**บทที่ 3**

**บทที่ 3**

@ Bar Host Club

คริสถูกเพื่อนสาวทั้งสองลากมายืนอยู่หน้าบาร์แห่งหนึ่ง ดูด้านนอกก็เหมือนบาร์เหล้าทั่วไป แต่เมื่อเดินเข้ามายังด้านใน ดวงตากลมโตของเธอเบิกกว้าง บนเวทีใหญ่เหมือนสนามเดินแบบของเหล่าคุณชาย มากมายหลายชีวิต ทุกคนต่างโชว์หุ่นช่วงบนเดินกันให้ควักไขว้ ตามด้วยเสียโห่ร้องของหญิงสาวแววตาลุกวาว มองภาพชายหนุ่มเบื้องหน้ากันตาเป็นมัน

“เชิญด้านนี้เลยครับ ไม่มาซะนาน ผมนึกว่าจะลืมพวกเราซะแล้วนะครับ”

“ยังจำได้อีกหรอคะ” ใบบัวเอามือขึ้นป้องปากหัวเราะชอบใจ ก่อนจะหันหน้ามากระซิบกระซาบทอฝัน

“วีไอพีห้องประจำใช่ไหมครับ”

“จำได้แม่นจริงนะคะ” ใบบัวเอ่ยขึ้นเมื่อกำลังเดินตามหลังชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาคนนั้นเข้าไปยังห้องด้านใน

“คริสมาเร็ว” ทอฝันดึงมือคริสให้เดินตามมายังห้องส่วนตัวที่แยกออกมา ภายในถูกตกแต่งเอาไว้อย่างหรูหราสำหรับแขกวีไอพี โซฟาตัวใหญ่สีแดงผ้ากำมะหยี่สีสด นุ่มสบายเมื่อสัมผัส

ชายหนุ่มคนดังกล่าวยื่นไอแพดมาตรงหน้าใบบัวเธอไม่รอช้าหยิบมันขึ้นมาเลื่อนดู “วันนี้ฉลองครบรอบ 6 ปี ของคลับ เรามีอีเว้นพิเศษให้กับแขกวีไอพี ด้วยนะครับ แต่จะได้รับรางวัลแค่คนเดียว ไม่ทราบใครจะเป็นคนรับรางวัลดีครับ อีกหนึ่งชั่วโมงเราจะจับรางวัลกันครับ”

“ให้แกแล้วกันยัยคริส ไหนๆ ก็มาครั้งแรกเผื่อแกดวงดี ได้รางวัลใหญ่” ใบบัวเอ่ยขึ้น พร้อมเลือกบาร์โอสต์หนุ่มหล่อในอัลบั้มนั้นต่อ

“ให้คุณผู้หญิงท่านนี้นะครับ ผมขอมือหน่อย หมายเลข 14 นะครับ” ชายหนุ่มประทับตราอะไรสักอย่างบนหลังมือให้เธอ ใบบัวและทอฝันเลือกเด็กมานั่งด้วยสองคน ก่อนจะให้คริสเลือก แต่เธอปฏิเสธ ไม่ขอเลือกใคร

“ฉันไปเข้าห้องแป๊บเดียวมานะ” คริสลุกขึ้นเดินออกจากห้องไป หญิงสาวสวมเสื้อยืดคอกลมสีขาวยาวแค่ถึงสะดือ กระโปรงยีนสีซีด กับรองเท้าผ้าใบสีขาว สบายๆ ก็ใครจะรู้ว่าจะมาบาร์ต่อ หน้าก็ไม่ได้แต่ง ดีแค่ไหนที่ยังเขียนคิ้วมาด้วย ขอแว๊บออกมาทาลิปต์มันหน่อยก็ยังดี คริสเดินเข้ามายังห้องน้ำจัดการธุระส่วนตัวของตัวเอง

“อะไรของมึง ไอ้เ**ย ทำอะไรไม่ปรึกษากูสักคำไอ้สัด” เสียงตะคอกด้วยความหงุดหงิดของเรสดังขึ้นในห้องทำงานของโตมอน “กูก็ถือหุ้นที่นี่นะเว้ย ถามกูก่อนได้ไหม”

“แค่นี้ทำเป็นเรื่องมาก มึงกับกูก็เคยทำกันมาก่อน ทำไมต้องเป็นเรื่องใหญ่ด้วยวะ แค่อีเว้นของร้านวันเดียวเอง มึงจะตายไหม!! กูถามจริง ไอ้สัด” โตมอน พูดสวน เขาหาได้อารมณ์เสียแต่อย่างใด แต่กลับกัน เขานั่งสบายอารมณ์ยกเหล้าขึ้นดื่มอย่างไม่ทุกข์ร้อน

“คืนนี้กูมีแข่งรถ”

“สำคัญมากกว่าร้านของมึงเลยไง ไอ้ควายนิ”

“เอ่อ มึงทำคนเดียวแล้วกัน”

“ตลอดมึง วันนี้ยังไงก็ไม่ได้ ลูกค้าขาประจำมากันมากมาย แค่นั่งกับลูกค้าไม่กี่ชั่วโมงมึงจะตายหรือไง สนามแข่งไม่หนีมึงไปไหนหรอก อย่าเรื่องมากนักไอ้สัด”

“ถ้ากูเจอลูกค้าเรื่องมาก กูจะไม่ทน ครั้งหน้ามีอีกกูไม่ทำ” เรสลุกขึ้นเดินออกไป อย่างหัวเสีย

ปึก!!

“แม่ง!! อะไรวะ”

“ขะ ขอโทษค่ะ” คริสยกมือไว้ชายหนุ่มตรงหน้า ด้วยความหวาดกลัว ก่อนที่เธอจะเงยขึ้นไปมองใบหน้าของชายหนุ่มคนดังกล่าว

เรสมองตามเสียงหวานนั้น เธอกำลังก้มลงปัดฝุ่นที่หัวเข่า ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขาอีกครั้ง ใช่!! เธอจริงๆ ด้วย แม่ง!! มาได้ถูกเวลาจริงๆ เขายืนมองเด็กสาวผมยาวจนถึงเอวคอด ตั้งแต่หัวจรดเท้า เธอสูงประมาณหน้าอกของชายหนุ่ม หุ่นสมส่วนแต่ดูเหมือนจะออกเจ้าเนื้อนิดๆ แต่ทุกอย่างกลับดูลงตัว

“ขอโทษนะคะ เป็นอะไรหรือเปล่าคะ” เธอถามเขาตาใส ใบหน้าที่ไร้เครื่องสำอาง ทำให้เธอดูเด็กลงไปมากกว่าวันแรกที่พบกัน

“ไม่เป็นไร คราวหน้าก็เดินดูทางบ้าง”

“ค่ะ ถ้าไม่เป็นอะไร ขอตัวนะคะ” เธอโค้งศีรษะเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไป ทำให้เขามองตามตาละห้อย นึกว่าจะได้พูดคุยกันให้มากความกว่านี้เสียอีก เรสคิดในใจ

“เฮียมายืนอะไรตรงนี้ ไปเร็ว เฮียโตให้มาตาม อีเว้นจะเริ่มแล้ว” เนมเดินเข้ามาหาเรส ด้วยความเร่งรีบ

“จะไม่ให้กูเข้าห้องน้ำหน่อยหรือไง เดี๋ยวกูตามไป” เรสเดินเข้าห้องน้ำ มาทำอะไรที่นี่วะ!! หน้าตาดูไม่เหมือนพวกชอบเที่ยวกลางคืนสักนิด ช่างแม่งเถอะ!! เป็นลูกค้าธุรกิจกูทุกที่เลยวะ แม่ง!! ดีจริงๆ แบบนี้ต้องสมนาคุณงามๆ ซะแล้ว

“ทำหน้าดีๆ หน่อย”

“ใครจะเหมือนมึง กูรู้ ว่ามึงคิดอะไรอยู่ เดี๋ยวติดเอดส์อย่าหาว่ากูไม่เตือน” เรสเอ่ย

“เขามีถุงยาง ก็ใช้ดิ มึงจะกลัวเ***ย อะไร ความสุข แค่แลกเปลี่ยนประสบการณ์กัน คิดไรมาก”

“หึ แลกเปลี่ยนประสบการณ์กับลูกค้าทุกคนว่างั้น ชั่ววะ”

“ว่าแต่กู ไม่ดูตัวเอง ควายนะมึง”

“กูไม่มั่วเหมือนมึง”

“เฮียหยุดทะเลาะกันได้แล้ว จับฉลากเร็วๆ” เนมถือกล่องกระดาษมาด้านหน้าของทั้งสองหนุ่ม ทำให้ทั้งสองคนหยุดทะเลาะกัน หันมาทำหน้าที่ของตัวเอง “จับเสร็จยังครับ ลีลาอยู่นั่นแหละลูกค้ารอลุ้นกันจะตายห่าอยู่แล้วเฮีย เร็วหน่อย” เนมออกปากเร่ง เมื่อทั้งสองยังจับฉลากไม่ได้สักที

“เร่งจังวะ ถ้ากูจับได้ลูกค้าขี้เหร่มึงโดนแน่ สัด!!” โตมอนเอ่ยขึ้น เมื่อถูกลูกน้องคนสนิทของเรสเร่ง

“หึ ถ้าได้กูจะสมน้ำหน้ามึง ที่ทำอะไรไม่บอกกูก่อน” เรสยิ้มเหยียดให้โตมอน “ขอให้มึงได้ลูกค้าสาวที่ขี้เหร่ที่สุดในร้าน”

แม่ง!! เอ้ย!! ไอ้เชี่ยเรสอวยพรซะผมขนลุก แม่งไอ้ห่านี้ยิ่งปากนำโชคเสียด้วย ตาขวาผมกะตุ๊กใหญ่เลย เอาแล้วไงลางร้ายชัดๆ แม่ง ปากนี้ดีฉิบหาย สัดเรส!!

เรสและโตมอนจับฉลากขึ้นมาคนละอัน เป็นลูกบอลกลมหลากสี ด้านในนั้นจะมีเบอร์ติดอยู่

“เอาแบบนี้ เพื่อความสนุก ฉลากที่กูได้กูเอาให้มึง ฉลากที่มึงได้มึงเอาให้กู เป็นไง” โตมอนเอ่ยขึ้น เรสยักไหล่ ก่อนจะยื่นลูกบอลในมือส่งให้โตมอน เขารีบรับมันไปทันที ก่อนจะยื่นลูกบอลในมืออีกลูกให้เรส

“พวกเฮียทำอะไรกันอยู่ครับ ลูกค้ารอกันนานแล้วนะ เร็วๆ ครับ” เนม เร่งทั้งสองคนอีกครั้ง โตมอนและเรสเดินออกไปด้านหน้าเวที โชว์ลูกบอลในมือให้กับทุกคนดู หญิงสาวน้อยใหญ่ต่างส่งเสียงกรีดร้องดีใจ