4

18.05 น.

รถหรูราคาเกือบสามสิบล้านกำลังเลี้ยวเข้ามาจอดตรงลานจอดรถหน้าคลินิกเครือวัลย์ทันตกรรม เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เดือนแรมขับรถมอเตอร์ไซค์ออกจากคลินิกเพื่อกลับบ้าน ณนนท์จ้องมองผู้หญิงกับเด็กนักเรียนที่นั่งซ้อนท้ายด้วยรอยยิ้ม มองว่าเป็นภาพที่น่ารัก คนซ้อนท้ายกอดคนขับแน่นราวกับกลัวตก ซึ่งเขาไม่รู้ว่า ความสัมพันธ์ทั้งคู่คืออะไร แต่มองแล้วเหมือนแม่ลูกกัน ภาพนี้น่ารักอย่างบอกไม่ถูก

หลังจากเดือนแรมขับรถออกถนนใหญ่เพื่อเข้าซอยถัดไป ณนนท์เคลื่อนรถเข้าไปจอดตรงซองที่ว่าง จากนั้นก้าวลงจากรถและเดินเข้าไปด้านใน

“สวัสดีค่ะคุณนนท์ ไม่ได้มานานเลยนะครับ” สมภพหรือแมนผู้ช่วยทันตแพทย์ที่รับช่วงต่อจากเดือนแรมยกมือไหว้ณนนท์ เพื่อนสนิทชินชัยเจ้าของคลินิก

“ส่วนใหญ่ไปทำฟันที่สาขาสีลมน่ะ เลยไม่ค่อยได้มาที่นี่” ณนนท์ตอบ สมภพไม่ทันเอ่ยคำใด ร่างสูงใหญ่ของชินชัยเดินมาตรงเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ ชินชัยทักเพื่อนทันที

“เอ้ามาแล้วเหรอ จะให้ฉันดูฟันแกก่อนไหม แล้วค่อยไป”

“ไม่ล่ะ นี่หกโมงกว่าแล้ว ไปกันเลยดีกว่า ฉันกลัวรถติด”

“งั้นพรุ่งนี้นะ กี่โมงดีล่ะ จะได้ลงตารางนัดเลย” ชินชัยเป็นทันตแพทย์ที่ดีมาก ไม่อยากให้เพื่อนเลื่อนนัดตรวจสุขภาพฟัน ซึ่งปกติณนนท์จะไปทำฟันที่สาขาสีลม ทว่าช่วงนี้ชินชัยย้ายมาเป็นแพทย์ประจำที่นี่ ณนนท์จึงย้ายสาขาตามเพื่อน “นายเลื่อนมาหลายครั้งแล้วนะ ครั้งนี้ฉันไม่ยอม”

“เลื่อนแค่เดือนสองเดือนแค่นี้เอง ฟันฉันไม่ผุหรอกน่า” ณนนท์พูดสวน

“เลื่อนน่ะมันเลื่อนได้ แต่เลื่อนไม่มีเหตุผลอย่างนายน่ะไม่ได้ นัดวันธรรมดาก็ติดงาน นัดวันหยุดก็บอกขี้เกียจ นายต้องระบุวันตอนนี้เลย ไม่งั้นไม่ต้องไปไหน อยู่ที่นี่แหละ”

“มะรืนนี้ฉันมีนัดกับคุณหญิงกอแก้วตอนบ่ายโมง นัดแถวๆ นี้พอดี คุยกันไม่น่าจะเกินสองชั่วโมงหรอก มาถึงนี่ก็คงราวๆ บ่ายสามโมงครึ่ง”

ไหนๆ มะรืนก็มาแถวนี้พอดี แวะให้ชินชัยตรวจสุขภาพฟันก็ไม่เสียหลาย หากไม่นัด ชินชัยคงตื้อไม่หยุด สมกับเป็นเพื่อนและหมอฟันดีเด่นจริงๆ

“แมนมะรืนนี้ตอนบ่ายสามครึ่งผมมีนัดไหม” ชินชัยหันไปถามสมภพ ที่รีบเปิดสมุดนัดทันที

“ไม่มีครับ มีตอนสี่โมงสี่สิบครับ”

“งั้นลงไว้เลยนะ แล้วจดโน้ตให้แรมเห็นด้วยล่ะ เผื่อมีลูกค้าโทรมานัด แรมจะได้เห็น” ณนนท์ไม่ได้สะดุดหูกับชื่อเล่นจากปากเพื่อน เพราะคิดว่า ชื่อเล่นเหมือนมีถมเถ แต่กลับสะดุดใจแทน เพราะทำให้เขานึกถึงผู้หญิงคนหนึ่งขึ้นมา แต่ชั่วแวบเดียวเท่านั้น

“ครับคุณชิน” สมภพรับคำสั่งเจ้านาย

ขณะชินชัยเดินกลับไปห้องทำงานเพื่อหยิบกระเป๋าสตางค์และมือถือที่ชาร์จไว้บนโต๊ะ ณนนท์มองไปยังกรอบรูปบนเคาน์เตอร์ เขาไม่สนใจก็ได้ ซึ่งปกติไม่มีนิสัยยุ่งเรื่องคนอื่นหรือหยิบของคนอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต เหตุใดมิทราบได้ ณนนท์หยิบรูปนั้นมาดู

‘โห...น่ารักมาก’

รอยยิ้มณนนท์ระบายเต็มดวงหน้า ยามมองใบหน้าหนูน้อยในรูปที่หน้าตาน่ารักเหลือเกิน นัยน์ตากลมโตใสซื่อประกายสดใด จมูกรั้นนิดๆ ริมฝีปากจิ้มลิ้ม และที่ชวนมองมากที่สุดคงเป็นแก้มทั้งสองข้างขึ้นเลือดฝาด กลายเป็นหนูน้อยแก้มชมพู เส้นผมถูกมัดรวบไว้ด้านหลังตกแต่งด้วยโบว์สีชมพูเข้ากับชุดที่สวมใส่

มองเด็กคนนี้ เหมือนมองใครบางคน...เหมือนเห็นที่ไหนมาก่อน

นึกออกแล้ว เจอหนูน้อยคนนี้ตอนที่เขากำลังเลี้ยวรถเข้ามาในคลินิก หนูน้อยกอดเอวสตรีที่ขับมอเตอร์ไซค์

เสียงโมบายตรงหน้าประตูคลินิกดึงสติณนนท์ เขาวางรูปลงที่เดิม เป็นจังหวะเดียวกับที่สมภพเงยหน้ามองลูกค้าที่เดินเข้ามา ในขณะเดียวกันชินชัยเดินมาหาณนนท์ สองเพื่อนรักพากันเดินออกจากคลินิกไปขึ้นรถยนต์ของณนนท์ เพื่อเดินทางไปยังผับหรูแห่งหนึ่งย่านทองหล่อ สถานที่นัดหมายกับเพื่อนสนิทอีกสองคน

บ้านเช่าชั้นเดียวเนื้อที่ราวยี่สิบตารางวาในซอยรุ่งอุดม คือสถานที่พักอาศัยของเดือนแรมกับไหมขวัญ สองแม่ลูกนิสัยดีที่คนละแวกนี้ให้ความรัก ความเอ็นดู บ้านหลังนี้เดือนแรมเช่าในราคาสามพันบาท เป็นราคาที่เธอจ่ายไหว อีกทั้งสภาพแวดล้อมแถวนี้ดีกว่าที่อื่นที่ไปดูมา สำคัญที่สุดคือ ค่าน้ำค่าไฟจ่ายกับหลวง ใช้เท่าไหร่จ่ายเท่านั้น

กิจวัตรประจำวันเดือนแรมกับลูกสาวเป็นแบบเดิมในทุกวัน หากเป็นวันธรรมดาไหมขวัญไปโรงเรียน เธอจะกลายเป็นมนุษย์ตื่นแต่เช้าจัดเตรียมอาหารง่ายๆ ให้ลูกกิน ต่อจากนั้นทำให้ตัวเอง ใส่อาหารไปกินที่ทำงานในตอนเที่ยงเพื่อประหยัดเงิน อาจมีเสียเงินซื้อผลไม้ตกแต่งพร้อมกินจากรถพ่อค้าพ่วงที่มักมาขายในช่วงบ่าย เสียเงินไม่ถึงยี่สิบบาท

ตอนบ่ายสองโมงเดือนแรมจะขับมอเตอร์ไซค์ไปรับไหมขวัญที่โรงเรียน พาหนูน้อยมาอยู่ที่คลินิกจนถึงเวลาเธอเลิกงานคือ หกโมงเย็น ก่อนพากันกลับบ้าน แวะซื้ออาหารเย็นข้าวมันไก่บ้าง ก๋วยเตี๋ยวบ้าง หรือไม่ก็แกงถุงที่กินได้ทั้งแม่และลูกเช่น ไข่พะโล้ แกงจืด ผัดผักที่ไม่ใส่พริก

เดือนแรมประหยัดก็จริง อดออมเพื่ออนาคตลูก แต่ไม่ให้ลูกสาวอด ไหมขวัญได้กินอาหารเต็มที่ มีเสื้อผ้าสวยๆ ใส่ ได้รับการศึกษาจากโรงเรียนค่อนข้างมีชื่อเสียง โรงเรียนที่เธอสามารถส่งเสียได้