11 สั่นสู้

ภูวิศส่งคีย์การ์ดให้กับพลอยนารา เมื่อรถจอดสนิทหน้าคอนโดมิเนียมหรูย่านใจกลางเมือง

คอนโดฯ แห่งนี้วายุอาศัยอยู่คนเดียว ส่วนพ่อแม่และพี่สาวพักอยู่ที่บ้านอีกหลังไม่ไกลจากที่นี่มากนัก แต่ก่อนเขามักพาผู้หญิงมาค้างอยู่บ่อยๆ แต่หลังจากพี่ชายประสบอุบัติเหตุวายุก็ทำงานหนักมากขึ้น ความคาดหวังของครอบครัวว่าเขาจะแต่งงานกับผู้หญิงที่เหมาะสม ทำให้วายุต้องระมัดระวังตัว และยังไม่คบหาผู้หญิงคนไหนอย่างจริงจังสักคน

พลอยนาราเป็นผู้หญิงคนแรกในรอบสามเดือนที่วายุสนใจและอยากนอนด้วย เพียงแค่เห็นครั้งแรกก็รู้สึกสนใจ ชายหนุ่มแทบจะทนรอให้ถึงวันนี้ไม่ไหว

ตลอดทั้งวันวายุแทบไม่มีสมาธิทำงาน ใจเขาอยากกลับไปที่คอนโดฯ แต่ติดที่ต้องประชุม กว่าจะทุกอย่างจะเรียบร้อยก็เกือบจะสองทุ่ม

พลอยนารามาถึงคอนโดฯ ตั้งแต่หัวค่ำ หญิงสาวอาบน้ำแต่งตัวด้วยชุดที่เขาเตรียมไว้ เธอรอการกลับมาของนายจ้างด้วยความตื่นเต้น ไม่รู้ว่าเวลาอยู่บนเตียงวายุจะเป็นแบบไหน จะเย็นชาเหมือนภายนอกที่เห็นหรือจะป่าเถื่อนอย่างคลิปที่เธอเคยดู แต่ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน พลอยนาราก็คิดว่าตัวเองจะต้องผ่านวันนี้ไปให้ได้

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

เสียงเคาะประตูทำให้คนที่กำลังคิดอะไรอยู่เพลินๆ ต้องสะดุ้ง เขาคงกลับมาแล้ว พลอยนาราเดินไปเปิดประตูต้อนรับ

“สวัสดีค่ะ”

“อืม” ชายหนุ่มสีหน้าเรียบเฉย แต่แววตาของเขานั้นดูเจ้าเล่ห์จนเธอเริ่มกังวล คำพูดที่เตรียมไว้ปลิวหายไปในอากาศ

เธอเดินไปหยิบน้ำในตู้เย็น ก่อนจะกลับมายื่นให้ผู้ชายตัวโตที่นั่งเอกเขนกอยู่บนโซฟาตัวใหญ่กลางห้องรับแขก

“คุณวายุจะอาบน้ำก่อนไหมคะ”

“ทำไม จะถ่วงเวลาเหรอ”

“เปล่าค่ะ ฉันแค่คิดว่าคุณกลับมาเหนื่อยๆ คงอยากอาบน้ำให้สดชื่น”

“อืม” เขาเองก็รู้สึกเหนียวตัว อีกอย่างคืนนี้เขาก็มีเวลาสนุกกับเธอทั้งคืน

วายุพยายามไม่มองหน้าหญิงสาว เพราะกลัวตัวเองจะเผลอแสดงความต้องการที่มีอยู่แทบล้นอกของตัวเองออกไป

“คุณชื่ออะไรนะ” เขาแกล้งถามทั้งๆ ที่สืบข้อมูลเธอมาจนครบ

“พลอยนาราค่ะ”

“ชื่อเพราะดี คุณคงรู้ชื่อผมแล้ว”

“ค่ะ คุณวายุ”

“เรียกผมวินก็ได้” ในเมื่อจะนอนร่วมเตียงกันแล้วเขาก็อยากให้สนิทกันไว้

“ค่ะคุณวิน ฉันไปเตรียมน้ำอุ่นนะคะ” พลอยนาราพยายามเอาใจเขาอย่างที่สุด

วายุใช้เวลาอาบน้ำเพียงไม่นาน พอออกจากห้องน้ำก็เห็นพลอยนารากำลังเตรียมเครื่องดื่ม คงเป็นภูวิศที่บอกว่าเขาชอบดื่ม แต่มันไม่ใช่คืนนี้

“ถ่วงเวลาพอหรือยัง” เสียงเข้มถามขึ้น

“หมายถึงอะไรคะคุณวิน อื้อ”

อยู่ๆ เขาก็คว้าเธอเข้าไปจูบโดยที่หญิงสาวไม่ทันตั้งตัวเลยสักนิด

ริมฝีปากร้อนบดขยี้เรียวปากบาง อย่างแนบชิด ก่อนมือหนาจะบีบคางมนเบาๆ เพื่อให้พลอยนาราเปิดเรียวปาก เปิดโอกาสให้เขาส่งลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากของเธอได้อย่างสะดวก เพียงแค่ลิ้นสัมผัสลิ้นเล็ก หญิงสาวก็สั่นไปทั้งตัว เขาหยอกล้อกับลิ้นของเธออย่างช่ำชอง พลอยนาราแทบจะหลอมละลายไปกับรสจูบที่เขามอบให้

ท่อนแขนเรียวเล็กคล้องไปบนลำคอของชายหนุ่ม เธอเรียนรู้ที่จะส่งลิ้นของเธอเข้าไปในโพรงปากของเขา เสียงของวายุครางต่ำในลำคออย่างพอใจ

แม้ตอนแรกดูเหมือนเธอจะไม่ประสา แต่เพียงไม่กี่เสี้ยววินาที คนตัวเล็กก็ตอบสนองเขาได้อย่างไม่น่าเชื่อ

ตอนนี้ความชำนาญของวายุกำลังทำให้เธอละลายไปในอ้อมกอด หญิงสาวเกาะลำคอเขาแน่น ร่างกายทั้งสองแนบชิดจนไม่มีช่องว่าง

พลอยนาราพยายามผลักให้เขาออกเพราะเธอกำลังจะขาดอากาศหายใจ

“ใช้ได้นี่” วายุชม

พอได้คำชมเธอก็รู้ว่าตัวเองมาถูกทางแล้ว ครั้งนี้หญิงสาวจึงเป็นฝ่ายเริ่มจูบเขาก่อน มือเล็กสอดเข้าไปในสาบเสื้อคลุมอาบน้ำ ลูบไล้ไปตามลำตัวของชายหนุ่มอย่างหลงใหล

“แบบนี้สิ ถึงถูกใจผม” วายุรู้สึกร้อนรุ่มไปทั่วทั้งกาย เมื่อมือเล็กของเธอยังคงวนเวียนอยู่ตรงหน้าอกแกร่ง ลากไล้มายังหน้าท้องที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม

“อ่า นารา คุณทำให้ผมคลั่ง”

“นั่งลงนะคะ ฉันจะทำให้คุณมีความสุข” พลอยนาราทำตามคลิปโป๊ที่เธอดูมาไม่รู้กี่สิบรอบ

เธอผลักให้เขานั่งบนโซฟา ก่อนจะขึ้นไปนั่งอยู่บนตักของเขา ปากเล็กเริ่มจูบอีกครั้ง แม้ยังไม่ชำนาญแต่วายุนั้นพอใจเป็นอย่างมาก

ชายหนุ่มถอดเสื้อคลุมของตัวเองออกเพราะรู้สึกว่ามันช่างเกะกะเหลือเกิน

“ใช้ปากให้ผมหน่อย” เขาออกคำสั่ง อยากจะรู้ว่าปากของเธอเวลาครอบครองความเป็นชายของเขามันจะรู้สึกดีแค่ไหน

พลอยนาราลงมาคุกเข่าตรงหน้า สายตาเธอมองความเป็นชายของเขาแล้วแทบอยากจะกรี๊ดเพราะมันไม่เหมือนที่เธอเคยเห็น

“ทำไม ไม่เคยเหรอ”

“เปล่าค่ะ”

“แล้วทำไมถึงได้ตัวสั่น”

“ก็มันใหญ่กว่าที่เคยเห็น แล้วนี่ก็เป็นครั้งแรกของคุณกับฉัน”

ใช้เธอเคยเห็นมาเยอะ แต่มันไม่ใหญ่และดูน่ากลัวอย่างนี้ แล้วมันจะเข้าไปอยู่ในตัวเธอได้ยังไง

ความเป็นชายของเขามันตั้งตระหง่าน เส้นเลือดรอบๆ ปูดโปน

“มันใหญ่ได้อีก แล้วเธอก็มีหน้าที่ทำให้มันเล็ก”

“ฉันรู้” พลอยนารามือไม้สั่น ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหน แต่พอคิดถึงจำนวนเงินเธอก็สลัดความกลัวทั้งหมดทิ้งไป

มือเล็กเอื้อมไปจับความแข็งขืน ก่อนจะรูดขึ้นลงช้าๆ อย่างที่เคยเห็น

เสียงของวายุบ่งบอกว่าเขาพอใจ เมื่อเห็นท่าทางของเขากำลังมีความสุข พลอยนาราสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ก่อนจะค่อยๆ แตะริมฝีปากลงบนส่วนหัวที่แดงคล้ำกว่าส่วนอื่น

“อ่าห์..” วายุพิงศีรษะกับโซฟา หลับตาผ่อนคลาย

ไม่ต้องให้เขาบอก เธอลากลิ้นเล็กไปรอบๆ ความเป็นชาย มือรูดลงเล็กน้อย แล้วส่งความแข็งร้อนเข้าไปในอุ้งปาก

“อ่า นารา” เสียงวายุเรียกชื่อเธอด้วยเสียงแหบพร่า ร่างกายเขาสั่นสะท้าน ผิวขาวของเขาแดงจัดเพราะเลือดในกายสูบฉีดอย่างเต็มที่

พลอยนาราเร่งจังหวะเธออยากให้เขาได้ปลดปล่อยในปากของเธอตอนนี้ ยังดีกว่าให้เขาเข้าไปในร่างกายของตัวเอง

วายุกำลังจะตะบะแตก เพราะปากและลิ้นของหญิงสาว เขาต้องอดกลั้นอย่างที่สุด ความต้องการของเขาคือปลดปล่อยในกายของเธอเท่านั้น

“นารา ผมรู้คุณคิดอะไรอยู่”

พลอยนาราหยุดชะงัก

“ผมไม่ได้จ้างคุณทำแค่นี้หรอกนะ”

พูดจบเขาก็อุ้มเธอเข้าไปในห้องนอนทันที

พลอยนาราใจเต้นแรงเมื่อหลังสัมผัสกับที่นอนนุ่ม วายุคร่อมอยู่เหนือร่าง ใบหน้าอยู่ห่างกันเพียงนิด

“ตื่นเต้นเหรอ ทำเหมือนไม่เคย”

“เคยสิ แต่มันก็ตื่นเต้นทุกครั้งนั่นแหละ” หญิงสาวเถียงทันควัน

“หึ หึ” เสียงเขาหัวเราะ ก่อนปากร้อนนะจูบเธออย่างหิวกระหาย เขาทวีความร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ พลอยนาราตอบสนองชายหนุ่มอย่างที่เขาทำ สติของหญิงสาวพร่าเลือนไปทีละนิดเพียงแค่เขาจูบ

ชายหนุ่มจูบเนิ่นนานจนพอใจ ก่อนจะลากไล้ลิ้นร้อนไปตามซอกคอขาวเนียน ขบเม้มแสดงความเป็นเจ้าของ ไม่เว้นแม้กระทั่งเนินอกอิ่ม

“ซ่อนรูปเหมือนกันนะ” เขาพอใจกับความเต่งตึงตรงหน้า มือใหญ่กอบกุม บีบเคล้น แม้มีเนื้อผ้าขวางกันแต่ความร้อนจากมือใหญ่ทำให้เธอรู้สึกเสียวสะท้าน

“คุณวิน”

เธอเรียกเขาแผ่วเบา เมื่อเขาบีบแรงขึ้น จากนั้นก็ถอดชุดของเธอออกอย่างรวดเร็ว มือเล็กของพลอยนารารีบปิดเนินเนื้อสามเหลี่ยม ไรขนบางเบาเพียงนิดทำให้เขาลอบกลืนน้ำลาย

“นารา คุณสายมากนะ สวยไปทั้งตัว จะปิดทำไม”

“คุณวินค่ะ ขอร้องอย่ามองตรงนั้นนะคะ”

ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ มือใหญ่คว้าข้อมือเล็กออก แล้วรอยแผลเป็นยาวเกือบ 10 ซม.ก็ปรากฏแก่สายตา

“ไปโดนอะไรมา” เขาถามอย่างแผ่วเบา ตาจ้องเขม็ง

“ผ่าคลอด อย่ามองได้ไหมคะ” เสียงเธอร้องขอ

“ไม่ต้องอาย ผมว่าแผลเป็นทำคุณเซ็กซี่ขึ้นนะรู้ตัวไหม”

คำพูดของเขาทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นมาก หญิงสาวไม่เคยให้ใครเห็นแผลจากการผ่าตัดนี้มาก่อน วายุเป็นคนแรกที่ได้เห็น

“คุณไม่รังเกียจ”

“อือ ผมก็เคยบอกแล้วว่าผมน่ะ ชอบคนมีประสบการณ์”

วายุมองรูปร่างพลอยนาราด้วยความพอใจ เรือนร่างของหญิงสาวมีส่วนเว้าส่วนโค้ง เอวคอดกิ่ว สะโพกผาย หน้าอกขนาดใหญ่กว่าที่เขาเคยจินตนาการไว้ แม้จะมีลูกมาแล้วแต่ทุกอย่างบนตัวเธอนั้นยังคงสวยงาม

เมื่อมองสินค้าจนพอใจแล้ว วายุก็ลงมือตรวจสอบอีกครั้ง เขาจุมพิตเธอแผ่วเบา ลิ้นร้อนละเลียดชิมความหวานไปตามริมฝีปากเล็ก สัมผัสนุ่มนวลของชายหนุ่มทำให้พลอยนาราหวามไหว หญิงสาวเผลอเปิดปากให้ลิ้นร้อนเข้าไปความหาความหวานอย่างย่ามใจ

การตอบสนองของพลอยนาราทำให้ความปรารถนาของชายหนุ่มลุกโชน

มือหนาสัมผัสไปทั้งกายขาวเนียน ขณะที่จูบทวีความเร่าร้อนมากขึ้นเรื่อยๆ พลอยนาราสั่นสะท้านกับทุกสัมผัสอันเร่าร้อนของเขา

“อื้อ” เสียงหวานครางประท้วงเมื่อนิ้วสะกิดไปบนยอดปทุมถันทั้งสองข้าง

วายุถอนจูบออกอย่างเสียดาย จากนั้นเปลี่ยนเป้าหมายเป็นเต้าคู่งามที่เม็ดทับทิมบนยอดแข็งชูชัน ล่อตาล่อใจให้เขาอยากดูดกิน

“อ๊ะ!”

พอลยนาราสะดุ้งสุดตัว เมื่อความร้อนชื้นสัมผัสยอดเต้างาม

ปากร้ายของเขากอบกุมไปยังยอดปทุมถันอย่างหื่นกระหาย บีบเคล้น ส่งเข้าปากร้อน ลิ้นหนาก็ตวัดเลียขึ้นลง อีกมือก็บีบแรงจนขึ้นรอยแดงไปทั่ว

“คุณวิน”

เธอรู้สึกปั่นป่วนไปทั่วท้องน้อยเมื่อเขาดูดแรงจนแก้มตอบ หญิงสาวต้องหายใจเข้าทางปากเพราะความเสียวที่มันถาโถม

วายุไม่อาจหักห้ามอารมณ์ดิบเถื่อนของตัวเองได้เลยสักนิด เขาทั้งดูดทั้งกัด จนหญิงสาวระบบไปทั้งสองเต้า

คลื่นความร้อนลามเลียไปทั่วทั้งกาย พลอยนารากัดปากตัวเองแน่น กลัวว่าจะส่งเสียงเล็ดลอดออกไปให้เขาได้ยิน

“นารา ตัวคุณหอมหวานมาก” วายุไม่เคยรู้สึกพอใจกับผู้หญิงคนไหนแบบนี้มาก่อน

ชายหนุ่มจูบเธออีกครั้ง ขณะมือใหญ่เลื่อนลงไปกลางกายสาว สัมผัสลากผ่านเนินเนื้อ

“อื้อ อย่าค่ะ” พลอยนาราพยายามถอยหนี

วายุชะงักมือไปนิด แต่ไม่ใช่เพราะเธอห้ามแต่เพราะอยากมองกลีบกุหลาบของเธอกว่ามันจะสวยงามถูกใจเขาหรือเปล่า

ชายหนุ่มถอยลงนั่งที่ปลายเตียง มือใหญ่ดันเขาทั้งสองข้างให้แยกจากกัน

กลีบกุหลาบสีชมพูระเรื่อตอนนี้ปิดสนิทเหมือนไม่เคยมีใครล่วงล้ำ

“ผมไม่อยากจะเชื่อว่าคุณมีลูกแล้ว มันยังสวยอยู่เลยนะนารา”

“คุณวินอย่ามองแบบนั้นได้ไหม”

“สวยดีออก”

“แต่ฉันอาย”

“ผมไม่เห็นอาย”

“คุณวิน” เธอไม่รู้จะเอาคำไหนมาต่อว่าเขา

ชายหนุ่มมองจนพอใจแล้ว มือใหญ่ก็เอื้อมไปสัมผัสอย่างแผ่วเบา