**บทที่ 5**

**บทที่ 5**

“อื้ม... อือ” เสียงอู้อี้ของคริสดังขึ้นเล็กน้อย เธอใช้กำปั้นเล็กฟาดลงไปบนต้นแขนสองข้าง

“พยศดีนิ ฉันชอบ” เรสถอนจูบนั้นออก แต่ไม่คลายอ้อมแขนออก ร่างเธอช่างนุ่มนิ่มดีเสียจริง

“ปล่อยนะ!! คุณมันโรคจิต ฮึก” คริสน้ำตาคลอ ภายในใจเพิ่มทวีความกลัวมากยิ่งขึ้น หญิงสาวตัวสั่นอย่างเห็นได้ชัด เธอพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดออกจากอ้อมแขนของเขา

“เธอเป็นของฉันแล้ว ห้ามดื้อกับฉันได้ยินไหม ไม่งั้นละก็….” เรสส่งสายตาแสนน่ากลัวข่มขู่เธอ มันได้ผล คริสกลัวจนตัวสั่น ขาสองข้างแทบยืนไม่อยู่ “เข้าไปข้างในกันเถอะ” เรสจับมือเธอพร้อมออกดึงให้เดินตามกลับเข้ามายังห้องที่มีเพื่อนๆ ของคริสรออยู่

“คริสแกเป็นไรสีหน้าไม่ดีเลย”

“ปะ เปล่า ไม่มีไร” คริสนั่งตัวแข็งทื่อ ดูเหมือนเขาจะนั่งชิดติดกับเธอมากกว่าเดิม และเขายิ่งยื่นแก้วเหล้ามาให้เธอบ่อยยิ่งขึ้น หญิงสาวไม่สามารถปฏิเสธได้ จำใจต้องรับแก้วขึ้นดื่ม เธอดื่มมันไปประมาณสิบแก้วได้ ความวิงเวียนมีเพิ่มมากขึ้น ดวงตาหนักอึ้ง จนต้องหาที่พึ่งพิง เรสยกมือขึ้นประคองศีรษะเธอให้ซบลงบนอกของเขา

“คริส ยัยคริส กลับได้แล้ว” ใบบัวปลุกเพื่อนสาวที่นอนหลับไปบนอกของชายหนุ่มตรงหน้า

“เดี๋ยวอุ้มไปส่งที่รถให้ครับ” เรสช้อนอุ้มหญิงสาวที่หลับสนิทขึ้นแนบอก เดินตามหญิงสาวทั้งสองคนมาที่รถยนต์ส่วนตัว

“พี่เรส บัวฝากรถของยัยคริสไว้ที่ร้านก่อนนะคะ พอดีเอารถมากันคนละคัน พรุ่งนี้เดี๋ยวมาเอาค่ะ”

“ครับ ไม่เป็นไร หรือจะทิ้งลูกกุญแจไว้ให้พี่ก็ได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ให้ลูกน้องขับไปให้”

“ไม่เป็นไรค่ะ ไม่รบกวนดีกว่า ยังไงก็ขอบคุณมากนะคะ” ใบบัวเอ่ยขอบคุณชายหนุ่ม เธอรู้จักเรสกับโตมอนเป็นอย่างดี เพราะทั้งสองเป็นรุ่นพี่เคยเรียนโรงเรียน ม.ปลายที่เดียวกันกับทั้งสองคน

ชายหนุ่มถือได้ว่าเป็นเจ้าชายที่สาวๆ หลายคนใฝ่ฝันอยากเป็นเจ้าหญิงยืนอยู่เคียงข้างกับเขา แต่!!! เขากลับไม่เคยแลหญิงสาวใด จนมีข่าวลือว่าเรส เป็นเกย์ ชอบผู้ชายด้วยกัน ยิ่งโตมอนสนิทกับเรสไปไหนมาไหนสองต่อสองด้วยกัน ยิ่งทำให้ข่าวลือนั้นมีมูลเหตุมากขึ้น แล้วตอนนี้เขาทั้งสองคนก็ยังคงตัวติดกันไม่ต่างจากที่ผ่านมา ยิ่งทำให้ใบบัวมั่นใจว่าเรสกับโตมอนเป็นคู่ขากัน

“เฮีย เร็วเข้า!!!” เนมวิ่งหายใจเหนื่อยหอบเข้ามาหาเรสที่ยืนมองท้ายรถที่วิ่งออกไปตาละห้อย “เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ”

“อะไรของมึง ไอ้เนม”

“ไฟไม้ โกดัง ครับ” เนมยืนหอบหายใจเหนื่อยเพราะวิ่งออกมาด้วยความเร็ว

“เวรเอ้ยยย แม่ง!!! เกิดขึ้นได้ไงว่ะ ไปเอารถมา เร็ว!!” เรสขบกรามขึ้นเป็นสันนูน สีหน้าเขาเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด ไม่นานรถยนต์คันหรูก็มาจอดเทียบหน้าร้าน เขาไม่รอช้ารีบก้าวขึ้นนั่งคู่คนขับทันที

“ไหนไฟไม้ตรงไหน!!” ทันทีที่เรสเปิดประตูรถลงมา เขาก็เจอกับยามที่กำลังยืนอยู่แถวรั้วข้างกำแพงสูง ซึ่งมีรถดับเพลิงจอดอยู่ เพลิงไหม้ดับมอดเหลือเพียงควันไฟที่ลอยฟรุ้งอยู่ในอากาศ

“อ้าว สวัสดีครับคุณเรส มาทำอะไรดึกดื่นที่นี่ครับ”

“ไฟไม้ตรงไหนครับ” เรสถามออกมาด้วยความร้อนใจ สายตาก็คอยมองหาเปลวไฟ

“ไฟไม้ที่หญ้ารกข้างโกงดังนี้เองครับ สงสัย มีวัยรุ่นมันสูบบุหรี่แล้วโยนเข้าป่า ไฟเลยไม้นะครับ” ลุงยามชี้ไปที่ป่ารกร้างข้างโกดัง

“ไอ้เนม แม่ง!!! มึง!!!” เรสหันหน้าไปมองลูกน้องคนสนิท ที่ยืนเกาหัวอยู่ด้านหลัง “ไอ้ควาย มันน่านัก ทำกูตกใจ หอบสังขารมาถึงที่นี่ กูไล่มึงออกดีไหม แม่ง!”

“โห้ เฮีย ใครจะไปรู้ ลุงแกโทรมาบอกว่าไฟไม้ แล้วตัดสายไป โทรกลับก็ปิดเครื่อง ผมก็ตกใจไม่แพ้เฮียเหมือนกันนะครับ”

“เชี่ย กูไม่น่ามีลูกน้อง เหมือนมึงเลย ให้ตายสิ!! ไปกลับบ้าน!!! แม่งอารมณ์เสีย” ลุงยามได้แต่ยืนงงกับทั้งสองคน ที่ทะเลาะกันไปมา “หญิงก็ไม่ได้แดก แถมต้องหอบสังขารมาตั้งไกล เพื่อมึงคนเดียวไอ้ควายเนม คราวหน้าถ้ากูเจอแบบนี้อีก กูจะให้มึงไปนอนเล่นกับฉลามในบ่อ”

“ครับๆ ผมกลัวแล้ว ผมยอมรับผิดครับ ว่าแต่ลูกค้าที่เฮียจับฉลากได้ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”

“เป็น!!”

“....” เนมเงียบเพื่อรอฟังคำตอบของนายหนุ่มใจจดใจจ่อ

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับมึงวะ”

“เอ้า แล้วคุณแก้วละครับ”

“แก้วไหนของมึงอีก”

“ก็คุณแก้วที่ซื้อนั้นนู้นนี้มาให้เฮียกับเฮียโตที่ร้านบ่อยๆ ไงครับ”

“นั้นมันลูกค้าของไอ้เชี่ยโตมัน เกี่ยวอะไรกับกู”

“ว่าไปคุณแก้วก็สวยนะครับ ดูนิสัยดีด้วย ถ้าได้เป็นแฟนคงโชคดี”

“ผู้หญิงมองแค่หน้าตาไม่ได้หรอก มึงเคยมีแฟนมาแล้วกี่คนกูถามหน่อย”

“ไม่เคยมีเลยเฮีย”

“มึงลองหาแฟนสักคน แล้วมึงจะรู้ว่าที่กูพูดหมายความว่าไง”

“ไม่ใช่ว่าไม่อยากมีนะเฮีย แต่ไม่มีเวลา”

“กูถามมึงหน่อย ตอนนี้ทุกอย่างก็ดีมากแล้ว มึงจะหาเงินไปอะไรเยอะแยะวะ หนี้ก็ใช้หมดไปตั้งนานแล้ว มึงควรหาความสุขให้กับตัวเองบ้าง”

“ไม่เป็นไรหรอกเฮีย แค่นี้ผมก็มีความสุขมากแล้ว”

“เอ่อๆ แล้วแต่มึง ไปส่งกูที่คอนโด ส่วนรถมึงจะเอากลับไปจอดไว้ที่ร้านหรือขับกลับก็แล้วแต่มึง”

“ครับ”

“เอ่อ พรุ่งนี้หาข้อมูลผู้หญิงคนนั้นให้กูด้วย ขอด่วนเลยนะ”

“ท่าจะชอบจริงๆ สินะครับ”

“เอ่อว่ะ อย่าเสือกให้มันมาก แต่วันนี้กูโคตรสะใจไอ้เชี่ยโตฉิบหาย ฮ่าาาา แม่งให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว แม่ง กูอย่างชอบ”

“เฮียไม่เห็นหน้าเฮียโตตอนที่อยู่กับลูกค้าคนนั้น แกน่าสงสารมากเลยนะครับ” เนมพูดพร้อมขำ จะว่ายังไงดี ทั้งสงสารและขำในเวลาเดียวกัน

“สมน้ำหน้าวะ ฮ่าๆๆ”