บทที่ 1 ภรรยาสลับตัว (4)

อัญชลีหน้าซีด มือกำต้นหญ้าแน่น เธอนั่งพับเพียบอยู่บนพื้นดินที่มีต้นหญ้าขึ้นแซมประปราย หัวใจเต้นระทึกสั่นไหว เมื่อครู่เธอยังมีความสุขราวขึ้นสวรรค์ หากนาทีนี้กลับรู้สึกเหมือนโดนถีบตกลงนรก

กระนั้นเธอยังไม่วายปฏิเสธเป็นกระต่ายขาเดียว

“คุณแจ็กซ์เอาอะไรมาพูดคะ บ้านหลังนี้ก็มีแค่เราสองคน จะมีใครอื่นไปได้ยังไงกัน”

“อย่าตอแหล” เขากระแทกเสียง และนั่นก็ทำให้เธอสะดุ้ง หน้าหดเหลือสองนิ้ว

“คะ คะ คุณ คุณแจ็กซ์”

“คนที่นอนกับฉันมีกลิ่นกายเหมือนดอกแก้ว ไม่ใช่กลิ่นน้ำหอมฉุนจัดจนแสบจมูกอย่างเธอ”

เธอลอบกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคออย่างยากลำบาก ไม่คิดว่าเขาจะช่างสังเกตและฉลาดขนาดนี้

“ตอนคุณแจ็กซ์หลับ อัญฉีดน้ำหอมดับกลิ่นเหงื่อค่ะ” เธอยังคงพยายามแถ

“คิดว่าฉันเป็นควายหรือไง ไม่ใช่ก็คือไม่ใช่”

เธอกัดปากล่างแน่น ก่อนฮึดสู้ด้วยการหยัดกายลุกยืนแล้วเถียง “มีหลักฐานไหมล่ะคะ”

“ไม่มีหลักฐานแต่ใช้ความรู้สึกล้วนๆ เธอเรียกแทนตัวเองว่าฉัน แต่ตอนนี้เรียกอัญ กลิ่นตัวเธอเปลี่ยนไป ไซส์หน้าอกก็ผิดไปจากเดิม ตอนแรกหน้าอกเธอขนาดกะทัดรัดกำลังดี ตึงแน่นสมส่วน แต่นี่อะไร ใหญ่เทอะทะแถมย้วยยานเหมือนผ่านศึกหนักมาแล้ว”

หญิงสาวหน้าเสีย กำมือแน่น เหมือนลมหายใจจะสะดุดไปชั่วขณะหนึ่ง

“ฉันไม่เห็นว่าบ้านอื่นไฟจะดับ เปิดสว่างโร่ มีแค่บ้านนี้ที่ดับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะให้ช่างมาตรวจสอบเดี๋ยวก็ได้รู้กัน แต่ตอนนี้เธอกลับไปซะ”

“เอ๊ะ อยู่ดีๆ ก็มาไล่กัน เห็นอัญเป็นหมูหมากาไก่หรือไงคะ อัญมารอคุณแจ็กซ์ตั้งแต่เช้า รอให้คุณเลิกงานแล้วมาหาอัญที่นี่ แล้วนี่คือสิ่งที่คุณกล่าวหาอัญงั้นหรือคะ ไม่อยากแต่งงานกันก็บอกตรงๆ ไม่ใช่หาข้ออ้างมั่วๆ มากล่าวหากันให้อัญเสื่อมเสีย”

“ฉันไม่เคยกล่าวหาใครมั่วๆ ” ตาคู่คมหรี่ลง มือใหญ่ยื่นมากุมคอเรียวไว้ “เธอก็รู้ใช่ไหมว่าฉันไม่ชอบคนโกหก”

“แต่อัญไม่ได้โกหกนี่คะ” เธอยังยืนยันว่าตนบริสุทธิ์ใจ สองมือจับมือเขาที่กุมคอเธอไว้

“กลับไปบ้านเธอซะ รอให้ฉันตรวจสอบจนมั่นใจก่อนค่อยว่ากันอีกที” พูดพลางดึงมือออกจากคอเธอ ในขณะที่น้ำตาเริ่มอาบแก้มสาว ไม่รู้ว่ากลัวหรือตกใจกันแน่เพราะความรู้สึกมันปะปนกันจนแยกแทบไม่ออก

“ถ้าคุณพ่อรู้เรื่องนี้จะต้องไม่พอใจแน่”

“หัวหมอจังนะ พ่อเธอคือคนที่ใกล้จะล้มละลายเลยหวังจะเกาะตระกูลฉันใช่หรือเปล่า”

คำถามตรงไปตรงมานั้นทำให้เธอเสียหน้าไม่น้อย ปากอิ่มขบเม้มแน่น ก่อนบอกเสียงสะบัด

“อัญไม่มีรถ เพราะตอนมามีคนขับรถมาส่ง”

“จะกลับยังไงก็เรื่องของเธอสิ”

“อัญเป็นผู้หญิงนะคะ แล้วนี่ก็มืดแล้วด้วย”

“อย่าโวยวายให้มากนัก” สายตาคู่คมเหลือบมองใบหน้าที่แต่งแต้มเครื่องสำอางจนฉูดฉาด “เธอไม่ได้สำคัญมากจนฉันต้องไปรับไปส่ง ถ้าเธอคิดจะกลับจริงๆ ก็แค่โทรหาคนที่บ้านเธอก็ได้แล้วไม่ใช่หรือไง หรืออยากจะเดินกลับก็เรื่องของเธอ” พูดจบก็เดินกลับเข้าบ้าน ในขณะที่หญิงสาวกระทืบเท้าเร่า กรีดร้อง

“ไอ้คนใจดำ ใจร้าย ดีแต่หน้าตา แต่นิสัยบรมห่วย แย่ แย่ แย่ที่สุดเล้ย” รู้ว่าตะโกนไป เขาก็คงไม่ได้ยิน ร่างเพรียวทรุดลงนั่งกับพื้นดินอีกครั้ง ก่อนกอดเข่าก้มหน้าร้องไห้อย่างคนขวัญเสีย

น่ากลัว...น่ากลัวที่สุดผู้ชายคนนี้ !

ฝ่ายอาแจ็กซ์ เขากลับขึ้นห้องนอนเดิมที่ก่อนหน้านี้เคยมีบทรักที่เร่าร้อนเกิดขึ้น บ้านหลังนี้เขาซื้อไว้เพื่อทดลองใช้ชีวิตกับอัญชลี 15 วัน แต่พอเกิดปัญหาขึ้นมา ใจหนึ่งอยากกลับบ้านตัวเอง แต่อีกใจก็เหนื่อยล้าจากการทำงาน อยากพักผ่อน ไม่อยากต้องขับรถอีก

ชายหนุ่มใช้แขนซ้ายรองใต้ศีรษะต่างหมอน เหมือนจมูกยังมีกลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกแก้วติดอยู่ ยังจดจำถึงผิวอันเนียนนุ่ม และร่างกายอุ่นร้อนที่เขาได้สัมผัส

มือขวาปัดไปข้างกายและไปโดนบางอย่าง เขาเด้งกายลุกนั่ง หยิบโทรศัพท์มาเปิดโปรแกรมไฟฉายส่องดูสิ่งนั้น

มันคือนามบัตรพนักงานฝ่ายขายเสื้อผ้า มีรูปหน้าตรงขนาดเล็กติดอยู่ และชื่อ...นางสาวอรนิชา ใจภักดี