ตอนที่ 5 เส้นวิญญาณ[1]

ความวุ่นวายในเมืองขุยอัน ต้องเดือดร้อนถึงเจ้าเมืองมาจัดการด้วยตนเอง เพราะเด็กสาวแต่ละนางล้วนแล้วแต่มาจากตระกูลใหญ่ ซ้ำยังมีชื่อเสียงในอันดับต้นๆ รวมทั้งพลังอยู่ในขั้นสูง

อย่างสี่สาวงามจากวังเหมันต์ ศิษย์เอกปรมาจารย์โอสถ บุตรีนายพลห้าทัพ และองค์หญิงสิบสี่ เพียงแค่เด็กสาวเหล่านี้ เจ้าเมืองขุยอันก็ต้องยอมลงให้สองส่วนแล้ว

เจ้าเมืองขุยอันคิดอย่างกลัดกลุ้ม แอบดีใจลึกๆ ที่ตนเองไม่มีบุตรี มิเช่นนั้นก็คงจะมารวมอยู่ที่นี่ไม่ต่างกัน

หญิงงามกว่าค่อนดินแดนยังพากันหลั่งไหลเข้าเมืองมาไม่หยุด ไม่รู้ว่าจูจูทำงานได้ดีเกินไปหรือไม่ 

กว่าที่โจจื่อเสียนจะใช่ร่างเล็กจ้อยหลุดรอดออกมาจากดงสาวงาม ก็เล่นเอาเหงื่อตก ยังดีที่พวกนางไม่คิดลงมือ หากต้องมาตายด้วยแผนการของตัวเองคงเป็นที่ขบขันไปสามโลกเป็นแน่

หนานเฟิ่งหวง เจ้าตัวบัดซบ! 

ส่วนทางด้านจูจูยังนั่งกินขนมชมดูอยู่ข้างทางอย่างมีความสุข 

"ขนมพวกนั้นรสชาติดีมากหรือ?" 

เสียงทุ้มนุ่มดังขึ้นเหนือศีรษะแข่งกับเสียงจอแจของเด็กสาวทำให้จูจูต้องแหงนหน้าขึ้นมอง ดวงตาเล็กเรียวกะพริบถี่ๆ สองข้างแก้มอวบอูมเพราะยัดขนมไปเต็มปาก

มังกรขาว

ซือซานยกยิ้มขบขันกับท่าทางของคนตรงหน้า ด้วยตบะญาณอันสูงส่ง ทำให้สัตว์เทพอย่างพวกเขาไม่จำเป็นต้องกินต้องดื่ม แต่เจ้ามังกรตรงหน้านี้ นอกจากใช้ร่างจำแลงเป็นอิสตรีแล้ว ยังชอบกินชอบดื่ม ผิดแผกแต่งต่างจากเผ่าพันธุ์ 

ทั่วแดนสวรรค์ต่างรู้ว่ามังกรบรรพกาลสายเลือดบริสุทธิ์เหลือเพียงแค่สามตนเท่านั้น หนึ่งคือซือซานมังกรขาวของมหาเทพ และสองคือมังกรดำของจอมปีศาจที่อยู่ในดินแดนแห่งความตาย และตัวสุดท้ายคือมังกรวารีที่หายสาบสูญ 

ส่วนมังกรที่มีให้เห็นทั่วไปในแดนสวรรค์ต่างไม่ใช่สายเลือดบริสุทธิ์ เป็นเพียงสัตว์เทพธรรมดาเท่านั้น เจ้ามังกรน้อยตรงหน้า เหมือนจะยังเด็กอยู่มากจึงยังดูไม่ออกว่าสายเลือดบริสุทธิ์หรือไม่ ดูแล้วพึ่งอายุไม่กี่หมื่นปีเอง ถึงได้ทำอะไรประหลาดๆ เช่นนี้

"ข้าถาม เจ้ายังไม่ตอบเลย" เห็นอีกคนยังนั่งอึ้ง ซือซานจำต้องถามอีกครั้ง เลยได้เป็นขนมยื่นมาให้แทน 

"ให้ข้า?"

"อือๆ"