2.อาชาพยศรัก

จากนั้น เขาก็ลงแรงหนักขึ้น พร้อมแทรกความใหญ่โตเข้าไป และทั้งที่เป็นเพียงแค่ปลายหัวหยัก เสียงร้องนางก็ดังชวนให้ตระหนก

“อ๊ะ... มันใหญ่เหลือเกิน”

นางไม่อยากใช้คำพูดนั้น แต่กัดฟันอดทนแล้ว ทว่าเหตุใด ถึงรู้สึกถึงความอึดอัดมากมาย ราวกับร่างกายอาจแตกเป็นเสี่ยงๆ

“อยากให้ข้า...หยุดมือหรือไม่”

คำพูดจากอีกฝ่าย ทำให้เหลียงม่านฉีกลัว หากนางปฏิเสธบุรุษรูปงาม ก็ไม่รู้ว่าชาตินี้จะได้ลิ้มรสชาติอันหอมหวานจากคนที่มองเพียงปราดเดียว ก็ล่วงรู้ว่าเขาสูงศักดิ์ ซึ่งอาจมาจากตระกูลใหญ่ หรือไม่คงมีเลือดเนื้อของคนในรั้วในวัง

“มิได้ หากท่านกระทำเช่นนั้น นับว่ารังเกียจคนชั้นต่ำอย่างผู้น้อย” นางเอ่ยและสานสบสายคมอันวามวามคู่นั้น

“ได้ อดทนเช่นนี้ นับว่าเป็นสตรีกล้าหาญ สมแล้วที่ข้าเรียกใช้” เขาเอ่ยจบจึงส่งเสียงเรียกผู้ติดตาม ยามนั้น กงกงรุ่นใหญ่ ก็รู้งานทันที เขาสั่งให้สาวใช้นางหนึ่งนำตลับขี้ผึ้งเข้ามา

เหลียงม่านฉีตกใจมิน้อย การที่เขากับนางอยู่ด้วยกันในห้องที่อบอวลด้วยแรงตัณหา ยังมีผู้อื่นรู้เห็น หรือเป็นไปว่า เขาคือคนชั้นสูง เป็นผู้ที่นางไม่ควรเกี่ยวข้อง!

แต่อดีตคณิกาเช่นนาง ใยจะเปิดปากถามไถ่สิ่งใดให้กระจ่างแจ้ง เพราะเมื่อขี้ผึ้งเนื้อดี ทั้งมีกลิ่นหอม ถูกชโลมลงบนกลีบสวาท เหลียงม่านฉีจึงถูกการล่อลวงจากบุรุษผู้นี้อีกครั้ง

“อาหารเจ้าข้ายกให้เป็นหนึ่งในใต้หล้า ส่วนเนื้อหวานฉ่ำ ปากข้าได้ชิมแล้ว นิ้วมือก็เพลินใจต่อความตอดรัดหลายหน แต่ขาที่สามยังไม่ได้ผ่านเข้าไปถึงความคับแน่นข้างใน คงต้องใช้เวลาสักพัก และหากทำให้ข้าพึงใจ ข้าจะเขียนบันทึก แล้วยกให้เจ้าเป็นสตรีที่คู่ควรแก่การพูดถึง ในยุคสมัยของฮ่องเต้ต้าเป่ย”

สิ่งที่ชายหนุ่มเอ่ย น่าละอายใจยิ่ง กระนั้นสตรีในแคว้นหลาง ก็มีให้กล่าวถึงเสมอ พวกนาง บ้างก็เป็นแม่ทัพ หรือหญิงที่เก่งด้านวาดภาพ กลอน ดนตรี ทว่ายังมีสตรีโฉมงามในหอนางโลมหลายชีวิตที่ถูกยกให้เป็นไซซีล่มเมือง และหากชื่อของเหลียงม่านฉี ถูกคนกล่าวขานในภายภาคหน้า ไม่ว่าด้วยฐานะใด จึงนับว่าเป็นเรื่องน่ายินดีมิน้อย

จากนั้น เขาก็สับสะโพกใส่ร่างกายอวบอิ่ม ซึ่งเป็นเวลาเกือบครึ่งชั่วยาม ที่เขามีแรงอึดอย่างมหาศาล และนางเกือบหวิดร้องไห้หลายครา ด้วยทั้งจุก เจ็บ แล้วยังอ่อนแรง นางส่งเสียงหวานออดอ้อน สลับการครางและขู่อยู่ตลอด ทั้งหมดนี้เพื่อรองรับแรงกระแทกกระทั้นจากอาชาแสนพยศของเขา

ชายหนุ่มรัวสะโพกถี่ยับ พร้อมโน้มลงไปกวาดลิ้นในโพรงปากของเหลี่ยงม่านฉี ซึ่งนางที่เงอะงะในตอนแรก หากพยายามเรียนรู้ พอเขาตวัดลิ้นรัดลิ้นเรียวรัวๆ นางจึงสนองตอบ เมื่อเขาดูด นางก็เลียนแบบ กระทั่งเขาส่งเสียงต่ำๆ อย่างสุขสม นางจึงสะท้านทั้งร่าง

เสร็จ...นางกำลังจะรู้สึกถึงความปลอดโปร่ง และโล่งสบาย ความซาบซ่านกำลังจะเกิดขึ้น

ฝ่ายเขาก็ใกล้ถึงฝั่งเช่นกัน ชายหนุ่มส่งแรงใส่ไม่ยั้ง จนเหลียงม่านฉีเผลอหวีดร้อง ด้วยความสยิว!

“คุณชาย ทะ ท่านจะเสร็จข้างในเช่นนั้นหรือ!”

เหลียงม่านฉี แอบกลัว ด้วยรู้ว่า หากบุรุษปล่อยของเหลวสีขาวข้นภายในร่างกายสตรี อาจทำให้ตั้งครรภ์ และเมื่ออีกฝ่ายดูอย่างไรคงไม่ใช่บุรุษที่พบหาได้ตามท้องถนน เขาอาจไม่ต้องการให้สตรีเช่นนาง มอบทายาทแก่เขาเป็นแน่!

“อย่าได้กังวล ข้าย่อมมีวิธีจัดการ” เขาเอ่ยย้ำ และความตั้งใจคือส่งทุกหยาดหยดเข้าสู่ร่างกายเหลียงม่านฉี

กระทั่งการหายใจเขาหนักหน่วง ร่างกายถ่ายความร้อนแผ่ขยาย พร้อมกันนั้น มือใหญ่ก็นวดเฟ้นหน้าอกนางอย่างเมามัน ความอุ่นซ่านที่เหลียงม่านฉี ไม่เคยได้รับมาก่อนพลันถูกเติมเต็มให้นางต้องอิ่มเอม

จวบจน คนตัวโตถอนกลางกายออกจากเรือนร่างงเหลียงม่านฉี หัวคิ้วเข้มๆ นั้นขมวดเข้าหากัน และเขาเอ่ยถามเสียงขรึม

“เมื่อครู่ ไฉนถึงไม่บอกข้าว่าเจ้ายังเป็นสตรีที่บริสุทธิ์!”

ยามนั้น เหลียงม่านฉี ลืมตามองคนที่ซ้อนตัวอยู่ด้านบนร่างนาง และหัวใจหญิงสาวเต้นไหวรุนแรง ด้วยไม่คาดคิดว่า อีกฝ่ายจะใส่ใจเรื่องดังกล่าว ถึงนางขึ้นชื่อว่าเคยอยู่ในสำนักโคมเขียวก็จริง ทั้งยังเป็นคณิกามาก่อน ทว่าเรื่องหลับนอนกับบุรุษ นางยังไม่เคยผ่านมือใคร?

“ผู้น้อย นึกว่ามาทำเพียงแค่อาหารให้คุณชาย ไม่คาดคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน...” เหลียงม่านฉีกล่าวตามความจริง แม้จะคิดอยู่ลึกๆ ว่าการเดินทางมายังเรือนบนภูเขาสูง นางอาจต้องมีเรื่องยุ่งยากอยู่สักหน่อย สุดท้าย มันเกิดขึ้นจริงๆ นางสูญเสียพรหมจรรย์ให้ชายผู้หล่อเหลา ซึ่งนางไม่รู้จักแม้แต่ชื่อแซ่ ทราบเพียงแต่ว่าถูกจ้างให้มาปรุงอาหาร ตามตำรับลับๆ ของนางที่มีชื่อเสียงเป็นอย่างมาก ซึ่งก่อนหน้านอกจากเหลียงม่านฉี จะทำให้บุรุษตายด้านกลับมาใช้ขาที่สามได้ นางยังทำให้สตรีวัยทองตั้งครรภ์มาแล้วหลายคน!