ตอนที่ 4 ตามหาสามี[4]
โจจื่อเสียนได้แต่ส่ายหน้า ท่าทางหวาดกลัวคล้ายจะร้องไห้
"อาหนิง พอเถิด พวกเราอาจเข้าผิดห้องก็ได้ เด็กคนนี้ท่าทางจะไม่รู้เรื่อง" เสียงใสราวกระดิ่งแก้วของเด็กสาวในชุดขาว ทำให้โจจื่อเสียนต้องแอบมองประเมินนางอีกครั้ง
"คุณหนูเจ้าคะ แต่เถ้าแก่ยืนยันแล้วว่านางอยู่ห้องนี้ ให้บ่าวลองค้นดูก่อนนะเจ้าคะ"
"ห้องนี้ใช่หรือไม่?" คนด้านในยังไม่ทันขยับ เสียงเล็กแหลมของสตรีก็ดังมาจากด้านนอกอีกครั้ง และท่าทางจะมีจุดมุ่งหมายเดียวกัน
ไม่นานก็มีเด็กสาวชุดแดงก้าวเข้ามาในห้อง
"โอ้ เย่าหลัน เจ้านี่ช่างมาไวเสียจริง"
"คุณหนูคือว่าที่คู่หมั้นของอ๋องน้อย จะปล่อยหญิงต่ำช้าที่ชอบแอบอ้างมาทำให้หนานเฟิงอ๋องเสียชื่อได้อย่างไร ต้องรีบมาจัดการเป็นธรรมดาอยู่แล้ว"
"หนอย! สาวใช้ชั้นต่ำอย่างเจ้ากล้าเอ่ยวาจากับข้าเชียวหรือ! แล้วอีกอย่างไม่รู้ว่าคุณหนูของพวกเจ้าไปได้ตำแหน่งว่าที่คู่หมั้นลมนี่มาจากไหนกัน"
"ฮ่า ๆ พูดได้ดี" เสียงสตรีที่ดังมาทางประตูทำให้หญิงสาวในห้องหยุดชะงัก ก่อนจะเห็นสาวงามก้าวเข้ามาเป็นคนที่ห้า
เทียนจวินรู้สึกเวียนหัวตาลาย นี่ถ้าเด็กสาวเหล่านี้เป็นสตรีของเขาคงได้จับตีก้นกันบ้างแล้ว ไม่รู้ว่ามหาเทพนั่นมีอะไรดี ไม่ว่าจะแดนสวรรค์หรือกระทั่งจุติลงมาแดนมนุษย์ก็ยังตกเป็นที่คลั่งไคล้ของเหล่าสาวงามไม่เคยเปลี่ยน ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห
"เรื่องนี้ผู้ใหญ่สองฝ่ายต่างรับรู้ ข้าจึงถือเป็นว่าที่คู่หมั้น แล้วพวกเจ้าเล่าเป็นตัวอะไร"
เห็นท่าทางเรียบร้อยสงบเสงี่ยม แต่เด็กสาวชุดขาวก็ร้ายกาจไม่ใช่เล่น แค่ประโยคเดียวก็ทำให้ใบหน้าของอีกสองคนเขียวคล้ำจนดูไม่ได้
"นี่เจ้า!!!"
"เย่าหลัน!!!"
แต่มันยังไม่จบเพียงเท่านี้ เพราะเริ่มมีหญิงสาวในวัยเดียวกันทยอยเข้ามาจนโรงเตี๊ยมแน่นขนัด แต่ละนางต่างเป็นคุณหนูมีชาติตระกูล ซ้ำขั้นพลังยังสูงเหมือนๆ กัน เรียกว่าหากเกิดปะทะกันขึ้นมา เมืองทั้งเมืองคงได้พินาศเป็นแน่
กว่าที่จูจูจะกลับมาถึง ก็หาทางเข้าไปด้านในไม่ได้แล้ว ก็เลยหาซื้อของกินเต็มไม้เต็มมือ ยืนกินอยู่ข้างทางมันเสียเลย ปล่อยให้ผู้เป็นนายรับผลกรรมจากแผนการของตัวเองไปผู้เดียว
วาจากระแนะกระแหนถากถางดังลั่นห้อง จนโจจื่อเสียนต้องยกมือขึ้นปิดหู ฝีปากแต่ละคนล้วนคมกริบ คิดไปถึงภาพที่เด็กสาวเหล่านี้เกิดรู้ว่าผู้ใดคือภรรยาของหนานเฟิ่งหวง ก็อดขนลุกขนชันไม่ได้
มหาเทพตัวดีเอ๊ย! แค้นเก่าแค้นใหม่ ข้าจะจดบัญชีเอาไว้ให้หมดเลยคอยดู! เทียนจวินยิ่งคิดก็ยิ่งแค้นใจ
