บทที่ 5

ฉัตรทิพย์ถึงกับหน้าซีด รู้ได้ทันทีว่าอัลมาดิโนคงไล่เธอออกจากงานหากเธอไม่ตอบตกลง แม้กลัวไม่มีงานทำเพราะงานคงหายากสำหรับผู้หญิงอายุล่วงเข้าวัยสี่สิบปี แต่กระนั้นก็ยังคงปฏิเสธว่า “ใช่ค่ะ ต่อให้ตกงานฉันก็ยอม”

“ถ้ายังงั้นคงยอมติดคุกด้วยใช่ไหม ชีวิตในคุกคงสนุกน่าดูสำหรับเธอ” อัลมาดิโนเริ่มเกมเชือดเหยื่อแล้ว รอยยิ้มแห่งชัยชนะปรากฏขึ้นบนใบหน้า เมื่อเห็นสีหน้าของฉัตรทิพย์ถอดสีซีดลงเรื่อยๆ

“บอส บอส หมายความว่ายังไงคะ” ฉัตรทิพย์ถามเสียงตะกุกตะกัก หวาดกลัวกับแววตาของอัลมาดิโนในยามนี้ ซึ่งดูเหมือนผู้ร้ายที่กำลังจะฆ่าเหยื่อตรงหน้าไม่มีผิด

“ถ้าไม่ตอบตกลง ผมจะไม่ทำแค่ให้คุณตกงานเท่านั้น แต่ผมจะทำให้คุณติดคุกด้วย”

“ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด บอสจะเอาฉันเข้าคุกได้ยังไง” ใช่! เธอเป็นผู้บริสุทธิ์ ตำรวจไม่มีสิทธิ์จับคนบริสุทธิ์ให้ไปอยู่ในกรงขัง

อัลมาดิโนกระตุกยิ้มกับคำค้านของคนตรงหน้า “ทำไมจะไม่ผิด ในเมื่อคุณทำบัญชีเท็จเพื่อปกปิดตัวเลขเงินนับล้าน ที่ได้ยักยอกไปจากบริษัทของผม”

“ฉันไม่ได้ทำ บอสใส่ร้ายฉัน” ฉัตรทิพย์ลุกพรวดตะโกนลั่นเพื่อประกาศความบริสุทธิ์ของตน

“ทำไมจะไม่ได้ทำ ก็ในเมื่อผมมีหลักฐานอยู่ในมือ” อัลมาดิโนไม่มีสงสารลูกน้องที่ยืนหน้าซีดไร้สีเลือด จากนั้นก็เค้นบอกต่ออย่างผู้ที่ถือไผ่เหนือกว่า “ผมจะเรียกตำรวจให้มาลากตัวคุณเข้าคุกเดี๋ยวนี้เลยก็ได้ แต่ผมยังไม่ทำ เพราะยังให้โอกาสคุณอยู่”

“บอสทำหลักฐานเท็จ ฉันจะบอกความจริงกับตำรวจ”

“แล้วตำรวจจะเชื่อใคร ระหว่างเจ้าของบริษัทที่ร่ำรวยมหาศาล กับลูกน้องที่เป็นพนักงานจนๆ มีเงินใช้ต่อเดือนแทบไม่พอ และมีมูลเหตุที่ให้ยักยอกเงินของบริษัทเพื่อเอาไปใช้หนี้ด้วย”

ฉัตรทิพย์แทบหมดแรงกับคำพูดของอัลมาดิโน ซึ่งเป็นจริงดั่งที่เจ้านายใจอำมหิตคนนี้พูดทุกอย่าง ตำรวจไม่มี

ทางเชื่อในคำพูดของเธอแน่ว่าเธอถูกอัลมาดิโนใส่ร้าย

“ฉัน ฉันไม่เป็นเมียเก็บบอส”

คนที่ยืนหน้าซีดปฏิเสธยังไม่ทันจบประโยค ก็แทบล้มทั้งยืนเมื่อเห็นสิ่งที่อัลมาดิโนโยนมาบนโซฟา พร้อมกับบอกเสียงเหี้ยมว่า

“นั่นลูกสาวของคุณใช่ไหม อายุ 16 ปีแล้วนี่ กำลังโตเป็นวัยรุ่นซะด้วย เดี๋ยวตอนคุณอยู่ในคุก ผมจะส่งลูกน้องไปเยี่ยมลูกสาวของคุณทุกวัน วันละหลายๆ รอบด้วย”

ฉัตรทิพย์เบิกตาโตแทบถลนออกมานอกเบ้า เมื่อเห็นภาพถ่ายของลูกสาวในอิริยาบถต่างๆ ที่อัลมาดิโนได้โยนมาบนโซฟา หญิงสาวคว้ารูปของลูกมากอดไว้ แล้วแผดเสียงขอร้องราวกับคนบ้า แต่มีหรือที่อัลมาดิโนจะสนใจ

“ไม่! ไม่! อย่าทำร้ายลูกฉัน”

“เรามาดูกันว่าลูกสาวของคุณจะทนรับผู้ชายได้สักกี่คน” อัลมาดิโนยังคงเพิ่มความหวาดกลัวให้เกิดขึ้นในหัวของฉัตรทิพย์ต่อ

“ได้โปรด อย่าทำร้ายลูกของฉัน”

คราวนี้ฉัตรทิพย์ถึงกับร่ำไห้ออกมา รู้ว่าอัลมาดิโนหมายถึงอะไร ใช่! เขาจะส่งลูกน้องไปรังแก ‘กัญนารา’ ลูกสาววัย 16 ปีของเธอ ซึ่งเธอจะไม่ยอมให้เป็นเช่นนั้นเด็ดขาด

อัลมาดิโนเชยใบหน้าที่นองด้วยหยาดน้ำตาให้เงยหน้าขึ้น บีบปลายคางของฉัตรทิพย์แน่น ขณะเค้นบอกอย่างเลือดเย็น “อย่าขอร้องผม เพราะผมจะทำหรือไม่! ขึ้นอยู่กับคำตอบของคุณ”

“ค่ะ ค่ะ ฉันยอมคุณแล้ว” ฉัตรทิพย์ตอบปนสะอื้นแทบไม่พ้นลำคอ เธอยอมตกเป็นนางบำเรอ เป็นเมียเก็บ หรือเป็นแค่เพียงเครื่องมือระบายความใคร่ของอัลมาดิโน ขอแค่เพียงเขาไม่ทำร้ายลูกสาวของเธอก็พอ

ความเป็นแม่ ทำให้ฉัตรทิพย์ยอมทุกอย่าง เพียงเพื่อไม่ให้กัญนาราลูกสาววัย 16 ปีที่เธอรักยิ่งกว่าชีวิตต้องถูกอัลมาดิโนทำร้าย แน่นอนว่าอัลมาดิโนไม่ได้แค่ขู่! แต่คนที่มีอำนาจเงินมหาศาลอยู่ในมือ สามารถทำอะไรก็ได้ แม้เป็นเรื่องที่ผิดกฎหมาย ก็ไม่มีใครสามารถเอาผิดเขาได้

อัลมาดิโนแสยะยิ้มด้วยความถูกใจกับคำตอบที่ได้รับ ไม่สงสารคนที่กำลังร้องไห้อ้อนวอนให้เขาปรานีต่อลูกสาวของเธอ “ดีมากฉัตรทิพย์ ตอบตกลงง่ายๆ ตั้งแต่แรกก็สิ้นเรื่อง มัวแต่เล่นตัวให้ผมต้องอารมณ์เสีย และนี่คือบทลงโทษบทแรก ที่คุณจะถูกลงโทษจากการตัดสินใจที่ชักช้า”

ว่าแล้วอัลมาดิโนก็กระแทกจูบและสัมผัสจาบจ้วงบนเรือนร่างของฉัตรทิพย์ ที่ต้องตกอยู่ในอำนาจมืดโดยไม่อาจมีทางเลี่ยงได้