บทที่ 2 ตามหาเมีย (1)

บทที่ 2

ตามหาเมีย

ธเนศอกแทบระเบิดเมื่อกลับมาถึงบ้านแล้วเจอลูกสาวคนโปรดนั่งร้องไห้รออยู่ที่ห้องโถง ฝ่ายยุพาผู้เป็นภรรยาตามกฎหมายนั้นได้ถลันไปนั่งเคียงข้าง กอดไหล่อัญชลีพร้อมเช็ดน้ำตาให้

“ไอ้แจ็กซ์มันกล้าทำร้ายจิตใจลูกสาวกูขนาดนี้เชียวเหรอ” หนุ่มใหญ่โกรธจนแทบคลั่งหลังได้ฟังทุกเรื่องราวจากปากอัญชลี

“แต่ลูกไม่น่าทำอย่างนั้นเลยนะ รู้อยู่ว่าอาแจ็กซ์น่ากลัวแค่ไหน แถมยังปล่อยสองแม่ลูกให้เป็นอิสระอีก” ยุพาเสียงอ่อน

“ขอโทษค่ะคุณแม่ อัญคงคิดตื้นไปหน่อย เรื่องถึงบานปลายไปใหญ่โต คุณแจ็กซ์ขับไล่ไสส่งอัญยังกับหมูกับหมา อัญต้องเดินไปโบกแท็กซี่กลับ เพราะจะโทรให้คนที่บ้านไปรับก็กลัวจะรอนาน”

“แหม ชอบสาวบริสุทธิ์ เหอะ ตัวเองคงผ่านผู้หญิงมาเยอะแล้วยังแค่นต้องการซิงๆ อีก” ธเนศสบถ นี่ถ้าไม่ติดว่าเขาต้องการพึ่งพาเรื่องเงินจากตระกูลสเตนาร์ท เขาคงไม่รีรอที่จะแล่นไปชกหน้าอาแจ็กซ์สักครั้ง โทษฐานที่ทำให้ลูกสาวของเขาต้องเสียน้ำตา

“อัญอับอายจริงๆ ค่ะคุณพ่อ”

“ไว้พรุ่งนี้พ่อจะไปคุยกับพ่อแม่ของไอ้แจ็กซ์ อัญอย่าคิดมาก รีบเข้านอนได้แล้ว”

หญิงสาวพยักหน้า สูดน้ำมูกฟืดฟาด ลุกกลับเข้าห้องตัวเอง

หลังจากอยู่ตามลำพังสองสามีภรรยา หนุ่มใหญ่ก็เท้าสะเอวจ้องหน้ายุพาที่นั่งอยู่

“มีอะไรคะคุณเนศ”

“ทั้งอรทั้งมล ไม่อยู่แล้ว ทีนี้จะทำยังไง”

“ไม่เห็นต้องทำไงนี่คะ ปล่อยไปเถอะ จะไปได้สักกี่น้ำกันเชียว”

ธเนศถอนหายใจยาว “ผมเป็นห่วงอร อย่างน้อยอรก็เป็นสายเลือดของผม”

“รู้ได้ไงคะว่าเป็นลูกของคุณแน่ ส่ำสอนออกซะขนาดนั้น อาจเป็นลูกชู้ก็ได้ค่ะ ไม่เห็นอรจะหน้าตาเหมือนคุณเลยสักนิด”

ธเนศมีสีหน้าลังเล ยุพาจึงรีบเติมเชื้อเพลิง

“จำไม่ได้หรือคะว่าเมื่อสองสัปดาห์ก่อน มันจงใจเอาเห็ดพิษมาแกงให้คุณกิน”

“จำได้” เขาอึกอัก

“ความจริงน่าจะส่งมันเข้าคุกด้วยซ้ำ”

“ขังไว้ที่ห้องใต้ดิน มลน่าจะสำนึกผิดได้”

“เหอะ สำนึกผิดงั้นเหรอคะ” ยุพาแค่นเสียง

“ยังไงผมกับมลก็เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมานาน แต่ก็อย่างว่าแหละ เวลาเปลี่ยน ใจคนก็เปลี่ยนได้ ผมปวดหัว จะเข้านอนล่ะ คุณเองก็รีบไปอาบน้ำล้างเครื่องสำอางแล้วเข้านอนเถอะ พรุ่งนี้ยังมีอีกหลายเรื่องที่ต้องจัดการ” เขาตัดบทแล้วเดินหนีขึ้นชั้นสอง ปล่อยให้ภรรยาฮึดฮัดขัดใจอยู่ตามลำพัง

เช้าวันต่อมา

ธเนศเดินทางไปบ้านอาแจ็กซ์ตั้งแต่เช้าตรู่ เขาได้รับการต้อนรับที่ดีเช่นเคย แต่ทว่าบทสนทนากลับขัดอกขัดใจไม่เป็นไปตามที่ต้องการ

“ฉันต้องขอโทษคุณธเนศด้วยนะคะ” สาริน ซึ่งเป็นมารดาของอาแจ็กซ์ได้เอ่ยขึ้นด้วยท่าทางเกรงใจ “แจ็กซ์เขายังรักชีวิตโสด ไม่พร้อมจะแต่งงานกับใคร ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ค่ะ”

“ผมขอคุยกับคุณฮาเกนได้ไหมครับ” เขาขอคุยกับบิดาของอาแจ็กซ์ แต่ได้รับการปฏิเสธ

“ฮาเกนไปทำงานก่อนหน้าคุณจะมาแค่ไม่กี่นาทีเองค่ะ”

ธเนศได้แต่ถอนหายใจยาวด้วยความผิดหวัง อุตส่าห์มาตั้งแต่เช้า นึกว่าจะได้คุยกับฮาเกน แต่ก็ต้องผิดหวัง

“แล้วเรื่องแต่งงานของอาแจ็กซ์กับลูกสาวผม...? ”

“ยกเลิกนะคะ อาแจ็กซ์บอกว่าถ้าบังคับให้แต่ง เขาจะหนี ไม่ยอมเข้าร่วมพิธีแน่ๆ ค่ะ”

หนุ่มใหญ่สิ้นความอดทน เขาลุกพรวด ตะเบ็งเสียงโวยวาย

“ทำแบบนี้ได้ไง ลูกสาวผมเสียชื่อเสียงนะ”

“ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ค่ะ” สีหน้าของสารินยังคงเรียบเฉย “แต่คุณก็ควรตรองการกระทำของตัวให้ดีๆ ค่ะ คิดจะขายลูกกินหรือไงคะ นึกว่าฉันไม่รู้หรือไงว่าคุณกำลังจะหมดตัว ฉะนั้นช่วยเก็บกิริยาต่ำๆ ของคุณด้วย อย่าแสดงออกมาให้ฉันเห็นมากนัก”

ธเนศโกรธจนจมูกบานแต่ทำอะไรไม่ได้

“ตระกูลผมมีชื่อนะ”

“ก็รู้ค่ะว่าเป็นผู้ดีเก่า ถึงจะหมดตัว แต่ฉันพอจะอนุโลมให้ได้ เลยจะให้แต่งงานกับอาแจ็กซ์ แต่ในเมื่อลูกชายฉันยืนยันว่าไม่เอาลูกสาวคุณ แล้วจะให้ฉันทำยังไงล่ะคะ ปลูกเรือนตามใจผู้อยู่ ผูกอู่ตามใจผู้นอน สำนวนนี้ยังใช้ได้อยู่นะคะ”