Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
ตอนที่ 10 สั่งห้าม
“แกแน่ใจเหรอวะ ว่าจะใส่ชุดนี้จริงๆอะ”
“ทำไมอะ มาทะเลนะ ไม่ได้ไปเที่ยวห้าง ที่จะได้ใส่ไม่ได้”
“อือ แล้วแต่แกละกัน ฉันไม่ได้หุ่นดีแบบแกอะ ฉันไม่มั่นใจขนาดนั้นว่ะ”
“คิดมากน่า แกหุ่นดีจะตาย บอบบางดี แยกย้ายนะ ฉันไปจัดของเข้าตู้ก่อน”
“เค”
หลังจากกลับมาถึงบ้านพัก สองสาวยืนเลือกถุงของที่ซื้อมาด้วยกันอยู่ที่ม้านั่งหน้าบ้าน ก่อนจะแยกย้ายกันขึ้นบ้านฝั่งตัวเองไปพักผ่อนระหว่างรอมื้อเย็น
ประทานพรปิดประตูห้องและลงกลอนอย่างเบามือ ก่อนที่เท้าเล็กจะชะงักอยู่ที่เดิม เมื่อเงยหน้ามาเจอคนตัวใหญ่นั่งอยู่ที่เตียงของตัวเอง
“เข้ามาทำไมคะ”
“…..”
“พี่ฟ้า ห้องเพลงไม่ใช่สวนสาธารณะนะคะ ที่พี่จะมาเข้าออกได้ตลอดเวลาแบบนี้อะ”
“จะเสียงดังให้พี่ชายเธอรู้เหรอ ว่าฉันอยู่ในห้อง”
“รู้แล้วไงคะ ก็ดีสิ จะได้มาลากพี่ออกไป”
“เธอแน่ใจเหรอ”
“…..” ไม่ ประทานพรตอบคำถามเขาในใจ ขนาดทุกคนรู้ว่าเขาทำอะไรกับเธอเอาไว้ ยังไม่มีใครว่าอะไรเขาเลยด้วยซ้ำ คนตัวเล็กถอนหายใจ ก่อนจะเดินไปวางของลงบนเตียง แล้วเปิดกระเป๋า เตรียมจัดของเข้าตู้เสื้อผ้า
“จะใส่ชุดไหน คิดดีๆนะ”
“ทำไมคะ”
“ระวังรอยจะเพิ่มขึ้น”
“พี่ฟ้า เสื้อผ้าเพลง เนื้อตัวเพลง เพลงมีสิทธิ์ใส่นะ”
“ก็ลองดูสิ”
หญิงสาวเบะปากใส่คนตัวใหญ่ ขยับตัว รื้อของเก็บเข้าตู้โดยไม่สนใจคนที่อยู่บนเตียงของเธอ ที่ตอนนี้เอนกายนอนลงหลับไปเรียบร้อยแล้ว
ก๊อก ก๊อก
“เพลง เห็นไอ้ฟ้าไหม พี่จะตามมันไปช่วยจุดไฟ แม่โทรมาสั่ง” กนชนกเอ่ยถามน้องสาว เมื่อเธอเปิดประตูออกมา
“นู่นค่ะ” คนตัวเล็กเบี่ยงตัวออกจากมุมประตู ให้กันชนกเห็นร่างสูงใหญ่ของนภพงศ์ ที่กำลังหลับอยู่บนเตียงของเธอ
“หืม แปลกแห๊ะ”
“อะไรแปลกคะ”
“ก็ฟ้ามันไม่นอนร่วมเตียงกับใครนะ ห้องมัน มันยังไม่ให้ใครเข้าเลย มันหวงความเป็นส่วนตัว ไม่ชอบใช้ของร่วมกับใคร แต่นี่หลับบนเตียงเพลงเนี่ยนะ”
“คิดมากน่าพี่กันย์ ก็แค่เตียงนอนนะคะ”
“จริงๆนะ พี่กับมันแทบจะเป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เกิดด้วยซ้ำ ยังไม่เคยเห็นมันไปนอนห้องคนอื่นเลย”
“คิดเยอะไปแล้วค่ะ ไปปลุกสิคะ เพื่อนพี่อะ”
“ไม่เอา พี่ยังไม่อยากตาย พี่ไปจุดไฟคนเดียวก็ได้ ไปนะ ระวังมันปล้ำเอาล่ะ”
“ไอ้พี่กันย์ เพลงไม่ตลก!!!”
ประทานพรเสียงดังไล่หลังพี่ชาย ที่วิ่งลงบันไดไปอย่างโมโห หางตาเหลือบมองคนบนเตียงที่หลับอยู่อย่างหวาดระแวง ก่อนจะก้าวยาวๆคว้าผ้าเช็ดตัวเดินตรงเข้าห้องน้ำไป
พ้นหลังคนตัวเล็ก ดวงตาคมดุที่หญิงสาวคิดว่ากำลังหลับ ลืมตาขึ้นมามองตามหลังเธอไปอย่างครุ่นคิด ก่อนที่จะปิดเปลือกตาลงอีกครั้ง
หลังจากอาบน้ำเสร็จ หญิงสาวออกมาเปิดตู้เสื้อผ้า ยืนลังเลอยู่ครู่ใหญ่ มือเล็กหยิบชุดนั้นชุดนี้แล้ววางลงอยู่หลายครั้ง จนตัดสินใจหยิบบิกินี่สีดำ กางเกงขาสั้นสีขาว และเสื้อคลุมบางๆสีขาวเดินกลับเข้าห้องน้ำไป
“แน่ใจเหรอ ที่จะแต่งตัวแบบนี้” คนตัวเล็กสะดุ้งโหยง เมื่อเปิดประตูห้องน้ำออกมา ก็เจอคนตัวใหญ่ยืนพิงกำแพงอยู่
“ก็มีแต่ครอบครัวไหมล่ะคะ”
“อืม” นภพงศ์ชะงักไปเมื่อคิดตามที่คนตัวเล็กพูด สงสัยเขาจะบ้าไปแล้วจริงๆ
ประทานพรไม่สนใจคนตัวใหญ่ เดินไปหน้ากระจก เทแป้งฝุ่นลงฝ่ามือเล็กทาใบหน้ากับลำคอ พลางมองร่องรอยที่เขาทำไว้อย่างหนักใจ ที่เมื่อเช้าไม่มีใครทันสังเกตเพราะเธอลงรองพื้นกับแป้งปิดเอาไว้ แต่ตอนนี้เธอขี้เกียจมานั่งทารองพื้นอีกรอบ แต่มันก็เห็นชัดเกินไป
คนตัวเล็กครุ่นคิดอยู่กับตัวเอง ไม่ทันได้ระแวงคนตัวใหญ่ที่ยังอยู่ในห้องของเธอ ร่างเล็กสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อคนตัวสูงมายืนซ้อนหลังเธอแนบชิด มือใหญ่คว้าเอวเธออย่างถือวิสาสะ สายตาคมดุมองกระจกพลางโน้มใบหน้าลงเกยคางไว้บนไหล่ของเธอ
“เห็นรอยชัดดีนี่”
“ฝีมือใครล่ะคะ”
“เพิ่มอีกสักหน่อยน่าจะดี”
“พอเลยค่ะ เลิกลวนลามเพลงได้ละ”
ห้ามไปก็เท่านั้น ในเมื่อคนตัวใหญ่ไม่สนใจที่จะฟัง เขากดแนบริมฝีปากลงไปบนลำคอ ขบเม้ม ดูดเนื้ออ่อนแรงๆ ก่อนจะถอนใบหน้าออกมาอย่างอ้อยอิ่ง
“หอม วันนี้รอยเดียวพอ”
“…..”
“ไปได้แล้ว”
นภพงศ์ปล่อยมือจากเอวเล็ก คว้าข้อมือหญิงสาวเดินออกจากห้องลงไปรวมกับคนอื่นที่หน้าบ้าน
“อ้าว พี่ฟ้า ทำไมลงมาด้วยกันอะ”
“ก็มันไปหลับอยู่ในห้องยัยเพลง” กันชนกตอบแทนนภพงศ์ขึ้นมาลอยๆ
“ห๊ะ…” เสียงฟางข้าวกับดาราภัสดังขึ้นพร้อมกัน หันมองหน้ากันอย่างตกใจ
“ฟ้าน่ะเหรอ หลับห้องคนอื่น ที่ไม่ใช่ห้องตัวเอง”
“ครับ ผมเห็นกับตา” กันชนกพยักหน้ายืนยันกับฟางข้าว พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
ประทานพรมองคนอื่นสีหน้ากระอักกระอ่วน นภพงศ์เหลือบมองเล็กน้อย แล้วดึงข้อมือเล็กให้เธอเดินเข้าไปร่วมวงกับดาราภัส ส่วนตัวเขาเองเดินเลี่ยงไปสูบบุหรี่
“เพลง คอแก…..”
“อย่าถามอะไรนะ” ประทานพรพูดดักก่อนที่ดาราภัสจะถามเธอมากไปกว่านี้ ดาราภัสเงียบไปเมื่อเห็นสีหน้าของเพื่อน
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
