Jay & Aeng Aei - 2 (2) ขอย้ำ พี่ไม่ชอบผู้หญิงครับ

“เออ...เรื่องสิทธิพิเศษสามวัน งั้นเราไปทานข้าวกันไหมคะวันละหนึ่งมื้อ จะตอนเช้าหรือเย็นก็ได้ค่ะ^^” เอิงเอยเพิ่งนึกคำตอบที่พี่เจย์ถาม

ที่นั่งเงียบ ๆ ไปเป็นเพราะเอิงเอยกำลังนั่งคิดอยู่ว่าจะทำอะไรดีในสามวัน แต่ที่คิดออกมา ก็มีแค่การไปกินข้าวธรรมดา ๆ นั่นแหละ

เจย์ยิ้มบาง ๆ ก่อนจะพยักหน้ารับ

ทำเอาเอิงเอยยิ้มกว้าง เพราะเธอก็แค่กินชวนพี่เขากินข้าวไม่ได้ฝืนใจให้เขาทำอย่างอื่น

“พี่ว่า น้องเอิงควรกลับบ้านดีไหมครับ ดูเหมือนจะเมามากแล้ว”

คำพูดของเจย์ ทำเอาเอิงเอยเอนศีรษะออกมาจากอกกว้าง ก่อนจะยกมือเล็กๆ ตีเบา ๆ เข้าที่ใบหน้าเพื่อดึงสติของตัวเอง พยายามทำตาเบิกกว้าง ให้เขาเห็นว่าเธอยังไม่เมา

“ไม่ค่ะ เอิงไม่เมาเลยสบายมากฮ่า ๆ” เอิงเอยตอบด้วยรอยยิ้มกว้างก่อนจะบอกให้เจย์ชงเหล้าให้เอิงเอยต่อ เจย์เลยทำตามเงียบ ๆ เหมือนว่าเขาจะไม่ค่อยดื่มเลย แต่ปล่อยให้เอิงเอยดื่มอยู่ฝ่ายเดียว

อยู่ ๆ ยัยมิ้นเพื่อนสาวก็เดินเข้ามาหาเอิงเอยที่โต๊ะ หลังจากที่นางก็ได้หนุ่มโฮสต์อีกคนหนึ่งไปบริการอยู่ข้าง ๆ เหมือนกัน

“เอิง ฉันกลับก่อนนะ พอดีพ่อโทรมาตามอะ” เอิงเอยมองเพื่อนสนิทที่เดินเข้ามาบอก ก่อนที่เธอจะพยักหน้ารับ แล้วโบกมือลาเพื่อนสาวด้วยรอยยิ้ม

เจย์มองการกระทำของหญิงสาวนิ่ง ๆ ไม่พูดอะไร พอเห็นเอิงเอยหันไปมองหน้าเขา เขาก็ส่งยิ้มจาง ๆ กลับมา

ผู้ชายอะไรไม่รู้ ดาเมจรุนแรงมีผลต่อหัวใจของเอิงเอยมาก

เวลาผ่านไปสักพักใหญ่ เจย์ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ พอมาถึงเขาก็ถึงกลับหลุดหัวเราะพร้อมกับส่ายหัวเบา ๆ

สภาพของเอิงเอยในตอนนี้ คือหัวมันหนักอึ้ง เรียกได้ว่าเมาขั้นสุดทรงตัวไม่ไหว เธอปล่อยให้ตัวเองนอนราบไปกับเบาะโซฟา เอิงเอยปรือตามองเห็นเขาหัวเราะ ก่อนจะส่ายหน้าเบา ๆ แล้วขยับเข้ามาจับตัวเอิงเอยให้ลุกขึ้นมาพิงตัวเองอีกครั้ง เพราะตอนนี้เอิงเอยนั่งไม่ค่อยเรียบร้อย จนลืมไปแล้วว่าตัวเองนั้นใส่กระโปรงอยู่

“อยู่นิ่งๆ ครับโป๊หมดแล้ว” เจย์เอ่ยเสียงเรียบพยายามจับร่างกายของเอิงเอยให้อยู่นิ่งโดยเฉพาะขาที่เจ้าตัวเผลอขยับไปมาอยู่ตลอด

“อืม...พี่เจย์หนูชอบพี่เจย์นะคะ^^” เขาดูชะงักไปเล็กน้อยกับสิ่งที่เอิงเอยพูด ในขณะที่ตัวเองเมาเอิงเอยพูดออกมาพร้อมหัวเราะอย่างเขินอาย ตอนนี้จากผิวขาวๆ ของเอิงเอยก็เป็นสีแดงจากฤทธิ์เหล้าหมดแล้ว เขาถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะเอ่ยตอบ

“พี่ไม่ชอบผู้หญิงครับ”

เขาตอบเสียงเรียบก่อนจะมองเอิงเอยที่แบะปากเหมือนเสียใจแต่ไม่นานก็หัวเราะคิกคักออกมาอีกครั้ง เขาคงมองว่าเอิงเอยเป็นลูกค้าที่แปลกสุด ๆ

“เมาหนักแล้วกลับบ้านเถอะครับเดี๋ยวพี่ไปส่งขึ้นแท็กซี่” เจย์เอ่ยขึ้นพร้อมกับหยิบกระเป๋าของเอิงเอยมาสวมใส่ตัวเองและพยายามดึงเอิงเอยให้ลุกขึ้นอย่างยากลำบาก เพราะเอิงเอยเอาแต่ยื้อตัวเองกลับและไม่ยอมลุกง่าย ๆ จนดูเขาทำท่าเหนื่อยใจ

“ไม่อาวววว เอิงไม่ไปแท็กซี่ เอิงกลัว..” เอิงเอยเอ่ยตอบแม้รู้ว่าตัวเองเมา แต่ก็ยังพอมีสติได้ยินคำพูดของเจย์ที่บอกจะไปส่งขึ้นรถแท็กซี่

แต่เพราะเธอเคยมีประสบการณ์ที่ไม่ดีกับการนั่งแท็กซี่คนเดียวจนทำให้กลัวและขยาดการนั่งแท็กซี่ไปเลย

เธอเลยพยายามดื้อดึงไม่ยอมไป เจย์ถอนหายใจอีกครั้ง ดูเหมือนว่าครั้งนี้เขาเริ่มจะหงุดหงิดกับเอิงเอยตรงหน้าแล้วเหมือนกัน

เพราะแบบนี้แหละเขาถึงไม่ชอบผู้หญิง ยิ่งผู้หญิงแบบเอิงเอย อ่อนแอ ขี้ตื้อ สำออย หลากหลายอย่าง

“แล้วน้องเอิงจะกลับยังไงครับ หรือโทรให้เพื่อนคนนั้นมารับไหม”

“พ่อนางโทรตามคงไม่ยอมให้ออกมาอีกหรอกค่ะ”

“งั้นหรือให้พี่ โทรหาพ่อแม่ของเราดี” เอิงเอยชะงักไปทันทีเมื่อได้ยินเจย์พูดถึงพ่อกับแม่ ทำให้เอิงเอยนั่งเหม่อไปเลย

เรื่องที่น่าปวดหัวที่สุดของผู้หญิง ก็คืองี่เง่าเวลาเมานี่แหละ เจย์ถอนหายใจอีกรอบในขณะยื้อยุด

แม้จะรู้สึกแปลกนิดหน่อยที่ผู้หญิงคนนี้ พอเขาพูดถึงพ่อแม่แล้ว แววตาของเธอดูเศร้ามาก

หรือ....เธอเทลาะกับที่บ้านมา?

หรือ…เธอหนีมาเที่ยวเลยกลัวพ่อแม่ดุ?

ไม่สิ บางทีอาจจะกลัวเรื่องที่เปย์เงินให้เขาตั้งห้าล้าน เล่นเอาเงินมาถลุงเล่นให้ผู้ชายง่าย ๆ ผู้หญิงแบบนี้นิสัยไม่ธรรมดาแน่นอน

ทว่าพอเห็นเธอดูเหม่อ ๆ เลยลองดึงแขนของเธอดู ปรากฏว่ารอบนี้เธอลุกขึ้นอย่างง่ายดายโดยไม่มีการขัดขืนแม้แต่น้อย มิหนำซ้ำเจ้าตัวยังเดินตามเขาออกมาอย่างว่าง่ายอีกด้วย

แปลกจริง ๆ ผู้หญิงคนนี้

เจย์พาเอิงเอยเดินมาถึงหน้าผับ ก่อนจะมองหน้าเอิงเอยที่ยังคงนิ่งเงียบ แต่เขาก็ไม่สนใจ ดูเหมือนเขาจะรีบ ๆ พาเอิงเอยขึ้นรถจะได้จบงานอันแสนเหนื่อยนี่สักที

“นี่เบอร์ผู้จัดการพี่นะครับถ้าจะนัดไปทานข้าวตอนไหนก็โทรมาได้เลย” เจย์เอ่ยบอกก่อนจะกดเบอร์ผู้จัดการลงในมือถือของเอิงเอยและเก็บมันไว้ในกระเป๋าเหมือนเดิม

ไม่นานแท็กซี่ที่ฝากให้ยามเรียกให้ก็เข้ามาถึงเมื่อเห็นว่ารถมาแล้วเขาก็จะขอตัวบ้างแล้วแหละ

“งั้นพี่ขอตัวนะครับขอให้เป็นวันที่ดียินดีที่ได้บริการครับ”

เขาพูดปิดงาน ตามสเตปของงานที่เคยทำ ก่อนที่เขาจะเดินหันหลังจากไปยังด้านหลังของไนต์คลับที่เป็นบริเวณที่จอดรถของเขาที่จอดอยู่

ส่วนเอิงเอยยังคงยืนนิ่ง เธอทำท่าเปิดประตูด้านหลังของแท็กซี่ช้าๆ เจย์หันกลับมามองหญิงสาว พอเห็นว่าเอิงเอยกำลังเปิดประตูรถก็ยกยิ้มออกมาทันที

จบงานของวันนี้ไปอีกหนึ่งวัน

....

“ขอโทษที่เรียกนะคะ ไม่ไปแล้วค่ะ”

เอิงเอยพูดกับคนขับแท็กซี่ก่อนจะปิดประตูรถ แน่นอนว่าคนขับหัวเสียจนด่าออกมา แต่เอิงเอยก็ทำเป็นไม่สนใจและเดินออกจากไนต์คลับไปอีกทาง

ที่บอกว่าไม่กล้านั่งแท็กซี่ เป็นเพราะเอิงเอยไม่กล้านั่งจริง ๆ พอขึ้นไปก็เห็นแต่ความทรงจำอันเลวร้ายผุดขึ้นมาในสมองเอิงเอยไม่หยุด ที่สุดแล้ว เอิงเอยเลยยังคงยืนอยู่หน้าไนต์คลับอยู่คนเดียว

ลมเย็นๆ ที่พัดเข้ามาหาเอิงเอยทำให้เอิงเอยเริ่มสร่างเมาพร้อมกับนึกถึงเรื่องเมื่อก่อน....

คิดถึงคุณพ่อคุณแม่จัง....

ถ้าตอนนี้พ่อกับแม่ของเอิงเอยยังอยู่ แค่โทรหาท่านก็พร้อมจะออกมารับเธอเสมอไม่ว่าเธอไปที่ไหน แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้วเอิงเอยตัวคนเดียว จะไปไหนมาไหน ก็มักจะให้เพื่อนไปส่ง และตอนนี้ยัยมิ้นเพื่อนของเอิงเอยก็กลับไปแล้วด้วย