**บทที่ 4**

**บทที่ 4**

“คริส!!! ดีใจด้วยแกได้รางวัลใหญ่” ใบบัวที่เดินออกไปลุ้นรางวัลใหญ่เดินกลับเข้ามาในห้องอีกครั้ง ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความดีใจ

“จริงดิ!”

“ใช่ โอ้ย อิจฉาว่ะ”

“ของรางวัลคืออะไรเหรอ” คริสถามขึ้น

“เดี๋ยวแกก็รู้ เสียดายที่ยกรางวัลให้แก” ใบบัวเอ่ยขึ้นอีกครั้ง

“เอาคืนไปก็ได้นะ ฉันไม่ว่าอะไร”

“บ้าสิ ให้แกอะ ดีแล้ว” ใบบัวพูดขึ้นมาอีกครั้ง เธอสนใจชายหนุ่มที่เลือกมานั่งข้างๆ มากกว่าสนใจคริสเสียอีก

“เป็นไงเฮียโต ได้สาวถูกใจไหมครับ” เนมเอ่ยถามขึ้น

“ไอ้เชี่ย หนีเสือปะจระเข้ กูไม่น่าเปลี่ยนเบอร์กับมึงเลย เอาเบอร์ เก่ากูคืนมาทันไหมวะ”

“คงไม่ได้ว่ะ มึงเป็นคนเสนอมาเองทุกอย่าง ช่วยไม่ได้ รับผลกรรมที่ตัวมึงทำเถอะ ฮ่าาา กูโคตรสะใจฮ่าา” เรสหัวเราะออกมาอย่างสะใจไม่น้อย “ดูแลลูกค้าให้ดีนะครับ คุณโตมอน” เรสเอามือตบลงบนบ่าของเพื่อน ก่อนจะเดินออกไปหาลูกค้าของตัวเอง

“ไอ้สัด!! แม่ง!! ที่แบบนี้ซ้ำเติมกูจริงๆ” โตมอนตะโกนไล่หลัง

“เฮียโตลูกค้ารออยู่ครับ” เนมพูดขึ้น

“เอ่อๆ กูรู้แล้ว” โตมอนเดินไปยังโต๊ะของลูกค้าคนดังกล่าว หญิงสาวสูงวัย รูปร่างอวบอ้วน แต่เขาก็หาได้ปฏิเสธกลับทำหน้าที่บาร์โฮสที่เคยทำให้ดีที่สุด

ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้น ไม่นานก็ถูกเปิดเข้ามาจากบุคคลภายนอก ร่างสูงใหญ่ก้าวเดินเข้ามายังด้านในห้อง วีไอพี

“คุณ!!” คริสลุกขึ้นยืนอย่างตกใจ ต่างกับเรสที่มีสีหน้าเรียบเฉย ชายหนุ่มสองคนที่นั่งอยู่ก่อนลุกขึ้นยกมือไหว้เขาในทันที

“สวัสดีครับเฮียเรส”

“อืม” เขาพยักหน้าให้กับชายหนุ่มสองคน ก่อนจะส่งยิ้มทักทายให้กับสองสาวเพื่อนรักของคริส พร้อมเดินเข้ามานั่งข้างคริส เขายกยิ้มมุมปากเล็กน้อยเป็นการทักทาย “สวัสดีครับ เจอกันอีกแล้ว”

“คะ ค่ะ” คริสจ้องมองเขาอีกครั้ง อย่างครุ่นคิด เธอเคยเจอเขาที่ไหนมาก่อนหรือเปล่านะ หญิงสาวถอยห่างจากเขาเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายพยายามขยับเข้ามานั่งแนบชิดกับตนเอง

“จะดื่มอะไรดี เดี๋ยวผมสั่งให้ วันนี้พิเศษ ห้าสิบดิ้งไม่ต้องจ่ายพร้อมผมบริการคุณฟรี” เรสแนะนำสิทธิพิเศษให้หญิงสาวตรงหน้าได้รับรู้ คริสขมวดคิ้วเล็กน้อยอย่างครุ่นคิด เธอหันหน้าไปหาเพื่อนสาวทั้งสองคนอย่างขอความเห็นใจ

“เพื่อนฉันเพิ่งเคยมาครั้งแรกค่ะ รบกวนคุณเรสดูแลเพื่อนของฝันด้วยนะคะ”

“ยินดีครับ” เรสส่งยิ้มให้ทอฝันซึ่งเธอนั้นก็ยิ้มตอบ เขาวาดแขนไปตามความยาวของโซฟาไปทางหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ ด้วยความระแวดระวังภัย ท่าทางตื่นกลัวของเธอทำให้เขายิ่งนึกอยากแกล้ง

นางฟ้า!! สุดท้ายก็หนีไม่พ้นผม ท่าทางตื่นกลัวนั้นมันอะไร ดวงตากลมโตหวาดระแวงผมเป็นอย่างมาก ชิ!! เห็นแล้วอารมณ์เสีย หล่อขนาดนี้จะกลัวอะไรกัน

ไม่นานแก้วเหล้าใบเล็กก็ถูกนำมาวางเรียงรายบนโต๊ะ เรสไม่รอช้าจับแก้วเหล้ายื่นให้กับหญิงสาวตรงหน้า คริสลังเลว่าจะรับแก้วนั้นดีไหม สุดท้ายเธอกับรับมันมาดื่มอย่างเลี่ยงไม่ได้ น้ำสีเหลืองถูกกลืนลงคอ หญิงสาวรับรู้ได้ถึงความขมแสบร้อนผ่านลำคอ ลงมาสู่ภายในท้อง

“ไม่เอาแล้วค่ะ” คริสปฏิเสธ เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มส่งมันมาให้อีกแก้ว

“ชื่ออะไร”

“คะ คริสค่ะ”

“มีแฟนหรือยัง”

“ถะ ถามทำไมค่ะ”

“ตอบสิครับ” เรสมองใบหน้าสวยที่ตอนนี้แก้มของเธอเริ่มมีสีแดงระเรืองขึ้น เพราะเหล้าที่ดื่มเข้าไป

คริสรับรู้ได้ถึงความไม่ปลอดภัยในแววตาของเขา หัวใจดวงน้อยเต้นแรงทุกครั้งที่สบตา ในใจของเธอ รู้สึกกลัวชายหนุ่มตรงหน้ายิ่งนัก “ขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ”

อะไรกัน… ผู้ชายคนนี้ น่ากลัวเกินไปแล้วอยู่ๆ ก็ถามเรื่องแบบนั้นขึ้นมา ถึงหน้าตาจะหล่อใช่ว่าจะไว้ใจได้ เห็นแบบนี้ฉันก็เลือกนะ เอาไงดี เข้าไปแล้วขอตัวกลับห้องเลยดีไหม คิดซิคิด จะเอาไงดี ดูเหมือนเพื่อนสองคนยังสนุกอยู่เลย แล้วตอนนี้ก็ยังไม่เที่ยงคืนเลย

คริสนั่งอยู่บนชักโครกในห้องน้ำหญิง เธอนึกคิดวางแผนจะกลับห้อง เพราะไม่ชอบชายหนุ่มนั่งข้าง เธอรับรู้ได้ถึงอะไรบางอย่างที่ไม่ปลอดภัยกับตัวของเธอเอง

ก๊อก ก๊อก

“น้องคริสอยู่ข้างในไหมครับ”

มาได้ไง!! นี่มันห้องน้ำหญิงนะ เขาเข้ามาทำไม?? คริสประสานมือเข้าหากันแน่น เหงื่อเม็ดเล็กผุดขึ้นบนหน้าผากของเธอ

“น้องคริสครับ ได้ยินพี่ไหมครับ เป็นอะไรหรือเปล่าตอบพี่ที”

“คะ ค่ะ ฉันสบายดี”

“ค่อยโล่งอกหน่อยนึกว่าเป็นอะไร เพื่อนน้องให้พี่มาตามเขาเป็นห่วง”

“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฉันออกไปแล้วค่ะ” เสียงของเรสเงียบไป คริสจึงเปิดประตูออกมา แต่เธอต้องชะงักฝีเท้าเมื่อเห็นเขายืนพิงประตูห้องน้ำอีกห้องกอดอกมองเธออยู่ “อะ ออกไปรอข้างนอกก่อนได้ไหมคะ”

“หึ” เรสหัวเราะในลำคอ ท่าทางระมัดระวังตัวเองของหญิงสาวทำให้เขาพอใจไม่น้อย ก่อนจะสาวเท้าเข้าไปใกล้ๆ เธอที่ละก้าว

“มะ มีอะไรคะ ยะ อย่าเข้ามานะ จะทำอะไรคะ” คริสเดินถอยหลังจนชิดขอบอ่างล้างมือ เรสเอาแขนสะเท้าสองข้างลงบนขอบอ่างล้างหน้า เพื่อล็อกตัวเธอเอาไว้ทำให้ใบหน้าของทั้งสองคนอยู่ห่างกันไม่มากนัก

“ฉันชอบเธอว่ะ ถ้ายังไม่มีแฟน เป็นแฟนกับฉันไหม…” เรสพูดออกมาเร็วไว สายตาคมจับจ้องใบหน้างามนั้นอย่างรอคำตอบ

“ระ เราเพิ่งเจอกันเองนะคะ”

“ไม่มีปัญหา ฉันไม่ถือ”

“ตะ แต่ อื้อ….”

แม่ง!! สุดท้ายผมก็อดทนไม่ได้ ควบคุมตัวเองไม่อยู่ ปากสีชมพูอ่อนนั้นมันช่างเย้ายวนเหลือเกิน ผมเลยมอบจูบให้เธอซะ!!

วงแขนใหญ่กอดรัดหญิงสาวตรงหน้า อีกมือประคองท้ายทอยของเธอขึ้น กลิ่นเหล้าอ่อนๆ จากปากเล็กทำให้อารมณ์รุ่มร้อน ปลายลิ้นอุ่นสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากของเธอพร้อมตักตวงเอาความหวานอยู่เป็นนานหลายนาที