บทที่ 4

ริมฝีปากหยักผละออกจากยอดอกสีหวานที่เริ่มแข็งเป็นไตด้วยรอยยิ้มร้ายกาจ ก่อนที่เขาจะลดมือข้างหนึ่งลงไปปลดตะขอกางเกงยีนสีซีดของคนตรงหน้า และจัดการรูดซิปลงอย่างช่ำชอง

"อื้อ...อ"

คนที่นอนไม่สบายตัวส่งเสียงในลำคอพลางดิ้นดุกดิกไปมาภายใต้ร่างสูงใหญ่ของเขา

"ถ้าคุณตื่นขึ้นมาแล้ว คุณต้องขอให้ผมรับผิดชอบคุณนะ ไม่งั้นจะโกรธจริงๆ ด้วย" คนหื่นจ้องมองใบหน้าหวานด้วยความหลงไหล แล้วพรมจูบไปทั่วด้วยความมันเขี้ยว

มือหนาปลดเปลื้องปราการชิ้นแรกของไปจากเรือนร่างบางระหงได้สำเร็จ และตามมาด้วยเสื้อเชิ้ตของเธอที่เขาปลดกระดุมออกจนครบทุกเม็ด

"โคตรขาว"

ชายหนุ่มพึมพำเสียงแผ่วคล้ายคนละเมอ ก่อนที่เขาจะฝังหน้าเข้ากับหน้าอกอวบอัดอีกครั้ง แล้วขบเม้มให้เกิดรอยแดงเป็นย่อมๆ เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของแบบสเปะสะปะ

"อื้อ...อ เอา อึก มา อึก อีกแก้ว แกๆ เอา อึก มาอีก"

เสียงใสราวกับระฆังบ่นงึมงำไม่ได้ศัพท์ แถมยังโบกมือไปมากลางอากาศ จนคนมองรู้สึกมันเขี้ยว และเผลอดูดดึงยอดอกตรงหน้าแรงๆ

"ซี๊ดด...ด~" คนเมาสูดปากด้วยความเสียวซ่าน ทั้งที่เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้กำลังเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองบ้าง

"ต่อไปนี้ห้ามไปเมาที่ไหนอีกนะ" เขากระซิบบอก ขณะกำลังรัวลิ้นหยอกเย้ายอดปทุมถันสีหวานที่ผู้เป็นเจ้าของแอ่นอกเข้ารับการปรนเปรออย่างลืมตัว

"อื้อ...อ!"

มือเล็กกอดศีรษะของชายหนุ่มด้วยความซ่านเสียว พร้อมกับบิดเร้าเรือนร่างบางไปมาอย่างห้ามไม่อยู่

"อ่ะ! อ่า อื้อ...อ"

เสียงใสร้องครวญครางไม่ขาดปาก จนกระทั่งร่างเล็กกระตุกเบาๆ แล้วพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ เมื่อเธอถูกเขาผลักดันให้ไปสัมผัสกับความหฤหรรษ์เป็นครั้งแรก

"พระพาย..."

ชายหนุ่มเรียกชื่อคนใต้ร่างเสียงแหบพร่า ก่อนที่เขาจะจับเรียวขาเล็กทั้งสองข้างของเธอแยกออกจากกัน และส่งนิ้วเรียวยาวเข้าไปสำรวจภายในแพนตี้ตัวจิ๋ว

"อื้อ...อ~"

ทันทีที่มือของเขาสัมผัสเข้ากับจุดสำคัญบนร่างกาย หญิงสาวก็เริ่มมีปฏิกิริยาต่อต้านด้วยการพยายามหุบขาเข้าหากัน ทว่าติดอยู่ตรงที่เขานั่งคั่นกลางหว่างขาทั้งสองข้างของเธอนี่สิ

"อย่าดื้อสิ คุณเปียกหมดแล้วนะ"

เสียงทุ้มละมุนที่ดังอยู่ข้างหูไม่ได้มีผลอะไรต่อสติสัมปชัญญะของคนเมา นอกจากจะทำให้เธอรำคาญแล้วหันหน้าหนีไปทางอื่นอย่างรู้สึกขัดใจ

"ผมว่าไปต่อกันในห้องดีกว่า" กัปตันหนุ่มสรุปเองเสร็จสรรพ ก่อนจะจับขาเรียวสวยทั้งสองข้างให้กอดก่ายเข้ากับเอวสอบ และพาเธอเดินตรงไปยังห้องนอนของตนทางซ้ายมือ

แก่นกายที่ถูกปลุกให้ตื่นแต่ห่อหุ้มเอาไว้ด้วยปราการถึงสองชั้นแทบปริแตก เมื่อมันเสียดสีเข้ากับร่องอุ่นที่เริ่มมีน้ำหวานสีใสไหลซึมออกมา เนื่องจากการกระทำของเขาเมื่อสักครู่

เพชรพระรามขยับความเป็นชายของเขาให้ถูไถไปมากับร่องรักของคนตัวเล็กไปตลอดทาง จนเธอขมวดคิ้วใส่

"เอ๊ะ!" ร่างบางส่งเสียงคล้ายรำคาญเต็มที แต่คนตัวโตกลับยิ่งชอบใจเมื่อเห็นปฏิกิริยาตอบรับของหญิงสาวตรงหน้า

กัปตันหนุ่มวางร่างระหงลงบนเตียงอย่างเบามือ ก่อนที่เขาจะเกี่ยวแพนตี้ตัวจิ๋วออกจากเรียวขาสวยและโยนมันทิ้งไปอย่างสะเปะสะปะ แล้วตามมาด้วยบราเซียสีเดียวกันที่เขาจงใจโยนมันไปอีกทางราวกับไม่ต้องการให้ผู้เป็นเจ้าของหามันเจอ

"หนาว...ว" คนเมาลากเสียงยาว แล้วพยายามควานหาผ้านวมผืนหนาขึ้นมาห่ม

"ห่มผ้าไม่อุ่น เท่ากอดผมหรอกนะ" คนหื่นกระซิบบอกพร้อมกับเร่งมือปลดเปลื้องพันธนาการออกจากตัวอย่างรวดเร็วที่สุด เท่าที่เขาจะทำได้

นาทีนี้ใครจะว่าเขาหื่นยังไง เขาคงบอกได้คำเดียวว่า...

เออ! ยอมรับ

หลังจากจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองเรียบร้อยแล้ว คนตัวโตก็ทาบทับลงไปที่เรือนร่างระหงบนเตียงทันควัน

มือซุกซนของเขาสะกิดเกายอดอกสีสวยเพื่อกลั่นแกล้งให้เธอส่งเสียงครางหวานออกมาให้ได้ยิน ขณะที่ความเป็นชายทำหน้าที่ของมันด้วยการเสียดสีไปมากับกลีบกุหลาบงามไม่ห่าง

"อ่า...า" เพชรพระรามส่งเสียงคำรามแหบพร่า

ก่อนจะเลื่อนขึ้นไปประกบจูบกับริมฝีปากเล็กอีกครั้ง เพื่อกวาดชิมความหวานและหยอกเย้ากับลิ้นเล็กของคนอ่อนประสบการณ์ ที่ไม่ต้องบอกเขาก็รู้ว่าเธอ...

จูบไม่เป็น!

รอยยิ้มพึงพอใจฉายชัดขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่ม เมื่อความรู้สึกบางอย่างในอกบอกให้รู้ว่าเขากำลังจะกลายเป็นผู้ชายคนแรกของเธอในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า

และเขาเนี่ยแหละ จะทำทุกวิถีทางให้ได้เป็นคนสุดท้ายของเธอด้วย

นิ้วเรียวกรีดลงไปบนกลีบกุหลาบฉ่ำน้ำอย่างเบามือ แต่ก็ทำเอาผู้ถูกสัมผัสถึงกับสะดุ้งเฮือก แล้วถดกายหนีตามสัญชาตญาณเมื่อถูกรุกล้ำเข้ามาภายในพื้นที่หวงแหน

"อย่ากลัวไปเลยครับที่รัก... ผมสัญญาว่าจะทำให้เบาที่สุด"

กัปตันหนุ่มขยับเข้ามากระซิบข้างใบหูเล็ก ก่อนที่เขาจะขบเม้มมันเบาๆ เพื่อล่อลวงให้คนอ่อนประสบการณ์ติดกับอย่างง่ายดาย

คนตัวโตส่งปลายนิ้วแกร่งเข้าไปภายในร่องกุหลาบทีละนิดอย่างทะนุถนอมราวกับกลัวว่าเธอจะบอบช้ำ ในขณะที่ริมฝีปากหยักก็ดูดดึงยอดอกอย่างมันเขี้ยว

"อ่ะ! อื้อ...อ แน่น!" คนเมาแหวเสียงดัง แล้วพยายามหุบขาหนีสิ่งแปลกปลอมที่เธอไม่คุ้นชิน

"ขอโทษ... ผมขอโทษ" เพชรพระรามกระซิบปลอบโยนอย่างเอาใจ แต่กลับสอดใส่นิ้วเรียวเข้าไปสำรวจด้านในและขยับมันเบาๆ เพื่อปลุกเร้าความต้องการของเธอก่อน

"อ่ะ! อืม...ม"

เสียงครวญครางของคนเมาสร้างความพอใจให้เขาเป็นอย่างมาก ทว่าเพชรพระรามพึ่งได้สัมผัสกับคำว่าสวรรค์ล่มครั้งแรกก็คราวนี้...

ปัง! ปัง! ปัง!

"พี่เพชรเปิดประตูให้หน่อย ผมทำคีย์การ์ดหาย!"

เสียงตะโกนโหวกเหวกของโคไพรอทหนุ่มทำเอาคนที่เกือบจะเข้าด้ายเข้าเข็มหัวเสียถึงขีดสุด

"เร็วสิพี่ ผมหนาว!"

"แม่งเอ๊ย! จะกลับมาทำไมตอนนี้วะเนี่ย"

กัปตันหนุ่มบ่นพึมพำ ก่อนจะผละออกจากร่างบางตรงหน้าด้วยความรู้สึกแสนเสียดาย แล้วเดินไปคว้าเสื้อคลุมอาบน้ำของทางโรงแรมมาสวมเอาไว้แบบลวกๆ

"พี่เพชร! เร็วสิพี่ ผมจะแข็งตายแล้วนะครับ"

พลั่ก!

เจ้าของชื่อเปิดประตูออกไป ก่อนจะพบว่าคนเรียกกำลังยืนร้องไห้น้ำตานองหน้า และทำท่าว่าจะโผเข้ามากอดเขา

"มึงหยุด!" เพชรพระรามตะโกนสั่งเสียงเข้ม แล้วหันไปเช็คว่าเขาปิดประตูห้องนอนของตัวเองเรียบร้อยดีหรือยัง

"มิวเขาทิ้งผมไปแล้วพี่"

"ไปอาบน้ำนอนไหม" คนอาวุโสกว่าถาม

"ผมอยากกินเหล้า!"

"ไอ้เวรนี่" คนถูกขัดจังหวะสบถขึ้นอย่างหัวเสีย พลางกรอกตาไปมาด้วยความเอือมระอาเต็มทน

"งั้นมึงก็แดกไป กูจะนอนละ"

"ไม่เอา... ผมเหงา"

และหลังจากประโยคนั้น กัปตันหนุ่มก็ไม่มีโอกาสได้ปฏิเสธอะไรอีก เพราะคนอกหักเตรียมมาพร้อมทั้งเหล้าและน้ำแข็ง...