บทที่ 4

"โอ๊ยย จะให้อะไรล่ะแก ขี้งกออกขนาดนั้น แค่ฉันพูดว่าต้องการเงินสิบล้าน คุณหญิงสุพรรณศรีมณีเด้งดึ๋งก็ปากคอสั่นสะท้านไปสิบริกเตอร์ด้วยความโกรธมหาศาลแล้วเหอะ"

คนฟังหัวเราะหนักกว่าเก่าเมื่อได้ยินชื่อที่มีนาคมเรียกขานสุพรรณศรี ตามมาด้วยการเปรียบเทียบท่าทางของอีกฝ่ายที่ออกจะเกินจริงไปสักหน่อย แต่ก็ฟังดูตลกขบขันจนอดคิดภาพตามไม่ได้

"แล้วเขาไม่ได้ลุกขึ้นมาตบกะโหลกแกใช่ป่ะ"

"ไม่ตบ แค่สาดน้ำเปล่าใส่เฉยๆ " นางร้ายสาวตอบอย่างใจเย็น ก่อนจะหันไปทางผู้จัดการของตน "พรุ่งนี้มีข่าวแน่เลยพี่ยา"

ดลยาไหวไหล่อย่างไม่ยี่หระ ก่อนจะยื่นมือมาตบบ่านักแสดงในสังกัดที่ตนเอ็นดูเหมือนน้องสาวที่คลานตามกันมา

"แล้วไง แกเป็นฝ่ายถูกกระทำนะ เรียกคะแนนความสงสารได้เป็นกอบเป็นกำแหงๆ "

"คะแนนความสงสารเนี่ยได้แน่ๆ แต่แม่เขาจะยิ่งเกลียดหนูไปกันใหญ่น่ะสิพี่ยา นี่ถ้าไม่ติดว่าเขากลัวบรรดาเพื่อนไฮซ้อไฮโซมาเห็นพฤติกรรมวัยทองของตัวเองละก็ ป่านนี้คงได้จิกหัวหนูจุ่มถ้วยซุปมิเนสโตรเน่ไปแล้ว"

กิตติธีร์หัวเราะรวน เมื่อเพื่อนซี้เล่าเรื่องขบขันของว่าที่แม่สามีให้ฟังอย่างออกรส ก่อนจะยื่นมือมาตบบ่าเล็กของคู่สนทนาด้วยอีกคน

"เออ เส้นทางความรักของแกมันมืดมนมากเลยว่ะมีน นี่ถ้าแม่อีตาอาร์มไม่ตายซะก่อน แกกับเขาก็คงไม่มีวันได้แต่งงานกันแน่ๆ "

"อันนี้แกกำลังสาปแช่งฉันอยู่หรือเปล่า" มีนาคมถามเสียงดุ

"ฉันพูดความจริงย่ะ เขาตั้งป้อมไม่ต้อนรับแกเป็นสะใภ้ออกขนาดนั้น จะยังมีอะไรให้หวังอีกหรอชะนี ถ้าฉันเป็นแกนะ หาผู้ใหม่รอแล้วย่ะ ไม่รงไม่รอมันหรอกคนเหลาะแหละแบบนั้น"

คำพูดของเพื่อนซี้กระแทกหน้าเข้าอย่างจัง ทำเอาคนฟังเถียงไม่ออกและได้แต่ทำปากยื่นปากยาวตอบกลับไปเท่านั้น

"แล้วสรุปครั้งนี้เลิกกันชัวร์ไหม ฉันถามตั้งนานแล้ว ไม่ตอบมาสักที ลีลาเอาโล่หรอยะ"

"ไม่รู้ว่ะ ถ้าพรุ่งนี้เขามาง้อก็คงไปต่อมั้ง" เธอตอบ

"โอ๊ยย คำตอบมันขัดอกขัดใจหนูจังเลยค่ะคุณแม่ ทำไมไม่รีบๆ เลิกกันไปสักที ลำไย!"

กิตติธีร์หันไปฟ้องดลยา พลางทำท่าทางชักดิ้นชักงอเหมือนเด็กเอาแต่ใจไปด้วย จนคนที่อาวุโสที่สุดในแก๊งต้องรีบปราม เพราะเกรงว่าเก้าอี้ในร้านของตนจะพังเสียก่อน

"อีกีกี้ อย่าดิ้นสิโว้ย! "

"ก็หนูโมโหจนอกจะแตกแล้วนี่คะคุณแม่ ยุให้มันเลิกกันทีไร สุดท้ายกลายเป็นหมาทุกที"

มีนาคมเอนตัวไปโอบกอดร่างหนาของเพื่อนซี้เอาไว้ ก่อนจะเอ่ยปลอบใจแบบกลั้วหัวเราะ

"โอ๋ๆ ฉันขอโทษนะกีกี้ แต่ฉันจะเลิกกับเขาได้ยังไง ในเมื่อเขาเองก็ไม่ได้ทำอะไรผิด คนที่ผิดน่ะมันแม่เขาต่างหาก"

"โอ๊ะ! นี่แกโง่หรือแกโง่เนี่ยนังมีน ไอ้คุณอาร์มของแกมันเป็นลูกแหง่ขนาดไหนแกก็รู้ ถ้ามันแน่จริงป่านนี้มันเคลียร์เองไปแล้วไหม ผู้ชายดีๆ ที่ไหนเขาจะปล่อยให้แม่มาโขกสับแฟนตัวเองขนาดนี้"

"แหม ก็เขาเป็นลูกคนเดียวนี่แก จะไม่แคร์แม่เลยก็ยังไงอยู่" มีนาคมพยายามแก้ตัวแทนแฟนหนุ่ม ที่เธอยังไม่แน่ใจเลยว่าตอนนี้ควรจะเรียกเขาว่าอดีตแฟนหรือเปล่า

"แล้วแก... จะไหวหรอวะ"

คนถูกถามสั่นศีรษะไปมา แล้วถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่อย่างคิดไม่ตก

"ตอนนี้ไม่ไหวว่ะ ขอพักใจก่อนสักคืน"

"โอ๊ยย ฉันล่ะเบื่อชะนีมีนอ อย่าบอกนะว่าพรุ่งนี้พอเขามาขอคืนดี แกก็จะกระโดดขี่คอเขาแล้ว" กิตติธีร์ถามกึ่งเหน็บ

"ไม่รู้สิ แต่ที่แน่ๆ ฉันไม่ได้กระโดดขี่คอเขาแน่นอน"

"อีบ้า! "