจ็บใจไม่น้อยที่ดูเหมือนมาขายลูกกิน ทางท่านดนัยก็ทำเขาเจ็บแสบเหลือเกินที่มาบอกว่าไม่มีงานแต่ง มีแค่รับรู้ในครอบครัวเท่านั้น ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะสงสารลูกสาวที่ต้องมารับผิดชอบอะไรแบบนี้

“เราเข้าไปข้างในกันเถอะลูก” เสียงชายชราหันหน้ามาบอกลูกสาวคนเล็กที่เผยแววตาวิตกออกมา ตั้งแต่เลี้ยวเข้ามาในบ้านหลังนี้ณัชชาเอาแต่ถอนหายใจออกมา พอมาคิดว่าต้องย้ายมาอยู่กับคนแปลกหน้าหัวใจของเธอก็ตกฮวบลงอย่างทำใจไม่ได้ สำหรับเธอการแต่งงานมันเร็วเกินไปจริง ๆ แต่จะให้ถอยตอนนี้เธอก็ทำไม่ได้เช่นเดียวกัน

นางพรทิพย์ลูบแขนของลูกสาวก่อนจะเดินตามสามีเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ บ้านหลังนี้ตกแต่งประดับประดาอย่างงดงาม ทำให้คนที่เขามาเหยียบในบ้านหลังนี้ไม่ต่างกับคนที่ถูกมนตร์สะกดเลย สักนิด

ทั้งสามเดินเข้ามานั่งรอในห้องรับแขกหลังจากที่แม่บ้านเอาน้ำมาให้ ก็เดินไปตามประมุขของบ้านให้ลงมา ทันทีที่เห็นหน้าท่านดนัย ท่าทางนอบน้อมของนายณรงค์ที่มีต่อชายชราที่เดินเข้ามาให้ทำให้หญิงสาวที่นั่งมองดูไม่ชอบเลยสักนิด

“มากันแล้วเหรอ?”

“สวัสดีครับท่าน นี้พรทิพย์ ภรรยาผม แล้วนี่ลูกสาวผม ณัชชา คนที่จะมาแต่งงาน” ณัชชายกมือไหว้ชายตรงหน้าอย่างสั่นกลัว นี่หรือ คนที่เธอจะมาเป็นภรรยาของเขา แค่คิดก็นึกสมเพชตัวเองที่ต้องมาเป็นภรรยาของผู้ชายแก่คราวพ่อแบบนี้

ท่านดนัยเลิกคิ้วสูงมองมาทางหญิงสาวที่ถูกแนะนำว่าจะมาแต่งงาน คนที่เขาต้องการไม่ใช่คนนี้เสียหน่อย นี่ผู้ชายคนนี้เล่นตลกอะไรกับเขากันแน่ เสียงถอนหายใจดังออกมาก่อนจะหัวเราะในลำคอ จนทุกคนหน้าเสียที่เห็นท่าทางแบบนั้นของเจ้าหนี้

“ให้ฉันชดใช้หนี้สินให้ แต่มาเล่นตลกแบบนี้กับฉันงั้นเหรอ?”

“คือ ท่านครับ คือว่า”

“ถ้าจำไม่ผิดคนที่ฉันต้องการคือณัฐนิชา ลูกสาวของคุณณรงค์ไม่ใช่เหรอ ไม่ใช่ผู้หญิงคนนี้”

“ผมขอโทษที่ต้องบอกท่านว่าผมขอเปลี่ยนตัวเจ้าสาว ผมยกให้หนูเอยแต่งงานแทนยัยเอิง เพื่อแลกกับหนี้สินที่ผมติดท่าน”

“น่าสมเพชชะมัด ท่าทางของคนที่ขายลูกกินมันเป็นแบบนี้เองสินะ” เสียงทุ้มของอีกคนดังขึ้นมาก่อนจะมองมาที่สามคนพ่อแม่ลูกอย่างดูถูกดูแคลน ณพวัฒน์ได้ยินก่อนหน้านี้แล้วว่าทางลูกหนี้ต้องการเปลี่ยนตัวเจ้าสาว

“นี่คุณ ถึงครอบครัวเราจะเป็นลูกหนี้ของพวกคุณ แต่คุณก็ไม่ควรมาพูดจาพร้อมสายตาดูถูกเราแบบนี้นะคะ” ณัชชาได้ยินคำพูดของชายหนุ่มแปลกหน้าก็ถึงกลับอดไม่ได้ที่จะพูดแบบนี้ออกมา เธอมาแต่งงานกับคนแก่คราวพ่อก็เพื่อล้างหนี้ก็จริง แต่ก็ไม่ได้แปลว่าใครจะมาพูดจาดูถูกแบบนี้ได้เสียหน่อย

คำพูดของคนตัวเล็กทำให้ชายหนุ่มที่เดินเข้ามาใหม่ถึงกับลอบสายตาหันไปมองคนปากดีที่ต่อว่าเขา มุมปากหนาหยักได้รูป ยกยิ้มออกมา ก่อนจะใช้สายตามองสำรวจตั้งแต่หัวจรดเท้าทำให้ ณัชชาควันออกหูอีกครั้ง เธอไม่ชอบเลยที่ผู้ชายคนนี้มองเธอแบบนี้

“ทำไมจะด่างั้นเหรอ?” เขามองหญิงสาวที่กัดฟันกรอด ๆ ใส่เขาอยู่ก็ถึงกับถามออกมา นางพรทิพย์หันหน้าไปห้ามปรามลูกสาวของตน ถึงณัชชาจะเป็นเด็กดี น่ารัก แต่ก็ไม่ใช่คนยอมคน

“ฉันยังยืนยันคำเดิมนะว่าคนที่จะเป็นเจ้าสาวคือณัฐนิชา ไม่ใช่ใครอื่นที่ไหน!”

“แต่ท่านครับ ณัชชาคือลูกสาวผม แค่เปลี่ยนตัวเจ้าสาวคงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร อีกอย่างลูกสาวคนโตของผม เธอไม่ยอม เธอมีคนรักอยู่แล้ว ผมไม่อาจจะบังคับลูกได้”

“แล้วเด็กคนนี้เต็มใจงั้นสิที่จะมาแต่งงาน!” ณัชชาบีบมือตัวเองแน่น เธอไม่มีทางเลือกแล้วในเมื่อต้องการช่วยครอบครัวต่อให้ต้องทนอยู่กับผู้ชายแก่คราวพ่อแบบนี้เธอก็ต้องทำ

“ใช่ค่ะ หนูเต็มใจมาแต่งงานกับท่านเอง หวังว่าท่านจะให้โอกาสครอบครัวหนู” คนตัวเล็กพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแน่วแน่ แต่ทว่าทั้งท่านดนัยกับณพวัฒน์ต่างมองหน้ากัน เขาตกใจที่หญิงสาว พูดออกมาอย่างนั้น

“กับฉันต่างหากยัยหน้าเงิน!”