10 กลืนน้ำลายตัวเอง

“นารา”

“ค่ะ พี่กวาง”

“เย็นนี้ว่างไหม รีบไปไหนหรือเปล่า”

“ไม่ค่ะ พี่กวางมีงานเพิ่มเหรอคะ”

“นารารู้ข่าวหมอตะวันแล้วใช่ไหม เย็นนี้พี่กับพี่อั๋นจะไปงานสวดที่วัด ก็เลยอยากชวนนาราไปด้วย”

พลอยนารายิ้มออกครั้งแรกของวันนี้ เพราะเธออยากไปงามศพของเขามากแต่ไม่รู้จะไปยังไงจะไปในฐานะอะไร

“ขอบคุณนะคะพี่กวาง ที่ชวนนารา”

“คุณแม่ขา คุณครูฝากจดหมายมาให้คุณแม่ด้วยนะคะ” พิมพ์พิชาหยิบซองสีขาวออกมาจากกระเป๋านักเรียนให้กับมารดา ขณะที่กำลังนั่งทานซีเรียลกับนมก่อนไปโรงเรียน ในเช้าวันหนึ่ง

“เหรอคะ จดหมายอะไรเอ่ย”

พลอยนารารับจดหมายมาเปิดดู แล้วคิ้วสวยก็ขมวดจนติดกัน

“จดหมายอะไรเหรอคะคุณแม่”

“ไม่มีอะไรค่ะ แค่คุณครูแจ้งข่าวสารทั่วไปเท่านั้น” พลอยนาราอ่านข้อความในจดหมายซ้ำอีกครั้ง เธอลืมเรื่องนี้ไปสนิท เพราะหลายวันมานี้ชีวิตของเธอวุ่นวายเหลือเกิน

พลอยนาราส่งลูกเข้าเรียนแล้วก็มายังตู้ ATM เพื่อกดเงินไปจ่ายค่าเทอมให้กับลูกสาวจากจดหมายแจ้ง ทางโรงเรียนมีเวลาให้ผู้ปกครองจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยหลังจากได้รับจดหมาย 15 วัน

เหมือนฟ้าถล่มตรงหน้าเมื่อเธอไม่สามารถกดเงินออกมาได้บัญชีของเธอถูกระงับ ซึ่งบัญชีนี้พ่อของพิมพ์พิชาเป็นชื่อเจ้าของบัญชี พลอยนาราไม่เคยกดเงินในนั้นออกมาเก็บไว้ที่อื่นเพราะอยากให้เป็นทุนการศึกษาของลูกสาว ไม่คิดเลยว่าบัญชีจะถูกระงับ

แม้รู้ว่ายังไงวันนี้ก็ต้องมาถึง แต่ไม่คิดว่ามันจะเร็วถึงเพียงนี้ทุกอย่างมันเข้ามาอย่างไม่ทันตั้งตัว เงินจำนวนมากที่เคยได้รับทุกเดือนจากนี้จะไม่มีอีกแล้ว เงินเดือนของตัวเองคงพอแค่ค่ากินค่าอยู่เท่านั้น ส่วนค่าเทอมและเงินที่จะต้องคืนให้กับเจ้านายคงต้องหาทำงานอื่นเพิ่ม

เงินเกือบสามหมื่นเธอจะไปหาที่ไหนได้ภายในเวลา 15 วัน ในเมื่อความจำเป็นมันบีบบังคับถึงขั้นนี้ พลอยนาราคงต้องกลืนน้ำลายตัวเอง

ห้องประธานบริษัท

“กฎของคุณมีอะไรบ้างคะ ถ้าไม่ยากฉันยินดีรับงานนี้” หญิงสาวถาม ตอนนี้เธอเผชิญหน้ากับชายหนุ่ม ผู้ชายคนนี้เจ๊เพ็ญบอกว่าเขาเป็นเสี่ยกระเป๋าหนัก ยอมจ่ายเงินเพื่อแลกกับความสุขบนเตียง

“ผมจะบอกก็ต่อเมื่อคุณรับงานของผม”

เรื่องกฎเหล็กของเขา เธอก็พอรู้มาบ้าง เพียงแต่อยากได้ยินจากปากของคนตรงหน้ามากกว่าได้ยินจากคนอื่น

“ถ้าฉันไม่รับล่ะคะ”

“ผมไม่เคยบังคับใครนะ”

“ฉันคงไม่กล้ารับงานนี้ ตราบใดที่ฉันยังไม่รู้กฎ”

“ถ้าไม่รับก็กลับไปได้ ผมไม่อยากเสียเวลา แต่บอกก่อนว่าถ้าออกไปแล้วคุณจะไม่ได้กลับเข้ามาอีก เวลาไม่กี่วันคุณคงหาเงินมากอย่างนั้นไม่ได้หรอก”

“คุณรู้?”

“ใช่ ผมไม่เคยนอนกับใครโดยไม่สืบประวัติหรอกนะ”

“ถ้าอย่างนั้น คุณก็คงรู้ว่าฉันมีลูกแล้ว”

“นั่นเป็นเรื่องดี เพราะมันหมายถึงคุณมีประสบการณ์มาแล้ว”

“ฉันนึกว่าคุณชอบผู้หญิงบริสุทธิ์เสียอีก”

“ผมจ่ายเงินเพื่อซื้อความสุข ผู้หญิงเวอร์จิ้นพวกนั้นจะเอาประสบการณ์จากไหนมากันล่ะ จริงไหม” เขาถามหญิงสาว

“มันก็จริงนะคะ”

“ผมต้องเข้าประชุม ถ้าคุณตัดสินใจได้แล้วก็ให้บอกภูวิศ เขาจะจัดการทุกอย่างแทนผม”

หญิงสาวเดินออกมาจากห้องของชายหนุ่มด้วยใบหน้าเครียด เธอคิดไม่ตกว่าจะรับงานของเขาหรือเปล่า เงินค่าจ้างที่เขาเสนอมากถึงหนึ่งแสนบาท ภายในเวลาไม่กี่วันนี้เธอจะหาเงินจำนวนมากอย่างนั้นได้ที่ไหน แต่ติดอยู่เรื่องเดียว เธอกลัวว่าถ้าเขารู้ทีหลังแล้วจะเรียกเงินคืน

“ตัดสินใจได้หรือยังครับ คุณเป็นคนแรกที่เจ้านายผมจ่ายเยอะขนาดนี้” ภูวิศบอกหญิงสาวที่นั่งอยู่หน้าห้องเจ้านายอยู่เป็นนาน

“ฉันต้องทำงานนานแค่ไหนคะ”

“1 แสนบาทสำหรับงาน 1 สัปดาห์ ถ้าคุณวินพอใจก็อาจจะเรียกใช้อีก แต่เธอก็จะได้เงินเพิ่ม”

“เพิ่มขึ้นเท่าไหร่”

“มันอยู่ที่คุณ ว่าอยากได้เท่าไหร่ เพราะเจ้านายของผมเป็นพวกเบื่อง่าย ผมเลยไม่แน่ใจเรื่องจำนวนเงิน”

“ถ้าฉันรับงานนี้ จะได้เงินตอนไหนคะ”

“หลังทราบผลการตรวจเลือด” เพราะหนึ่งในกฎของวายุคือผู้หญิงทุกคน ที่ชายหนุ่มจะนอนด้วยต้องตรวจเลือดเพื่อหาโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์

“แล้วจะให้เริ่มงานตอนไหนคะ” เธออยากรู้เพราะจะได้มีเวลาเตรียมตัว

“เรื่องนี้คุณต้องคุยกับหมอ เพราะต้องฉีดยาคุมกำเนิด”

นั่นคือกฎอีกข้อของชายหนุ่ม ผู้หญิงทุกคนต้องฉีดยาคุมกำเนิดก่อนที่จะขึ้นเตียงกับเขา แม้จะใช้ถุงยางอนามัยได้ แต่วายุก็ไม่อยากพลาดทำผู้หญิงท้อง ชายหนุ่มยังไม่พร้อมที่จะรับผิดชอบชีวิตใคร

“มีกฎข้อไหนอีกบ้างที่ฉันต้องรู้” ในเมื่อตกลงรับงานแล้วเธอก็ต้องรู้กฎทุกข้อของเขา

ภูวิศบอกกฎเพิ่ม 2 ข้อ คือระหว่างนี้ห้ามมีอะไรกับคนอื่น ข้อนี้เธอทำได้ไม่มีปัญหา ข้อสุดท้ายคือผู้หญิงของเขาต้องไม่ใช่สาวบริสุทธิ์

“ผมคิดว่ากฎทุกข้อไม่ได้ยากจนเกินไปใช่ไหมครับ”

“ไม่ค่ะ ฉันคิดว่าทุกข้อฉันทำได้”

“คุณพร้อมเมื่อไหรก็บอกผมนะครับ ผมจะพาคุณไปตรวจเลือด”

“ไปตอนนี้เลยก็ได้ค่ะ ฉันพร้อม” เธออยากรีบจบงาน

“คุณคงรีบใช้เงินมากสินะครับ”

“ค่ะ” พลอยนาราตอบอย่างไม่อาย

จากนั้นอีก 1 วันพลอยนาราก็ได้รับเงินค่าจ้างจำนวน ห้าหมื่นบาท หญิงสาวรีบเอาไปชำระค่าเทอมให้กับลูกสาว และคืนให้กับเจ้านาย แต่พลอยนาราไม่ได้ใช้เงินคืนเจ้านายทั้งหมดทีเดียวเพราะกลัวจะถูกสงสัยว่าไปเอาเงินจำนวนมากมาจากไหน

“ยายทิพย์คะ นาราต้องไปทำงานต่างจังหวัดสัก 2 วันนะคะ กลางคืนคงต้องรบกวนฝากให้น้องพราวนอนกับยายทิพย์ได้ไหมคะ” หญิงสาวเกรงใจแต่ก็ไม่รู้จะให้ลูกสาวไปอยู่กับใครที่ไหน

“ไม่มีปัญหาเลย หนูไปทำงานให้สบายใจเถอะ เรื่องน้องพราวไม่ต้องห่วงนะ ยายกับตาจะช่วยกันดูแลให้”

“ขอบคุณนะคะยายทิพย์ ถ้านาราไม่มีตากับยาย ก็ไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง”

ตั้งแต่คลอดพิมพ์พิชา เธอก็มีคุณตากับคุณยายข้างบ้านคอยช่วยเหลือมาตลอด หญิงสาวนับถือท่านทั้งสองเหมือนกับญาติผู้ใหญ่

พรุ่งนี้ก็ถึงเวลาที่พลอยนาราจะต้องไปทำงานแล้ว วายุบอกว่าจะส่งคนมารับเธอที่บ้าน แต่พลอยนาราไม่อยากให้ยายสายทิพย์เห็นว่ามีคนมารับ หญิงสาวเลยบอกให้คนขับรถของเขาจอดรอที่หน้าปากซอย

เรื่องงานพิเศษนี้ มีเพียงเธอคนเดียวเท่านั้นที่รู้ เพราะไม่อยากให้เรื่องน่าอายนี้รู้ถึงหูคนอื่น พลอยนาราคิดว่าจะรับงานนี้เพียงงานเดียวเท่านั้น

พลอยนาราไปส่งลูกสาวที่บ้านยายทิพย์แล้วเธอก็กลับมาเก็บเสื้อผ้า ครั้งนี้วายุบอกว่าเธอต้องไปค้างที่คอนโดฯของเขาอย่างน้อยก็ 2 คืน แล้วหลังจากนั้นจึงจะตัดสินใจว่าจะเรียกใช้บริการเธออีกหรือเปล่า

เขาย้ำว่าถ้าเธอทำให้เขาประทับใจเขาจะเงินโบนัสให้เธอ แต่ถ้าตรงกันข้าม เธออาจจะไม่ได้รับเงินค่าจ้างที่เหลืออีก 5 หมื่น พลอยนาราคิดว่าไหนๆ เธอก็ต้องนอนกับเขาแล้ว เธอต้องทำให้เต็มที่ เพราะเงินมันสำคัญกว่าศักดิ์ศรีซึ่งเธอเองก็ไม่เคยมีอยู่แล้ว

หลายวันที่ผ่านมาเธอท่องไปในโลกอินเทอร์เน็ต ข้อมูลทุกอย่างเธอทั้งอ่าน ทั้งดู จนแทบจะไปเป็นนางเอกหนัง AV ได้เลยทีเดียว หญิงสาวมั่นใจว่าวายุจะต้องพอใจและเงินอีกครึ่งหนึ่งที่เหลือรวมถึงเงินโบนัสจะต้องเป็นของเธอ