คืนนั้น

"ลิน...หันหน้ามาทางนี้สิ" เจนจบสั่งด้วยนํ้าเสียงที่ตื่นตกใจเล็กน้อย พร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปดูหน้าของลินชัดๆ ว่าลินคนนี้เป็นคนเดียวกับเพื่อนของเขาไหม

"มึงเงียบปาก...ไม่ต้องเสือกพูดอะไรตรงนี้" ลินกัดฟันบอกกับเจนจบเสียงกระซิบ พร้อมกับจิกตาให้เจนจบเงียบปาก

"หือ...!! อือ...แล้วเจอกันนะ" เจนจบพยักหน้าอย่างเข้าใจ ก่อนที่เขาจะเดินออกมาจากตรงนั้นด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย

"อะไรของพี่มันวะ ทำหน้าตกใจเหมือนเจออะไรมา แล้วก็เดินหนีไปสะงั้น" ชินมองตามหลังของเจนจบไปด้วยความไม่เข้าใจ

"พี่เขาเป็นอะไร ตกใจอะไรอ่ะ ทำไมเดินตัวแข็งทื่อออกไปแบบนั้น" รสาหันไปถามเพื่อนๆด้วยความสงสัย หลังจากที่รุ่นพี่เดินตัวแข็งทื่อออกไปแล้ว

"ช่างเถอะน้อง ทำกิจกรรมกันต่อเลยครับ น้องลินไม่เป็นไรนะครับ" ชินถามลินด้วยนํ้าเสียงที่เป็นห่วง

"ค่ะ ไม่เป็นไร" ลินตอบพร้อมกับยิ้มแห้งๆให้ชิน ก่อนที่ชินจะเดินไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อ

"เจนจบ...มึงเป็นอะไรวะ ทำไมหน้าของมึงแดงแบบนั้นวะ" ต้นนํ้าถามเจนจบด้วยความสงสัย เพราะว่าเจนจบเดินตัวแข็งทื่อมาหาพวกเขา แล้วหน้าของเจนจบก็แดงเห่อ เหมือนกับมีเรื่องอะไรอย่างนั้นแหละ

"ออกไปจากที่นี่ก่อน แล้วกูจะบอกพวกมึง เร็ว...ตามกูมา" เจนจบบอกกับเพื่อนๆ ก่อนที่เขาจะเดินนำทุกคนไป

"อะไรของมันวะ องศา...ตามมา ไอ้ห่า...เอาแต่ก้มหน้าเล่นมือถืออยู่ได้ เพื่อนเขาเดินไปกันหมดแล้ว" พายบอกกับองศา ก่อนที่เขาจะเดินตามเจนจบไป

"ไปไหนกันวะ ไหนพวกมึงบอกว่าจะมาดูน้องๆไง" องศาถามเพื่อนๆอย่างไม่เข้าใจ แต่เขาก็เดินตามเพื่อนๆไป เพราะว่าไม่เหลือใครแล้วตอนนี้ ทุกคนเดินตามเจนจบไปหมดแล้ว

"มึงจะพูดได้รึยังวะเจนจบ มึงดูมีความลับจังเลยนะ...มีเรื่องอะไรวะ น้องเขาให้เบอร์โทรมึงมารึไง มึงถึงได้หน้าแดงตัวแข็งทื่อมาขนาดนั้น" เก้าถามอย่างทนไม่ได้ ทั้งที่พวกเขายังเดินออกมาจากลานกิจกรรมไม่ไกลเลย

"เดี๋ยวๆ กูขอตั้งสติก่อน" เจนจบหันกลับไปบอกกับทุกคน ก่อนที่เขาจะมองไปที่ลิน ที่ตอนนี้ลินก็กำลังมองมาที่เขาอยู่เหมือนกัน ก่อนที่ลินจะเมินหน้าหนีไปก่อน

"คนที่นั่งอยู่ตรงนั้น คนที่ตัวเล็กๆผมยาวถึงเอวอ่ะ คือลิน"เจนจบบอกกับทุกคน หลังจากที่เขาตั้งสติได้แล้ว

"พูดเป็นเล่น ลินมันจะมาทำอะไรกับพวกปีหนึ่งวะ แค่คนที่หน้าคล้ายรึเปล่า น้องคนนั้นก็ตัวเล็กนิดเดียวด้วย ไอ้ลินมันอวบกว่านี้" เก้าพูดอย่างไม่เชื่อ ก่อนที่เขาจะมองไปตรงที่เจนจบบอกอีกครั้ง 

"ลินไหนวะ" องศาถามด้วยความสงสัย

"ก็ลินเพื่อนของเราไง ลินที่มันหายไปอ่ะ มึงลืมลินแล้วเหรอองศา ตอนนั้นกูเห็นมึงตามหามันจะเป็นจะตาย จนพวกเราโดนญาติของลินไล่ออกจากบ้าน" เจนจบหันไปพูดกับองศาด้วยหน้าตาที่จริงงจัง เพราะว่าองศาทำหน้าสงสัยไม่เลิกสักที

"ลินเพื่อนของเราจริงๆใช่ไหม กูว่าแล้ว รูปร่างมันคล้ายลิน ถึงมันจะสวยจนผิดหูผิดตาก็เถอะ กูว่ากูจำคนไม่ผิด กู...อ้าวองศา มึงจะไปไหน" ธันถามองศาที่รีบเดินไปทั้งที่เขายังพูดไม่จบเลย

หมับ...!!

"องศา...มึงหยุดก่อน ลินมันบอกว่าห้ามคุยกับมันตอนนี้ รอให้มันเลิกกิจกรรมก่อน แล้วเราค่อยคุยกับมัน" เจนจบวิ่งไปดึงแขนขององศาเอาไว้ ก่อนที่องศาจะเดินไปหาลิน

"กูจะไปดูให้แน่ใจ ว่าเป็นลินจริงๆรึเปล่า ปล่อยกู" องศาพูดพร้อมกับพยายามสะบัดแขนให้หลุดจากมือของเจนจบ

"ลินจริงๆ กูคุยกับมันแล้ว มันบอกว่าให้กูเงียบปาก มึงใจเย็นๆก่อน ถ้าเข้าไปคุยกับมันตอนนี้ เดี๋ยวมันก็โกรธเราหรอก ใจเย็นๆ มันไม่กล้าหนีเราไปไหนหรอก เรานั่งเฝ้ามันอยู่ขนาดนี้" เจนจบบอกกับองศา โดยที่เขายังไม่ยอมปล่อยมือออกจากแขนขององศาเลย 

"คนนั้นใช่ไหม คนที่ผมยาวถึงเอวใช่ไหมวะ" พายถามพร้อมกับมองไปที่คน ที่เขาคิดว่าเป็นลินเพื่อนของเขา

"ใช่ลินจริงๆเหรอวะ ทำไมมันผมยาวอ่ะ แล้วไหนจะเสื้อผ้าของมันอีก แล้วมันก็สวยมากด้วย ไม่เหมือนเมื่อสามปีก่อนเลย" ต้นนํ้าแทบอยากจะเดินไปดูให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย แต่เขาก็กลัวว่ารุ่นน้องจะแตกตื่น แล้วก็จะทำให้ลินลำบากใจด้วย ถ้าเป็นลินเพื่อนของเขาจริงๆ

"ใช่ ลินสวยขึ้นจนผิดตาเลย ขนาดกูกับไอ้ธันไปยืนดูใกล้ๆ ยังจำมันไม่ได้เลย กูไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าลินจะเปลี่ยนไปมากขนาดนี้" เจนจบบอกกับเพื่อนๆ โดยที่สายตาของเขา และสายตาของเพื่อนทุกคนมองไปที่ลินคนเดียว

"อีกนานไหมวะ กว่าจะเลิกกิจกรรม" องศาถามพร้อมกับมองเวลาที่อยู่ในมือถือไปด้วย

"อีกประมาณสิบนาทีก็คงจะเลิกแล้วมั้ง ตอนนี้กำลังคุยเรื่องไปเข้าค่ายกันอยู่ ทำไม...มึงจะรีบไปไหน" เก้าถามองศา พร้อมกับมองหน้าขององศาไปด้วย ว่าองศาเป็นอะไร เขาคิดว่าองศาดูร้อนใจแปลกๆ

"ทำไมวะ มึงนัดเด็กของมึงเอาไว้เหรอ" เจนจบเองก็คิดไม่ต่างจากเก้า เขาคิดว่าองศาดูร้อนใจแปลกๆ

"กูยกเลิกนัดแล้ว กูมีเรื่องที่จะคุยกับลิน ถ้าผู้หญิงคนนั้นเป็นลินจริงๆ" องศาบอกกับเพื่อนๆเสียงเรียบ

"ไม่ใช่มึงคนเดียวหรอกที่มีเรื่องจะคุยกับลิน พวกกูทุกคนก็มีเรื่องจะคุยกับลินเหมือนกัน นั่นไงเลิกกิจกรรมแล้ว" ต้นนํ้าบอกกับทุกคน หลังจากที่น้องปีหนึ่งทุกคนลุกขึ้นยืนแล้ว

"เชี่ย...นั่นลินจริงๆเหรอ ตัวแม่งโคตรเล็กเลยว่ะ ผมยาวแล้วผมก็สวยด้วย ใช่ลินแน่เหรอวะ ถึงหน้าจะคล้ายลินก็เถอะ" พายถามทุกคนด้วยนํ้าเสียงที่ไม่อยากจะเชื่อ ว่านี่คือลินเพื่อนของเขา

"ลินเดินมาทางนี้แล้วว่ะ" เจนจบบอกทุกคนด้วยนํ้าเสียงที่ตื่นเต้น หลังจากที่เขาเห็นลินเดินแยกจากกลุ่มเพื่อนมาทางนี้

"ไปเจอกันที่ร้านเค้กที่หน้าโรงเรียนเก่า" ลินบอกกลุ่มของเจนจบด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย ในขณะที่เธอเดินผ่าน โดยที่เธอไม่ได้หยุดคุยด้วย เพราะว่าเธอไม่อยากเป็นจุดสนใจ

"ลิน...!!"

"ไม่ต้องพูดอะไร กูไม่อยากเป็นจุดสนใจของใคร" ลินบอกกับองศา ที่เรียกเธอพร้อมกับจะเดินเข้ามาหาเธอ ก่อนที่เธอจะเดินไปที่ลานจอดรถ

แกร๊ก

"กูจะไปพร้อมกับมึง" องศาบอกกับลิน หลังจากที่เขาเปิดประตูขึ้นมานั่งบนรถของลินแล้ว

"มึงจะตามกูมาทำไม ไปเจอกันที่ร้านเค้กหน้าโรงเรียนเก่าโน่นก็ได้" ลินบอกกับองศาอย่างเหนื่อยใจ ก่อนที่เธอจะขับรถออกไปจากลานจอดรถของมหาลัย

"ทำไม..." 

"ทำไม...ทำไมอะไรวะ ถ้ามึงจะถามว่ากูหายไปไหน เอาไว้เจอไอ้พวกนั้นก่อน แล้วกูค่อยเล่าทีเดียว กูขี้เกียจพูดหลายรอบ" ลินหันไปมองหน้าขององศาแวบหนึ่ง ก่อนที่เธอจะหันไปมองทางข้างหน้าต่อ

"ทำไมมึงถึงเปลี่ยนไปมากขนาดนี้วะ มึงใช่ลินเพื่อนของกูใช่ไหม" องศาถามออกมาอย่างอดไม่ได้ เชื่อเถอะว่าตอนนี้ มีหลายร้อยคำถามมากที่ติดอยู่ในใจของเขา ถึงลินจะห้าม แต่เขาก็อดไม่ได้ ยิ่งดูใกล้ๆ ลินยิ่งสวยกว่าที่พวกเขาเห็นเมื่อกี้อีกหลายเท่า ผิวดูเนียนละเอียด แล้วก็ตัวเล็กบางกว่าเมื่อก่อน แถมยังแต่งหน้าบางๆด้วย จากที่ไม่เคยแต่งหน้าเลย หรืออาจจะเป็นเพราะว่าลินโตขึ้นกว่าเมื่อก่อน ตอนนั้นแค่มัธยม

"กูก็ต้องดูแลตัวเองไหมวะ พวกมึงชอบว่ากูไม่มีแฟนไม่ใช่เหรอ กูต้องดูแลตัวเองหน่อย เผื่อว่าจะหาแฟนอย่างคนอื่นเขาได้บ้าง" ลินตอบคำถามขององศา โดยที่เธอไม่ได้หันไปมองหน้าขององศาเลย สายตาของเธอมองทางข้างหน้าตลอดเวลา 

"มึง..."

"กูบอกแล้วไง อย่าเพิ่งถามอะไรตอนนี้ กูขี้เกียจเล่าหลายรอบ" ลินพูดแทรกก่อนที่องศาจะทันได้พูดอะไรออกมา

"มึงจะให้ไอ้พวกนั้นรู้เรื่องคืนนั้น..."

"เรื่องคืนนั้นมันจบแล้ว จบตั้งแต่คืนนั้นแล้ว มึงอย่าไปพูดถึงมันอีกเลย ว่าแต่ว่ามึงสบายดีนะ มึงกับพวกไอ้ต้นนํ้ายังเป็นหนุ่มฮอตเหมือนเดิมเลยนะ รุ่นน้องไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชาย กรี๊ดพวกมึงไม่เปลี่ยนเลย ตอนที่เรียนมัธยมฮอตยังไง ตอนนี้เรียนจนจะจบมหาลัยอยู่แล้ว พวกมึงก็ยังฮอตเหมือนเดิมเลย" ลินหันไปมองหน้าขององศาแวบหนึ่ง ก่อนที่เธอจะยกยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย เธอพยายามที่จะเปลี่ยนเรื่อง เพราะว่าเธอไม่อยากพูดถึงเรื่องเก่าอีก เธอมาเรียนที่นี่ เธอไม่คิดว่าจะเจอกับพวกเพื่อนๆกลุ่มนี้อีก เธอคิดว่าพวกมันออกไปฝึกงานแล้วด้วยซํ้า ตอนที่มาเข้ากิจกรรมอาทิตย์แรกไม่เจอ เธอรู้สึกโล่งใจมาก ที่ไหนได้ มาเจอเอาวันสุดท้าย ซวยฉิบ

"ที่มึงหายไป ไม่ได้เกี่ยวกับคืนนั้นแน่นะ เพราะว่าตั้งแต่คืนนั้น มึงก็หายไปเลย ไม่บอกอะไรใครสักคำ" องศามองหน้าของลินนิ่ง หลังจากที่เขาพูดจบแล้ว

"เดี๋ยวถ้ากูเล่าให้ฟัง มึงก็จะรู้เองแหละ"

"ความเป็นเพื่อนของเรายังเหมือนเดิมใช่ไหมวะ หรือว่ามึงไม่อยากเป็นเพื่อนกับกูแล้ว ไม่งั้นมึงก็คงไม่หายเงียบไปเลย" องศาถามในสิ่งที่มันคาอยู่ในใจของเขามาตลอด

"ถ้ากูบอกว่ามึงอย่ามาให้กูเห็นหน้าอีก มึงจะยอมทำตามที่กูบอกไหมล่ะ" ลินถามองศาเสียงเรียบ โดยที่สายตาของเธอยังมองทางข้างหน้าอยู่

"ไม่..."

"งั้นมึงก็อย่าถามมาก กูรำคาญ กูไม่มีสมาธิขับรถเลยเนี่ย จะตามมาทำไมก็ไม่รู้" ลินบ่นเบาๆ 

"กูแค่อยากรู้ ว่าคืนนั้นมึงหายไปทำไม พวกกูไปตามมึงที่บ้าน ญาติมึงก็บอกว่ามึงย้ายไปแล้ว แล้วก็ไม่บอกอะไรเลย ไล่พวกกูออกจากบ้านสะงั้น พวกกู..."

"หยุดพูด...กูขับรถอยู่" ลินว่าให้องศาเสียงดุ ก่อนที่เธอจะไม่พูดอะไรอีก

"เออๆ แค่นี้ก็ต้องดุด้วย กูเป็นรุ่นพี่ปีสี่นะ มึงเป็นรุ่นน้องปีหนึ่ง เดี๋ยวกูจะสั่งลงโทษเลยหนิ แม่ง...ดุกูจัง" องศาบ่นเบาๆ เพราะว่าเขาไม่กล้าบ่นเสียงดัง เดี๋ยวเขาจะโดนลินดุอีก ซึ่งตอนนี้ลินเงียบมาก เอาแต่มองทางข้างหน้าอย่างเดียวเลย เขาคิดว่าลินก็ตัวเล็กน่ารักดี แถมสวยมากด้วย แต่พูดออกมาแต่ละคำนี่สิ แทบจะกินหัวเขาเลย ทำไมมันดุจังวะ