บทที่ 9 ...คุณหมอขาช่วยทำหนูที...

ลิ้นร้อนตวัดปาดยอดอกทั้งสองข้างของเด็กสาวเพื่อสร้างความกระสันเสียวดึงดูดความสนใจของเธอขณะที่เอวสอบด้านล่างเริ่มขยับเข้าออกช้าๆ

ความเจ็บนั้นจะไม่อาจทำให้จริงใจเสร็จสม...เขาเป็นหมอย่อมรู้ดี แต่เขาก็ยังรู้วิธีอื่นที่จะพาเธอไปถึงสวรรค์ เสียงร้องไห้เงียบไป...แทนที่ด้วยเสียงลมหายใจถี่ จริงใจหลับตาพริ้ม เรียวปากแดงเม้มแน่นถ่างขาให้ชายหนุ่มเข้าออกอย่างตามใจ

เธอเจ็บ...แต่ก็เสียวด้วย...เพราะลิ้นร้ายที่ดูดดุนยอดอกอย่างไม่ลดละ และเพราะนิ้วมือที่กดคลึงบี้เม็ดกระสันที่เบื้องล่าง

“ฮึก! คุณหมอ...อ๊ะ! คุณหมอ...ช่วยหนูที...อ๊าาาาห์!” เธอร้องขอความช่วยเหลือจากคนที่อยู่ด้านบน ความเสียวที่เกิดขึ้นผ่านในสร้างความสับสนให้เธอไม่น้อย

“อื้อ! เด็กน้อย...ฉันช่วยเธออยู่...คับจนปวดไปหมดแล้ว...อื้อ!” เขาเริ่มซอยถี่ขึ้นและแรงขึ้นอย่างที่ไม่รู้ตัว ร่างบางเบื้องล่างก็เริ่มนิ่วหน้าเจ็บขึ้นมาอีกครั้ง

“อ๊ะ! เจ็บจัง! ฮึก! คุณหมอทำแรงทำไมคะ? หนูเจ็บ...”

“อื้อ! ไม่แรงไม่ได้แล้ว...ทนหน่อยก็แล้วกัน เพราะฉันจะใส่ไม่ยั้งแล้ว” คนเอาแต่ใจเอ่ยบอกอย่างไม่สนใจว่าเด็กสาวจะร้องเจ็บ เขาอัดกระแทกลำกายเข้าร่องสวาทนั้นไม่ยั้ง

ปึก! ปึก! ปึก!

“อ๊าาาาห์! เจ็บจังเลย! อื้อ! ฮึก! คุณหมอขา...หนูเจ็บ...” เด็กสาวนิ่วหน้าจะร้องไห้ รับความเจ็บปวดที่มาพร้อมกับความเสียวในเวลาเดียวอย่างถาโถม

ปึก! ปึก! ปึก!

เสียงเนื้อกระทบกันดัง ปึกๆ ผสานกับเสียงครวญครางและเสียงเตียงขย่มดังลั่นไปทั่วห้อง มือหนารอบเอวบางมากอดแน่น อัดกระแทกซ้ำๆ อย่างแรงรัว จนเลือดสีแดงหลั่งออกมาอีกครั้งเพราะความคับแคบของเด็กสาวถูกขยายรับกับขนาดยิ่งใหญ่ของเขา

“อื้อ! ไม่ไหวแล้ว...ฮือๆ คุณหมอขา...หนูไม่ไหวแล้ว...”

“ต้องไหว!”

ปึก! ปึก! ปึก!

ลิปดาถอนมือหนาข้างหนึ่งจากเอวบางมาวางลงบนเนินเนื้อ ส่งนิ้วโป้งบดลงตรงร่องแดงแล้วขยี้จุดกระสันอย่างชำนาญการ จนเด็กสาวต้องร้องเสียวออกมาแล้วลืมความเจ็บได้อีกครั้ง

“อ๊าาาาาห์ อ๊าาาาาห์ อ๊าาาาาห์” เธอลากเสียงยาว อ้าปากค้าง ก่อนที่ก้นจะกระดกเหนือเตียง...แล้วกระตุกเกร็งเพราะเสร็จสมเป็นคราวที่สาม

“หึ!” ลิปดาแสยะยิ้มออกมา เขารู้ว่าเธอเสร็จ...เพียงเพราะผนังภายในนั้นขมับตอดรัดเขาถี่

“อ๊ะ!” จริงใจร้องตกใจเสียงหลง เมื่ออยู่ๆ คุณหมอหนุ่มจับเธอให้มาอยู่ในท่าชันเข่ากับเตียงแล้วหันหลังเขา...ชายหนุ่มดึงรั้งสองแขนเล็กไว้จากด้านหลัง แล้วอัดกระแทกลำกายเข้าหาเธอรัวไม่หยุด

ปึก! ปึก! ปึก!

“อ๊าาาาห์! คุณหมอ...! อ๊าาาาห์! คุณหมอขา...”

“อื้อ...ร้องอีก...ร้องดังๆ เรียกฉัน...ขอร้องให้ฉันทำให้เธอ...อื้อ!” เขาออกคำสั่งในตอนที่ก้มลงกดจูบไปตามแผ่นหลังขาวเนียนของเด็กสาว

“คุณหมอ...อ๊ะ! คุณหมอ...ทำหนูหน่อยค่ะ...อ๊าาาาห์! คุณหมอขาช่วยทำหนูที...” แล้วเธอก็ทำตามที่เขาบอกอย่างว่าง่าย

“อื้อ...เด็กน้อย...”

ปึก! ปึก! ปึก!

“อ๊ะ!”

คราวนี้คุณหมอหนุ่มจับร่างบางกดลงให้นอนคว่ำแนบกับเตียง ส่งมือหนาไปบีบก้นแสนงอนอย่างแรง บีบเคล้นมันอย่างหนำใจขณะที่ซอยถี่ใส่ร่องสวาทอย่างไม่หยุดยั้ง

ปึก! ปึก! ปึก!

“อึก! คะ...คุณหมอ...อ๊าาาาห์! หนูไม่ไหวแล้ว...” จริงใจส่งเสียงสั่นสะท้านบอกเขา ร่างบางเกร็ง กระตุกถี่หลายครั้งหลายคราวแต่เขาก็ยังไม่ยอมหยุด ยังกระแทกเข้าหาเธออย่างหนักหน่วงและต่อเนื่อง

“อื้อ! ไม่ไหวก็ต้องทน...หน้าที่ของเธอก็คือทน...เพราะฉันจะไม่จบง่ายๆ แน่...อื้อ!” เขาอึด...อึดจนใครๆ ที่เคยเจอก็ต้องร้องขอ...หากไม่เช้า...อย่าหวังเลย...ว่าลิปดาคนนี้จะจบบทรักลงง่ายๆ

ซึ่งมันเป็นไปตามนั้นจริงๆ แม้ว่าจริงใจจะบอกว่าไม่ไหวสักกี่ครั้ง แต่เขาก็ไม่สนใจ กระทำเธอไม่หยุด จนแสงแรกของเช้าวันใหม่ปรากฏขึ้นที่ขอบฟ้า เขาถึงเร่งซอยถี่รัวอีกครั้งแล้วพาตัวเองไปถึงฝั่งฝัน...ก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักที่มากล้นออกด้านนอก...

จริงใจสลึมสลือเพราะความเหนื่อยล้า ร่างกายของเธอปวดร้าวไปหมด...แสงที่ลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาในห้องบ่งบอกให้เธอว่ามันเช้าแล้ว...เด็กสาวนิ่วหน้า...เมื่อช่วงล่างของเธอปวดเหมือนจะแตกออกเป็นเสี่ยง

ที่เตียงนั่น...เธอเห็นหยดเลือดสีแดงสด เธอรู้ว่ามันเป็นเลือดบริสุทธิ์ของเธอ ถัดไปอีกนิด เธอก็ได้เห็นของเหลวสีขาวขุ่น...ซึ่งมันยังไม่แห้ง นั่นแปลว่าชายหนุ่มเพิ่งปลดปล่อยมันออกมาได้ไม่นาน

...แล้วเขาไปไหน? ...

เด็กสาวที่ตอนนี้อาจเรียกได้ว่าเธอเติบโตขึ้นแล้วหันมองหาคุณหมอของเธอ แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าเขาจะอยู่ใกล้ๆ เธอจึงค่อยๆ คลานลงจากเตียง เปิดตู้เสื้อผ้าแล้วเอาชุดออกมาสวม ก่อนที่จะค่อยๆ เดินออกไปหาเขา

ท่าเดินของจริงใจค่อนข้างแปลก...เธอเดินไม่ถนัด เพราะมันเจ็บไปหมด...ปากที่เคยแดงก็ซีดจาก...เม็ดเหงื่อผุดขึ้นตามใบหน้าและลำคอ

“ตื่นแล้วเหรอ?” เสียงคุณหมอเอ่ยถามขึ้น เมื่อเห็นว่าเด็กสาวเดินออกมาจากห้องนอน

“ค่ะ...” แต่พอได้เห็นหน้าเขา ภาพเมื่อคืนก็ผุดขึ้นมาในหัว เธอจึงก้มหน้าเพื่อหลบสายตาเขา ปากก็เม้มแน่นอย่างเขินอาย

“ไปอาบน้ำสิ...หาข้าวกินซะ เดี๋ยวฉันจะออกไปทำงานแล้ว”

“...” เด็กสาวนิ่งไป เมื่อคุณหมอนั้นไม่เอ่ยถึงเรื่องเมื่อคืนแม้สักนิด ทำราวกับว่ามันไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“เป็นอะไร? หน้าเธอซีดๆ นะ” เมื่อสังเกตได้ ร่างสูงก็ก้าวเข้าไปใกล้จริงใจ

“หนูไปอาบน้ำก่อนนะคะ” แต่แล้วเด็กสาวก็หันหลังกลับ เดินไปเข้าห้องน้ำด้วยขาถ่างๆ อย่างนั้น

แล้วคุณหมอผู้กระชากซิงคนนี้ก็พ่นลมออกจากปากอย่างโล่งอก...ที่จริงเขาแทบบ้าเพราะคิดไม่ออกว่าจะต้องพูดอะไรกับเธอ...จึงแสร้งทำเป็นนิ่ง...ทั้งๆที่จริงแล้วโคตรจะทำตัวไม่ถูกเวลาที่ต้องอยู่ต่อหน้าเธอ

เขาจำได้ดีว่าเมื่อคืนกระทำรุนแรงกับเธอแค่ไหน ถึงจะเมาแต่ภาพทุกอย่างยังคงชัดเจนอยู่ในหัว ทั้งสัมผัส ทั้งกลิ่นกายสาวอันหอมหวน...ทั้งรสชาติแสนหวานของเธอมันทำให้เขาติดใจอย่างมาก...เพียงแต่จะอ่อนให้เธอ...ก็ไม่ใช่นิสัยของเขา

แต่คนด้านชาอย่างเขาน่ะหรือที่จะตามทันว่าเวลานี้เด็กสาวกำลังน้อยใจ...น้อยใจที่เขาทำเหมือนว่าเรื่องเมื่อคืนมันไม่มีความหมาย เพราะสำหรับเธอแล้ว...มันมีความหมายอย่างมาก ยิ่งมันเกิดขึ้นกับเขา...ผู้มีพระคุณที่เธออยากจะรักมากที่สุด...