บุพเพสันนิวาส2

ความหงุดหงิดโมโหเกาะเกี่ยวหัวใจ ทำให้บุณณดาไม่อยากจะกลับไปอยู่ที่คอนโดเพียงลำพัง หญิงสาวจึงขอนั่งดื่มฟังเพลงกินลมชมวิวอยู่ร้านเสียก่อน ไหนๆ ก็ออกมาดื่มทั้งทีขอดื่มคลายความเหงาตามประสาคนโสดต่อเลยแล้วกัน

ค็อกเทลแก้วแล้วแก้วเล่าพร้อมทั้งเสียงเพลงที่เปิดคลอในจังหวะช้าและเร็วสลับสับเปลี่ยน ทำให้หญิงสาวสุดเปรี้ยวอย่างบุณณดาเริ่มสนุกขึ้นมา แอลกอฮอล์ที่เดิมเข้าไปก็เริ่มออกฤทธิ์

ร่างบางที่อยู่ในชุดเดรสรัดรูปเริ่มได้ที่ โยกตัวไปมาตามจังหวะเสียงเพลง อีกทั้งเมื่อเวลาเริ่มดึกผู้คนก็เริ่มแน่นขนัด ผู้ชายหลายต่อหลายคนต่างก็เข้ามาขอชนแก้วกับหญิงสาว อย่างเช่นตอนนี้ก็มีชายหนุ่มแวะเวียนมาชนแก้วกับเธอเช่นกัน

“คุณสวยจัง เหมือนนางฟ้านางสวรรค์ที่จุติลงมายังโลกมนุษย์” บุณณดายิ้มหวานทั้งที่ใจอยากจะเบะปากใส่กับคำพูดป้อยอเกินความจริงของชายหนุ่มหน้าม่อ ที่มองเธอแทบจะฉีกทึ้งเสื้อผ้าออกจากร่างกายเธอเป็นชิ้นๆ

“ขอบคุณนะคะ สำหรับคำชม”

“ครับ สวยๆ แบบนี้ มีแฟนแล้วแน่เลยใช่ไหมครับ” อยากจะลุกขึ้นยืนและฟาดฝ่ามือลงบนใบหน้าของผู้ชายคนนี้เสียจริง ที่พูดแทงใจดำของเธออย่างไม่น่าให้อภัย หัวใจเจ็บแปลบกับคำว่าแฟน ที่ไม่รู้อยู่ที่ไหน

“มีแล้วค่ะ”

“ว้า! เสียดายจัง แฟนคุณนี่ก็แปลก ทำไมถึงกล้าปล่อยให้แฟนที่สวยขนาดนี้มานั่งดื่มคนเดียวแบบนี้ ไม่เป็นห่วงเลยหรือไง มันอันตรายมากรู้ไหมครับ ที่นี่เสือ สิงห์ กระทิง แรดมันเยอะ” บุณณดาเชิดหน้าส่งยิ้มหวาน

“ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะ” ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปาก ยื่นมือกุมมือบุณณดาไว้และลูบเบาๆ มองหญิงสาวด้วยสายตากะลิ้มกะเหลี่ย แลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากตัวเอง มืออีกข้างหยิบนามบัตรมาวางลงบนโต๊ะและเลื่อนมาตรงหน้าหญิงสาว

“นี่นามบัตรผม เจ้าของคอนโดมิเนียมหรูใจกลางเมืองทองและยังมีอีกหลายที่ในกรุงเทพฯ ถ้าคุณสนใจอยากได้ที่อยู่ใหม่ใจกลางเมือง วิวดีๆ ที่มองเห็นเมืองกรุงในมุมสูงได้ล่ะก็ บอกผมนะครับ ผมจัดการให้คุณได้โดยที่คุณไม่ต้องเสียเงินสักบาท ดีไม่ดีอาจจะได้เงินใช้หรือรถเอาไว้ขับเล่นๆ ไปอวดเพื่อนก็ยังได้ ถ้าสนใจก็ติดต่อมา”

“ให้มากขนาดนี้ ข้อแลกเปลี่ยนคืออะไรเหรอคะ” มือที่วางอยู่บนมือของบุณณดาเริ่มลูบไล้สูงขึ้นมาตามแขนเรียว ยิ่งผิวสัมผัสเนียนนุ่มก็ยิ่งอยากลูบไล้ไปทั่วตัว

“สวยๆ แบบคุณ ไม่ต้องทำอะไรมาก แค่คอยปรนนิบัติเวลาผมไปหา ทำตัวให้น่ารัก ไม่งี่เง่า ไม่เอาเเต่ใจ ก็พอครับ” บุณณดาฉีกยิ้มหวาน เลื่อนมือขึ้นมาจับมือของผู้ชายที่กำลังลูบแขนของเธอเล่นออก

จากนั้นก็ฟาดฝ่ามือลงบนใบหน้าของผู้ชายคนนั้นเต็มแรง ยกแก้วเหล้าสาดใส่หน้าไปเต็มๆ ทำให้ผู้คนบริเวณนั้นแตกตื่นด้วยความตกใจ

“นี่มึงกล้าตบกูเหรอ” ยกมือขึ้นชี้หน้าบุณณดา ทั้งเสียหน้า ทั้งเจ็บ ทั้งอายในเวลาเดียวกัน ยิ่งคนให้ความสนใจก็ยิ่งอับอาย

“เออ ก็ตบน่ะดิไม่ได้ต่อย แค่นี้มันน้อยไปด้วยซ้ำกับสิ่งที่แกพูดออกมา จำเอาไว้นะ ผู้หญิงก็มีศักดิ์ศรีเหมือนกัน อย่ามาดูถูกกันแบบนี้ และที่สำคัญฉันมีมากกว่าของที่แกจะให้ซะอีก” พูดจบก็คว้ากระเป๋าสะพายเดินออกไป ทว่าชายหนุ่มที่ถูกตบกลับไม่ยอมปล่อยให้บุณณดาเดินไปง่ายๆ คว้าข้อมือเล็กนั้นไว้

“อีนี่ ตบกูแล้วมึงจะเดินไปง่ายๆ อย่างนั้นเหรอ มึงรู้ไหมว่ากูเป็นใคร ไม่เคยมีใครทำกับกูแบบนี้เลยนะ วอนซะแล้วมึง อีนี่” ว่าแล้วก็เงื้อมือขึ้นเตรียมจะฟาดฝ่ามือลงบนใบหน้าของหญิงสาวคืนบ้าง

บุณณดาที่เห็นมือใหญ่เงื้อขึ้นก็หลับตาปี๋เตรียมรับชะตากรรมกับความบ้าดีเดือดของตัวเองก่อนหน้า เพราะแอลกอฮอล์แท้ๆ ที่ทำให้เธอบ้าคลั่งทำอะไรแบบนั้นลงไป

แต่ไม่รู้มีมือปริศนาที่ไหนเข้ามาคว้ามือของผู้ชายคนนั้นได้ทัน และยังบิดแขนของผู้ชายคนนั้นจนร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด

“โอ้ย! โอ้ยๆๆ กูเจ็บ ปล่อยกู” คนที่หลับตาในคราแรกรีบลืมตาขึ้น เมื่อได้ยินร้องเหมือนสุนัขถูกน้ำร้อนลวก และสิ่งที่เห็นคือผู้ชายคนที่เธอตบหน้านั่งลงกับพื้นเป็นที่เรียบร้อย โดยมีผู้ชายอีกคนใช้เข่ากดแผ่นหลังไว้ บิดแขนของชายคนนั้นไขว้กันไปด้านหลัง

“ไอ้บ้า มึงปล่อยกูเดี๋ยวนี้ อย่ามายุ่งเรื่องส่วนตัวของกูถ้าไม่อยากเจ็บตัว มึงรู้ไหมกูกับอีนั่นเป็นอะไรกัน เรื่องของผัวเมียมึงไม่เกี่ยว” คนที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นเมียถึงกับควันออกหู เดินเข้ามาหาคนปากดีที่ถูกตบไปก่อนหน้า กระชากผมผู้ชายคนนั้นขึ้นจนใบหน้าแหงนขึ้น

“กูว่าจะไม่พูดกูมึงแล้วนะ เพราะมันไม่สุภาพ แต่มึงนี่คงพูดดีด้วยไม่รู้เรื่อง กูไม่ได้เป็นเมียมึง และกูก็คิดว่าคนอย่างกูคงหาผัวได้ดีกว่ามึง ไอ้คนหน้าม่อ” ว่าแล้วผลักผู้ชายคนนั้นออกไกลเต็มแรง เหมือนขยะแขยงเต็มทน เงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มที่เข้ามาช่วยตัวเองเอาไว้และก็ต้องตกตะลึง

เธอจำเขาได้ขึ้นใจ จำเขาได้ติดตาตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา โอปป้า!!!

ส่วนชายหนุ่มที่มาช่วยไว้ก็เงยหน้ามองหญิงสาวเช่นเดียวกัน ยิ้มให้หญิงสาวเล็กน้อย คล้ายกับจะบอกว่าเธอนั้นไม่ต้องกลัว ไม่มีอะไรแล้ว ก่อนชายหนุ่มจะก้มลงไปพูดกับคนที่ตัวเองกำลังใช้เข่ากดหลังไว้

“ได้ยินชัดแล้วใช่ไหมครับ ว่าคุณผู้หญิงคนนี้เขาไม่ได้เป็นอะไรกับคุณสักนิด ถ้าไม่อยากเจ็บตัวหรือเสียเวลาไปโรงพักให้เป็นข่าวเสื่อมเสีย ผมว่าคุณควรหยุดและกลับบ้านไปซะ แล้วผมจะบอกให้คุณผู้หญิงไม่เอาเรื่องคุณ”

เทพบุตรชัดๆ บุณณดาได้แต่ร้องคำนี้ออกมาในใจ มองใบหน้าชายหนุ่มด้วยความชื่นชมอย่างปิดไม่มิด เสียงของเขาที่พูดออกมาเหมือนจะไม่ได้เข้ามาอยู่ในสมองเธอแต่อย่างใด เพราะตอนนี้บุณณดาเอาแต่มองหน้าชายหนุ่ม

บุพเพสันนิวาส....และกำลังจะออกอาละวาดเเล้วสินะ