ตอนที่ 11 สั่งห้าม 2

หลังจากมารวมตัวกันครบ ทุกคนก็ลงมือย่างอาหารทะเลทานกันอย่างสนุกสนาน หนุ่มสาวอย่างนภพงศ์ กันชนก ประทานพร และดาราภัส ก็ไม่พลาดที่จะมีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ โดยที่บิดามารดาร่วมดื่มด้วยแค่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น

“เอาล่ะ ดึกแล้ว เด็กๆสนุกกันไปนะ พ่อแม่ไปพักกันก่อน”

“ฝันดีนะจ๊ะเด็กๆ อย่าเมากันมากล่ะ”

ผู้ใหญ่ทยอยขึ้นพักผ่อน หลังจากเห็นว่าดึกมากแล้ว และต้องการให้เวลาส่วนตัวกับหนุ่มๆสาวๆ ประทานพรกับดาราภัสลุกหอมแก้มบิดามารดา แล้วทรุดตัวนั่งดื่มเครื่องดื่มต่อ หลังจากบิดามารดาเดินออกไปแล้ว

“อ้าว ทำไมเตกีล่ากับวอดก้าเหลือแค่นี้อะ ซื้อมาตั้งเยอะไม่ใช่เหรอวะ”

“ดู 2 คนนี้”

นภพงศ์ไม่ต้องอธิบายอะไรกับกันชนกมาก แค่บอกให้เพื่อนมองสภาพของประทานพรกับดาราภัส ที่ดื่มหนักจนขวดกองเต็มข้างตัว

“เห๊ย ดื่มหนักกันแท้วะ 2 คนนี้ จะพอไหมเนี่ย”

“ไปซื้อมาเพิ่มไป”

“มึงไปกับกูดิ” กันชนกขยับตัวลุกจากที่นั่ง เตรียมออกไปซื้อเครื่องดื่มเพิ่ม

“มึงจะปล่อยให้น้องอยู่ด้วยกันแค่ 2 คน ?”

“เออ กูลืมคิด”

“พลอยไปซื้อขนมไหม พี่จะออกไปซื้อเครื่องดื่มเพิ่ม” ตอนแรกกันชนกจะชวนน้องสาวไปด้วย แต่พอเห็นสายตาของนภพงศ์ เขาว่าเขาควรชวนดาราภัสไปดีกว่า ไม่งั้นคงโดนนภพงศ์ตามไปถลกหนังหัว

“ไปค่ะ ขนมจะหมดแล้ว”

“งั้นลุกเลยค่ะ”

กันชนกเดินนำออกไปที่รถ โดยมีดาราภัสเดินตามหลังมา เธอมึน แต่ยังไม่ถึงกับเมา เพราะปกติเธอกับประทานพรก็ดื่มหนักกันอยู่แล้ว แต่วันนี้บรรยากาศดี เลยดื่มเพลินไปหน่อย

“พี่กันย์ เดี๋ยวพลอยไปเอาเสื้อคลุมแป๊บนะคะ”

“พลอยใส่เสื้อพี่ไปก่อนก็ได้ อยู่เบาะหลังรถ”

“โอเคค่ะ”

เมื่อเห็นคนตัวเล็กขึ้นรถเรียบร้อยแล้ว กันชนกก็แตะคันเร่ง เคลื่อนออกจากบ้านพักไป โดยทิ้งให้นภพงศ์กับประทานพรอยู่กันตามลำพัง

“พี่กันย์…..”

“ว่าไงตัวเล็ก”

“รอยที่คอเพลง ฝีมือพี่ฟ้าเหรอคะ”

“…..เอ่อ ก็ประมาณนั้นแหละ”

ดาราภัสพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะปรับเบาะเอนตัวลงนอน และหลับไปอย่างง่ายดาย ทิ้งให้กันชนกนั่งมึนงงกับยัยน้องสาวตัวน้อย ที่เมื่อสักครู่ยังพูดคุยเจื้อยแจ้ว แต่อยู่ๆก็หลับเฉยเลย

ทางด้านนภพงศ์กับประทานพร ที่ต่างฝ่ายต่างนั่งเงียบ ไม่มีใครพูดอะไรออกมา ทำแค่มองออกไปยังท้องทะเล ปล่อยให้ใจล่องลอยไปกับบรรยากาศและเสียงคลื่น ที่พัดพาให้ใจของทั้งคู่สงบ ราวกับมันได้รับการพักผ่อน

เกือบชั่วโมงที่กันชนกกับดาราภัสออกไป ทั้งคู่ไม่ได้คุยอะไรกันเลย ต่างคนต่างใช้ความคิดอยู่กับตัวเอง จนกันชนกที่กลับมาถึง มองทั้งสองคนอย่างไม่เข้าใจ

“เมากันแล้วเหรอ” กันชนกวางของที่ซื้อมาบนโต๊ะ แล้วหันหน้าไปถามน้องสาวตัวเอง

“เปล่า เพลงคิดอะไรเพลินๆนิดหน่อย”

“ถ้าเมาก็ไปนอนไป”

“ก็บอกว่าไม่เมาไง”

กันชนกยักไหล่ ทรุดตัวนั่งลง ดาราภัสเดินมานั่งข้างประทานพร คว้าแก้วมาดื่มต่อ

“พลอย ฉันว่าแกเริ่มเมาละนะ”

“ไม่เมา แค่ไม่เหมือนเดิม” ดาราภัสมองหน้าประทานพรที่มองเธอแล้วยิ้มหวาน

ประทานพรหน้าเหวอกับคำตอบของเพื่อน แล้วมองหน้านภพงศ์กับกันชนก สีหน้าขอความคิดเห็น

“สาวๆไปนอนได้แล้วไป”

“ก็ได้ค่ะ งั้นเดี๋ยวเพลงพายัยพลอยไปส่งเอง พวกพี่ดื่มกันไปเถอะ”

“ไม่ต้องเลย เดี๋ยวพากันล้มพอดี” กันชนกดึงแขนน้องสาวเอาไว้

นภพงศ์ลุกขึ้นอุ้มร่างดาราภัสเดินออกไป ปล่อยให้สองพี่น้องนั่งเถียงกันสองคน หลังจากเถียงพี่ชายสักพักประทานพรจึงลุกหนีขึ้นบ้านไป

“ไม่ต้องแอบไปหายัยเพลงเลยมึง มานี่…..” เสียงกันชนกดังขึ้น เมื่อเห็นฟ้าครามเดินลงมา

ร่างสูงของนภพงศ์ชะงักเล็กน้อย เมื่อกันชนกรู้ทันเขา จึงเดินมานั่งลงตรงข้ามเพื่อน และพากันดื่มต่อจนเครื่องดื่มที่ซื้อมาใหม่หมด ถึงได้แยกย้ายกันกลับห้อง

การไปเที่ยวพักผ่อนของทั้งสองครอบครัว เป็นไปอย่างเรียบง่าย เพราะไม่ได้พาแม่บ้านไปด้วย ทุกคนช่วยกันลงมือทำทุกอย่างเอง หลังจากพักผ่อนกันอย่างเต็มที่ก็พากันกลับเพราะยังมีงานต้องรับผิดชอบ ต้องดูแลต่อ นภพงศ์แวะส่งประทานพรที่คอนโด ก่อนจะตรงกลับคอนโดของตัวเอง