บทที่ 8

“แกสัญญากับพ่อไว้ว่า จะแต่งงานกับแม่หนูไฮดอลโก้ แต่พอมาถึงตอนนี้กลับมาบอกว่าแต่งไม่ได้ ทำไม...ความประสงค์ของคนใกล้ตายที่มีต่อลูกชายคนโตมันไม่มีความหมายเลยหรือยังไง?”

ครุซประสานสายตาขุ่นเคืองอยู่กับมารดา

“ผมให้สัญญากับพ่อเพียงแค่ว่า จะจัดการให้เขาได้แต่งงานกับผู้ชายที่ดีที่สุด ซึ่งมันก็จะต้องเป็นไปตามนั้นไม่ต้องห่วงหรอก ผมจะต้องหาสามีที่สามารถดูแลเขาอย่างดีได้แน่”

“เชอะ...! แกนั่นแหละที่จะต้องเป็นสามีของเด็กคนนั้นรีฟูเจีย อเดลล่า มาเรีย โทมาชิต้า ไฮดอลโก้น่ะมีเชื้อสายกษัตริย์อยู่ในสายเลือดเหมือนแกนะลูก แม่หนูคนนั้นน่ะเป็นผู้หญิงที่มีค่าอย่างยิ่งสำหรับสกุลเควอเรโร่ของเรา”

“ถึงยังไงผมก็แต่งงานกับโทมาชิต้าไม่ได้หรอก” ครุซย้ำด้วยน้ำเสียงสงบ

“แม่ว่าแกน่าจะยกเลิกไอ้ความเชื่อบ้าๆ ที่ว่า แกมีส่วนต้องรับผิดชอบในความตายของวาเลอรี่ได้แล้วและก็สมควรจะแต่งงานใหม่เสียที มีผู้หญิงเยอะแยะไปที่ตายตอนคลอดลูกมันเป็นเรื่องธรรมดามาก”

“ถึงจะเป็นเรื่องธรรมดาอย่างที่แม่ว่า แต่มันก็ยังเป็นเรื่องเศร้าอยู่ดี ผมว่าเรื่องอย่างนี้แม่เองก็น่าจะรู้ดีกว่าใคร”

เขาไม่ได้ปฏิเสธคำพูดของนางที่อ้างว่าเพราะเขาหมกมุ่นอยู่กับความทรงจำเรื่องการตายของวาเลอรี่มากจนเกินไป ที่ทำให้เขาปฏิเสธที่จะแต่งงานกับโทมาชิต้า ไฮดอลโก้ เขาเลือกที่จะไม่บอกให้มารดารับรู้เรื่องที่เขาแต่งงานกับสโลน สจ๊วต โดยจะรอไว้จนกว่าเขาจะพาตัวเธอมาอยู่ที่โดโลรอสซ่าในฐานะภรรยาของเขาได้ เวลาที่รอคอยนั้นน่าจะมากพอที่เขาจะหาคำตอบให้กับการคัดค้านเรื่องการแต่งงาน ซึ่งเขารู้ว่ามารดาจะต้องไม่พอใจอย่างแน่นอน

จะว่าไปแล้วโดน่าลูเซีย เอสเมอรัลด้า ซานโดวอล เดอ เควอเรโร่ ดูจะอ่อนกว่าวัย 53 ปีของนางมาก เรือนผมที่หวีแสกกลางซึ่งหวีเรียบลงไปขมวดเป็นมวยแน่นแนบอยู่กับท้ายทอยยังดำสนิทเหมือนขนกาน้ำ เรือนร่างโปร่งบาง แต่ไม่ได้ผอมจนเห็นกระดูกที่เป็นปัญหาสำหรับผู้หญิงร่างสูงแต่อย่างใด ผิวหน้าขาวผ่องเต่งตึง จะมีริ้วรอยยับย่นบ้างก็เพียงแค่ปลายหางตาเท่านั้น นางยังไม่สมควรเป็นหม้ายในวัยนี้เสียด้วยซ้ำ

ครุซอดคิดไม่ได้... ว่าส่วนหนึ่งที่มารดามองเห็นว่าโทมาชิต้าเหมาะสมจะเป็นภรรยาของเขานั้น น่าจะเป็นเพราะนางบังเกิดความเอ็นดูที่สาวน้อยดูจะโอนอ่อนผ่อนตามความต้องการของนางไปเสียทุกอย่าง เธอเป็นเพียงสาวน้อยคนหนึ่งที่ไม่ได้ใช้ชีวิตเช่นหญิงสาวทั่วไป จะอยู่ก็แต่ในคอนแวนต์ แซคเคร็ด ฮาร์ท ในแมดริด ซึ่งจะต้องอยู่ภายใต้การควบคุมดูแลอย่างเข้มงวดของแม่ชีที่นั่น

กระนั้น... เขาก็ยังเห็นแววแห่งการต่อต้านในตัวโทมาชิต้าและออกจะแน่ใจว่า มันจะต้องเกิดเป็นเพลิงลุกไหม้ขึ้นแน่ ถ้าเพียงมีสิ่งที่เข้ามากระพือพัดเพียงเล็กน้อยเท่านั้นขณะนี้เธอยังดูว่านอนสอนง่าย ซึ่งถ้าเธอได้เป็นภรรยาของเขาก็อาจจะเป็นเช่นนั้นต่อไปได้ ถ้ามารดาสามารถควบคุมได้ อย่างไรก็ตาม ครุซไม่คิดจะค้นหาความจริงเกี่ยวกับเรื่องนี้เพียงแต่คิดว่า... ยิ่งโทมาชิต้าแต่งงานไปกับใครสักคนหนึ่งได้เร็วเท่าไรก็จะยิ่งเป็นการดีสำหรับเขาเท่านั้น

“ไม่ต้องห่วงหรอก ผมจะจัดการหาสามีที่ดีให้เขาได้” ครุซเอ่ยต่อ

“อ้าว...แล้วแกล่ะ... นี่แกไม่คิดจะแต่งงานแล้วก็มีทายาทบ้างเลยหรือยังไง...ฉันอยากรู้นักว่าตอนนี้ยังจะมีใครที่ดีกว่าโทมาชิต้าอีก...?” มารดาพูดเสียงเกรี้ยว

“เวลานี้แรนโช โดโลรอสซ่ามีทายาทคนหนึ่งแล้ว นี่แม่ลืมลูกของน้องชายผมไปแล้วหรือยังไง... โตนิโย่ก็เคยเป็นลูกรักของแม่มาก่อนนี่ เวลานี้ผมก็รับลูกของมันมาเป็นลูกผมเองแล้ว ซิสโค่ยังไม่ใช่ทายาทในสายตาแม่อีกหรือยังไง?”

“แต่มันก็เป็นลูกของนางผู้หญิงคนนั้นด้วย”

แววตาของครุซคมเครียดขึ้น ริมฝีปากเหยียดจนบางเฉียบด้วยความโกรธ

“แม่ควรจะพูดถึงสโสน สจ๊วตให้ฟังน่าเคารพกว่านี้...”

ถ้าครุซจะเงื้อมือขึ้นนางอาจจะตกใจในความโกรธของเขา แต่ถึงแม้น้ำเสียงของเขาจะกร้าวกระด้าง นางก็ยังอยากจะต่อปากต่อคำ นางไม่สนใจกับสายตาของเขาที่กำลังจ้องมองอยู่เมื่อโบกพัดงาช้างช้าๆ

“มันควรจะต้องทำอะไรสักอย่างกับนางผู้หญิงคนนั้นมานานแล้ว”

“เขามีชื่อให้เรียกนะแม่”

“ฉันจะไม่ยอมให้ใครเอ่ยชื่อมันในบ้านหลังนี้...!”

“บ้านหลังนี้มันเป็นบ้านของผม” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่พยายามควบคุมอารมณ์ไว้ด้วยความยากลำบาก “เพราะฉะนั้น ผมจะเป็นผู้ตัดสินเองว่าจะเรียกหรือไม่เรียกชื่อใคร”

“ก็ได้...” ความหยิ่งในศักดิ์ศรีดึงคางให้เชิดขึ้น “ฉันก็เห็นอยู่แล้วละ ว่าฉันจะหวังอะไรจากแกไม่ได้ ขนาดความต้องการของพ่อแกยังปฏิเสธได้เลย”

ครุซปฏิเสธที่จะต่อล้อต่อเถียงกับมารดา แม้ทุกคำพูดที่จะตอบโต้รออยู่ตรงปลายลิ้นแล้วก็ตาม นับแต่วันที่พ่อตายลงดูเหมือนเขาจะมีเรื่องที่ขัดแย้งกับแม่อยู่ทุกวัน อาจจะเป็นเพราะนางยังไม่พร้อมที่จะยอมรับให้ลูกชายเข้ามานั่งแทนที่พ่อและอยากจะจัดการหาลูกสะใภ้ด้วยตัวเองมากกว่า

ครุซพยายามบอกตัวเองให้ใจเย็นเข้าไว้ อาจจะเพราะความเศร้าเสียใจนั่นเองที่ทำให้นางพูดในสิ่งที่ไม่สมควรพูด แต่เมื่อถึงเวลา นางก็จะต้องยอมรับบทบาทใหม่ในบ้านหลังนี้เอง ส่วนตัวเขาก็จะไม่ยอมให้นางมาชี้นำให้ต้องพูดในสิ่งที่อาจทำให้ตัวเองเสียใจภายหลังได้แน่นอน

“แล้วนี่แม่วางแผนเรื่องที่จะจัดงานเลี้ยงเพื่อแนะนำยอริต้า ไฮดอลโก้ให้ใครๆ ได้รู้จักไว้พร้อมแล้วหรือยังล่ะ?” เขาเปลี่ยนเรื่องพูดเสีย

“เวลานี้ฉันจัดการจนเรียบร้อยตามความประสงค์ของแกทุกอย่างแล้วละ ฉันเชื้อเชิญครอบครัวดีๆ มีค่าในสายตาของสังคมที่นี่ไว้หมดแล้ว รวมไปถึงพวกเจ้าของไร่ตามแถบริมแม่น้ำบราซอสที่แกเติมรายชื่อเข้าไว้ด้วย... ฉันอยากให้พวกเขาได้มาต้อนรับโทมาชิต้าพร้อมๆ กัน”

ครุซจับสังเกตน้ำเสียงดูถูกยามที่มารดาเอ่ยถึงชาวไร่ชาวแองโกลผู้มีฐานะแถบแม่น้ำบราซอสได้ ตลอดเวลา 8 ปีที่ผ่านมา นับแต่วันที่เท็กซัสประกาศอิสรภาพจากเม็กซิโกในสงครามแห่งซาน จาซินโต นางไม่เคยยอมรับความจริงกับการที่มีชาวแองโกลเข้ามาลงหลักปักฐานอยู่ในเท็กซัสเลย นางเฝ้าแต่หวังว่าสักวันหนึ่งสเปนจะบุกเข้ามาและเรียกร้องดินแดนเท็กซัสคืน ทว่าเหตุการณ์เช่นนั้นก็ไม่เคยเกิดขึ้น การที่เท็กซัสจะเข้าผนวกเข้ากับสหรัฐอเมริกาก็ยังอยู่ในขั้นดำเนินการ นอกจากนั้นยังมีทีท่าว่าอังกฤษจะพยายามยับยั้งแผนการดังกล่าวอีกด้วย

ครุซตั้งใจจะพาสโลนมาแนะนำตัวในฐานะภรรยาของเขาในงานเลี้ยงรับรองครั้งนี้ ความเกลียดชังที่มารดาของเขาแสดงออกต่อผู้หญิงคนนั้น ทำให้เขาคิดว่าสโลนไม่ควรถูกลืมเชิญมาร่วมงานครั้งนี้ด้วย

“แล้วแม่ส่งจดหมายไปเชิญครอบครัวสจ๊วตด้วยหรือเปล่า?” เขาเอ่ยถามขึ้น

“ก็... ถ้ามีชื่ออยู่ในลิสท์... ”

“แม่ย่อมจะต้องรู้ดีกว่าใครว่ามีชื่อนั้นอยู่ในลิสท์ด้วยผมอยากรู้ว่าแม่ส่งจดหมายเชิญไปหรือเปล่า?”

“ฉันจำไม่ได้” นางตอบอย่างไม่สนใจ

“ถ้าจำไม่ได้ก็ควรจะเช็คเพื่อให้แน่ใจด้วย” ครุซออกคำสั่ง

ครุซสบถเบาๆ อยู่กับตัวเอง ความเครียดดูจะยิ่งโถมทับลง เขารู้ว่า ถึงแม้สโลนจะได้รับคำเชิญ เธออาจพิสูจน์ถึงความทระนงด้วยการไม่มาร่วมงานก็ได้

ทัศนคติที่มารดาของเขามีต่อสโลน สร้างความลำบากใจให้เขาอย่างยิ่ง แต่ไม่ว่าเขาจะพูดอย่างไรก็คงเปลี่ยนไม่ได้โดน่า ลูเซียรับรู้แต่เพียงว่า สโลน สจ๊วตทอดตัวให้ผู้ชายคนหนึ่งทั้งที่ยังไม่ได้แต่งงานและในที่สุดก็คลอดลูกไม่มีพ่อออกมานางจะไม่มีวันให้อภัยสโลนในพฤติกรรมเยี่ยงนั้น แม้ว่าผู้ชายคนที่สโลนมีความสัมพันธ์ด้วย จะเป็นลูกรักของนางก็ตาม และแม้ว่าเด็กที่เกิดมานั้นจะเป็นหลานในไส้ เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขที่แท้จริงของนางเองก็ตาม

อันที่จริงเขาเองก็น่าจะบอกให้มารดารับรู้ตั้งนานมาแล้ว ว่าเขาไม่มีอิสระพอที่จะแต่งงานกับโทมาชิต้าได้ แต่ขณะเดียวกัน เขาก็ไม่อาจเล่าถึงข้อตกลงระหว่างตัวเขากับสโลนให้มารดาฟังได้เช่นกัน ยิ่งกว่านั้นโทมาชิต้าก็ยังเด็กมาก

แต่ดูเหมือนทุกสิ่งทุกอย่างมันไม่ได้เป็นไปตามแผนที่เขาวางไว้เลย...