บทที่ 5 แฝดพี่ตระกูลมอโร 1.4

“ถ้าอย่างนั้นก็ค่อยยังชั่วหน่อย จะไปทำงานแล้วไม่ใช่เหรอก็ไปสิ เดี๋ยวป้าดูน้องโดมเอง” ป้าเอียดเดินมาอุ้มหัสดินจากมือของดาริน แล้วถามต่อ “บอกป้าด้วยนะว่าน้องโดมต้องกินยาเวลาไหนบ้าง ป้าจะได้ให้กินถูก” ดารินจึงอธิบายเกี่ยวกับยาให้ป้าเอียดได้รับฟัง พูดจบแล้วก็ก้มลงหอมแก้มลูกสุดที่รัก ก่อนจะเดินออกไปจากบ้านเพื่อไปทำงานตามปกติ

ดารินเดินออกมายังถนนสายเล็กๆ ที่มีคนเดินกันขวักไขว่ ชุมชนนี้เป็นชุมชนใหญ่มีบ้านเรือนปลูกติดๆ กันนับร้อยหลัง สภาพความเป็นอยู่จึงแออัด ถนนหนทางคับแคบ รถใหญ่ไม่สามารถสัญจรผ่านไปมาได้ จะมีก็เพียงรถมอเตอร์ไซค์กับรถจักรยานเท่านั้นที่สามารถวิ่งบนถนนในชุมชนนี้ได้ พอเธอเดินออกมาจากตรอกแคบๆ เพื่อเลี้ยวไปยังถนนที่มีความกว้างพอให้รถยนต์วิ่งสวนทางกันได้ ดารินเดินทอดน่องมาเรื่อยๆ จนถึงสวนสาธารณะที่อยู่ติดกับถนนใหญ่ สิ่งผิดปกติก็เกิดขึ้นกับเธอ เมื่อมีชายต่างชาติคนหนึ่งมาขวางทางดาริน หญิงสาวตกใจเล็กน้อย แต่พอได้ยินประโยคที่เขาพูดทำให้ความตกใจลดน้อยลง

“เจ้านายของผมคุณเฟรเดอริค มอโร พี่ชายของคุณรอยซ์ มอโร ขอคุยอะไรกับคุณดาร์ลีนหน่อยครับ” ดาร์ลีนคือชื่อเรียกภาษาฝรั่งเศสที่รอยซ์ใช้เรียกแทนตัวดาริน ชิลล์จึงเรียกชื่อนี้ตามเจ้านายแฝดผู้น้อง

ชิลล์พูดเป็นภาษาสากล ยังดีที่ดารินพูดและฟังภาษาสากลนี้รู้เรื่อง ไม่เช่นนั้นคงต้องใช้ภาษามือในการสื่อสารแน่นอน ชื่อของคนที่ขอพบเธอนั้นสร้างความแปลกใจให้กับดารินไม่น้อย เฟรเดอริค มอโร คือพี่ชายฝาแฝดของรอยซ์ มอโร คนรักของเธอนั่นเอง ดารินเคยได้ยินแต่ชื่อไม่เคยเห็นตัวมาก่อน แล้วเขาต้องการพบเธอเรื่องอะไรนี่สิคือสิ่งที่เธออยากรู้

“ค่ะ ได้ค่ะ แล้วคุยที่ไหนคะ” เธอตอบรับ และเชื่อสนิทว่าเฟรเดอริคต้องการพบเธอจริงๆ

“คุณริครออยู่ที่รถครับ”

ชิลล์ผายมือให้สุภาพสตรี ก่อนจะเดินนำไปยังรถเบนซ์ที่เช่ามาใช้ระหว่างอยู่ที่เมืองไทย เอริกเป็นคนเปิดประตูรถให้ดารินเข้าไปนั่งในรถ พอเธอเข้าไปนั่งจึงพบกับร่างของใครคนหนึ่งที่เหมือนกับรอยซ์ทุกกระเบียดนิ้ว ไม่ว่าจะเป็นรูปร่าง หน้าตา จะมีต่างกันตรงที่สีของดวงตาเท่านั้นที่ไม่เหมือน รอยซ์มีดวงตาสีฟ้าเขียว

เฟรเดอริคมีดวงตาสีเขียวเจิดจ้า

“สวัสดีค่ะ มีอะไรจะคุยกับดิฉันคะ?” เธอเปิดการสนทนาทันที เพราะเริ่มไม่พอใจกับสายตาหยามเหยียดที่อีกฝ่ายมองมาที่เธอ

“ฉันจะไม่พูดอ้อมค้อม ฉันต้องการให้เธอเลิกยุ่งเลิกติดต่อกับรอยซ์”

คำพูดของเขานั้นทำให้ใบหน้าหวานสวยหันขวับมามองหน้าคนที่พูด ประกายตาของเธอนั้นเต็มไปด้วยคำถามมากมาย อยู่ๆ เฟรเดอริคจะมาพูดกับเธอเรื่องนี้ทำไม

“ขอเหตุผลที่ดิฉันจะต้องทำตามที่คุณพูดได้หรือเปล่าคะ?”

“ได้สิ ทำไมจะไม่ได้ หนึ่งเธอไม่คู่ควรเป็นสะใภ้ของตระกูลมอโร สองเธอมีบางอย่างที่รอยซ์เกลียดเข้าไส้ เธอคงไม่รู้ว่ารอยซ์เกลียดแม่ม่ายลูกติด ถ้าเป็นม่ายผัวตายหรือผัวทิ้งรอยซ์เขาไม่รังเกียจหรอก แต่ถ้ามีลูกพ่วงติดมาด้วยรอยซ์เขาจะส่ายหน้าหนีทันที จะขยายความให้เข้าใจง่ายๆ เลยนะ รอยซ์เขารับไม่ได้น่ะที่ต้องเลี้ยงดูอุปการะลูกของชายอื่นที่ไม่ใช่ลูกของรอยซ์เอง มันตะขิดตะขวงใจรอยซ์ และเธอก็เป็นหนึ่งในสิ่งที่รอยซ์เกลียด รอยซ์ยังไม่รู้นะว่าเธอหลอกลวงเขาอยู่ ถ้ารู้ขึ้นมาฉันรับรองว่าเธอเดือดร้อนแน่ ฉันถึงได้มาหาเธอที่นี่ไง มาเตือนเธอด้วยความหวังดี”

เฟรเดอริคมองหน้าดารินอยู่ตลอดเวลาในขณะที่เขาพูด เขานึกเสียดายความสาวและความสวยของดารินไม่น้อย เธอเป็นผู้หญิงที่สวยคม ผิวสีน้ำผึ้งนวลเนียนเป็นแรงดึงดูดใจชายได้เป็นอย่างดี พี่ชายคนนี้ไม่แปลกใจเลยที่น้องชายจะรักและลุ่มหลงดารินขนาดเอ่ยปากบอกมารดาว่าจะแต่งงานกับสาวชาวไทยที่คบหากันมานานร่วมแปดเดือน หลังจากที่เขาได้ยินคำพูดของรอยซ์ ทำให้เลือดพี่ชายที่แสนดีสูบฉีดขึ้นมาทันที เขาต้องการรู้ว่าผู้หญิงที่จะมาเป็นน้องสะใภ้ของเขาเป็นอย่างไร เหมาะสมกับรอยซ์มากแค่ไหน การสืบประวัติของดารินจึงเริ่มขึ้นเมื่อหนึ่งสัปดาห์ก่อน จึงได้รู้ว่าดารินคือแม่ม่ายลูกติด สถานะของดารินที่เขาสืบรู้เฟรเดอริคมั่นใจว่ารอยซ์ไม่รู้เรื่องนี้เลย หากรู้คงไม่คบหาดารินนานขนาดนี้และที่สำคัญจะมีโครงการแต่งงานในอนาคต

เขาไม่ได้ทำเพื่อรอยซ์คนเดียว เขาทำเพื่อดารินเองด้วย เฟรเดอริครู้นิสัยของน้องชายฝาแฝดดี ถ้าวันหนึ่งวันใดรู้ว่าดารินผู้หญิงที่รักสุดหัวใจหลอกลวงว่าเป็นสาวบริสุทธิ์ไร้ราคี ไม่มีพันธะใดๆ ความรักที่มีอยู่อย่างเต็มเปี่ยมก็จะกลายเป็นความแค้นเต็มหัวใจ และคราวนี้คนที่จะต้องมารองรับอารมณ์โกรธแค้นในครั้งนี้คงหนีไม่พ้น ดาริน

ดารินตกใจจนเบิกตากว้างกับสิ่งที่ตัวเองได้ยิน เฟรเดอริคพูดถูกทุกอย่าง เธอมีลูกหนึ่งคนแล้วไม่ได้บอกเรื่องนี้กับรอยซ์ด้วย ไม่ใช่ว่าไม่อยากบอก เธออยากบอกเพียงแต่ไม่กล้าบอกเท่านั้น ดารินกลัว...กลัวว่าคนรักจะรับในสิ่งที่บอกไม่ได้ และยิ่งคำพูดของเฟรเดอริคที่ว่า รอยซ์รังเกียจหญิงที่มีลูกติด มันยิ่งทำให้หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความกลัวมากขึ้น

“คุณรู้เรื่องนี้ได้ยังไง?”

“รู้ได้ยังไงน่ะเหรอ ก็ไม่เห็นยาก มีเงินซะอย่างอยากรู้อะไรก็ได้ แค่สั่งลูกน้องของฉันคำเดียว ทุกอย่างที่ฉันอยากรู้มันก็จะมาอยู่ตรงหน้าฉันแล้ว ฉันว่าทางที่ดีเธอควรจะไปจากชีวิตของรอยซ์ซะ ก่อนที่มันจะสาย”

“ดิฉันไม่คิดอย่างนั้น คุณรอยซ์รักดิฉันและมั่นใจว่าคุณรอยซ์ต้องยอมรับในสิ่งที่ดิฉันเป็นได้”

เธอพูดโต้กลับไปแม้ว่าน้ำเสียงจะมั่นใจ ทว่าภายในอกไม่มีความมั่นใจเอาเสียเลย คู่สนทนากระตุกยิ้มหลังจากที่ได้ยินเสียงมั่นใจของดาริน

“ถ้าเธอมั่นใจว่ารอยซ์จะรับเธอได้จริงๆ ทำไมไม่บอกรอยซ์ไปตั้งแต่แรกที่เป็นแฟนกันล่ะ ทำไมต้องปล่อยให้เวลามันล่วงเลยมาตั้งแปดเดือนที่คบหากับน้องชายของฉัน แปดเดือนที่กุมความลับนี้ไว้อย่างเหนียวแน่น ทำไมเธอถึงทำอย่างนั้น?”

ดวงตาของเขาจิกมองใบหน้าสวยที่มีแววตื่นตระหนกนิ่ง รอยยิ้มที่ผุดขึ้นบนใบหน้าของเฟรเดอริคทำให้ดารินร้อนวูบไปทั้งตัว มันเป็นสายตาของการเยาะเย้ยถากถางอย่างแรงกล้า จนคนที่ถูกมองแทบอยากจะมุดหายลงดิน