ตอนที่ : 11 ตัดขาดพ่อลูก 5

“ โอ๋ ๆ น้าไม่ได้ว่าน้องวินนะครับโอ๋ ๆ ไม่ร้อง ๆ” เจนเนตรรีบใช้ฝ่ามือข้างหนึ่งตบเบา ๆ ตรงอกของน้องวินเป็นการปลอบ สักพักหนึ่งเสียงร้องไห้ก็หยุดลง และเจ้าตัวก็หลับต่อไปเหมือนเดิม

“หยุดร้องสักที” เจนเนตรเอ่ยเบา ๆ อย่างโล่งอก ตามด้วยรอยยิ้มแสนอ่อนโยน ยามมองไปยังเจ้าตัวน้อยที่หลับปุ๋ยไปแล้ว

เจนเนตรหันกลับมานั่งที่เดิม ปรายตามองไปทางคนขับเล็กน้อย เห็นเขายักไหล่ขึ้นประหนึ่งทำสัญญาสงบศึกกันก่อน หญิงสาวได้แต่กลอกตาใส่เขาอย่างเหน็ดเหนื่อยในใจ ก่อนจะผุดรอยยิ้มนิด ๆ ขึ้นมาอย่างเสียไม่ได้ เพราะเสียงร้องไห้ของเจ้าตัวน้อย ทำให้เธอกับเขาต้องหยุดทะเลาะกันไปโดยปริยาย

‘มีประโยชน์เหมือนกันนะน้องวิน อยากเตือนสติน้ากับพ่อใช่ไหมลูก’

สักพักใหญ่ ๆ รถก็แล่นเข้ามาจอดภายในลานจอดรถของห้างสรรพสินค้า เจนเนตรกางรถเข็นเด็กแล้วอุ้มน้องวินลงมานอน น้องวินงอแงเพราะยังนอนไม่เต็มอิ่ม หญิงสาวเลยนำขวดนมจ่อป้อนเข้าที่ปากให้ ทำให้เสียงร้องไห้เมื่อครู่เงียบลง เจ้าตัวน้อยนอนหลับต่อไป พร้อมกับปากที่ยังดูดขวดนมอยู่

“หลับยังดูดนมได้ เด็กนี่นะ” นักรบมองลูกชายแล้วยิ้มออกมานิด ๆ เขาไม่ค่อยได้เห็นเด็กนอนหลับไปพร้อมกับการดูดนมแบบนี้

“ขอแค่มีนมเข้าปากก็หยุดทุกอย่างได้ เด็กก็แบบนี้แหละค่ะ” เจนเนตรยิ้มให้กับเจ้าตัวน้อยที่แสนน่ารักน่าชังของตนเอง แล้วทั้งคู่ก็พากันเดินเข้าประตูห้างสรรพสินค้าไป

“ซื้อไปให้พอนะซอ พี่ไม่ได้เข้าเมืองบ่อย ๆ” เขาบอกหญิงสาวที่มือข้างหนึ่งเข็นรถเข็นลูกชายเขา อีกข้างก็หยิบของใส่รถเข็นคันที่เขาเข็นตามหลังเจ้าตัวไป

เวลานี้นักรบได้มีโอกาสมองสำรวจหญิงสาวอย่างใกล้ชิดจากด้านหลัง เจนเนตรไม่มีส่วนไหนเหมือนกับเจนนภัทรเลย ไม่มีความอ่อนหวานไม่ว่าจะเป็นท่าทางหรือคำพูดคำจา สองพี่น้องนี้เหมือนขาวกับดำไม่มีผิด

ผ่านไปครึ่งชั่วโมงเจนเนตรยังเลือกดูของไปเรื่อย ๆ ไม่รีบร้อน ส่วนน้องวินยังหลับสนิทอยู่ในรถเข็น คนเป็นพ่อแอบชะเง้อคอมองอยู่บ่อยครั้งพร้อมกับเสียงถอนหายใจดัง ๆ เจนเนตรถึงกับต้องหันกลับมามองเขาด้วยสายเต็มไปด้วยข้อกังขา

“มีอะไรหรือเปล่าคะ ถ้าพี่น่านเบื่อก็มาเข็นน้องวินไปนั่งเล่นแถวม้านั่งก่อนก็ได้ค่ะ เดี๋ยวซอเข็นรถเข็นซื้อของต่อเอง”

“เลือกของไปเถอะ เร็ว ๆ ด้วยล่ะ จะเต็มรถอยู่แล้วนี่”

“ก็พี่น่านบอกเองนี่คะว่าให้ซื้อไปเยอะ ๆ ถ้าไม่ติดว่ามีแค่สองมือสองคนกับเด็กทารกอีกหนึ่ง ซอจะไปเอารถมาอีกคันแล้วนะคะเนี่ย”

“พอ ๆ เอาคันเดียวนี่แหละ ขาดเหลือยังไงวันหลังพี่พามาอีกก็ได้” แค่คิดว่าจะต้องเข็นรถเข็นสองคันนักรบก็ตาเหลือกปฏิเสธทันควัน

‘คนบ้ามาเดินถอนหายใจตามหลังอยู่ได้ แค่เข็นรถเข็นลูกชายตัวเองยังไม่มีปัญญาเลย โอ๊ย เครียด’

เจนเนตรรีบสลัดความคิดบ้า ๆ ทิ้งไป เดินเลือกของใช้ต่ออย่างตั้งใจ ยิ่งของใช้เด็กเธอต้องยิ่งพิถีพิถันเป็นอย่างมาก อ่านป้ายแล้วอ่านป้ายอีก จนคนเป็นพ่อตัวจริงยืนมองตาขวางอยู่บ่อยครั้ง

‘มองอย่างกับจะงับหัวกันแบบนี้ มาซื้อเองเลยไหมคะ’

หญิงสาวถอนหายใจดัง ๆ ออกมาบ้าง คิดว่าทำได้คนเดียวหรือยังไงกัน เมื่อได้กล่องนมผงที่ต้องการก็หยิบใส่รถเข็นไปราวสี่กล่อง ตามด้วยผ้าอ้อมสำเร็จรูปอีกห้าห่อใหญ่ ๆ

“น้องวินใช้เดือนสองเดือนก็หมดแล้วค่ะ” เจนเนตรรีบบอกคนที่ทำตาโตเป็นไข่ห่านใส่ตัวเองอยู่ เพราะใช้อยู่ทุกวันเธอจึงรู้ปริมาณแบบคร่าว ๆ

คุณพ่อตัวจริงเถียงไม่ได้เพราะตัวเองไม่ได้เลี้ยงลูกเอง อีกทั้งยังไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้ด้วย ได้แต่เดินเข็นรถเข็นตามหลังหญิงสาวไปอย่างเงียบ ๆ เมื่อได้ของครบตามที่ต้องการชายหนุ่มก็เข็นรถไปตรงจุดจ่ายเงิน สายตาของเขาปะทะเข้ากับสิ่งของบางอย่างตรงชั้นวางด้านข้าง รีบเอื้อมมือไปหยิบมาใส่รถเข็นตนเองราวสิบกล่อง

เจนเนตรตาโตกับสิ่งที่เขาหยิบเมื่อครู่นี้ หญิงสาวทำหน้าเลิ่กลั่กอย่างตกใจ เขาเล่นหยิบกล่องถุงยางอนามัยใส่รถเป็นหอบแบบนั้น จะให้เธอคิดอย่างไรได้อีก

‘คนบ้า’

“ซอกับน้องวินไปรอด้านหน้าก่อนนะคะ” เจนเนตรรีบเข็นหลานชายออกไปรอเขาที่ด้านนอกตรงทางเข้า ใบหน้าร้อนเห่อขึ้นมาแบบไม่เข้าใจ นับจากวันนั้นที่พลาดพลั้งมีอะไรกับเขา นักรบก็ไม่เคยแตะต้องเนื้อตัวเธออีกเลย ทำให้เธอรู้สึกโล่งอกอยู่หลายวัน ทว่าสิ่งที่เขาหยิบเมื่อครู่นั้นมันทำให้หญิงสาวแอบผวาอยู่ไม่น้อย

ไม่ถึงห้านาทีนักรบก็เข็นรถที่เต็มไปด้วยของใช้ของเธอกับหลานชายมาเต็มคันรถ ทั้งคู่ต่างเข็นรถของตนเองตรงไปยังลานจอดรถ เจนเนตรมองเขาแล้วรู้สึกกระวนกระวายในใจแบบแปลก ๆ ที่ผ่านมานั้นนักรบยังดื่มเหมือนเดิมเมาเหมือนเดิม เธอก็เลี่ยงด้วยการอยู่ในห้องกับหลานชายตามลำพัง เขาเมาจนหลับคาโต๊ะไปแทบทุกวัน ไม่เคยมีสักครั้งที่จะคิดเรื่องนั้นกับเธอ แต่ว่าวันนี้บางเหตุการณ์มันทำให้เธออดคิดไม่ได้ หญิงสาวพยายามแล้วที่จะสลัดความคิดแย่ ๆ ออกทิ้งไป แต่ก็ยังกวนใจอยู่ไม่เลิก

“พี่น่านคะ”

“อะไร”

“เปล่าค่ะไม่มีอะไร” ขืนถามออกไปโต้ง ๆ คงไม่ใช่เรื่องดีแน่

นักรบปิดฝากระโปรงท้ายรถลงหลังใส่ของที่ซื้อมาจนเต็มแล้ว เขานำบางส่วนมาใส่ไว้ในเบาะนั่งด้านหลัง เขามองเห็นแผ่นกระดาษสองใบบนเบาะ ก็หยิบขึ้นมาเสียบไว้ตรงช่องใส่ของหลังเบาะคนขับแทน