บทที่ 4 ของใหญ่โต NC18

ใบหน้าที่เทพเซียนบนสวรรค์ยังต้องอับอายงดงามจนหมูมวลผกาต้องโศกศัลย์เหตุใดจึงได้ปิดบังอำพรางไว้เช่นนี้

"หรือเจ้าอี้เหวินต้องการกลั่นแกล้งข้า คิดจะลองใจข้าให้ขับไล่เจ้าออกไปเช่นนั้นหรือ"

โจวเจ๋อฮั่นหัวเราะให้กับความคิดเด็ก ๆ ของสหายคนสนิทแล้วเอ่ยว่า

"เจ้าแพ้ข้าแล้วเจ้าอี้เหวิน ในที่สุดข้าก็จับคนงามได้แล้วและข้าไม่คิดจะปล่อยนางไป"

ในขณะที่โจวเจ๋อฮั่นกำลังตกตะลึง สตรีผู้นี้พลันเอ่ยวาจาประหลาดออกมา

"ท่านเทพช่วยซือซือด้วยเจ้าค่ะ ซือซือร้อนเหลือเกินเจ้าค่ะ ช่วยซือซือด้วยจับตรงนี้ของซือซือจะได้หรือไม่"

นางโลมไร้ยางอายผู้นี้จับมือของเขาไปจับหน้าอกอวบล้นของตนเอง สิ่งที่อยู่เบื้องหน้าเขาคือปทุมถันงดงามอวบล้นคู่หนึ่งโจวเจ๋อฮั่นกลืนน้ำลายเหนียวลงคอทันทีที่ได้สัมผัสความเนียนนุ่มนั้นแทบทำให้เขาคลั่งจนระเบิดออกมา

"เจ้าช่างร้ายกาจเป็นอย่างยิ่ง"

"ท่านเทพเจ้าขาช่วยซือซือด้วย จับแรงๆเลยเจ้าค่ะ มีตรงนี้อีกเพียงได้สัมผัสท่านซือซือก็รู้สึกดีมากๆเลย"

หลิวซือซือที่ไร้สติเข้าใจว่าเขาคนนี้คือเทพเซียนที่มาช่วยปลดปล่อยตนเองไปแล้ว

นางขยับกายเสียดสีตนเองกับหน้าขาของเขาอีกทั้งยังจับมือของเขามาสำรวจความคับแน่นของตนเองที่บัดนี้น้ำหวานไหลเยิ้มจนล้นออกมาด้วยความต้องการ

โจวเจ๋อฮั่นยกยิ้มชั่วร้าย เขาขยับปลายนิ้วไปตามความต้องการของนางเพียงแค่คิดว่าคงจะแค่จับต้องเท่านั้น

ของสงวนของสตรีชาตินี้เขาไม่เคยคิดจะใช้ริมฝีปากช่วยเหลือนางดั่งเช่นตำราปกขาวเคยบอกไว้อย่างโจ่งแจ้ง

ปากของเขาจะเกลือกกลั้วของที่มีบุรุษหลายคนใช้งานได้อย่างไร เพียงจับต้องเขาก็รู้สึกว่าตนเองรังเกียจแล้ว

สตรีของเขาต้องเป็นของเขาเพียงผู้เดียว แต่ในเมื่อสตรีผู้นี้เป็นผู้ที่เจ้าอี้เหวินคัดเลือกมาแล้วย่อมเรียกได้ว่าคงสะอาดพอสมควรเขาจึงยินดีที่จะใช้มือกับส่วนนั้นของนาง

จวบจนนางผู้นั้นส่งเสียงครางเมื่อเขาไล่บีบบี้คลึงในส่วนกลีบเกสร นางโน้มตัวมากัดริมฝีปากเขาจูบเขาอย่างกระหายในขณะที่โจวเจ๋อฮั่นตอบสนองนางอย่างรุนแรงเช่นกัน

เขาค่อยๆ ดันปลายนิ้วเข้าไปในช่องทางสวาทของนางและสิ่งที่ทำให้เขาตกตะลึงคือนางผู้นี้ชางคับแคบเป็นอย่างยิ่ง

เขาผ่านสตรีมาไม่น้อยที่พร้อมถวายตัวให้เขาเหตุใดสตรีผู้นี้ที่ใช้เรือนร่างหาเงินถึงได้ยังคงรักษาความบริสุทธิ์เอาไว้ได้

และนี่คือสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกผิดสังเกต นางเรียกเขาว่าเทพเซียนในคราแรกเขาเพียงคิดว่านางกำลังแสดงบทบาทบนสวรรค์ให้เขาตื่นเต้น

ดูจากอาการของนางแล้วเหมือนกับว่านางกำลังถูกวางยา เจ้าอี้เหวินแม้จะต่ำช้าไปบ้างแต่กับสตรีเขาไม่เคยบีบบังคับแล้วเหตุใดสตรีผู้นี้จึงถูกวางยา

แต่ในเวลานี้โจวเจ๋อฮั่นก็ไม่อาจยับยั้งชั่งใจตนเองได้ในทันที นางยั่วเขาร่างกายนุ่มนิ่มอ่อนหวาน

จุมพิตที่ดูดดื่มทำให้เขายากแล้วที่จะถอนกาย เขาต้องการนางต้องการเข้าไปในร่างของนางและปลดปล่อยความต้องการออกมา ส่วนเรื่องอื่นนั้นเขาค่อยถามเอาความจริงกับเจ้าอี้เหวิน

หลิวซือซือถึงกับสะดุ้งด้วยความรู้สึกประหลาด นางเจ็บแสบในส่วนนั้นสติของนางไม่แจ่มชัดนัก ร่างกายยังร้อนรุ่มดุจไฟเผา

ยิ่งเขาออกห่างนางยิ่งรู้สึกไม่พอใจ มีเพียงร่างเลือนรางนี้ที่ทำให้นางรู้สึกดีขึ้นได้แต่เทพเซียนผู้นี้ดูเหมือนจะหยุดการกระทำของเขาแล้ว

หลิวซือซือขยับสะโพกตนเองเข้าหานิ้วของเขาดูดปากของเขาพลางอ้อนวอนอย่างทรมาน

“ท่านได้โปรดอย่าหยุด ช่วยข้าเถิดได้โปรด”

นางครางออกมาเสียงแผ่ว จู่โจมเขาด้วยร่างกายและน้ำเสียงกระเส่าโจวเจ๋อฮั่นบัดนี้สติหลุดไปแล้วเขาต้องการนางเช่นกัน

นางผู้งดงามและอ่อนหวานนางผู้ที่เหมาะกับเขาเป็นอย่างยิ่ง ยังไม่ทันที่โจวเจ๋อฮั่นจะถอดกางเกงเพื่อจัดการสตรีร่านรักนางนี้ให้สำเร็จ

เสียงรายงานของทหารที่เฝ้าอยู่หน้าประตูพลันดังขึ้น

“ทูลท่านอ๋อง นางโลมจากหอซิ่วแดงขอเข้าเฝ้าสองนางพ่ะย่ะค่ะ”

โจวเจ๋อฮั่นขมวดคิ้ว มองสตรีที่กำลังนัวเนียร่างเขาแล้วตอบเสียงเข้มว่า

“ให้เงินพวกนางไปแล้วให้กลับไปได้”

“พ่ะย่ะค่ะ”

เจ้าอี้เหวินผู้นั้นคิดจะให้เขาร่วมเตียงกับสตรีพร้อมกันถึงสามคนเลยหรือ ในยามนี้นอกจากนางเขาหาได้มีอารมณ์เล่นกับผู้อื่นอีกแล้ว

อย่างน้อยเจ้าอี้เหวินก็ส่งสตรีที่ถูกใจเขายิ่งนักมาให้ผู้หนึ่ง ครานี้เขาถูกนางผลักลงเตียงแล้วกระโจนเข้าหา ทั้งร้อนแรงและหื่นกระหายยิ่งนัก

เขาดูดริมฝีปากของนางกกกอดนางไว้ดันนิ้วเข้าไปภายในของนางให้ลึกยิ่งขึ้น เตรียมร่างกายของนางให้พร้อมไม่ต้องการให้นางเจ็บปวดมากเกินไปเมื่อต้องรับพลังอันใหญ่โตของเขา

หลิวซือซือแอ่นอกเข้าเสียดสีกับอกกว้างของเขาโจวเจ๋อฮั่นเพียงแต่ขยำหน้าอกของนางเท่านั้นเขาอย่างไรก็ไม่ยอมที่จะก้มลงดูดกลืนความใหญ่โตเอาไว้

ด้วยยังยึดมั่นใจอุดมการณ์ของตนว่าหากไม่ใช่สตรีที่เขาผูกพันแล้วจะไม่ยอมใช้ปากกับนางเป็นอันขาด