ตอนที่ 3 บรรณาการ[1]

ท่ามกลางงานเลี้ยงที่จัดอย่างใหญ่โตหรูหรา ตระกูล เหวินแลดูจะธรรมดาที่สุด สำหรับหลายตระกูลที่มาร่วมงาน

ยังดีที่ยังมีความงดงามและชื่อเสียงของเหวินจินเหมยเป็นหน้าเป็นตา มิเช่นนั้นเกรงว่าที่นั่งของเหวินซ่งเหยาและครอบครัว คงจะถูกจัดอยู่ปลายแถวเป็นแน่

แต่ครั้งนี้กลับแตกต่างออกไปเล็กน้อย ตระกูลเหวินกลายเป็นที่สนใจของตระกูลชนชั้นสูง เพราะเป็นครั้งแรกที่เหวินฮูหยินปรากฏตัว

ความงดงามและความสง่างามของนางถือว่าโดดเด่น ยิ่งเมื่อมาเปรียบกับสตรีในวัยเดียวกันด้วยแล้ว ทำให้ผู้คนภายในงานต่างพากันจับจ้องไม่วางตา จนเหวินซ่งเหยาถึงกับยิ้มหน้าบานด้วยความภูมิอกภูมิใจ

ส่วนเด็กสาวอัปลักษณ์ยังเดินก้มหน้าก้มตาข้างกายฮูหยินตระกูลเหวินอย่างสงบเสงี่ยม ลอบมองสำรวจผู้คนไปตลอดเส้นทาง

จนกระทั่งถึงเวลาที่ต้องเข้าไปนั่งร่วมโต๊ะ ถึงได้รู้ว่าเก้าอี้สำหรับตระกูลเหวินมีเพียงแค่สามเท่านั้น สองที่ทางด้านฝั่งสตรี อีกหนึ่งที่ฝั่งบุรุษ

เหวินซ่งเหยาเหลือบมองไปทางเด็กสาวผิวคล้ำกระดำกระด่างอย่างไม่ค่อยชอบใจเท่าใดนัก ไม่รู้ว่าเด็กคนนี้เกิดมาเป็นลูกสาวของเขาได้อย่างไร ถึงแม้จะหงุดหงิดแต่ก็ไม่อาจทำตัวให้ขายหน้าได้ จึงหันไปมองภรรยาที่ยืนเคียงข้าง 

"ที่นั่งตรงนี้ก็ให้จินเหมยนั่งเถิด ให้เซียนเอ๋อของข้ายืนด้านหลังจะดีกว่า" 

วาจาของฮุ่ยเจินทำให้เหวินซ่งเหยายิ้มออก รีบเลื่อนเก้าอี้ให้ผู้เป็นภรรยานั่งอย่างประจบเอาใจ ก่อนจะสาวเท้าไปยังที่นั่งฝั่งบุรุษ

เด็กสาวผิวคล้ำยืนก้มหน้าอยู่เบื้องหลังเก้าอี้ของเหวินฮูหยินราวกับสาวใช้  มุมปากแอบยกยิ้มโดยไม่ให้ผู้ใดเห็น แต่ฟางเซียนไม่ได้รู้ตัวเลยสักนิด ว่ามีสายตาคู่หนึ่งมองเห็นการกระทำของนางเข้าพอดี

เหลี่ยงอ๋องคงจะไม่สนใจเด็กสาวอัปลักษณ์ ถ้าเพียงไม่บังเอิญได้เห็นรอยยิ้มซุกซนที่ซ่อนอยู่บนใบหน้าดำคล้ำนั่น ด้วยความที่มีสายตากว้างไกลและเฉียบคม มองปราดเดียวก็ทรงทราบว่าแม่นางน้อยผู้นี้แปลงโฉมมาร่วมงาน 

แต่เพราะอะไรล่ะ ก็ในเมื่องานนี้ จัดขึ้นเพื่อให้คุณหนูมีชาติตระกูลได้เปิดตัวและแสดงความสามารถ แล้วเหตุใดสาวน้อยผู้นั้น ถึงได้ทำตัวเองให้กลายเป็นคนอัปลักษณ์ ทั้งๆ ที่คนอื่นพากันแต่งกายประชันความงามเพื่อดึงดูดสายตาของผู้แทนพระองค์อย่างเขา

"ไปสืบเรื่องของเด็กผู้นั้นมาให้เรา"

"พ่ะย่ะค่ะ"

สั่งจบเลี่ยงอ๋องก็สาวเท้าเข้าไปในงาน พร้อมกับองครักษ์ที่เหลือ ตรงไปยังเก้าอี้ประธาน 

ความจริงแล้วฮุ่ยเจินก็เดาได้ไม่ผิดนัก เพราะจุดประสงค์หลักของงานเลี้ยงคืนนี้ แท้จริงแล้วจัดขึ้นเพื่อเฟ้นหาสาวงามที่เพียบพร้อมในทุกด้าน เพื่อจะส่งไปเป็นเครื่องบรรณาการให้แคว้นจ้าว

ที่ฮ่องเต้ทรงมีรับสั่งให้เลี่ยงอ๋องทรงเป็นผู้มาจัดการด้วยตนเอง ก็เพราะแคว้นจ้าวมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองและผู้ครองแคว้นคนใหม่ จึงต้องพิถีพิถันในการคัดเลือกสาวงามที่จะมาเป็นเครื่องบรรณาการเพิ่มไปอีกหลายเท่าตัว

น่าแปลกที่คืนนี้กลับไร้เงาของคุณหนูฝาน หนึ่งในสามยอดพธู แต่ก็ถือเป็นเรื่องน่ายินดีสำหรับหญิงสาวทั้งหลาย เพราะหากฝานซีอี้อยู่ที่นี่ ไม่ว่าจะเรื่องความงามหรือความสามารถ คงไม่มีผู้ใดเทียบนางได้

นั่นจึงยิ่งเป็นโอกาสให้สาวงามที่อยู่ภายในงาน ได้ประชันโฉมและแสดงความสามารถของตนเองได้เต็มที่ 

งานเลี้ยงดำเนินผ่านไปได้พักใหญ่ ก็เริ่มมีคุณหนูออกมาแสดงความสามารถ ไม่ว่าจะเป็นดนตรี วาดภาพ เขียนพู่กัน แต่งโคลงก่อน หรือแม้กระทั่งแข่งเล่นหมากล้อม

และหนึ่งในนั้น ย่อมต้องมีบุตรีในภรรยาเอกของตระกูลเหวินอยู่ในรายชื่อ 

เหวินซ่งเหยาคิดอย่างกลัดกลุ้ม เรื่องที่จะให้บุตรสาวอัปลักษณ์ออกไปแสดงความสามารถ ยิ่งคิดก็ยิ่งนึกตำหนิผู้เป็นภรรยา