ตอนที่ 4 สถานการณ์อึดอัด

สถานการณ์อึดอัด

เมื่อเห็นว่าเวลานี้ ท้องฟ้าใกล้จะสว่างแล้ว และพระอาทิตย์ก็ใกล้จะโผล่ขึ้นมาทักทายแล้ว เขาจึงต้องรีบออกไปจากที่นี่ หลังจากที่เขาเฝ้าดูมาตลอดทั้งคืนแล้ว และกลัวว่าหญิงสาวจะออกมาเจอเข้าด้วย

แต่ไม่ทันที่เขาจะได้ออกไปจากตรงนี้ได้ไกล รถยนต์คันหรูที่เขาคุ้นเคยเป็นย่างดี ก็ขับเขามาจอดที่หน้าตึกเข้าเสียก่อน เขาจึงได้แต่หยุดฝีเท้าไว้เพียงเท่านั้น และคอยแอบมองดูอยู่ห่าง ๆ

ซึ่งคนที่เปิดประตูลงมาจากรถนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน แต่กลับเป็นผู้ชายคนเดียวกันกับคนเมื่อคืน เขาจำได้ดี เป็นคนที่พาเธอออกมาจากไนต์คลับนั้นเอง

แล้วผู้ชายคนนี้เกี่ยวข้อง หรือเป็นอะไรกับหญิงสาวกันแน่ ถึงได้ขับรถของเธอมาได้ เขาได้แต่ครุ่นคิดเพียงแค่ในใจ หวังเพียงแค่ว่าขออย่าให้ผู้ชายคนนี้เป็นคนรักของเธอเลย

“ใครเขาจะรอคนไม่มีอนาคตแบบมึงวะไอ้นพ แถมมึงก็ยังเป็นคนทิ้งเขาไปอีก มึงจำไม่ได้เหรอ” เสียงตัดพ้อได้แต่ก้นด่าตัวเองออกมา

แล้วเดินออกไปจากสถานที่ตรงนี้ทันที เพราะเขาต้องออกเดินทางไปทำหน้าที่ของเขาต่อแล้ว เพราะไม่อาจยืนอยู่ตรงสถานการณ์ที่อึดอัดนี้ได้ด้วย

ส่วนทางด้านของคนที่อยู่ด้านในนั้น ก็ไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นมาเลย จนเทวินทร์ที่ยืนเคาะแถมยังกดออดอยู่หน้าประตูอยู่นานสองนาน ก็ยังคงไร้วี่แววว่าคนด้านในจะลุกมาเปิดให้เลย จึงตัดสินใจกดโทรศัพท์หาเธออีกครั้ง...

“ปั้นหยา! นี่เธอหลับหรือซ้อมตายกันแน่ ลุกมาเปิดประตูให้ฉันด้วย ยืนจนขาจะเป็นตะคริวอยู่แล้วเชียว” เทวินทร์ร่ายยาวด่าทอหญิงสาวออกไปทันที เมื่อเธอกดรับสายจากเขา...

“เช้าไปไหม ไอ้เวย์” หญิงสาวตวาดเสียงใส่เขาทันที เมื่อเดินมาเปิดประตูให้แก่เขา

“...ฉันอุตส่าห์ลุกแต่เช้า เพื่อไปเอารถมาให้เธอ ขอบคุณสักคำยังไม่มี ยังจะมาต่อว่าฉันอีกน่ะ รู้อย่างนี้ไม่น่าไปเอามาให้เลย” เทวินทร์เอาแต่ส่ายหน้าให้เธออย่างน้อยใจ เมื่อณดารินทร์เอ่ยคำนี้ออกมา

“จ้า ขอบคุณนะเพื่อนรัก” หญิงสาวจึงเข้าไปออดอ้อนเสียงหวานขอบคุณเทวินทร์ทันที เมื่อมองเห็นรถของเธอจอดอยู่แล้ว

“แล้วนี่เธอจะเชิญฉันเข้าไปข้างในได้ยัง หรือว่าเธอแอบซ่อนใครเอาไว้” เทวินทร์พูดกับเธออย่างอยากจับพิรุธ

“บะ บ้าหรือไง...” หญิงสาวรีบปฏิเสธ แล้วหมุนตัวเดินเข้าไปด้านในคืนทันที

และณดารินทร์ก็พาเขาเข้าไปนั่งข้างใน เมื่อยืนคุยกันนานมากแล้ว ที่โซฟาตัวยาวซึ่งเอาไว้รับแจก แต่เธอก็ใช้มันแทนที่นอน หลับมาแล้วทั้งคืน จนพึ่งจะตื่นเอาตอนที่เทวินทร์โทรศัพท์เข้ามาปลุกนี่เอง

“เหอะ ยืนจนขาสั่นหมดแล้ว กว่าจะมาเปิดได้นะ” เทวินทร์ทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟา ก่อนที่จะบ่นใส่เธอออกมาอย่างตัดพ้อ

“นายขาสั่นเพราะยืนนาน หรือว่าเมื่อคืนนายทำอะไรมา...” ณดารินทร์เมื่อรู้ทัน พูดขึ้นมาอย่างจับผิดเขาทันที พร้อมกับจ้องหน้าชี้โทษเพื่อเอาคำตอบจากเขา

“นี่เธออย่ามาจับผิดฉันน่ะ” เทวินทร์รีบปัดนิ้วของเธอไปทางอื่น พร้อมกับเฉไฉตอบออกไป

“ก็เมื่อคืนนายบอกเองว่า มีคนอื่นอยู่ด้วย จะให้ฉันคิดเป็นแบบไหน” เมื่อเธอนึกถึงคำพูดของเขาเมื่อคืนที่ปฏิเสธเธอ ณดารินทร์จึงถามกลับไปทันที

เธอเป็นคนที่จำทุกอย่าง อย่างฝั่งใจ เรื่องแค่นี้เธอไม่เคยลืมเด็ดขาด ถึงแม้ว่าเธอจะดื่มจนเมา แต่เธอไม่เคยลืมเลย เพราะเธอเป็นคนที่ความจำแม่นสะทีเดียว

“เออ ยอมรับก็ได้วะ อัดอั้นมานานเลยจัดหนักไปหน่อย” เทวินทร์ได้แต่ยอมรับ เมื่อถูกหญิงสาวจับทางได้

“ดึกเลยหรือ” เธอจึงถามเขาต่อ

“เช้าเลยต่างหาก แล้วก็ไปเอารถมาให้เธอนี่แหล่ะ ไม่ได้นอนเลยเสียด้วยซ้ำ” เทวินทร์เอ่ยตอบเธอออกมาตามตรง ด้วยใบหน้าที่ดูเฉยชา เหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไรทั้งสิ้น

“ห๊ะ...ถ้าอย่างนั้น นายกลับไปพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวฉันไปส่งเอง” ณดารินทร์เบิกตากว้าขึ้นมาทันที แล้วรีบตวาดเสียงดังใส่เขา แถมไล่เขากลับไปพักผ่อนต่อทันที

“ฉันของีบที่นี่สักพักน่ะ” เทวินทร์ยืนกรานแล้วทิ้งตังลงนอนที่โซฟาทันที ที่ณดารินทร์เอ่ยบอก อย่างเหนื่อยล้า เพราะอดหลับอดนอนออกแรงมาทั้งคืน แถมยังต้องไปเอารถมาให้เธอที่ไนต์คลับอีก

“ไม่ได้น่ะเวย์ เกิดคุณเขาตื่นขึ้นมาแล้วไม่เจอนายอยู่ด้วย เขาจะรู้สึกยังไง เชื่อฉันเถอะน่ะเพื่อนรัก ฉันไม่อยากให้เพื่อนต้องมาเป็นแบบฉันอีกคนน่ะ ถ้าเจอคนที่ใช่ เราต้องรักษาเอาไว้ และให้เกียรติเขาด้วยนะเวย์ หรือนายเห็นเขาเป็นแค่คู่นอนของนาย นายเลยไม่ให้ค่าเขาเลย” หญิงสาวรีบดึงให้เขาลุกขึ้นมาอีกครั้งทันที แล้วเอ่ยเตือนสติเพื่อน เพราะไม่อยากให้เพื่อนต้องมาผิดใจกันเพราะเธอ

“คู่นอนบ้าบออะไร จะไปอยู่คอนโดฉันได้” เทวินทร์พูดขึ้นมาอย่างจริงจัง เพราะตั้งแต่ที่เขากลับมาอยู่ที่บ้านเกิด และซื้อคอนโดมิเนียมอยู่

ก็ไม่เคยมีใครได้รับอภิสิทธิ์ ได้เข้าไปในพื้นที่ส่วนตัวของเขา นอกเสียจากครอบครัว และก็มีณดารินทร์ที่เป็นเพื่อนนี่แหละ ที่สนิทที่สุดในตอนนี้ เพราะเพื่อนทุกคนต่างก็มีครอบครัวกันไปหมดแล้ว

“ก็นั่นแหละ ถึงต้องรีบกลับ เดี๋ยวเขาจะเข้าใจนายผิดเอาน่ะ ว่านายทิ้งเขา...” ณดารินทร์ไม่พูดเปล่า ดันตัวของเขาให้ลุกขึ้นมาจากโซฟา

เทวินทร์จึงต้องยอมทำตามที่เธอขอ โดยที่ไม่อาจจะปฏิเสธได้ เพราะเขาก็เพลียมาก จนตลอดที่เธอขับรถมาส่งเขาที่คอนโดของเขาเอง เทวินทร์ก็เอาแต่หลับมาตลอดทาง จนหญิงสาวต้องปลุก

“ตื่นได้แล้วไอ้เวย์ ถึงแล้ว” เสียงเล็กของเธอปลุกเขาเบา ๆ เมื่อขับมาจอดที่หน้าคคอนโดของเทวินทร์แล้ว

“อื้มมม ขอบคุณนะ ที่มาส่ง” เสียงครางอู้อี้ออกมาในลำคอ พร้อมกับบิดเมื่อยไปทั้งตัว

“นายรีบขึ้นไปเถอะ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น เดี๋ยวฉันจะไปช่วยอธิบายให้ฟังเอง ว่าแต่นายจะไม่บอกฉันเลยเหรอ ว่าเขาเป็นใครเผื่อฉันรู้จัก...” เธอรีบเอ่ยบอก แต่ก็ไม่วายถามเขาออกไป

“เดี๋ยวพร้อมเมื่อไหร่ ฉันจะบอกเธอเป็นคนแรกเองแหละ ฉันไปละ” เทวินทร์พูดเพียงแค่นั้น ก็เปิดประตูลงจากรถไปทันที

เพราะไม่อยากโดนเธอสอบปากคำยาวไปมากกว่า เธอจะไม่รู้จักได้อย่างไร หญิงสาวที่เขาพามานอนด้วยตลอดทั้งคืน เธอรู้จักเป็นอย่างดีเลยละ เผลอ ๆ เธอนี่แหละ อาจจะรู้จักดีมากกว่าเขาเสียอีก

แต่เขาไม่รู้จะเริ่มเอ่ยปากยอกเธออย่างไรดี เขาจะกล้าบอกเธอไหม ว่าเขาเอาเพื่อนที่เธอไม่ค่อยถูกชะตากันมาตั้งแต่สมัยเรียนมาทำเมีย...