บทที่ 7 ดอกไม้ของมังกร 1.5

เสียงหวานครางกระเส่ายังคงขับขานดังอย่างต่อเนื่อง ความเจ็บปวดที่ได้รับก่อนหน้าถูกปิดกั้นด้วยความเสียวกระสันเป็นที่สุด รุกเร้าถี่รัวจนดอกเหมยต้านแทบมอดม้วยราวกับว่า เวลานี้เธอกำลังยืนอยู่ท่ามกลางกองเพลิงสูงท่วมตัว

ไม่เพียงแต่ดอกเหมยดอกสวยเท่านั้นที่ถูกไฟไหม้กาย ร่างกายของมังกรผู้เข้มแข็งก็ถูกไฟพิศวาสเผาไหม้ ยิ่งไฟโหมแรงมากเท่าไหร่ ลมหายใจของเขาก็ยิ่งขาดห้วง ขับเสียงครางห้ามตํ่าออกมาเป็นระยะ แต่น่าแปลกที่พละกำลังทางเพศของเขามีประสิทธิภาพแรงกล้ามากขึ้น ขับเคลื่อนเหนือร่างสาวอย่างเอาเป็นเอาตาย

ดอกเหมยเมื่อถูกชายหนุ่มมากเกมรักเร่งเครื่องประดุจเครื่องยนต์ที่ทำงานอย่างหนัก สูบฉีดแรง อีกทั้งนิ้วมือที่ยังสะกิดไม่หยุด ส่งผลให้สาวน้อยไร้เดียงสารู้สึกเหมือนว่า ร่างกายกำลังลอยขึ้นสูงไปบนท้องฟ้า ก่อนจะถูกดีดด้วยจังหวะกระทั้นที่หนักหน่วงของมังกร ทำให้ร่างสาวลอยไปยังท้องนภาเร็วขึ้น แล้วอยู่ๆ เธอมีความรูสึกว่าถูกเหวี่ยงไปมาก่อนจะหล่นวูบลงไปยังพื้นดินเบื้องล่าง ดอกเหมยรู้สึกเสียววาบไปทั่วกาย เลือดหมุนเวียนเร็วขึ้น ร่างกายเกร็ง ตามด้วยเสียงกรีดร้อง ต่อติดด้วยเสียงครางรัญจวน

“กรี๊ดดดด...อา”

จากที่ตัวเองกำลังจะดิ่งลงสู่พสุธา แรงเหวี่ยงมาหาศาลก็มาเยือนอีกครั้ง และครั้งนี้ร่างสาวก็ลอยขึ้นสูงเหนือก้อนเมฆสีขาว ไปยังดินแดนแห่งหนึ่งที่สวยงามบนนภา

“โอ้ว...รัดดีจังเลย ดอกเหมย รัดดีจัง”

มังกรพูดไม่หยุดปาก ขยับร่างโถมมากกว่าเดิม แรงกว่าเดิม หนักแน่นมากกว่าเดิม ข้อเท้าสาวถูกปล่อยให้เป็นอิสระ แต่ถูกนำมาพาดกับข้อพับศอกของเขาทั้งซ้ายขวา แล้วเขาก็นำฝ่ามือเท้าลงข้างลำตัวสาว โหย่งตัวขึ้นสูงและกระแทกกลับลงไปใหม่ ก้มใบหน้าจูบปากบางสวยที่เผยอครางไม่ขาดสาย แลกรัดลิ้นเล็กด้วยความรุ่มร้อน เรียกร้องให้เธอโต้ตอบ แต่ทว่าความไม่ประสาของเธอทำให้ลิ้นเล็กนั้นหลบหลีกป่ายปัดไม่รู้ทิศทาง

ยิ่งเขาจะถึงฝั่งฝันของความสุข แรงอัดกระแทกที่นับครั้งไม่ถ้วน จับความเร็วไม่ได้ก็เกิดขึ้น ดอกบัวคู่สวยกระเพื่อมขึ้นลงไปตามแรงรักของมังกร เขากระโจนจ้วงเต็มอัตราศึก ทะลวงลึกจนกลีบดอกไม้ของเธอรู้สึกร้อนฉ่ากับการเสียดสีที่มีทั้งความเร็วแรง และทุกอย่างก็สงบลงในครั้งสุดท้ายที่เขากระแทกกายเข้าใส่

“โอ้...สุดๆ สุดยอด”

ใบหน้าคมเชิดขึ้นสูง ดวงตาหลับพริ้ม ปากหนาเผยอขับเสียงครางราวกับสัตว์ป่าที่กำลังถูกเชือด ปล่อยความแค้น ความกำหนัดเป็นสายนํ้าอุ่นร้อน เอ่อชโลมชุ่มกลีบกุหลาบช่องาม หลังจากปลดปล่อยทุกสิ่งอย่างทุกหยาดหยดแล้ว ใบหน้าคมซวนซบกับอกอุ่นร้อนชื้น ระบายลมหายใจร้อนๆ เหนื่อยหอบออกมา นอนฟังเสียงร้องไห้ของดอกเหมยที่เปล่งออกมาเมื่อเกมสวาทจบสิ้นลง

“ปล่อยเหมยไปเถอะนะคะ”

เสียงอ้อนวอนปนมากับเสียงสะอื้นเอ่ยบอกชายหนุ่มที่ซบอยู่บนอกของเธอดวงตาสาวเบิกกว้างเล็กน้อยเมื่อสายตามองไปยังเพดานห้องที่ทำจากกระจกเงา รอยสักที่เธอเห็นนั้นช่างสวยงาม และดูน่าเกรงขามไปในที ดอกเหมยเห็นรอยสักมาเยอะ หลากหลายรูปหรือแม้แต่รอยสักลายมังกร แต่ไม่มีใครมีรอยสักที่สวยงามเท่าเขามาก่อนเลย

มังกรสีแดงดำที่สลักเต็มแผ่นหลังของเขาเหมือนมีพลังเธอมองเห็นการเคลื่อนไหวของมังกรตัวนั้น ดอกเหมยเผลอไผลนำมือไปลูบบนแผ่นหลังของเขา สัมผัสกับเกล็ดของมังกรที่เหมือนกับมีชีวิต ใช้ปลายเล็บกรีดเบาๆ อย่างลืมตัว และรู้สึกคลั่งไคล้ขึ้นมาอย่างเฉียบพลัน อาจเป็นเพราะเธอเกิดมาในตระกูลที่พิสมัยรอยสัก พอเห็นรอยสักรูปมังกรของคนป่าเถื่อน ทำให้เธอละเมอเพ้อพกไปชั่วขณะ

“ฉันจะปล่อยเธอไปได้ยังไง ในเมื่อเธอเล่นปลุกฉันแบบนี้”

เขาพูดเสียงค่อนข้างสั่นอยู่บนดอกบัวงามที่ซบอยู่ ดอกเหมยไม่รู้ตัวเลยว่า การลูบไล้และกรีดนิ้วของเธอนั้น ปลุกความปรารถนาที่คุกรุ่นอยู่ในร่างให้ลุกพรึบทันตาเห็น คนที่อยู่ใต้ร่างถึงกับงงและไม่เข้าใจว่าเธอปลุกอะไรในตัวของเขา แต่ความไม่เข้าใจที่ติดค้างในใจก็ไม่ได้ทำให้นิ้วมือและฝ่ามือนุ่มหยุดเคลื่อนไหวบนแผ่นหลังหนาเลย

“อย่าค่ะ เหมยขอ เหมยเจ็บ”

เธอยังพูดเสียงสั่นเครือ เอ่ยห้ามเจ้าของใบหน้าหล่อที่เงยขึ้นและกำลังจะจูบเธอ ราวกับว่าจะสานต่อสิ่งที่เพิ่งยุติไปเมื่อครู่

“ถ้าเธอตามใจฉัน พรุ่งนี้ฉันจะปล่อยเธอกลับบ้าน แต่ถ้าเธอไม่ยอม ยังขัดขืนเธอได้ตายคาเตียงของฉันแน่นอน เลือกเอาจะยอมหรือไม่ยอม”

ประโยคนี้ที่ได้ยินเรียกความตกใจให้กับดอกเหมย หากยอมก็จะได้กลับบ้าน บ้านซึ่งวินาทีนี้เธอต้องการกลับไปเหยียบที่นั่นมากที่สุด

หากไม่ยอมก็ต้องถูกกักอยู่บนเตียงและร่างกายของเขา เขาทั้งรุนแรง ป่าเถื่อนซึ่งเธอคงทานทนไม่ไหวแน่นอน อาจจะต้องชีวาวายอยู่บนเตียงแห่งนี้ ทว่าในความตกใจมันก็คือโอกาสเดียวของหญิงสาว ทางเลือกที่เขาหยิบยื่นทำให้ดอกเหมยรีบคว้าเอาไว้ แค่ยอมเขาคืนนี้แค่คืนเดียว พรุ่งนี้เธอก็จะเป็นอิสระได้กลับบ้าน ดอกเหมยจึงเปิดปากบอกมังกรเมื่อตัดสินใจได้ โดยไม่รู้ว่า คนอย่างมังกรสามารถพลิกลิ้นได้อย่างเจ้าเล่ห์

“คุณพูดจริงๆ นะคะ”

“จริงสิ” เขากระตุกยิ้มเวลาที่ตอบคำถาม “ตกลงจะยอมหรือไม่ยอม?” เขาคาดคั้นเอาคำตอบ

และทันทีที่ดอกเหมยพยักหน้าเป็นคำตอบ ปากหนาได้ทาบทับกลีบปากนุ่มอย่างรวดเร็ว คล้ายกับว่ากลัวเธอจะเปลี่ยนใจ บดเคล้าเรียวปากนุ่มด้วยความเสน่หา ส่งผ่านความร้อนผ่าวและความกระสันเข้าสู่กายสาวด้วยลิ้นที่ตวัดเย้าพันเกี่ยวลิ้นนุ่ม และทางร่างกายที่ขยับโยกเชื่องช้า